Biglaan ang muli na pagdalaw sa amin ni Aldrick ngayon araw pero sa kabila noon ay masaya ako dahil nararamdaman ko ang kagustuhan niya na mapalapit sa amin. Kasalukuyan kami na nasa study at ibinabalita niya sa amin ang ilan sa kaganapan sa Genova lalo na ang tungkol sa kanilang ina na reyna. Payapa ang kalooban ko na kahit paano ay maayos na rin ang lahat sa pagitan ng pamilya ng Altamirano at pamilya ng Laureus. Alam ko na sa hinaharap ay tuluyan na rin magkakapatawaran ang aming pamilya lalo pa at pinagbabayaran na ni Reyna Isabel ang kan’yang mga pagkakasala sa amin. Sunod-sunod na katok sa pintuan ang gumulat sa amin kasunod ang nagmamadali na makapasok na si Nathan. “Narito si Kane Loyola.” Gulat ang rumehistro sa aming lahat. “Si Kane? Paano nalaman ni Kane ang bahay ko?” Hindi makapaniwala na tanong ni Colton kay Nathan. “Ano ang gusto ng Loyola na iyan?” singit naman ni Aldrick sa usapan. Hindi ko maintindihan pero grabe ang kaba na nararamdaman ko ngayon. Natatakot ako
Hindi magkamayaw ang mga tauhan sa mansyon ni Colton Mijares. Nagkakagulo at nahihintatakutan ang lahat ng tauhan sa maaari nila na kahantungan lalo na at hindi nila malaman kung paano sila natakasan ng isang babae na bitbit pa ang dalawang anak ng kanilang amo. Lalo pa ang kaba ng bawat isa sa kanila dahil kanina pa nagwawala ang bilyonaryo at hindi na maipinta ang mukha nito dahil sa hanggang ngayon ay wala pa rin malay ang kasintahan na prinsesa. Kanina pa galit na galit ang CEO at binubungangaan ang mga tauhan dahil sa pagkakawala ng mga anak. Hindi niya matanggap na sa kabila ng higpit ng kanilang seguridad ay may magtatangka at makakalusot pa na gawan sila ng masama at ang pinakamatindi ay sa loob pa mismo ng kan’yang pamamahay. “Ano ang nangyari? Nasaan ang mga bata?” Humahangos na tanong ni Miguel nang maabutan ang mga kalalakihan sa sala ng bahay. “Fucking Randal! Kinuha ni Samantha ang mga anak ko at hindi na kinaya ni Atasha ang lahat at hinimatay na at hanggang ngayon a
Takot na takot si Samantha Randal habang bumibiyahe papunta sa safe house nila matapos niya na makaalis sa mansyon ni Colton Mijares. Kasama niya ang dalawang tauhan na katulong niya na nagtakas sa mga bata. Hindi alam ni Samantha kung oras na lang ba ang bibilangin niya para sa kan’yang sariling buhay. Hindi niya inaakala na magagawa niya na pasakitan si Atasha ng ganito. Sinulyapan ni Samantha ang dalawang bata na walang kamalay-malay sa mga nangyayari. Masaya pa rin sila na naglalaro at walang bakas ng pagkatakot sa kan’ya. Alam niya na walang kabayaran ang lahat nang ginawa niya, ngunit umaasa siya na maiintindihan nina Colton Mijares at Atasha Andres ang naging dahilan niya sa lahat ng ito. Sa kabila ng takot na nararamdaman ay hindi niya magawa na tawagan o i-text man lamang si Kane. Alam niya na sa ngayon ay sigurado na hawak na siya nina Colton Mijares. Hindi niya inakala na sa dibersiyon na hiningi niya kay Kane ay sariling buhay nito ang ipapain. Mas lalo ang kaba ni Sama
Paikot-ikot si Colton Mijares sa sala ng kan’yang mansyon. Nangangati na ang kan’yang mga kamay na pasabugin ang ulo ng dati niya na kaibigan. Mag-iisang oras nang patuloy na naghahanap ang kan’yang mga tauhan kasama ang mga tauhan ng mga Altamirano at maski ang ilan sa tauhan ng kapatid niya na si Prinsipe Aldrick pero parang bula na nawala na lamang si Samantha Randal kasama ang kan’yang dalawang anak. Walang nakakaalam kung saan sila nagsuot matapos na kidnapin ang dalawang anak niya. Nagngingitngit ang kalooban niya sa galit at pagkadismaya sa mga pangyayari. Kung sino pa ang lubusan nila na pinagkatiwalaan ay iyon pa ang muli na nagtryador sa kanila. At kung masakit iyon para sa kan'ya ay mas lalo ang sakit na dulot nito kay Atasha dahil itinuring niya na matalik na kaibigan si Samantha. Ngayon ay naiintindihan na ni Colton kung bakit gustong-gusto na hiramin ni Samantha Randal ang kan’yang mga anak. Iisa lamang ang dahilan ng babae, nais niya na makuha ang mga bata. Kung sa ano
Takot na takot ako habang nasa biyahe kami. Hindi ko alam kung anong lugar ang tinatahak namin. Kagaya nang sinabi ni Lia Madrigal, nagpadala siya ng address ng isang pook kung saan namin makikita muli ang mga anak ko. Kung ano ang nais niya ay isang malaking katanungan pa sa akin. Hindi ko rin alam kung ano ang iisipin at mararamdaman ko na hawak ni Lia Madrigal ang mga anak ko. At mas lalo na hindi ko maapuhap ang paliwanag kung bakit niya kasabwat si Samantha sa lahat ng kaguluhan. Isa lang ang tanong na nasa isipan ko sa mga oras na ito, bakit? Panay bakit ang gumugulo sa utak ko pero maski anong rason o dahilan ay hindi ko malaman. Bakit nagawa ni Samantha ang traydurin ako at ilagay ang mga anak ko sa alanganin? Ano ang nagawa ko sa kan’ya para gawin niya ito? Alam niya ang pinagdaanan ko nang mawalay sa akin si Cole. Alam niya rin ang buong kuwento ng paghihirap ko at ng buhay ko, pero sa kabila ng kaalaman na iyon ay mas ninais niya na pahirapan at pasakitan akong muli. Lahat
Mataman kami na pinagmamasdan ni Yulence. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kan'yang isipan. Hindi ko na siya kilala sa ngayon, ibang-iba siya sa Yulence na nakasama ko ng ilang taon. Hindi ko inakala na magagawa niya ang ganito na kasamaan sa amin, partikular sa akin. Lumingon si Lia kay Yulence kaya naman ay tumayo na rin siya buhat sa pagkakaupo at lumapit sa amin. Sarkastiko pa siya na tumawa kay Colton at nang-uuyam na nagsalita, “Ano na ngayon, Colton Mijares? Nasaan ang yabang mo? Sa tingin mo ba ay gano’n ko na lamang tatanggapin ang pagkatalo ko sa'yo? Nagkamali ang iyong ama na paglaruan kami ng nanay ko. Puwes, kayo naman ngayon ang paglalaruan at paiikutin ko sa mga palad ko. Hindi ba masaya? Taguan ng mga anak ang unang laro natin. Sabagay, sanay na sanay naman kayo ni Atasha sa laro na ito." “Tang-ina mo! Kahit kailan ay duwag ka! Hindi ka talaga marunong lumaban ng patas. Ngayon naman kailangan mo pa na gamitin ang mga anak ko para lang sa ipinaglalaban mo! Duwag
“What the hell?! Aldrick? Ikaw ang nagtraydor sa amin ni Atasha? Bakit mo ito ginawa?” Galit at sakit ang nararamdaman ko mula sa boses ni Colton nang humarap sa amin si Aldrick, ang tao na hindi namin inaasahan na tatalikod sa salitang pamilya. Pareho kami na napatayo ni Colton sa aming kinauupuan, napapailing at bigong-bigo na napaatras kay Aldrick. “A-Aldrick? I-ikaw? Bakit?” Dumaloy ang luha sa mga mata ko kasabay ng maraming tanong sa isipan ko. Hindi ko lubos na maisip kung bakit kailangan niya na idamay ang mga anak ko sa galit niya sa amin ni Colton. Naniwala ako sa kan’ya na magiging maayos ang lahat. Naniwala ako na nais niya na maibalik ang pagkakaibigan namin dalawa. Pero ito sila ngayon, ang mga tao na minsan na itinuring namin ni Colton na mga kaibigan at kapamilya. Sila mismo ang pareho na mga tao na patuloy na nananakit at nagtatraydor sa amin. “How could you?!” Halos hindi na mabanggit ni Colton ang mga salita para sa kapatid. Kung masakit ito sa akin ay mas doble
“Never ever doubt my love for you. Trust me. You can hate me all you want after this, but I need you to trust me.” Paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko ang mga sinabi ni Aldrick kanina lamang. Paano ko magagawa na pagkatiwalaan pa siya sa oras na ito kung buhay ng mga anak ko ang nakasalalay? Paano ko hindi siya paghihinalaan kung binigyan niya ako ng mga rason upang pagdudahan ang katapatan niya sa amin na sarili niya na pamilya? Nang ibulong niya sa akin ang mga salita na iyon ay naramdaman ko ang sinseridad sa tono niya. Pero ano ang dahilan bakit niya ginagawa ang lahat ng ito? Gusto ko siya na paniwalaan pero ang hirap gawin ng bagay na iyon lalo na at mga anak ko ang nadamay at naipit dito. “We’re waiting, Colton. Alam mo na ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang naghihintay.” Muli ang matinis na boses ni Lia na lalo na nagpapainit ng ulo ko. Mabigyan lamang ulit ako ng pagkakataon na makalapit sa babae na ito ay hindi lang mag-asawa na sampal ang aabutin niya sa akin. “Nasaan an
Maraming salamat po sa lahat ng mga nagbasa at tumangkilik sa istorya nina Colton Mijares at Atasha Altamirano-Mijares. Sana po ay nagustuhan ninyo ang kuwento nila. Sa mga umasa ng isang Aldrick sa buhay nila ay abangan po ninyo ang kuwento niya. Ang kuwento na siya naman ang bida at hindi na pang-second male lead lamang. Sana po ay suportahan ninyo rin ang iba pa na on-going stories ko sa GN: Elliot and Ariella - My back-up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Mikel and Tamara - Married to the Runaway Bride (Tagalog) Evan and Harper - The Rise of the Fallen Ex-Wife (Tagalog) Kenji and Reiko - Falling for the Replacement Mistress (Tagalog) Again, thank you for all your support. No words to express my gratitude to all of you. Hanggang sa susunod po na kuwento sana ay makasama ko pa kayo.
“Why are you staring at me, love?” Pupungas-pungas pa na tanong ni Atasha sa kan’yang asawa. Hindi namalayan ni Colton ang pagdilat ng asawa na si Atasha dahil masyado na natuon ang atensyon niya sa pagbabalik-tanaw niya sa naging love story nilang dalawa. Ang love story na hindi niya inakala na mapagtatagumpayan nila sa huli. Ngumiti siya at ginawaran ang asawa ng isang matamis na halik sa labi, "I’m just looking back at our love story. How far we’ve come along since that day that I saw you at the airport and met you in DU again." Namilog ang mga mata ni Atasha sa kan’yang sinabi. Hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya sa sinabi ni Colton. “You saw me at the airport? Kailan mo ako nakita sa airport? Paano?” Napasimangot si Colton sa kaalaman na hindi man lamang talaga siya tumatak sa isipan ni Atasha. Siya lang yata talaga ang tanging babae na hindi naapektuhan ng kan’yang presensya. Is he that ordinary to her, kaya hindi man lamang nabighani si Atasha sa kan’ya? “Ibig
Darkness. I was consumed by total darkness at hindi ko alam kung makakaalis pa ako sa kadiliman na kinasasadlakan ko. Pinipilit ko na makaalpas kung saan lugar ako na naro’n pero may pumipigil sa akin. At kahit na anong pilit ko ay patuloy lamang ako na paikot-ikot sa madilim na lugar na ito. Ang sabi nila kapag oras mo na ay makakakita ka ng liwanag na gagabay sa’yo sa direksyon na patutunguhan mo, pero bakit sa akin ngayon ay walang kahit na anong liwanag? Wala akong maaninag na kahit na anong senyales ng buhay kung hindi ang patuloy na kadiliman lamang. I am lost and I am scared. Natatakot ako dahil hindi ko masilayan ang pamilya ko. Hindi ko makita si Atasha at ang kambal. Hindi ko maramdaman ang presensya ng babaeng mahal ko at ang mga anak ko. Is this the end? Hanggang dito na lamang ba ang buhay ko? Hanggang dito na lamang ba ang pakikipaglaban ko sa buhay? And because of the darkness, I found myself engulfed in it. Napapagod na ako na lumaban, napapagod na rin ako sa lahat.
Things were never easy dahil patuloy kami na sinusubok ng tadhan at ng pagkakataon. It’s as if the world is conniving against us. Pilit kami na pinagtatagpo pero pilit din kami na binibigyan ng rason upang magkahiwalay. But this time, we both stood with each other. Hindi na kami makakapayag na mawala at mahiwalay sa bawat isa lalo na at inuumpisahan na namin na buuin ang aming pamilya. At lahat ay gagawin namin para lamang makamit ang matagal na namin na pangarap na ito. And then another challenge came over us. Samantha Randal kidnapped our twins. At hindi ko alam kung ano ang gusto ko na gawin kay Samantha sa mga oras na iyon. She is Atasha's fucking bestfriend, but she is a traitor. “Colton.” “Fucking Samantha, Migs! Hindi ko alam kung bakit niya ginagawa ang mga bagay na ito, pero pagsisisihan niya ito for hurting Atasha this way.” galit na galit na turan ko kay Miguel. At sa mga oras na ito ay wala akong pakikinggan na eksplanasyon. No words of wisdom from Miguel can change th
“Ano? Sigurado ka ba sa mga plano mo na ito, Colton?” Naguguluhan na tanong sa akin ni Miguel na sigurado ako ay hindi sang-ayon sa mga plano ko. “Yes, I need to make a diversion, Migs, and Lia is the available option that I have. She likes me so everything will be easier at wala na rin magiging pagtatanong pa ang pamilya namin kung sakali.” “I’m not sure about this. Hindi ganito kadali mo lamang na malilinlang ang mag-ina na iyon. At higit sa lahat, are you sure about Lia Madrigal? Alam natin ang background ni Lia and it’s not good, Colton.” “I need to try, Migs. I need to try to get them away from planning something against Atasha. Alam ko na may kinalaman sila sa pagkawala niya at kailangan ko na patuloy na siguruhin ang kaligtasan niya.” “We’ve been trying to find evidence, Colton, pero hanggang ngayon ay wala tayong link na may kinalaman nga sila sa pagkawala ni Atasha. Hindi kaya sinadya ni Atasha na umalis?” “Why would you even say that? Everything is good between us at wal
“What I did is just a rebound sex! No strings attached. Huwag mo sabihin na you’re expecting something out of that? ‘Yan ba ang inaasahan mo sa mga babaeng napupulot mo sa bar gabi-gabi?” Those words coming from her totally destroyed me. Ang maalab na gabi na pinagsaluhan namin ay nauwi sa pagtatalo nang magising siya at mahimasmasan sa kalasingan. She thought that I always engaged in one-night stands, but I never did. Last night was the first, and she was my first. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kan’ya lalo na at iniwan niya na lang ako ng basta-basta. And what’s worst? She never bothered to know who I am, wala siyang pakialam sa presensya ko sa kan’ya. I don’t matter to her, and it’s that simple for her to leave me after what happened. Tang-ina lang talaga na parang nagkabaligtad pa kami ng papel dahil ako pa ang nag-iisip dahil sa nangyari sa pagitan namin habang siya ay walang pakialam. Mas lalo ko siya na hindi makalimutan pagkatapos nang nangyari sa amin. How ca
I continued admiring her and loving her from afar. Kahit na ano ang gawin ko, Atasha Andres is clouding my mind. But I am a gentleman at marunong ako na tumanggap ng pagkatalo. Kaya kahit na masakit sa akin na kay Yulence siya napunta ay wala akong ginawa upang magkasira silang dalawa. Her happiness is my happiness even if it hurts me deep inside. “Tasha!” Gulat na gulat si Atasha habang naglalakad sa labas ng DU building nang marinig ang malakas na boses ni Yulence. Nasaktuhan ko ang paglabas niya kanina kaya naisipan ko na tingnan kung saan siya papunta dahil hindi ko nakita na sinundo siya ni Yulence. Sinadya ko na magtago upang hindi nila malaman ang presensya ko. “I have to go, Yulence.” Pilit niya na nilampasan si Yulence ngunit hinatak siya nito sa braso dahilan upang bumangga siya sa dibdib nito. Bumangon ang inis ko dahil sa nakita ko na marahas na pagtrato sa kan’ya ni Yulence. “We need to talk, Tash. Please talk to me.” Pagsusumamo ni Yulence. “Wala na tayong dapat p
“Hi Atasha!” Gulat na lumingon ang babae sa tumawag sa pangalan niya at paglingon niya ay sumilay ang pagkatamis-tamis na ngiti sa kan’yang labi. Huminto siya sa paglalakad at hinintay ang paglapit ng lalaki na tumawag sa kan’ya. May dala-dala na tsokolate ang lalaki na ngiting-ngiti rin na nakatunghay kay Atasha. Inabot niya kay Atasha ang bitbit niya kaya mabilis naman na pinamulahanan pa ng mukha si Atasha habang hiyang-hiya na nagpasalamat. “Thank you, Yulence. Para saan ba ang mga ito?” Hindi maalis-alis ang pagkakangiti sa mga labi niya habang titig na titig sa kanya si Yulence Villagomeza, my fucking step-brother. “I told you last time na liligawan kita, hindi ba? Don’t tell me na nakalimutan mo na kaagad.” Lalo na pinamulahanan ng mukha si Atasha Andres sa sinabi ni Yul pero hindi nawawala ang mga ngiti sa labi niya, “Let’s go and let’s have dinner at pagkatapos ay ihahatid na kita sa apartment mo.” Pagyaya pa ni Yulence sa kan’ya habang nakahawak ang mga kamay sa beywang ni
Mataman na pinagmamasdan ni Colton ang natutulog na asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila ay asawa na niya ang babae na kan’yang pinapangarap. Hindi niya lubos maisip kung ano ang kabutihan na nagawa niya upang pagbigyan siya sa naging hiling niya na maging asawa ang babae na bumihag sa puso niya. Napangiti pa siya nang maalala kung gaano nila pinagsaluhan ang init ng kanilang pagmamahalan kagabi. Hinimas niya ang ulo ng tulog na tulog na asawa at muli na binalikan ang kanilang nakaraan. --- “Ouch!” Shit! Napatigil at napalingon ako nang marinig ang mahina na impit na boses na ‘yon ng isang babae. Dahil sa pagmamadali ko ay nabangga ko siya at nagsilaglagan ang mga gamit na dala-dala niya. Itinaas ko ang shades na suot-suot ko at inilagay iyon sa aking ulo at muli ako na napatingin sa babae na nakayuko na nagpupulot ng mga gamit na nalaglag. “I’m sorry, miss, hindi kita napansin. Are you alright?” Tanong ko pa pero ang aking atensyon ay