Takot na takot ako habang nasa biyahe kami. Hindi ko alam kung anong lugar ang tinatahak namin. Kagaya nang sinabi ni Lia Madrigal, nagpadala siya ng address ng isang pook kung saan namin makikita muli ang mga anak ko. Kung ano ang nais niya ay isang malaking katanungan pa sa akin. Hindi ko rin alam kung ano ang iisipin at mararamdaman ko na hawak ni Lia Madrigal ang mga anak ko. At mas lalo na hindi ko maapuhap ang paliwanag kung bakit niya kasabwat si Samantha sa lahat ng kaguluhan. Isa lang ang tanong na nasa isipan ko sa mga oras na ito, bakit? Panay bakit ang gumugulo sa utak ko pero maski anong rason o dahilan ay hindi ko malaman. Bakit nagawa ni Samantha ang traydurin ako at ilagay ang mga anak ko sa alanganin? Ano ang nagawa ko sa kan’ya para gawin niya ito? Alam niya ang pinagdaanan ko nang mawalay sa akin si Cole. Alam niya rin ang buong kuwento ng paghihirap ko at ng buhay ko, pero sa kabila ng kaalaman na iyon ay mas ninais niya na pahirapan at pasakitan akong muli. Lahat
Mataman kami na pinagmamasdan ni Yulence. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kan'yang isipan. Hindi ko na siya kilala sa ngayon, ibang-iba siya sa Yulence na nakasama ko ng ilang taon. Hindi ko inakala na magagawa niya ang ganito na kasamaan sa amin, partikular sa akin. Lumingon si Lia kay Yulence kaya naman ay tumayo na rin siya buhat sa pagkakaupo at lumapit sa amin. Sarkastiko pa siya na tumawa kay Colton at nang-uuyam na nagsalita, “Ano na ngayon, Colton Mijares? Nasaan ang yabang mo? Sa tingin mo ba ay gano’n ko na lamang tatanggapin ang pagkatalo ko sa'yo? Nagkamali ang iyong ama na paglaruan kami ng nanay ko. Puwes, kayo naman ngayon ang paglalaruan at paiikutin ko sa mga palad ko. Hindi ba masaya? Taguan ng mga anak ang unang laro natin. Sabagay, sanay na sanay naman kayo ni Atasha sa laro na ito." “Tang-ina mo! Kahit kailan ay duwag ka! Hindi ka talaga marunong lumaban ng patas. Ngayon naman kailangan mo pa na gamitin ang mga anak ko para lang sa ipinaglalaban mo! Duwag
“What the hell?! Aldrick? Ikaw ang nagtraydor sa amin ni Atasha? Bakit mo ito ginawa?” Galit at sakit ang nararamdaman ko mula sa boses ni Colton nang humarap sa amin si Aldrick, ang tao na hindi namin inaasahan na tatalikod sa salitang pamilya. Pareho kami na napatayo ni Colton sa aming kinauupuan, napapailing at bigong-bigo na napaatras kay Aldrick. “A-Aldrick? I-ikaw? Bakit?” Dumaloy ang luha sa mga mata ko kasabay ng maraming tanong sa isipan ko. Hindi ko lubos na maisip kung bakit kailangan niya na idamay ang mga anak ko sa galit niya sa amin ni Colton. Naniwala ako sa kan’ya na magiging maayos ang lahat. Naniwala ako na nais niya na maibalik ang pagkakaibigan namin dalawa. Pero ito sila ngayon, ang mga tao na minsan na itinuring namin ni Colton na mga kaibigan at kapamilya. Sila mismo ang pareho na mga tao na patuloy na nananakit at nagtatraydor sa amin. “How could you?!” Halos hindi na mabanggit ni Colton ang mga salita para sa kapatid. Kung masakit ito sa akin ay mas doble
“Never ever doubt my love for you. Trust me. You can hate me all you want after this, but I need you to trust me.” Paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko ang mga sinabi ni Aldrick kanina lamang. Paano ko magagawa na pagkatiwalaan pa siya sa oras na ito kung buhay ng mga anak ko ang nakasalalay? Paano ko hindi siya paghihinalaan kung binigyan niya ako ng mga rason upang pagdudahan ang katapatan niya sa amin na sarili niya na pamilya? Nang ibulong niya sa akin ang mga salita na iyon ay naramdaman ko ang sinseridad sa tono niya. Pero ano ang dahilan bakit niya ginagawa ang lahat ng ito? Gusto ko siya na paniwalaan pero ang hirap gawin ng bagay na iyon lalo na at mga anak ko ang nadamay at naipit dito. “We’re waiting, Colton. Alam mo na ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang naghihintay.” Muli ang matinis na boses ni Lia na lalo na nagpapainit ng ulo ko. Mabigyan lamang ulit ako ng pagkakataon na makalapit sa babae na ito ay hindi lang mag-asawa na sampal ang aabutin niya sa akin. “Nasaan an
Labis na tensyon ang namumuo sa loob ng apat na sulok ng bahay na iyon lalo pa nang tutukan ng baril ni Prinsipe Aldrick ang kany’ang nakatatanda na kapatid na si Colton Mijares. Sa nanlalaki na mga mata ay humarang si Prinsesa Atasha sa harap ng kasintahan at sinigawan sa nagpupuyos na tinig si Prinsipe Aldrick. “Aldrick! Tigilan mo na ito. Ano ba ang ginagawa mo?” Pilit siya na inaalis ni Colton sa kan’yang harapan habang si Aldrick ay alerto na nakatingin sa kan'yang mga kalaban. Malalakas na palakpak ni Lia Madrigal ang nagpatigil sa mga paghikbi ni Atasha. “Very well, Atasha. Best actress ka na. Ngunit kahit na ano pa ang gawin mo, this is the end of the line para sa inyo ni Colton. Kaya mas makakabuti para sa lahat na pirmahan na ninyo ang mga dokumento at nang matapos na tayo rito.” “Pirma na, Atasha. Alam mo na wala akong pasensya sa paghihintay. Hindi ako kagaya ng tatanga-tanga ko na step-brother dito. I hate waiting, kaya mabuti pa na pirmahan mo na ang dokumento.” Muli
Pabalik-balik nang lakad si Samantha sa pasilyo ng ospital. Narito sila matapos na isugod dito sina Colton Mijares at Kane Loyola nang mabaril kanina nina Yulence Villagomeza at Lia Madrigal. Hindi inakala ni Samantha na ito ang kahahantungan ng lahat ng plano nila. Hindi niya akalain na dahil sa sobra na pagkakonsensya ay kaya na isakripisyo ni Kane ang sarili na buhay para sa mga kaibigan at sa babae na mahal. Tandang-tanda pa niya noon araw na kausapin siya nito noon nasa probinsiya pa sila at hingan ng tulong. Kung paano siya nakumbinsi ng lalaki at umabot sila ngayon rito ay hindi pa rin niya mapaniwalaan. “I need your help, Sam. We need your help. Sa huling pagkakataon, tulungan mo kami.” “Tulungan saan? Paano?” “Tulungan mo kami na itakas ang mga anak nina Atasha at Colton?” “Ano?! Nababaliw ka na ba? Bakit ko naman gagawin iyon? At puwede ba, tigilan mo na ang mga masasama na balak mo kina Atasha at Colton. For fuck’s sake, hiwalay na sina Colton at Lia kaya mag-move on k
Kanina pa ako palakad-lakad sa harap ng pasilyo ng ICU. Sa kabilang pintuan ay naroon naman si Samantha at mataman na naghihintay sa paglabas ng doktor at nars. Pareho kami na napatakbo rito kanina nang sumigaw ang mga nars ng code blue. Pareho ang nararamdaman namin na takot at pangamba. Kritikal ang pareho na lagay nina Colton at Kane na pareho na sa dibdib ang naging tama. Si Colton ay napuruhan lalo dahil may tama rin sa kan'yang ulo. Hanggang ngayon ay hindi ko alam kung bakit kinailangan ni Colton na gawin ang mga ginawa niya at iharang ang sarili niya upang saluhin ang bala na hindi dapat sa kan’ya. Alam ko na mali ang isipin ko ang bagay na ito dahil kung hindi niya ginawa iyon ay si Aldrick ang malamang na nasa sitwasyon niya ngayon. Bakit ba kailangan na parati na lang na maging magkaagaw ang magkapatid? Hanggang sa buhay ba naman ay kailangan na isa lamang sa kanila ang matira? Hindi ba puwede na bigyan naman sila ng pagkakataon na silang dalawa ay magkasama? Hindi ko pa
Nakaalis na sina Icel at Ice at nagpasiya sila na samahan na muna si Samantha na makapagpahinga rin. Simula nang makaalis sila ay naiwan naman si Miguel upang samahan ako na maghintay sa mga doktor upang malaman namin ang lagay nina Colton at Kane. Ngayon ay naiwan ako na mag-isa sandali upang makabili si Miguel ng pagkain namin habang patuloy kami na naghihintay. HIndi ko pa alam kung hanggang kailan ako uupo rito at maghihintay. Wala ako na balak na umalis mula rito hangga't hindi ko nalalaman na maayos na ang lagay ni Colton. “Prinsesa Atasha.” tawag sa akin ni Aldrick. Naging abala rin si Aldrick sa mga pagsasaayos ng ilang papeles para sa kan'yang kapatid at kay Kane. Siya na ang gumawa ng mga bagay na iyon dahil hindi na talaga ako umalis sa may pintuan ng ICU. Kanina nang mag code blue sina Colton at Kane ay pareho kami na hindi mapakali ni Samantha. Halos ilang oras din sila na binantayan at minonitor ng mga doktor matapos na i-revive at mabuti na lamang din na pareho sila
Maraming salamat po sa lahat ng mga nagbasa at tumangkilik sa istorya nina Colton Mijares at Atasha Altamirano-Mijares. Sana po ay nagustuhan ninyo ang kuwento nila. Sa mga umasa ng isang Aldrick sa buhay nila ay abangan po ninyo ang kuwento niya. Ang kuwento na siya naman ang bida at hindi na pang-second male lead lamang. Sana po ay suportahan ninyo rin ang iba pa na on-going stories ko sa GN: Elliot and Ariella - My back-up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Mikel and Tamara - Married to the Runaway Bride (Tagalog) Evan and Harper - The Rise of the Fallen Ex-Wife (Tagalog) Kenji and Reiko - Falling for the Replacement Mistress (Tagalog) Again, thank you for all your support. No words to express my gratitude to all of you. Hanggang sa susunod po na kuwento sana ay makasama ko pa kayo.
“Why are you staring at me, love?” Pupungas-pungas pa na tanong ni Atasha sa kan’yang asawa. Hindi namalayan ni Colton ang pagdilat ng asawa na si Atasha dahil masyado na natuon ang atensyon niya sa pagbabalik-tanaw niya sa naging love story nilang dalawa. Ang love story na hindi niya inakala na mapagtatagumpayan nila sa huli. Ngumiti siya at ginawaran ang asawa ng isang matamis na halik sa labi, "I’m just looking back at our love story. How far we’ve come along since that day that I saw you at the airport and met you in DU again." Namilog ang mga mata ni Atasha sa kan’yang sinabi. Hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya sa sinabi ni Colton. “You saw me at the airport? Kailan mo ako nakita sa airport? Paano?” Napasimangot si Colton sa kaalaman na hindi man lamang talaga siya tumatak sa isipan ni Atasha. Siya lang yata talaga ang tanging babae na hindi naapektuhan ng kan’yang presensya. Is he that ordinary to her, kaya hindi man lamang nabighani si Atasha sa kan’ya? “Ibig
Darkness. I was consumed by total darkness at hindi ko alam kung makakaalis pa ako sa kadiliman na kinasasadlakan ko. Pinipilit ko na makaalpas kung saan lugar ako na naro’n pero may pumipigil sa akin. At kahit na anong pilit ko ay patuloy lamang ako na paikot-ikot sa madilim na lugar na ito. Ang sabi nila kapag oras mo na ay makakakita ka ng liwanag na gagabay sa’yo sa direksyon na patutunguhan mo, pero bakit sa akin ngayon ay walang kahit na anong liwanag? Wala akong maaninag na kahit na anong senyales ng buhay kung hindi ang patuloy na kadiliman lamang. I am lost and I am scared. Natatakot ako dahil hindi ko masilayan ang pamilya ko. Hindi ko makita si Atasha at ang kambal. Hindi ko maramdaman ang presensya ng babaeng mahal ko at ang mga anak ko. Is this the end? Hanggang dito na lamang ba ang buhay ko? Hanggang dito na lamang ba ang pakikipaglaban ko sa buhay? And because of the darkness, I found myself engulfed in it. Napapagod na ako na lumaban, napapagod na rin ako sa lahat.
Things were never easy dahil patuloy kami na sinusubok ng tadhan at ng pagkakataon. It’s as if the world is conniving against us. Pilit kami na pinagtatagpo pero pilit din kami na binibigyan ng rason upang magkahiwalay. But this time, we both stood with each other. Hindi na kami makakapayag na mawala at mahiwalay sa bawat isa lalo na at inuumpisahan na namin na buuin ang aming pamilya. At lahat ay gagawin namin para lamang makamit ang matagal na namin na pangarap na ito. And then another challenge came over us. Samantha Randal kidnapped our twins. At hindi ko alam kung ano ang gusto ko na gawin kay Samantha sa mga oras na iyon. She is Atasha's fucking bestfriend, but she is a traitor. “Colton.” “Fucking Samantha, Migs! Hindi ko alam kung bakit niya ginagawa ang mga bagay na ito, pero pagsisisihan niya ito for hurting Atasha this way.” galit na galit na turan ko kay Miguel. At sa mga oras na ito ay wala akong pakikinggan na eksplanasyon. No words of wisdom from Miguel can change th
“Ano? Sigurado ka ba sa mga plano mo na ito, Colton?” Naguguluhan na tanong sa akin ni Miguel na sigurado ako ay hindi sang-ayon sa mga plano ko. “Yes, I need to make a diversion, Migs, and Lia is the available option that I have. She likes me so everything will be easier at wala na rin magiging pagtatanong pa ang pamilya namin kung sakali.” “I’m not sure about this. Hindi ganito kadali mo lamang na malilinlang ang mag-ina na iyon. At higit sa lahat, are you sure about Lia Madrigal? Alam natin ang background ni Lia and it’s not good, Colton.” “I need to try, Migs. I need to try to get them away from planning something against Atasha. Alam ko na may kinalaman sila sa pagkawala niya at kailangan ko na patuloy na siguruhin ang kaligtasan niya.” “We’ve been trying to find evidence, Colton, pero hanggang ngayon ay wala tayong link na may kinalaman nga sila sa pagkawala ni Atasha. Hindi kaya sinadya ni Atasha na umalis?” “Why would you even say that? Everything is good between us at wal
“What I did is just a rebound sex! No strings attached. Huwag mo sabihin na you’re expecting something out of that? ‘Yan ba ang inaasahan mo sa mga babaeng napupulot mo sa bar gabi-gabi?” Those words coming from her totally destroyed me. Ang maalab na gabi na pinagsaluhan namin ay nauwi sa pagtatalo nang magising siya at mahimasmasan sa kalasingan. She thought that I always engaged in one-night stands, but I never did. Last night was the first, and she was my first. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kan’ya lalo na at iniwan niya na lang ako ng basta-basta. And what’s worst? She never bothered to know who I am, wala siyang pakialam sa presensya ko sa kan’ya. I don’t matter to her, and it’s that simple for her to leave me after what happened. Tang-ina lang talaga na parang nagkabaligtad pa kami ng papel dahil ako pa ang nag-iisip dahil sa nangyari sa pagitan namin habang siya ay walang pakialam. Mas lalo ko siya na hindi makalimutan pagkatapos nang nangyari sa amin. How ca
I continued admiring her and loving her from afar. Kahit na ano ang gawin ko, Atasha Andres is clouding my mind. But I am a gentleman at marunong ako na tumanggap ng pagkatalo. Kaya kahit na masakit sa akin na kay Yulence siya napunta ay wala akong ginawa upang magkasira silang dalawa. Her happiness is my happiness even if it hurts me deep inside. “Tasha!” Gulat na gulat si Atasha habang naglalakad sa labas ng DU building nang marinig ang malakas na boses ni Yulence. Nasaktuhan ko ang paglabas niya kanina kaya naisipan ko na tingnan kung saan siya papunta dahil hindi ko nakita na sinundo siya ni Yulence. Sinadya ko na magtago upang hindi nila malaman ang presensya ko. “I have to go, Yulence.” Pilit niya na nilampasan si Yulence ngunit hinatak siya nito sa braso dahilan upang bumangga siya sa dibdib nito. Bumangon ang inis ko dahil sa nakita ko na marahas na pagtrato sa kan’ya ni Yulence. “We need to talk, Tash. Please talk to me.” Pagsusumamo ni Yulence. “Wala na tayong dapat p
“Hi Atasha!” Gulat na lumingon ang babae sa tumawag sa pangalan niya at paglingon niya ay sumilay ang pagkatamis-tamis na ngiti sa kan’yang labi. Huminto siya sa paglalakad at hinintay ang paglapit ng lalaki na tumawag sa kan’ya. May dala-dala na tsokolate ang lalaki na ngiting-ngiti rin na nakatunghay kay Atasha. Inabot niya kay Atasha ang bitbit niya kaya mabilis naman na pinamulahanan pa ng mukha si Atasha habang hiyang-hiya na nagpasalamat. “Thank you, Yulence. Para saan ba ang mga ito?” Hindi maalis-alis ang pagkakangiti sa mga labi niya habang titig na titig sa kanya si Yulence Villagomeza, my fucking step-brother. “I told you last time na liligawan kita, hindi ba? Don’t tell me na nakalimutan mo na kaagad.” Lalo na pinamulahanan ng mukha si Atasha Andres sa sinabi ni Yul pero hindi nawawala ang mga ngiti sa labi niya, “Let’s go and let’s have dinner at pagkatapos ay ihahatid na kita sa apartment mo.” Pagyaya pa ni Yulence sa kan’ya habang nakahawak ang mga kamay sa beywang ni
Mataman na pinagmamasdan ni Colton ang natutulog na asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila ay asawa na niya ang babae na kan’yang pinapangarap. Hindi niya lubos maisip kung ano ang kabutihan na nagawa niya upang pagbigyan siya sa naging hiling niya na maging asawa ang babae na bumihag sa puso niya. Napangiti pa siya nang maalala kung gaano nila pinagsaluhan ang init ng kanilang pagmamahalan kagabi. Hinimas niya ang ulo ng tulog na tulog na asawa at muli na binalikan ang kanilang nakaraan. --- “Ouch!” Shit! Napatigil at napalingon ako nang marinig ang mahina na impit na boses na ‘yon ng isang babae. Dahil sa pagmamadali ko ay nabangga ko siya at nagsilaglagan ang mga gamit na dala-dala niya. Itinaas ko ang shades na suot-suot ko at inilagay iyon sa aking ulo at muli ako na napatingin sa babae na nakayuko na nagpupulot ng mga gamit na nalaglag. “I’m sorry, miss, hindi kita napansin. Are you alright?” Tanong ko pa pero ang aking atensyon ay