ALIYAH Ramdam ko ang lamig ng tubig sa paa ko nang malublob ko na ang mga paa ko sa tubig, nandito ako ngayon sa gilid ng swimming pool. Walang tao ngayon dito dahil ang lahat ay nasa open field ng resort, may nagaganap kasi roong physical activities para sa mga empleyado ng Black Corporation. Ang mga katrabaho ko naman ay abala na sa kusina para sa paghahanda ng hapunan mamaya. “Aliyah…” umangat agad ang paningin ko nang marinig ko ang boses ng parating na si Jacob. Dahil ayaw kong makita niya akong lumuluha ay mabilis kong pinunasan ang mga luhang kumawala na sa aking mata. “Anong nangyari, Aliyah? Bakit na-suspend ka raw sa trabaho?” bakas sa boses ng kaibigan ko ang pag-aalala kaya mapait akong napangiti sa kaniya. “Huwag mo nang i-isipin ‘yon, Jacob…” mahina kong salita na kinasama ng tingin niya sa akin. Hindi ko gustong i-kwento sa kaniya kung ano ang nangyari kaninang umaga sa kuwarto ni Sir Dominic, ang gusto ko na lang ay ang makalimutan na iyon ng tuluyan. “Akala ko ba
CALEB“Salamat naman at naisipan mo nang bumaba, anak.” The moment I took the last step of our stairs, I heard my mother’s voice. She was sitting in the middle of our couch in the living room while busy on her phone. “Tuwing uuwi ka rito sa mansyon ay parang ang kuwarto mo lang ang mayroon sa bahay na ‘to, Caleb.”“You know the reason, Mom.” maikli kong sagot.“Kumain ka na ba? May pinatabi akong pagkain sa mga maids kanina para kung gutom ka ay may makakain ka pa.” banggit ni Mom. Kakaiba pa rin talaga sa akin tuwing naririnig kong nagsasalita ang ina ko na tila ba inaalala niya ako. “Niyaya ka naming sumabay sa hapag, pero ayaw mo.”I only once heard my mother asking me to eat with them at the table. If I had been used to this kind of family when I was young, I would not have refused to have dinner with them as I got older.Hindi ako galit ngayon, naninibago lang sa kanilang lahat— maliban kay Victoria na hindi na naman dapat miyembro ng pamilyang ito.“I’m not hungry.” sagot ko na
ALIYAHAlas kuwatro ng umaga nang maalimpungatan ako mula sa aking pagtulog. Dama na dama ko ang ginaw gawa ng malakas na buga ng aircon sa buong lugar. Madilim ang buong silid, gayunpaman ay unti-unting nagliwanag nang masanay ang mata ko sa kadilimang bumabalot dito. Ramdam na ramdam ko ang matinding sakit na gumuguhit sa buo kong katawan, lalo na sa aking ulo. Para itong binibiyak habang pilit ko inaalala kung bakit ako ngayon nakahubad katabi ang natutulog na si Sir Dominic.Wala pa namang kasagutan ay ramdam ko na lamang ang pagtulo ng mga luha ko. Mahigpit ang kapit ko sa kumot nang sinubukan ko nang bumangon sa pagkahiga ko, para akong hinihiwa bawat galaw na ginagawa ko. Wala man naalala sa lahat ng nangyari ay alam kong may nangyari sa aming dalawa. Hindi ko alam kung papaanong nangyaring bumigay ako sa kaniya— wala naman akong gusto sa kaniya para hayaan siyang angkinin ang buo kong katawan.Labis na kalungkutan at pagkadismaya sa aking sarili ang tangi kong nararamdaman nga
ALIYAH “You are all clear, Ms. Morgan. Ang magiging resulta ng mga ginawang examinations sa 'yo ngayon ay dadalhin kaagad sa station kapag tapos. Kung wala ka nang nararamdamang sakit ng ulo o kung ano pa man sa iyong katawan ay pwedeng-pwede ka nang bumalik sa station.” banggit ni Doktora Lea nang makabalik kami sa opisina niya. Inabot din ng halos dalawang oras ang naging examination sa akin niya sa akin, sa oras din na iyon ay nakapagpahinga na rin ako kahit papaano at nakapagpalit ng damit. Sa dami ng mga nangyari mula kaninang alas kuwatro ay umayos na rin ang pakiramdam ko. “Maraming salamat po, Doktora. Salamat po dahil pinagaan niyo po ang loob ko sa nagdaang oras ko rito.” matipid na ngiti kong pagpapasalamat kay Doktora Lea. Mabait din naman sila SPO1 Garcia sa akin, pero masasabi kong mas bumuti ang lagay ko nang si Dra. Lea na ang kasama ko. Ang isa pang nagpagaan sa loob ko ay sinabi niya sa akin na kilala niya ako, nakita niya raw ako sa telebisyon at mga balitang nap
ALIYAH “Aliyah Morgan, the notorious alleged mistress of the country’s number one businessman, Caleb Walton, is involved in another issue. Allegation of rape against another well-known businessman in the country, Dominic Black, have been revoked by the authorities few days after her complaint has been filed.” Ramdam ko ang kakaibang pagguhit ng kalungkutan sa aking dibdib nang marinig ko ang balitang iyon. Hindi ko kayang pakinggan pa ang iba pang detalye na babanggitin pa sa balitang iyon, kaya malalim akong napabuga ng hangin at tinuluyan nang patayin ang telebisyon na narito sa aming sala. Nanonood lamang ako ng teleserye kanina, nang mag-commercial ay bigla na lamang lumitaw ang flash report na iyon. Hindi ko na kayang balikan pa ang nangyari sa akin apat na araw na ang nakararaan. Sobra na ang naidulot niyon sa aking buhay ngayon, kaya hindi ko na kayang paulit-ulitin sa aking isipan. Kaya nang magsimula kumalat sa madla ang mga nangyari sa amin nila Sir Dominic sa presinto ay
ALIYAH Mabilis tumahimik ang paligid nang mawala na sa aking paningin ang sasakyan ni Sir Caleb. Alas siete na ng gabi ngayon, mula kaninang tanghali ay magkasama na kami. Akala ko ay dito siya matutulog ngayong gabi, pero may emergency sa kumpanya nila kaya kinailangan niyang magpunta roon ngayon. Baka raw sa mansyon na lang siya matulog dahil ang bilin niya sa akin ay magpahinga lang daw ako rito, ayaw niya raw na kapag umuwi siya ng madaling araw ay madistorbo niya ang tulog ko. Sa akin ay okay lang naman kung maputol ang tulog ko mamaya, at least siya ang makasasama ko. Kaso hindi ko na rin siya pinigilan sa nais niya dahil ayoko nang mas sanayin ang sarili ko na palagi nang ganito ang lahat sa amin ni Sir Caleb. Masaya na akong pinahahalagahan niya na ako bilang babae— hindi lang bilang babae niya. Kaya kahit walang katiyakan kung ano ba talaga kami sa isa’t isa ay okay ako, basta sa mga sandaling ito ay masaya na akong malaman na hindi siya galit sa akin. Nang masiguradong n
ALIYAH Tahimik ang buong paligid na aking nadaraanan papuntang karinderya, naglalakad lang ako dahil maaga pa naman. Six o’clock pa lamang ng umaga, ngayon ang araw na naisipan kong bumalik sa trabaho. Medyo humupa na naman ang pagkalat ng pangalan ko sa publiko, e. Kumpara noong unang mga linggo ay mas hindi ko na nakikita ang pangalan ko sa mga TV station, kaya nang mapapayag ko si Sir Caleb na bumalik na ako sa normal kong buhay bilang empleyado ni Ma’am Lucy ay narito na ako naglalakad. Aminado akong nag-aalangan pa rin. Kahapon ko pa tinitext si Jacob para magtanong kung good mood ba si Madam na makausap ko ngayon, kaso wala akong nakuhang sagot sa kaniya, e. Kaya ngayon na wala akong kasiguraduhan kung may trabaho pa akong babalikan ay nandito pa rin ako at susubok. Saka nakamimiss din maging tauhan ni Ma’am Lucy, no. Kahit si Jacob lang ang maituturing kong kaibigan sa trabaho ay komportable na rin naman ako sa pagsusungit sa akin nila Lebby kung minsan. Wala na naman akong
ALIYAH Sariwang hangin ang dumampi sa aking balat na siyang gumising sa aking natutulog na diwa. Bumungad sa aking mga mata ang mga punong isinasayaw ng hangin sa parke na aking kinaroroonan ngayon. Hindi ko napansin na nakaidlip na pala kanina habang nakatulala sa mga puno rito sa parke, mula nang maisipan kong takasan na lamang ang trabaho ko sa karinderya ay dito na ako dinala ng aking mga paa. Natuyo na ang mga luhang naglalandas kanina sa pisngi ko, gayunpaman ay narito pa rin sa aking damdamin ang sakit na gawa ng mga bagay na narinig ko mula kay Jacob at sa iba ko pang kasamahan sa trabaho. Hindi naman ganoon kadali mawala ‘yung epekto na naidulot niyon sa aking sistema, pero masasabi ko ngayon na mas maayos na ang aking pakiramdam kumpara kaninang umaga. Hindi na naman ako naluluha, e. Nakahihinga na rin ako ng maluwag sa tulong ng sariwang hangin dito sa parke. Buti na lang talaga at walang gaanong tao ang narito ngayon, kaya walang nakakita sa pagluha ko kanina— wala ring t
ALIYAH Mabigat ang naibuga kong hangin nang bumalik na ang isipan ko sa realidad. Kanina pa ako ganito na tila ba may kung ano sa dibdib ang hindi mapalagay, malayo-layo na rin ang nalakbay ng isipan ko mula noong makausap ko kaninang umaga si Tito Wilson. Matapos niyang sabihin sa akin na kilala niya ang tatay ko ay bigla na lamang may dumating na isang itim na sasakyan para sunduin siya. Umalis ito nang hindi man lang sinasabi ang buong detalyeng alam niya tungkol sa tatay ko. Gustuhin ko man siyang pigilan umalis kanina ay sobra ang damdamin kong hindi maipaliwanag kaya natulala na lamang ako roon. Natagpuan ko na lamang ang sasakyan niyang malayo na sa akin, kaya hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na tila ba nalalapit na ako sa pagkakataon na makilala ng personal ang tatay ko. Mula pa man noong una kong makita ang larawan ni Papa ay pinangarap ko na talagang makita’t makilala siya ng personal. Kahit walang plano si Mama gawin iyon para sa akin ay ‘yon ang isa sa
CALEB Mabilis lumipas ang mga oras at halos nakapikit na ang mga mata ko nang sa wakas ay narinig ko nang mag-bukas ang pinto. Gawa ng kanina ko pa hinihintay ang pagdating ni Aliyah ay mabilis akong napatayo sa pagkakaupo sa hagdan para salubungin siya. Hindi alintana sa aking sistema ang labis na antok dahil nandito na siya— ligtas siyang nakauwi sa akin ngayon. “C-caleb?” utal na banggit niya sa pangalan ko, bakas sa mga mata ang gulat na makita ako ngayon dito sa bahay. Halatang hindi niya inaasahan ang pagdating at paghihintay ko sa pag-uwi niya ngayong gabi, kaya imbes na sumagot agad sa kaniya ay hindi ko maiwasang mapangiti. Ilang araw lamang kaming hindi nagsama ay sobra na ang lumbay na naramdaman ng dibdib ko, kaya ngayong nasa harap ko na siya ay wala akong ibang maisip kundi ang pasalamatan ang Diyos na ligtas niyang pinauwi rito sa bahay ang babaeng hindi na mawala sa isipan ko. Siya ang unang lumapit sa akin nang maibaba niya na sa couch ang bag niya, isang mahigpi
ALIYAH Gawa ng halo-halo kong nararamdaman sa gabing ito dahil sa magaganap na pagkikita namin ng mga magulang ni Dominic ay para bang hindi ko na napansin ang naging byahe namin papunta sa mansyon nila. Sa isang iglap ay naglalakad na kami ni Dominic sa maluwag at maganda nilang hardin patungo sa entrance ng malaki nilang mansyon. Sa gate pa lang nila ay sobra na akong humanga, sa ganda ng tirahan nilang ito na animo’y palasyo na sa laki ay hindi talaga maitatanggi ang yaman ng kanilang pamilya. “A-ang ganda naman ng mansyon niyo, Dominic.” komento ko nang marating na namin ang mala-ginto nilang main door, sa sinabi kong iyon ay narinig ko ang mahinang tawa ni Dominic. “Nakahihiyang pumasok sa loob, kaso nandito na ako, e!” “Get use to this house, Aliyah. Parte ka na rin ng bahay na ito dahil ikaw ang ina ng anak ko.” nakangiti si Dominic nang sabihin iyon sa akin pero ramdam ko na seryoso ang sinabi niyang iyon kaya nakaramdam ako ng hiya. Hindi pa rin talaga ako sanay sa set-up
CALEB “Thank you for taking care of it, Ms. Jonelle. Appreciated.” I thank the old lady on the phone who was my secretary for four days of work in Singapore since Saturday. “It’s been my pleasure, Mr. Walton.” Nang makapagpaalam na rin ako rito ay binaba ko na ang teleponong gamit at naupo sa gilid ng aking kama upang mai-pahinga ang katawan kahit saglit. I am currently at my parents' mansion since I had an urgent business meeting with my father a few hours after my plane landed this morning from Singapore. Ayaw ko mang manatili rito kasama sila ay wala akong magawa dahil may kikitain pa kaming investors mamayang alas singko ng hapon, masyado na akong pagod para umuwi muna sa bahay at bumalik na lang dito mamaya. Antok na rin ako ngayon kaya magpapahinga na muna ako habang may apat na oras pa bago muling umattend ng isang meeting. Mula Sabado ay puro meeting na ang nadadaluhan ko. Ilang araw akong wala sa tabi ni Aliyah kaya hindi ko masisisi ang sarili ko kung bakit gusto ko nang
ALIYAHKatatapos lang ng misa na aking dinaluhan ngayong linggo nang maisipan kong hindi muna umuwi sa bahay agad dahil wala naman ngayon doon si Caleb. Kahapon pa siya umalispara sa isang business trip atbaka bukas o sa martes pa makababalik. Ilang araw palang ang lumilipas mula nang malaman ko ang pagdadalang tao ko, sa mga araw na iyon ay mas bumibigat ang pakiramdam ko sa mga nangyayari sa buhay ko. Noong biyernes ay nagawa kong itago kay Caleb ang nalaman ko noong araw na iyon, ngunit kahapon bago siya umalis ay sobra akong hindi mapalagay. Mas lalo akong umiibig sa kaniya kaya alam kong mas lalo ko siyang masasaktan kapag pinatagal ko pa ang paglilihim kong ito. Gusto kong sabihin sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko, ngunit sobra ang takot sa loob ko dahil alam ko naman agad ang magiging reaksiyon niya sa malalaman. Hindi niya ito matatanggap— Sino ba naman kasi ang makatatanggap sa sitwasyon na nabuntis ako ng lalakeng karibal niya sa negosyo, diba? Natatakot akong mawala
CALEB As usual, I left early at work to be home before Aliyah’s out from her work. I wanted to prepare for our dinner tonight, but as soon as I stepped into our living room, I already saw her bag laying on our couch. She’s already here, but since she’s nowhere to be found in the living room and kitchen, I immediately went upstairs to check on her in our room. There I saw her sleeping peacefully. Simula nang makapag-usap kami kagabi tungkol sa nabubuong pagtingin namin sa isa’t isa ay mas lalo ako naging interesado sa kaniya. Tunay na maganda ang mood ko buong araw, sa katunayan nga ay maging ang mga tao ko ay napansin ‘yon kanina. Kaninang umaga pa lang noong magising ako ay sobrang gaan na sa dibdib, para bang ngayon ko lang naramdaman ang saya na ito sa buo kong buhay. Kaya ngayon na nandito na ako ulit sa bahay at nakikita ko na siya ay mas lalo akong naging maligaya. Maingat lamang ang ginawa kong pag-upo sa gilid ng kama kung saan malaya kong pagmasdan ang kagandahan ng babaen
ALIYAH “Both your urine and blood tests are positive in pregnancy. You are pregnant, Ms. Morgan, congratulations!” anunsyo ng doktor na aking kaharap sa mga sandaling ito. Gising na naman ako pero tila ba nasa isang malabong panaginip pa rin ako ngayon, ni hindi ko magawang makurap ang mga mata ko habang ang tingin ay diretsa lamang sa papel na aking hawak. Buntis ako… Patuloy pa ring lumilipad ang aking isipan sa kung saan, ramdam ko na naman muli ang mga luhang nagbabadya na naman sa aking mga mata. Nakaupo man ako ngayon ay dama ko pa rin ang panlalambot ng aking buong katawan. Walang ni isang salita ang nagawang makalabas sa bibig ko— hindi ako makapaniwala sa mga nalaman ko ngayon lamang. Diyos ko, hindi ko po alam ang dapat kong maramdaman sa mga sandaling ito… “The headaches, dizziness, and fatigue that you are experiencing in the last few days and weeks are just the result of your pregnancy. Didn't you notice your late period? Even the change in your mood every day is aff
JACOB “Ano ba Miss!? Simpleng bagay na nga lang hindi mo pa maintindihan.” saktong matapos ko ang paghihiwa ng sibuyas ay narinig ko ang malakas na boses ng isang lalake sa labas ng kusina. Dala ng kuryosidad sa nangyayari roon ay sumilip ako sa pintuan at nakita si Aliyah na pinupulot ang mga pagkaing nagkalat na sa sahig habang may lalake sa kaniyang harapan. “Bakit hindi ka makatingin ngayon, ha!? Mag-resign ka na lang sa trabaho mo ng hindi ka na maka-perwisyo pa ng mga customer dito. Palampa-lampa.” dahil sa nakikitang labis na galit ng lalake kay Aliyah ay hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng pag-aalala para sa kaniya ngayon. Nakatalikod ito sa akin, pero kitang-kita ko mula rito sa kinaroroonan ko ang panginginig ng mga kamay niya habang patuloy lamang siya sa paglilinis ng mga nagkalat na pagkain sa lapag. Gawa ng eksena na nagaganap ay lahat ng customers namin na kumakain dito sa karinderya ay nasa kanila lamang ang tingin, maging si Rica na kahera namin ay napahinto sa
ALIYAH Sariwang hangin ang dumampi sa aking balat na siyang gumising sa aking natutulog na diwa. Bumungad sa aking mga mata ang mga punong isinasayaw ng hangin sa parke na aking kinaroroonan ngayon. Hindi ko napansin na nakaidlip na pala kanina habang nakatulala sa mga puno rito sa parke, mula nang maisipan kong takasan na lamang ang trabaho ko sa karinderya ay dito na ako dinala ng aking mga paa. Natuyo na ang mga luhang naglalandas kanina sa pisngi ko, gayunpaman ay narito pa rin sa aking damdamin ang sakit na gawa ng mga bagay na narinig ko mula kay Jacob at sa iba ko pang kasamahan sa trabaho. Hindi naman ganoon kadali mawala ‘yung epekto na naidulot niyon sa aking sistema, pero masasabi ko ngayon na mas maayos na ang aking pakiramdam kumpara kaninang umaga. Hindi na naman ako naluluha, e. Nakahihinga na rin ako ng maluwag sa tulong ng sariwang hangin dito sa parke. Buti na lang talaga at walang gaanong tao ang narito ngayon, kaya walang nakakita sa pagluha ko kanina— wala ring t