CHAPTER 1

Bethany Gayle Chavez-- Sweet, sassy, kikay. Balingkinitan din ang katawan niya at sa kutis niyang mestisa ay sino nga ba ang mag-aakala na papasukin niya ang ganitong trabaho? Isa lang naman siya sa mga magagandang mukha ng university na pinapasukan niya sa Manila. Graduating na nga sana siya ng kursong architecture kung hindi lang umepal ang mommy niya at nanguna sa mga desisyon niya sa buhay ay hindi naman sana siya lalayas at magpapakalayo-layo. Ikaw ba naman ang ipakasal sa isang matandang mayamang Chinese, matutuwa ka ba? E baka nga uugod-ugod na 'yon. Malayo sa pangarap niyang guwapo, mayaman, at syempre, kahit na hindi niya kasing edad basta hindi naman na magse-senior citizen. 

Sobrang tahimik ng mga lalaking kasama ni Bethany sa sasakyan. Mapapanis yata ang laway niya. Akala niya ay tatahimik lang ang mga ito hanggang sa makarating sila sa paroroonan  nila pero biglang nagsalita ang lalaking katabi niya. 

"Ehem." Panimula pa nito kaya naagaw nito ang kanyang atensyon. "Dahil nandito ka na, unang una, hindi ka na pwedeng humindi pa. Nakapasok ka na sa trabahong ito kaya wala ka nang lusot maliban na lang kung si Boss mismo ang magpatalsik sa 'yo. Naiintindihan mo ba 'yon?" 

Bahagya siyang natakot sa baritonong boses nito. Bakit parang illegal naman yata tong pinasok niya? Nakakatakot naman tong mga kasama niya! Hindi kaya hindi talaga pagkakatulong ang gagawin niya? Kinakabahan siya kaya hindi siya pwedeng pumikit man lang o kumurap dahil kapag ginawa niya iyon ay baka ibenta siya ng mga ito. 

"Miss? Nakikinig ka ba o tutulala ka na lang dyan habang buhay?" Saway sa kanya ng lalaki kaya napabalik siya sa kanyang ulirat. 

"Ay, hehe, sorry po! I did not mean to look stupid but yeah. I am listening of course." 

Hindi makapaniwala si Bethany na ang mala-fairy tale nyang buhay ay magiging ganito. Never in her life she imagined escaping from her family and applying as a maid! Sa takot niya na maikasal sa matandang intsik ay mas masisikmura niya pang maging katulong na lang. She is graduating real soon at a prestigious university. But she heard from her mom na ipapakasal siya nito sa isang matandang negosyanteng instik para mas lumawak pa ang kuneksyon at ari-arian ng pamilya nila. Bagay na hindi niya pinahintulutan. Kapag hindi naman siya pumayag, she will be forced to. Kaya minabuti niyang tumakas. 

Napakunot noo ang isang lalaki na nagmamaneho ng sasakyan. Maya-maya pa ay nakatanggap ang mga ito ng tawag. "Sir, yes? Opo. Kasama namin. . . Uh, hindi ho halata na trabaho ang pinunta. Opo, Sir. Malapit na kami." 

Iyon lang ang narinig niya at duda niya ay siya ang tinutukoy nito. Boss kaya nila ang kausap nito sa cell phone? Napatingin naman tuloy siya sa ayos niya. Maganda pa rin naman siya kahit na halatang wala siyang ligo. Saka sa ayos niya kasi ay hindi halatang mangangatulong. Para siyang magpi-pictorial sa beach. Hindi kaya baka hindi maniwala ang mga ito na katulong ang a-apply-an niya? E ano bang pakialam nila. Psh. Aniya sa isipan. 

"Is it far pa ba, manong?" conyo niyang tanong sa katabi niyang lalaki. 

Kailangan niyang magdahan-dahan at baka masampal siya. Tanggal ang ipin niya kapag nangyari yon dahil sa laki ng katawan nitong mga kasama niya. Kaya kailangan niyang maging mahinahon at hindi niya pwedeng pairalin ang pagiging m*****a niya at spoiled.

"Malayo pa, Miss. Sigurado ka bang magkakatulong ka o mag-a-apply ka bilang boss?" Natatawa pang wika ng lalaking nagmamaneho ng sasakyan. 

Nagsitawanan naman silang tatlo. 

"Ang corny ng joke mo, manong. But yes, ayaw niyo ba? Nag-a-apply na nga 'yung tao e. Huwag na kayong choosy." She murmured. 

Napailing-iling na lamang silang tatlo. Iniisip nila na hindi na nila ito dapat kausapin pa dahil mukhang may attitude ang dalaga. 

Pagdating nila sa hacienda ay nalula si Bethany. Akala niya, pagpasok ng gate ay bubungad na agad sa kanya ang mansiyon pero hindi pala. Papasok pa lang iyon sa loob. Ang daming pananim at mga puno ang dinaanan nila. Sobrang laki at lawak na lupain naman nito. Hindi siya makapaniwala na isang pamilya lang ay may-ari nito. Well, they have a lot of properties too. Iyon lang ay hindi niya iyon masyadong napupuntahan kaya hindi niya rin alam kung anong itsura. Masyado kasi siyang tutok sa pagiging studyante niya. Hindi naman kasi siya katalinuhan kaya ganon na lang kung magpursige siya.

"We 're here," wila ng lalaking katabi niya saka siya pinagbuksan ng pinto. 

"Welcome to Hacienda Apolonia. Ito ang isa sa pinakamalawak at pinakakilalang hacienda sa probinsiyang ito. Minana na ng boss namin ang lahat nang naabot ng mga mata mo. Magiging boss mo na rin siya kaya pag-igihan mo." Wika naman ng isa na may moustache.

Inilibot nga ni Bethany ang kanyang paningin. Sobrang laki! Nakakalula! Pero gandang ganda siya sa lugar. Nakakabighani. What a nice place to live and start a new life!

"Ang dami niyo pang sinasabi ano ho? Hindi naman ako nandito para kumalap ng datus tungkol sa hacienda ng boss niyo. I am here as a maid. So, tara na ho ano po?" sarkastiko pang sagot ni Bethany habang nakapamewang. 

Parang nananaginip pa rin kasi siya hanggang ngayon. Nasanay kasi siya na siya ang pinagsisilbihan. Pero ngayon siya naman ang maninilbihan. Hindi niya tuloy alam kung kakayanin niya ba ito? 

"Okay, dalhin niyo na 'yan. Nagmamadali yata na masesante." 

Nagpantig agad ang tenga ni Bethany sa mga sinabi nito. Hindi pa nga siya naha-hire completely, sesante agad ang maririnig niya? 

"Excuse me, Sir? Paano niyo naman nasabi na masesesante agad ako? Masipag kaya ako." Confident niyang sagot. Masipag naman talaga siya. Natulong pa nga siya minsan sa mga kasambahay nila sa mansiyon. Kaso, wala lang talaga siyang alam sa pagluluto. Cooking is hell for her. Saka, marunong lang siya pero hindi magaling. Natulong nga siya sa bahay pero madalas palpak. E syempre, kapag sinabi niya iyon, e di baka hindi na sa kanya ibigay ang trabaho. Kaya kailangan niyang magpa-impress muna.

"Wala 'yon sa sipag sipag lang kundi sa tatag, Miss. Sa ingay mo pang 'yan at pagiging masyadong demanding, hindi ko na lang alam. Tara na para wala ka nang masabi." Inis na sagot naman pabalik nung lalaki. 

Sinamahan siya ng tatlo sa mayordoma ng mansiyon. Nakataas pa nga ng kilay ang matandang mayordoma na may hawak na pamaypay. May aircon naman pero bakit may paypay pa ito? Kunot noong tanong ni Bethany sa kanyang isipan. 

"Ito si Manang Lucile. Siya ang mayordoma ng mga kasambahay dito. Kailangan mo siyang pakisamahang mabuti at sundin. Naiintindihan mo ba?" 

Tumango-tango lang ang dalaga. "Yes, I do. Uh, but excuse me, Manang Lucile? Bakit ho kayo nagpapaypay e may aircon naman ho dito sa loob ng bahay?" Pag-uusisa niya pa. 

Naningkit ang mga mata ng matanda. "E bakit ka ba nag-uusisa?" pasuplada nitong sagot. 

Napatakip si Bethany sa bibig niya dahil nasa isip niya lang naman iyon kanina. Hindi niya namalayan na nasabi na pala niya. 

Maya-maya ay bigla na lang ngumiti si Manang Lucile. "Biro lang! E kasi nag-iihaw ihaw kami sa labas. Kaya may dala akong abaniko. O siya, dito ka na muna. Ayun ang kwarto ni Sir sa ikatlong kwarto. Knock before you open para hindi ka mabugahan ng apoy ha?" Bilin pa nito. 

Nambubuga pala ng apoy ang amo nila? Oh, can't wait to wake the sleeping dragon. . .teka parang iba yata iyon. Well. . . Aniya sa isipan. This seem challenging to her kaya naman she is ready to bring it on. Huwag lang siyang mapunta sa matandang intsik na iyon na parang masamang damo na matagal mamatay.