Chapter 4

Four

BASA ng ulan at nanginginig pa ang kanyang mga laman nang makauwi siya sa kanyang tinutuluyan. Sa layo ng nilakad niya ay halos wala ng lakas ang kanyang mga paa. Mabuti na lamang at nagawa niya pa rin ang nakauwi kahit na sobrang nanghihina na siya. Gusto na niyang mag pass out dahil sa pagod na nararamdaman niya at tila gusto na lamang niyang sumuko sa lahat ng hirap na pinagdadaanan niya ng mga oras na iyon, ngunit biglang pumasok sa isip niya ang mga kapatid niya. Paano ang mga ito kapag sumuko siya?

Ano na lamang ang magiging buhay ng mga ito kapag siya na ang nagkasakit? Sino na lamang ang aasahan niyang maghahanap buhay para may pantustos sa pag- aaral ang kapatid niya at para na rin may makain sila sa araw- araw.

Hindi niya alam kung paano siya nakauwi, ang tanging nasa utak na lamang niya ng mga oras na iyon ay kung saan siya kukuha ng malaking halaga para madugtungan pa ang buhay ng kanyang ama.

Nasa punto na naman siya ng buhay niya na hindi alam kung saan siya kukuha ng lakas upang harapin ang pagsubok na kinakaharap niya. Bakit siya pa? Bakit siya na mahirap lang ang kalagayan ang binibigyan ng pagsubok na tulad nito? Bakit hindi na lamang ang ibang tao.

Napakalaking tanong iyon sa isipan niya ngunit pilit na lamang niya itong iwinawaksi. Kahit ano pa ang gawin niyang pagkwestyon sa sarili niya ay wala naman siyang makukuhang sagot.

Dumiretso na lamang siya sa kanyang banyo kung saan niya itinapat ang kanyang sarili sa malamig na tubig upang mabuhayan siya ng dugo at makapag- isip siya ng maayos.

Hanggang sa lumabas siya ay wala pa rin siyang maisip na solusyon sa problema niya. Habang nakatulala at nakatingin sa kawalan ay nag- iisip siya ng mga bagay bagay hanggang sa tumunog ang cellphone niya. Hinanap niya pa kung saan nagmumula ang tunog upang mahanapan lamang niya kung nasaan ito. Sa dami kase ng iniisip niya ay hindi na niya alam kung saan niya na ito naibaba kanina.

Agad na napakunot ang kanyang noo nang makita ang tumatawag. Numero lamang ito at hindi niya iyon kilala, ilang saglit siyang nakatitig lamang sa screen ng kanyang cellphone at hinayaan ang sariling isipin kung sino ito hanggang sa sinagot niya ito dahil tila may nag- uudyok sa kanya na sagutin niya ito.

"Hello?" Alanganing saad niya ng mailagay niya ang kanyang cellphone sa kanyang tenga. Isang pagtikhim ang narinig niya sa kabilang linya bago ito nagsalita.

"Let's meet." Isang baritonong boses ang sumalubong sa kanyang pandinig. Hindi siya nakapagsalita kaagad at mas lalo lamang napakunot ang kanyang noo dahil sa hindi niya naman kilala ang tumawag na ito. "I want to meet you personally and also," akmang papatayin na niya ang tawag dahil baka maling number lamang ang natawagan nito ngunit, "I want to give you the money personally." At doon nanlaki ang kanyang mga mata sa kanyang narinig.

Oo nga pala, meron nga pala siyang kliyente at halos mapapikit siya sa labis na pagpapasalamat dahil hulog ito sa langit. Kailangang kailangan niya pa naman ngayon ng pera at ito lamang ang tanging sagot sa problema niya.

Hindi niya nakuhang sumagot, nakabuka pa ang kanyang bibig at magsasalita pa lamang sana ng bigla na lamang nitong pinatay ang tawag. Ni hindi na nito hinayaang makapagsalita siya.

Napapikit siya at napausal ng matinding pagpapasalamat. Hulog ng langit ang lalaking iyon sa problemang kinakaharap niya ng mga oras na iyon lalo pa at kailangang - kailangan na niya ng pera upang maopera na ang kanyang ama.

Mabilis siyang tumayo mula sa kanyang inuupuan at nagtungo sa kanyang silid. Kahit na antok na antok siya at nanghihina pa ay kailangan niyang lumabas upang makipagkita sa lalaking iyon para na rin sa kanyang ama. Hindi niya kakayanin kapag nawala ang kanyang ama sa kanila kaya handa siyang gawin ang lahat para rito.

Hindi siya sigurado kung ano ang kahahantungan ng lahat ng gagawin niya, kung tama pa ba iyon o hindi na pero wala siyang ibang choice kundi tanggapin ito.

Mabilis siyang nagbihis. Ni tingnan ang kanyang repleksiyon sa salamin ay hindi na niya nagawa pa dahil sa labis na pagmamadali. Ayaw niyang paghintayin ang magiging kliyente niya dahil unang- una ay baka ayawan siya nito o baka mag- back out ito bigla kung babagal bagal siya.

Mabilis siyang lumabas ng kanyang apartment. Palabas na siya ng gate nang marinig niya ang pagtunog ng kanyang cellphone kaya nagmadali siyang hanapin ito sa kanyang bag dahil baka importante iyon.

Ang unang mensahe ay galing sa kanyang kapatid kung saan sinasabi nitong kailangang kailangan na daw na maoperahan ang kanyang ama dahil kung hindi ay huli na ang lahat para rito. Ang pangalawa naman ay galing sa unknown number na nagsasabi ng isang lugar malapit lang sa apartment niya. Hindi niya man alam kung sino iyon ay nasisiguro niyang ang kliyente na niya ito dahil wala naman ibang magtetext sa kanya ng ganito.

Mabilis niyang itinago ang kanyang cellphone sa kanyang bag at pagkatapos ay ipinagpatuloy na ang kanyang paglalakad. Malapit lang ang lugar na iyon na itinext sa kanya kaya lalakarin niya na lang, siya pa iyong ipapamasahe niya dahil kailangan niyang magtipid.

Mabilis siyang nakarating sa pupuntahan niya. Binasa muna niya ang pangalan ng restaurant na nakalagay sa itaas bago siya pumasok. Nasa tamang lugar siya. Nang hawakan niya ang pintong salamin upang itulak ay napapikit muna siya at napahugot ng isang malalim na hininga.

Nang mga oras kase na iyon ay abot- abot ang kabang nararamdaman niya sa hindi niya malamang dahilan. Ilang saglit muna siyang nanatiling nakatayo doon bago siya tuluyang pumasok sa loob.

Agad niyang inilibot ang kanyang paningin sa loob ng establisyementong iyon at halos mag dikit ang mga kilay niya sa kabis na pagtataka. Sa tagal na niyang naninirahan sa apartment niya ay alam niya na kilala na ang restaurant na iyon hindi lang sa lugar nila kung hindi sa mga karatig na lugar pa, kaya hindi niya naiwasan ang magtaka ng makita na nasa apat na katao lamang ang nakatayo sa loob nito.

Hindi kaya mali siya ng pinuntahan? Tanong niya sa kanyang sarili. Pinasadahan niya ang mga ito ng tingin isa isa. Nakasuot ang mga ito ng kulay itim na polo shirt. Malalaki ang mga katawan ng mga ito na kung titingnan ay pwedeng maging mga modelo. Nakasuot din ang mga ito ng kulay itim na shades kahit pa nasa loob ang mga ito.

Napahigpit ang hawak niya sa kanyang dala- dalang bag. Ang kabog ng kanyang dibdib ay mas lalo lamang lumubha dahil sa sobrang kaba. Paano kung  mali pala ang napasukan niya? Kahit pa nakasalamin ang mga ito ay nasisiguro niyang sa kanya na naka- focus ng tingin ang mga ito.

Nanlalaki ang kanyang mga mata nang makita ang isa sa mga ito na humakbang at naglakad patungo sa direksiyon niya. Napaatras siya ng wala sa oras. Sobrang kumakabog ang dibdib niya dahil sa sobrang kaba.

Mabilis siyang gumalaw at pumihit upang lumabas na ng restaurant na iyon. Hindi maganda ang kutob niya sa mga ito ngunit sa kanyang pagmamadaling makalabas ay bigla na lamang siya napatigil nang bumangga siya.

Napapikit siya dahil sa lakas ng pagkakabangga niya, nasamyo niya ang amoy ng pabango nito kung saan hindi niya napigilan ang sariling amuyin ito. Napakasarap ng amoy nito at nakakaaya hanggang sa isang tikhim ang narinig niya kaya mabilis siyang napamulat ng kangang mga mata.

Agad siyang lumayo rito at pagkatapos ay napatingala upang humingi sana ng paumanhin ng mahulog ang kanyang panga nang masilayan ang lalaking nasa harap niya.