Kabanata 133
Yohan Tanaka’s Point of View
Dinala agad si Mommy sa hospital. Buhat na buhat ko ngayon ang anak ko na patuloy pa rin sa pag-iyak. Shit! I couldn’t even think about something more than my mother who’s fighting for her life at the ER and the mother of my child who is currently missing.
Maraming mga medias na nagtanong tungkol sa nangyari ngunit hindi ko sila masagot-sagot. Wala akong alam sa pangyayari. I was not there. Hindi ko rin alam kung ano ang nangyari at bakit ganoon ang nangyari kay Mommy. Bakit may helicopter ako na narinig? Kanino iyon? At nasaan si Fiona? Nagtatampo ba siya sa akin dahil sa kanyang narinig?
“I want to go home. To mommy!” Felecity said. “Daddy Yohan, uuwi na po ako.”
Hinaplos ko ang basang pisngi ng aking anak. “O-Oo, uuwi na tayo ngayon, hmm? We will wait for your mom.”
“Yohan…”
Nang binalingan ko ito ay si Dad ito. Kinagat ko ang ibabang labi
Kabanata 134Yohan Tanaka's Point of ViewThe doctor told me that Mom is okay. Wala namang damage sa ulo kaya nakahinga ako nang maluwag. At saka isa pa, hindi masyadong mataas ang binagsakan ni Mommy dahil marami agad ang nakalapit.Nag-request na rin ako ng copy ng CCTV sa pangyayaring iyon. Hindi kasi ako mapakali lalo na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagparamdam si Fiona.Binalingan ko ang anak ko na payapang natutulog sa sofa. Nakatulog siya dahil sa kanyang pag-iyak. I felt bad for her. Sobrang bata pa niya para maranasan ang ganitong uri na gulo. I told myself before na hindi ko hahayaan na maranasan ng anak ko ang naranasan ko noon.Fiona is an amazing mom. She raised our daughter very well. But then again, where is she?I tried to call her phone many times pero out of reach ito. Gusto ko sanang tawagan ang kanyang kaibigan ngunit baka mataranta iyon at baka kunin pa sa akin si Felecity.
Kabanata 135Yohan Tanaka’s Point of ViewHalos hindi ko na maasikaso ang trabaho ko dahil sa mga problema na dumating sa akin. Hindi pa rin nagising si Mommy at hindi pa rin bumabalik si Fiona.“Here is the copy of the CCTV footage, Sir,” sambit ng inatasan ko sabay bigay sa akin sa flash drive.Nag-angat ako ng tingin sa kanya. “May nakaaalam ba nito?”“No, Sir. Kinausap ko na rin ang tumulong sa akin,” paliwanag niya.Tinanggap ko ang flash drive. “Okay, thank you. You may go now.”Kinuha ko ang laptop ko at saka binuksan ko ito. Si Felecity ay pinabantay ko muna kay Manang Imelda. Hindi kasi siya puwede sa Hospital kaya isinama ko muna sa bahay namin. Walang pakialam si Dad kay Mommy. Wala naman talaga silang pakialam talaga sa isa’t isa at ako ang nahihirapan sa sitwasyon nila pero sanay na ako.I want to know what happene
Kabanata 136Yohan’s Point of ViewIt’s been three days since that happened and new year is coming. Hindi ko alam kung magc-celebrate pa ba ako. Hindi pa rin nagising si Mommy at ang anak ko ay palaging hinahanap si Fiona.What’s the point of celebrating, right? Fiona’s not here. She’s the reason why I tried to be civil with mom. Dahil noon pa man, hindi ko talaga pinapansin ni Mom, gaya ng hindi niya pagpansin sa akin noon. I don’t really care about here, just like how she didn’t care about me before.And my daughter, she doesn’t deserve all of this. Ako na ang nahihiya sa kanya dahil may ganito akong klaseng pamilya. At wala akong magawa. I don’t want to cause any harm anymore. Ayoko na rin maging padalos-dalos dahil baka mas lalong hindi ko lang makuha ang gusto ko.Fiona, wherever you are right now. Please, huwag ka sanang maniwala sa narinig mo noon
Kabanata 137Yohan Tanaka’s Point of ViewWhen my Mom finally woke up, hindi ko siya binigyan ng pagkakataon na maka-adjust galing sa pagkahiga sa kama. I confronted her.“Y-Yohan, bagong gising pa lang si T-Tita, puwede sa susunod na lang,” pagpipigil ni Diana sa akin.“Step aside, Diana!”Umiyak si Mommy sa kanyang kama habang magkatagpo ang kanyang kamay.“Anak, I am so sorry.”Kinuyom ko ang kamao ko.“Because of you, you ruined everything mom!” sigaw ko. “Masyado mong pinakialaman ang buhay ko. Ano ba ang gusto mo, ha?”“Anak, patawarin mo ako--”“After what you did?” Tumawa ako. “Nawala si Fiona sa buhay ko! Ha? Maibabalik mo ba siya dito, Mom?”“I will try to t-talk to Mrs. Mendez--”“She’s not coming back!” Nangilid ang l
Kabanata 138Fiona Carolina’s Point of ViewIsang hindi pamilyar na kisame ang bumungad sa akin nang nagmulat ako ng mata. Nagpalinga-linga ako at lahat ng bagay na nakita ko ay hindi pamilyar sa akin lalo na ang kama na hinihigaan ko ngayon. Nang bumangon ako sa pagkahiga, napasapo ako sa aking noo nang nakaramdam ako ng pagkahilo. Pinikit ko saglit ang aking mata at saka nagmulat. Napasinghap ako at naluha nang may napagtanto.Mom kidnapped me. And I’m here…Napasinghap ako at nataranta nang napagtanto ko ang lahat. Where am I? Kailangan kong umalis dito dahil may naghihintay sa akin. Hinihintay ako ng anak ko! Hinihintay ako ni Yoha--Natigil ako nang may napagtanto ulit. Akala ko ba ay engage kami ni Yohan? Bakit engage siya kay Diana? Ano iyon?Wala sa sariling napatingin ako sa singsing na bigay sa akin ni Yohan. Hindi ako nagkamali. Talagang nag-propose siya sa akin. He prop
Kabanata 139Kagat-kagat ko ang kuko ko ngayon habang naglakad-pabalik dito sa kuwarto na ito. Naghahanap pa rin ako ng paraan para makaalis dito. Kahit na sinabi ni Mommy na ginagawa niya lang ito para sa akin, ang gagawin ko na ito ay para sa anak ko na naiwan ko sa party na iyon.Kung totoong engaged nga, matutuloy ba ang kasal? Knowing Yohan…Hindi niya gagawin iyon lalo na’t may anak siya at nangako siya sa akin. Kapag gagawin niya iyon, masasaktan talaga ako ng todo.I trust him more than anything else. At kahit nasa malayo ako, nagtitiwala pa rin ako sa kanya.Mom, I am so sorry. Alam ko na gusto mo lang na maabot ko ang pangarap ko noon pero gaya nga ng sabi ko noon, kuntento na ako sa kung ano mang meron ako ngayon. Wala na akong ibang pangarap at iyon ay ang makasama ang anak ko at si Yohan. Ano ang gagawin ko ngayon? Wala akong matatakasan. Lock ang kuwarto na ito at hindi pa nagtitiwala si Mommy sa akin.
Kabanata 140Everything happens for a reason.Iyon ang paniwala ko. Lahat ng mga nangyari sa buhay ko ay may rason. At iyon nga, wala na akong magawa kundi ang sundin si Mom. Wala akong magawa kundi ang magtiwala sa kanya. Tama nga naman siya. Hangga’t nasa putik pa rin ako ay aapihin pa rin ako hanggang ngayon. I am doing this for myself. I think this is for the best.Mom let me contact Trixie.“Don’t do anything stupid, Fiona,” paalala ni Mommy nang nagpaalam ako sa kanya na tatawagan ko si Trixie. “Dahil hindi mo magugustuhan ang gagawin ko kung bibiguin mo ako.”Iyon ang kanyang sinabi at hindi ko siya bibiguin. Nakapagdesisyon na ako at iyon ay ang sumama kay Mommy sa ibang bansa. Hindi ko pababayaan ang anak ko. Kaya ko tatawagan si Trixie para roon.Nagtungo ako sa balkoniya. Huminga ako nang malalim at d-in-ial ang numero ni Trixie. Inilagay ko agad sa tapat ng tainga ko
Kabanata 141Namilog ang mata ko nang nakita ko si Yohan. Hindi ako makapaniwala. Si Yohan ba ito? Ilang beses akong napakurap-kurap bago ko nakumpirma nga siya nga ito.“Y-Yohan, w-what--”Dinungaw ko siya at siya lang talaga mag-isa. Wait? Paano siya nakapasok dito? Private property ito ni Mommy.“I am here to get you, Fiona.”Napalunok ako. “I-Ikaw lang ba ang mag-isa?”“Yes I am, Fiona,” malamig niyang sagot sa akin habang nakatanaw sa akin. “I am alone.”Naiiyak ako. “Yohan…h-hindi ka sana nandito…”“Why?” Lumamig ang boses niya. “Dahil aalis ka?”Namilog ang mata ko. Paano niya nalaman?“You will leave me? Iiwan mo kami ni Felecity?”“N-No…”“Then bumaba ka diyan at umuwi na tayo. Miss na miss ka na ni Felecity, Fiona. Hin
WakasI didn’t waste my time. Pagkatapos ng ilang araw naming honeymoon ay naghanda na ako para sa pagbalik ko. I promised them na babalik ako. Babalik ako.Pero kahit sumang-ayon na sila, hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala at mag-overthink sa mga bagay-bagay.Paano kapag nakabalik ako ay babalik sa dati? Paano kung sumang-ayon lang si Felecity pero ang totoo ay hindi pala? Paano kung napilitan lang si Yohan na payagan ako na umalis?“Gosh, Fiona! Kasal ka na okay? Tanaka ka na. Hindi ka itatakwil ng asawa’t anak mo sa ilang araw mong pag-stay sa New York!” si Mommy nang tinawagan ko siya at sinabi ko sa kanya ang mga thoughts ko. “Kung ayaw mong umalis, huwag ka nang tumuloy! Sayang nga lang ang opportunity.”Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Mom—”“Ako mismo ang uuwi diyan kapag tinaboy ka nila. Don’t worry, Fiona. Sa ngayon, bigyan mo rin ng pansin ang nego
Kabanata 174Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Yohan ngayon. Halos hindi nga ako makatulog sa kakaisip. Na baka panaginip lang pala iyon at hindi totoo.Pero hindi, kasal na ako at katabi ko na ang asawa ko.Asawa ko…Ang sarap sa pandinig. Nakakaganda ng araw. Parang isang magic lang ang lahat. Biglaan. Ang alam ko lang ay ang magd-date kami sa resort na iyon pero sa isang iglap, kinasal ako.Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka unti-unting bumangon mula sa pagkakahiga.Ito ang unang araw naming bilang mag-asawa at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.“Yohan…” tawag ko kay Yohan para gisingin siya. “Gising na. Kailangan pa nating umuwi.”Nandito pa rin kasi kami sa resort at gusto ko nang umuwi para makita ang anak ko.“Hmm. Let’s sleep pa, hmm? Inaantok pa ako.”Napairap na lamang ako at saka mag-isa na lamang na bumangon. Akmang
Kabanata 173Hilang-hila ako ni Yohan na para bang walang katapusan. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Parang ang sarap sa pakiramdam. Parang bumalik kami noon. Ang sarap sa feelings.“T-Teka Yohan! Saan tayo pupunta?” tanong ko at halos magpahila na nang husto sa kanya dahil sa malaki niyang mga hakbang.“Somewhere in here, Fiona,” aniya habang patuloy pa rin sa paghila at pagkatakbo.Bigla akong na-excite at kinabahan at the same time.Nang nakarating kami sa isang malaking space na buhangin na sobrang puti, tumigil kami at saka hiya ako hinarap. Ngumiti siya sa akin.“Close your eyes, Fiona,” aniya.“Bakit?”“Surprise nga, right?” he chuckled. “Now, close your eyes, Fiona.”Tiningnan ko muna siya nang matagal bago pumikit. Naghintay ako na mayroong mangyayari pero wala. Ang tanging naririnig ko lang ay mga alon na nagh
Kabanata 172 Tulala akong nakatingin sa baso ko habang si Tita Ylena ay kalmadong nagkakape sa harapan ko. Hindi ako makapaniwala na nakita ko siya ulit. Oo, sinabi ni Yohan na pupunta ang Mommy niya pero hindi ko akalain na ngayon na araw pala. “I’m happy to see you, hija,” panimula ni Tita Ylena. “It’s been five years.” Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Oo nga po, five years.” Ngumiti siya pabalik sa akin at saka ininom niya ang kape. Narito kami ngayon sa isang open space na coffee shop dito sa resort. Ang view namin ay ang dagat na may naghahampasan na mga alon. Huminga ako nang malalim at saka tiningnan siya. “Five years na po siya Tita, pero hindi ko pa rin makakalimutan,” ani ko. Napawi ang ngiti niya at saka siya tumikhim. “Hija, I am not here to have another fight with you.” Umiling siya. “I am actually here to visit. I told my son. Napaaga nga lang.” Humalukipkip ako at tiningnan siya. “Oo
Kabanata 171 Naunang nakatulog si Yohan. Ako naman ay narito lamang, inaalala ang mga pangyayari. Tiningnan ko ang singsing na nasa aking daliri. I remembered five years ago, when Yohan unexpectedly proposed to me. Hindi mawala sa isip ko iyon at kung may malungkot man akong mararamdaman, iniisip ko iyon. “I am happy, Fiona…” Napasinghap ako nang hinawakan niya ang kamay ko. “Masaya ako na makasama kita sa paskong ito.” “Yohan…” “Ayoko na pagsisihan ko ito sa huli. Maybe you are doubting me because of my family but I don’t really care about it, Fiona, as long as I have you.” “W-What are you saying, Yohan? Pasko ngayon, seryosong-seryoso mo yata ngayon…” “Because I am dead serious, Fiona Carolina.” Napalunok ako. “Alam ko na hindi ako nagiging mabuti sa iyo. I ruined your life. I ruined everything. Hindi siguro ako deserving sa iyo pero kahit ganoo
Kabanata 170Nang mas naging malalim pa ang aming halikan ay unti-unti niya akong inihiga sa malambot na kama. Nang nagkatinginan kami ay parang tumigil ang mundo ko. Parang sa sandaling ito ay siya lang ang nakita ko.“Yohan…”Huminga ako nang malalim.“Alam mo na kung gaano ako kasabik sa iyo, Carolina,” he huskily said.Ang kanyang kamay ay unti-unting gumapang paitaas sa aking damit.“Y-Yohan…” Daing ko sa kanyang pangalan.Hinaplos niya ang binti ko bago niya ako hinalikan ulit. Unti-unting nag-init ang aking katawan dahil sa kanyang kakaibang paghaplos. Nang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg ay napakagat na lamang ako sa aking ibabang labi. Habang busy siya sa kanyang paghalik, busy din ang kanyang kamay sa panggagapang.Parang nanibaguhan ulit ang aking katawan sa kanyang mga halik at hawak. Bago ulit ito sa akin dahil ngayon ko lang ulit
Kabanata 169Sa La Luca resort ang tungo namin ni Yohan na siya lamang ang naghahanda. Wala akong kaalam-alam na dito pala kami magd-date or something. Kung alam ko lang ay nakapaghanda na sana ako.I was just teasing him last night. Hindi ko naman alam na totohanin niya. At ang cute niya magselos, ah? Anak ko pa talaga ang pinagseselosan niya?“Yohan, ilang araw ba tayo rito? Kasi si Felecity kasi, baka ma-miss niya tayo.”Sinamaan ako ng tingin ni Yohan nang binalingan niya ako. “Don’t mention Felecity in here, Fiona.”Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. “Sure ka ba riyan, Yohan? Pinagseselosan mo ngayon si Felecity.”Ngumuso siya. “Is it a bad thing? I want you alone. So, you should only think about me, like how you only think of Felecity when you were trying to make her soft or something.”Umirap ako at saka umupo sa kama. “Don’t worr
Kabanata 168And now that my relationship with my daughter is finally okay, hindi ko na kailangang mag-alala pa. Alam na rin ng mga tao at hindi sila makapaniwala. That I got pregnant at an early age at nag-assume din sila na kaya ako biglang nawala dahil nabuntis ako. Iyon naman ang katotohanan.But my image is not important anymore. Ayoko na e-save ang reputasyon ng isa na nasisira naman ang isa. I don’t want my daughter to be at the dark again. Ayoko na ganoon.Napailing na lamang ako at saka tinapos ko na ang red wine ko. Bukas ang bintana ng condo unit ni Yohan kaya nagkaroon ako ng time para sa sarili ko. I looked at the buildings. Gabing-gabi na at sa totoo lang, maganda ang tanawin sa gabi. Nakikita ko ang iba’t ibang kulay at nakita ko ang pag-ilaw ng malaki at mahabang bridge na nagkokonekta sa dalawang isla sa lugar na ito.Bumuntonghininga ako.I am planning to stay here for good. Alam ko na hindi
Kabanata 167Another week had passed, and I think my relationship with my daughter improved. She became open to me and she told me about her worst days at school. Nalaman ko na kaya siya nang-aaway kasi inaaway siya. Muntik na siyang ma-expelled dahil sa dumugo ang labi ng kaklase na sinampal niya. Mabuti at nabigyan ng pagkakataon. Nalaman ko rin na naglayas siya sa bahay nila ni Yohan dahil siya lang mag-isa.I felt sad and guilty at the same time.Nang dahil sa pag-iwan ko sa kanya ay nagkaganyan siya. Walang ina sa kanyang tabi. Walang nag-guide sa kanya sa paglaki. Kaya ngayon, hangga’t hindi pa huli ang lahat ay gagawin ko ang best ko.“Fiona…”Binalingan ko si Yohan. “Bakit?”He handed me an envelope. Kumunot ang noo ko. “Ano ito?”“Felecity asked me to give this to you. Nahihiya raw siya, Fiona. Project nila iyan sa paaralan nila.”