Kabanata 128
I already accepted my mistakes. I learned from it. Naiintindihan ko si Mommy kasi anak niya ako at alam ko na gusto niya lang na mapabuti ako. Pero bakit kinailangang hindi kasama ang anak ko. At hindi na talaga ako sasama dahil engage na kami ni Yohan. Iyon ang mahalaga. It is very obvious na ayaw ni Mommy kay Yohan pareho lang kay Tita Ylena na ayaw sa akin.
Inayos ko muna ang sarili ko bago ako bumalik sa lamesa namin. Nag-aalala ako na binalingan ni Yohan nang nakaupo ako.
“What happened? Nakita ko ang Mom mo na lumabas din. Nag-usap kayo? What did she tell you?” sunod-sunod niyang sambit at tanong.
“Wala, Yohan.” Nag-iwas ako ng tingin. “Ganoon pa rin. Gusto niya ako na bumalik.”
“And then…” Hinawakan niya ang kamay ko. “You will come back?”
Tiningnan ko siya. Ang kanyang mata ay umaasa.
“Hindi…&r
Kabanata 129Unti-unting tumigil ang paggalaw ng paligid at tanging si Yohan lang ang aking nakikita sa oras na ito. Nang tuluyan na kaming nakarating sa dance floor ay humarap kami sa isa’t isa. Seryoso na ang kanyang mukha habang marahan niya akong hinapit patungo sa kanyang katawan.Ang kanyang kamay ay humawak sa aking baywang habang ako ay humawak naman sa kanyang magkabilang leeg. Ang kanta na, “A Thousand Years” ay biglang tumunog kaya unti-unti naming ginagalaw ang aming katawan.Habang ginagawa namin iyon ay nakaramdam ako ng paru-paro na lumilipad sa aking tiyan. Kinikiliti ako sa nararamdaman ko dahil ngayon ay nakatingin na kami sa isa’t isa.“This is my dream, Fiona,” he huskily said while we both swayed our body. “To dance with the woman I love.”Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka kalaunan ay ngumiti sa kanya. “This is not a dream anymo
Kabanata 130“Anak, may ginawa bang masama ang babaeng iyon?” I asked.Kunot-noo akong binalingan ni Felecity habang may chocolate na sa kanyang labi. “Wala naman po, Mommy.”Tiningnan ko ang anak ko. Wala namang nagbago sa kanya.“Ano ang sinabi niya sa iyo?” tanong ko ulit.She licked the chocolate on the tip of her finger. “She asked for my name and I told her. Sorry, Mom.”Nakahinga ako nang maluwag at hinaplos ang pisngi ng anak ko. “Iyon lang ba, anak?”Tumango siya at saka nagpatuloy sa ginagawa. I sighed. I was a bit rude to mom but she couldn’t blame me for my action. She didn’t want my daughter. So, bakit siya lumapit at umambang kilalanin ito kung ayaw niya naman? Maybe she tried to tell something but failed dahil dumating ako.Dumapo ang tingin ko sa mga taong nagsasayawan. Hinanap ng mata ko si Yohan at
Kabanata 131Kung saan okay na ang lahat, saka naman may darating na panibagong problema. Mahal na mahal ko si Yohan na kahit ang mga kasalanan niya sa akin ay kinalimutan ko dahil mahal ko siya at may anak kami. Iyon ang pinanghahawakan ko dahil alam ko kapag balak ko siyang iiwan, hindi lang ako ang masasaktan. May anak ako na masasaktan kapag nangyari iyon.Why do I have to feel this kind of pain?“So, nandito ka pala…”Napasinghap ako at agad kong binalingan si Tita Ylena. Nakita niya ako na nasasaktan kaya mas lalo siyang ngumisi. Sinadya niya ito. I knew it. Sinadya niya ito.“Alam ko na s-sinadya mo ito,” nanginig ang boses ko. “Alam ko na ginawa mo ito para makita ko na talunan ako at panalo ka.”Humalakhak siya sa akusasyon ko at saka mas lalo lamang ngumisi. Walang masyadong tao sa ikalawang palapag dahil ang mga tao ay nagtipon-tipon sa unang pala
Kabanata 132Yohan Tanaka’s Point of ViewI clenched my fist when I heard what my mom announced in front of everyone. Hinanap ko si Fiona at agad akong umiling sa kung ano man ang kanyang nasa isip.What the fuck is this? Ganito ba ang plano niya para mapalayo muli ang loob sa akin ni Fiona?Hindi ako makalapit sa kanya dahil na rin sa mga bisitang tinatanong ako. Diana was so happy. She was so happy while I’m not.“Congratulations, Yohan. Hindi ko akalain na si Diana pala ang totoong magiging asawa mo.”“Congrats, Yohan.”At iba’t iba pang mga naririnig ko na sobrang sakit sa tainga. I wanted to get away from this crowd at puntahan si Fiona to explain myself. Hindi puwedeng hindi. We are already engaged at ganito ang nangyayari. Hinanap rin ng mata ko si Mom. Where is she? This is her fault. She should talk to me first o baka naman plano niya na ito k
Kabanata 133 Yohan Tanaka’s Point of View Dinala agad si Mommy sa hospital. Buhat na buhat ko ngayon ang anak ko na patuloy pa rin sa pag-iyak. Shit! I couldn’t even think about something more than my mother who’s fighting for her life at the ER and the mother of my child who is currently missing. Maraming mga medias na nagtanong tungkol sa nangyari ngunit hindi ko sila masagot-sagot. Wala akong alam sa pangyayari. I was not there. Hindi ko rin alam kung ano ang nangyari at bakit ganoon ang nangyari kay Mommy. Bakit may helicopter ako na narinig? Kanino iyon? At nasaan si Fiona? Nagtatampo ba siya sa akin dahil sa kanyang narinig? “I want to go home. To mommy!” Felecity said. “Daddy Yohan, uuwi na po ako.” Hinaplos ko ang basang pisngi ng aking anak. “O-Oo, uuwi na tayo ngayon, hmm? We will wait for your mom.” “Yohan…” Nang binalingan ko ito ay si Dad ito. Kinagat ko ang ibabang labi
Kabanata 134Yohan Tanaka's Point of ViewThe doctor told me that Mom is okay. Wala namang damage sa ulo kaya nakahinga ako nang maluwag. At saka isa pa, hindi masyadong mataas ang binagsakan ni Mommy dahil marami agad ang nakalapit.Nag-request na rin ako ng copy ng CCTV sa pangyayaring iyon. Hindi kasi ako mapakali lalo na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagparamdam si Fiona.Binalingan ko ang anak ko na payapang natutulog sa sofa. Nakatulog siya dahil sa kanyang pag-iyak. I felt bad for her. Sobrang bata pa niya para maranasan ang ganitong uri na gulo. I told myself before na hindi ko hahayaan na maranasan ng anak ko ang naranasan ko noon.Fiona is an amazing mom. She raised our daughter very well. But then again, where is she?I tried to call her phone many times pero out of reach ito. Gusto ko sanang tawagan ang kanyang kaibigan ngunit baka mataranta iyon at baka kunin pa sa akin si Felecity.
Kabanata 135Yohan Tanaka’s Point of ViewHalos hindi ko na maasikaso ang trabaho ko dahil sa mga problema na dumating sa akin. Hindi pa rin nagising si Mommy at hindi pa rin bumabalik si Fiona.“Here is the copy of the CCTV footage, Sir,” sambit ng inatasan ko sabay bigay sa akin sa flash drive.Nag-angat ako ng tingin sa kanya. “May nakaaalam ba nito?”“No, Sir. Kinausap ko na rin ang tumulong sa akin,” paliwanag niya.Tinanggap ko ang flash drive. “Okay, thank you. You may go now.”Kinuha ko ang laptop ko at saka binuksan ko ito. Si Felecity ay pinabantay ko muna kay Manang Imelda. Hindi kasi siya puwede sa Hospital kaya isinama ko muna sa bahay namin. Walang pakialam si Dad kay Mommy. Wala naman talaga silang pakialam talaga sa isa’t isa at ako ang nahihirapan sa sitwasyon nila pero sanay na ako.I want to know what happene
Kabanata 136Yohan’s Point of ViewIt’s been three days since that happened and new year is coming. Hindi ko alam kung magc-celebrate pa ba ako. Hindi pa rin nagising si Mommy at ang anak ko ay palaging hinahanap si Fiona.What’s the point of celebrating, right? Fiona’s not here. She’s the reason why I tried to be civil with mom. Dahil noon pa man, hindi ko talaga pinapansin ni Mom, gaya ng hindi niya pagpansin sa akin noon. I don’t really care about here, just like how she didn’t care about me before.And my daughter, she doesn’t deserve all of this. Ako na ang nahihiya sa kanya dahil may ganito akong klaseng pamilya. At wala akong magawa. I don’t want to cause any harm anymore. Ayoko na rin maging padalos-dalos dahil baka mas lalong hindi ko lang makuha ang gusto ko.Fiona, wherever you are right now. Please, huwag ka sanang maniwala sa narinig mo noon
WakasI didn’t waste my time. Pagkatapos ng ilang araw naming honeymoon ay naghanda na ako para sa pagbalik ko. I promised them na babalik ako. Babalik ako.Pero kahit sumang-ayon na sila, hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala at mag-overthink sa mga bagay-bagay.Paano kapag nakabalik ako ay babalik sa dati? Paano kung sumang-ayon lang si Felecity pero ang totoo ay hindi pala? Paano kung napilitan lang si Yohan na payagan ako na umalis?“Gosh, Fiona! Kasal ka na okay? Tanaka ka na. Hindi ka itatakwil ng asawa’t anak mo sa ilang araw mong pag-stay sa New York!” si Mommy nang tinawagan ko siya at sinabi ko sa kanya ang mga thoughts ko. “Kung ayaw mong umalis, huwag ka nang tumuloy! Sayang nga lang ang opportunity.”Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Mom—”“Ako mismo ang uuwi diyan kapag tinaboy ka nila. Don’t worry, Fiona. Sa ngayon, bigyan mo rin ng pansin ang nego
Kabanata 174Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Yohan ngayon. Halos hindi nga ako makatulog sa kakaisip. Na baka panaginip lang pala iyon at hindi totoo.Pero hindi, kasal na ako at katabi ko na ang asawa ko.Asawa ko…Ang sarap sa pandinig. Nakakaganda ng araw. Parang isang magic lang ang lahat. Biglaan. Ang alam ko lang ay ang magd-date kami sa resort na iyon pero sa isang iglap, kinasal ako.Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka unti-unting bumangon mula sa pagkakahiga.Ito ang unang araw naming bilang mag-asawa at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.“Yohan…” tawag ko kay Yohan para gisingin siya. “Gising na. Kailangan pa nating umuwi.”Nandito pa rin kasi kami sa resort at gusto ko nang umuwi para makita ang anak ko.“Hmm. Let’s sleep pa, hmm? Inaantok pa ako.”Napairap na lamang ako at saka mag-isa na lamang na bumangon. Akmang
Kabanata 173Hilang-hila ako ni Yohan na para bang walang katapusan. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Parang ang sarap sa pakiramdam. Parang bumalik kami noon. Ang sarap sa feelings.“T-Teka Yohan! Saan tayo pupunta?” tanong ko at halos magpahila na nang husto sa kanya dahil sa malaki niyang mga hakbang.“Somewhere in here, Fiona,” aniya habang patuloy pa rin sa paghila at pagkatakbo.Bigla akong na-excite at kinabahan at the same time.Nang nakarating kami sa isang malaking space na buhangin na sobrang puti, tumigil kami at saka hiya ako hinarap. Ngumiti siya sa akin.“Close your eyes, Fiona,” aniya.“Bakit?”“Surprise nga, right?” he chuckled. “Now, close your eyes, Fiona.”Tiningnan ko muna siya nang matagal bago pumikit. Naghintay ako na mayroong mangyayari pero wala. Ang tanging naririnig ko lang ay mga alon na nagh
Kabanata 172 Tulala akong nakatingin sa baso ko habang si Tita Ylena ay kalmadong nagkakape sa harapan ko. Hindi ako makapaniwala na nakita ko siya ulit. Oo, sinabi ni Yohan na pupunta ang Mommy niya pero hindi ko akalain na ngayon na araw pala. “I’m happy to see you, hija,” panimula ni Tita Ylena. “It’s been five years.” Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Oo nga po, five years.” Ngumiti siya pabalik sa akin at saka ininom niya ang kape. Narito kami ngayon sa isang open space na coffee shop dito sa resort. Ang view namin ay ang dagat na may naghahampasan na mga alon. Huminga ako nang malalim at saka tiningnan siya. “Five years na po siya Tita, pero hindi ko pa rin makakalimutan,” ani ko. Napawi ang ngiti niya at saka siya tumikhim. “Hija, I am not here to have another fight with you.” Umiling siya. “I am actually here to visit. I told my son. Napaaga nga lang.” Humalukipkip ako at tiningnan siya. “Oo
Kabanata 171 Naunang nakatulog si Yohan. Ako naman ay narito lamang, inaalala ang mga pangyayari. Tiningnan ko ang singsing na nasa aking daliri. I remembered five years ago, when Yohan unexpectedly proposed to me. Hindi mawala sa isip ko iyon at kung may malungkot man akong mararamdaman, iniisip ko iyon. “I am happy, Fiona…” Napasinghap ako nang hinawakan niya ang kamay ko. “Masaya ako na makasama kita sa paskong ito.” “Yohan…” “Ayoko na pagsisihan ko ito sa huli. Maybe you are doubting me because of my family but I don’t really care about it, Fiona, as long as I have you.” “W-What are you saying, Yohan? Pasko ngayon, seryosong-seryoso mo yata ngayon…” “Because I am dead serious, Fiona Carolina.” Napalunok ako. “Alam ko na hindi ako nagiging mabuti sa iyo. I ruined your life. I ruined everything. Hindi siguro ako deserving sa iyo pero kahit ganoo
Kabanata 170Nang mas naging malalim pa ang aming halikan ay unti-unti niya akong inihiga sa malambot na kama. Nang nagkatinginan kami ay parang tumigil ang mundo ko. Parang sa sandaling ito ay siya lang ang nakita ko.“Yohan…”Huminga ako nang malalim.“Alam mo na kung gaano ako kasabik sa iyo, Carolina,” he huskily said.Ang kanyang kamay ay unti-unting gumapang paitaas sa aking damit.“Y-Yohan…” Daing ko sa kanyang pangalan.Hinaplos niya ang binti ko bago niya ako hinalikan ulit. Unti-unting nag-init ang aking katawan dahil sa kanyang kakaibang paghaplos. Nang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg ay napakagat na lamang ako sa aking ibabang labi. Habang busy siya sa kanyang paghalik, busy din ang kanyang kamay sa panggagapang.Parang nanibaguhan ulit ang aking katawan sa kanyang mga halik at hawak. Bago ulit ito sa akin dahil ngayon ko lang ulit
Kabanata 169Sa La Luca resort ang tungo namin ni Yohan na siya lamang ang naghahanda. Wala akong kaalam-alam na dito pala kami magd-date or something. Kung alam ko lang ay nakapaghanda na sana ako.I was just teasing him last night. Hindi ko naman alam na totohanin niya. At ang cute niya magselos, ah? Anak ko pa talaga ang pinagseselosan niya?“Yohan, ilang araw ba tayo rito? Kasi si Felecity kasi, baka ma-miss niya tayo.”Sinamaan ako ng tingin ni Yohan nang binalingan niya ako. “Don’t mention Felecity in here, Fiona.”Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. “Sure ka ba riyan, Yohan? Pinagseselosan mo ngayon si Felecity.”Ngumuso siya. “Is it a bad thing? I want you alone. So, you should only think about me, like how you only think of Felecity when you were trying to make her soft or something.”Umirap ako at saka umupo sa kama. “Don’t worr
Kabanata 168And now that my relationship with my daughter is finally okay, hindi ko na kailangang mag-alala pa. Alam na rin ng mga tao at hindi sila makapaniwala. That I got pregnant at an early age at nag-assume din sila na kaya ako biglang nawala dahil nabuntis ako. Iyon naman ang katotohanan.But my image is not important anymore. Ayoko na e-save ang reputasyon ng isa na nasisira naman ang isa. I don’t want my daughter to be at the dark again. Ayoko na ganoon.Napailing na lamang ako at saka tinapos ko na ang red wine ko. Bukas ang bintana ng condo unit ni Yohan kaya nagkaroon ako ng time para sa sarili ko. I looked at the buildings. Gabing-gabi na at sa totoo lang, maganda ang tanawin sa gabi. Nakikita ko ang iba’t ibang kulay at nakita ko ang pag-ilaw ng malaki at mahabang bridge na nagkokonekta sa dalawang isla sa lugar na ito.Bumuntonghininga ako.I am planning to stay here for good. Alam ko na hindi
Kabanata 167Another week had passed, and I think my relationship with my daughter improved. She became open to me and she told me about her worst days at school. Nalaman ko na kaya siya nang-aaway kasi inaaway siya. Muntik na siyang ma-expelled dahil sa dumugo ang labi ng kaklase na sinampal niya. Mabuti at nabigyan ng pagkakataon. Nalaman ko rin na naglayas siya sa bahay nila ni Yohan dahil siya lang mag-isa.I felt sad and guilty at the same time.Nang dahil sa pag-iwan ko sa kanya ay nagkaganyan siya. Walang ina sa kanyang tabi. Walang nag-guide sa kanya sa paglaki. Kaya ngayon, hangga’t hindi pa huli ang lahat ay gagawin ko ang best ko.“Fiona…”Binalingan ko si Yohan. “Bakit?”He handed me an envelope. Kumunot ang noo ko. “Ano ito?”“Felecity asked me to give this to you. Nahihiya raw siya, Fiona. Project nila iyan sa paaralan nila.”