Ako lang ba to o biglang lumamig ang paligid? With that glare, I feel like I'm going to freeze to death! Oh, no. If I could only match that glare… "Yes, I am Snow. It’s already written on my nametag. At bakit mo naman natanong?" I retorted. Napangisi na sya. "The name isn't right for you; it should be something like Stupid." My eyes widened at that comment. 'You-' "What's your favorite here?" he interrupted me before I could even say anything else. "What?" Tiningnan ko nalang sya nang hindi makapaniwala. Nang hindi ako makasalita, napasinghap sya. "I thought you were just stupid, turns out bingi ka rin pala." He scoffed. "Stupid, I'm asking which flavor you think is the best." Tinanong niya ulit. I clenched my fists and smiled my phony smile. I have to endure it. He came here as a customer after all. Hindi ko nalang pansinsin anong sinabi nya. I replied, "Chocolate chip ice c
What in the world have I gotten myself into? Ano ba tong pinasukan ko? I’m dead. I’m not even exaggerating. I’m literally in trouble. “Are you sure about that?" he inquired at tumango nalang ako. "Then turn around, walk away, and stay as far away from me as you can," he said. I came to a halt at that point, knowing exactly what he meant. "Wait, are you making fun of me? Gusot mo akong umalis?" Tumango sya at napakurap kurap ako. Mayroon ba syang puso? How heartless of him. I couldn’t help but laugh at that, wiping away my feigned tears. Tiningnan nya ako na para bang baliw, "Bakit ka tumatawa?" he asked, quite alarmed at my state. "You're going insane." Yes, I really am. And I don’t bother hiding it. "Oo, you do realize I'm going insane just talking to you?” I responded. “Are you finally happy, looking at me helplessly? Strawberry guy, seryoos ako. Important ang trabaho ko dito. You don't
“Oo, at itatapon ko to mamaya,” Sagot ko sa kanya. "Tsk. Do what you want with it, but how dare you hang up on me earlier. Return to the store later by 1 p.m. Kuha mo ba? Don't expect me to take care of all of the customers today." He threatened. I rolled my eyes. Is that how you request a person? Where are this person's manners? I feel like I’m losing brain cells just talking to him, “Then say please. Kung gusto mo talaga akong pumunta dyan,” I said, not backing down. Napatahimik sya at ngumisi ako. "See? You couldn’t. I don't care if you fired me; hindi na ako babalik sa shop na yan kahit anong gawin mo. How did you even get my phone number?" I inquired. I could hear him scoffing, "You're just playing hard to get, aren't you? That's fine. Huwag ka ng bumalik, stupid." Pagkasabi nya yan ay tinapos nya na ang tawag. I was taken aback. He couldn't possibly do it. I'm not sure what the deal is with that guy. H
A familiar-looking woman was rushing toward us; despite the time we'd been apart, mom and I recognized her immediately; her blonde hair and emerald green eyes, as always, gave her away. Si Tita Maggie! "Maggie!" Mom exclaimed, both women embracing each other as if they were in the middle of a scene. Napatawa ako, my nerves calmed by the sight of Tita Maggie. Nathan regarded them both with interest as they exchanged pleasantries. "What have you been doing all this time?" Mom asks, crossing her arms in front of her and acting irritated with her friend. “Hindi mo man lang ako tinawagan at inupdate sa lovelife mo!” Tita Maggie smiled at her apologetically, "I’m sorry, Evy, I was just busy traveling around the world with Martin," said her sweet voice. "And you didn't think of telling your best friend about any of this?" Napaangat ng kilay si mama. "I'll make amends." Ngumiti lang si Tita Maggie, knowing mom was jo
Tumango ako, hindi sigurado kung anong sasabihin nya. Ihing ihi na talaga ako. Ang pogi nya pa man sana…"Good thing I managed to talk to you alone here.” Sabi pa nya, “I'm Luke, by the way, Hannah's brother if you happen to forget my name," he introduces himself, flashing me a cute, boyish smile.Gusto kong sabihin na oo, alam ko pangalan nya…..my eyes know handsome people…I suddenly blush, realizing what I'd thought. I'd admitted he was handsome, and I looked down, my hair covering my flushed face. "Nice to meet you," I said hesitantly."Nice to meet you as well," he replied. Biglang tumahimik, and I could tell we were both grasping at straws for something to say.Being the idiot that I am, bigla ong sinabi kung anong gusto kong sabihin. I blurted out the first excuse I could think of, "Anyways, talk with you later. Kailangan kong umalis... Bye," I say quickly before rushing past him.After a few turns, when I'd calmed down a little, I chastised mysel
Oh, so now he’s bringing that up? Ngumisi ako sa kanya, "First and foremost, wala akong intensyong bumalik sa shop na yan, thank you very much," I mentioned. "And second of all, Hinahanap ko ang banyo, nalito ako, at napunta rito.""Banyo? Are you stupid and couldn’t find it yourself?” He clicked his tongue at that, mocking me. “It’s not my fault that his house is enormous, Mr. Hudson,” I retorted, calling him by his last name. He sighed, “You know what? Pumunta ako dito para mapag-isa at magpahinga. Take a left turn and open the farthest door from here," And with that, he turned to look back at the scenery, giving me one last glare.Gusto kong manlaban pero narealize ko anong sinabi nya. Turn left, he said. Was he giving me directions? I recall turning right earlier…As much as I want to irritate him more, I don't think I can argue well right now; all I have is sarcasm. Umalis nalang ako at snunod ang kanyang mga sinabi at f
I cast a glance at Strawberry guy, er, Eion, who was eating in a corner and not paying attention to anyone."Um...yeah?" I replied hesitantly, beginning to sweat nervously. Wala ko pa nasabi kay mama na umalis na ako sa trabaho! She shouldn't figure it out! Hoping for Eion to cooperate, my mom's attention was drawn to Eion now. "Oh, ikaw pala ang nagmamay-ari nung ice cream shop, iho?” Eion turned to her at napatango, making my mother smile warmly. "If you don't already know, I'm Snow's mother. In any case, thank you for looking after my daughter. I wish you the best of luck with your business.""Yes, Ms. Waterstrings. Thank you very much. I'll make sure she's taken care of." Eion replied, his gaze fixed on me. Napahinga ako ng malalim, hoping he wouldn't tell my mother everything."You can refer to me as Aunt Eve." Mom stated and Eion gave a nod. "Okay then, Aunt Eve." Don't be deceived, Mom! That man is so h
There is no way he would agree, right? Hindi yan sya papayag. "Busy ang boss ko ma….mayron pa syang pupuntahan… Right, Eion?" I spoke up, joining in their conversation. He paused for a moment before smirking. "I think not. I’m actually free today." Sagot nya pa habang umaalis sa sasakyan. With my eyes, I threw daggers at him. Why is he not cooperating? Mom smiled at that and motioned him inside. "Pasok sa loob iho, make yourself at home." Tumalon talon pa sa saya si Nathan habang hinahawakan ang kamay ni Eion. Tiningnan lang ni Eion si Nathan nang tahimik. Nathan smiled at him "Pwede po ba kaming maglaro ni Eonny, ma? I've always wished for an older brother!" Wait, Ano bang nangyayari at pati ang kapatid ko ay gusto rin sya! Nakuha nya agad ang loob nila! "No, honey, you can play with him next time. Boss sya ni Snow kaya mag-uusap sila." Mom responded, refusing Nathan’s request that
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga