MATAPOS ng trabaho ni Troy ay umalis na sila kaagad ng kompanya. Mga alas singko pa lang ng hapon ay nakaalis na sila sa establishemento. Nabanggit kasi ni Hailey kanina na nag crave siya ng barbecue na manok at prefer nitong maghapunan sa Mang ínasal. Kaya naman, papunta na sila ngayon doon. Nag park sila sa outdoor parking at magkahawak-kamay na naglakad papasok sa SM kung saan nila napili na mag dinner. "Hindi pa ako nakakatikim ng Mang ínasal, so I don't have any idea what it taste like." Pagbabahagi ni Troy sa kaniyang kuryusidad at ka-walang karanasan. "Masarap ang mga pagkain nila, hon. I'm sure na magugustohan mo rin 'yon. Minsan na rin akong nakaka-kain doon eh. For sure na magugustohan din ni Baby ang kakainin namin ngayong dinner." She giggled in pure excitement for a mere dinner they are going tonight. Maiging pinag-krus ni Troy ang kani-kanilang mga daliri at sinabing, "Dahil sinabi ng asawa ko na masarap ang mga hinahain doon, naniniwala na ako." Malawak na napapan
ANOTHER day, another hope for the better has come. Maagang bumangon si Hailey at naligo. She went downstairs to prepare their breakfast with her husband. This will be the very first time na makakapagluto siya sa kusina na ito. Kaya't hindi niya maiwala ang excitement sa sistema niya, even though she's now in the process of cooking their meals. First, nagsalang siya ng kanin sa rice cooker. Hindi naman siya ignorante para hindi alam gamitin iyon. Lumaki nga siya sa hirap, but everything can be learned through observation or watching. Sunod, kumuha siya ng mga gulay sa refrigerator kasama ang karne na kaniyang hinugasan, binalatan at pinaghi-hiwa niya pagkatapos. While keeping her time in chopping, nakapagsalang na siya ng midi water length sa isang casserole. Eksaktong pagka-kulo no'n inilunod niya ang karne. Nauna pa nga siyang nagising kaysa kay Manang. Nang magising ito, ay tapos na siya sa pagluluto at kasalukuyang nasa mess lang nakaupo at umiinom ng gatas. "Good morning, hij
"By the way, hon. Ano 'yung pinag-uusapan ninyo ni Manang Felly kanina?" Troy was busy signing the important documents when he spoke to his wife na kakapasok lang. Satisfaction is visibly showing in her face, so he did not bother to worry anything. "Pinag-uusapan ka namin." She simply answered as she went towards the chair being prepared by Troy beside him in his office table. "Bakit kuryuso ang asawa ko, hmm?" Nangingiti na napapailing si Troy dahil sa pagiging honest and direct nito sa kaniyang katanungan, siya lang talaga itong may kakaibang duda, which is not healthy. "You looked cheerful and was having fun with Manang, so I wondered what you two are talking." So, he just answered honestly too. Hindi niya naman naisip na maglihim. Isa pa, mas masarap makipag-usap sa taong mahal mo kung tapat kayo pareho sa isa't-isa. Dati, mahilig siya magduda. Kahit nasa isang relasyon siya. So, this time ang pina-praktis niya ay kung papaano niya li-limitahan ang sarili sa habit na 'yon.
Saksi ang apat na sulok ng opisina kung paano at gaano nila kamahak ang isa't-isa para bigyan ang kanilang mga sarili sa maka-mundong pagsasalo. Ang malawak at tahimik na opisina ay napuno ng kanilang mga ûngol at halínghíng, senyales ng pagkakasabík at pagkakabalíw sa bawat isa. Ang malalagkít na pawis, makalat na lamesa, at mahirap na posisyon ay hindi naging hadlang sa pag-iisa nila. Maririnig din ang sensuwal na tunog ng kanilang mga kinatawan, at nagbibigay lamang ito ng karagdagang special na pakiramdam na tanging sila lamang ang makaka-intindi. He rocked her hard and deep. His grip on her waist was tight and steady. Her body was completely rocked and hûmped. Especially her soft bóssòms that jiggles and she was very full of him even through she come several times. "Ohh... Ahh! Ugh, hon! Heto na ako ulit." She informed him breathlessly as she gathered herself to sit up and pulled him to kiss. "I'm also near, hon. Damn, ang sikip mo talaga! Ohh!" He gróaned and hissed while
Nasa daan pa lamang si Troy pabalik sa kaniyang opisina, nagtaka na siya kung bakit napakatahimik ng hallway, maging ng buong floor. Napapatingin siya sa kaniyang relo at nakitang alas onse 'y trenta pa lang naman ng tanghali. Hindi pa lunch break. Where did his corporate employees go, and why is it so silent? Pakiramdam niya parang nag-iisa siya, at bawat hakbang niya ay nakakahindik ng kaba. It's like, nasa isang horror movie siya na may someond behind him na tinitingnan siya. Pero kung lingunin niya naman ay walang tao, wala siyang nakita maliban sa presensya niya. Hanggang sa nakarating siya sa harapan ng opisina niya. Wala din si Charles sa estasyon nito. At ang pakiramdam na may taong nakatingin sa kaniya mula sa likuran ay nanatili pa ring matibay. He tried to ignore it, but instead turned the knob and stepped inside the office. But the moment he stepped inside, his jaw dropped as the cheerful noise from everybody welcomed him. Namimilog ang kaniyang mata when someone fro
BEFORE the day has come to an end, Hailey and Troy decided to have an intimate dinner in an exquisite restaurant haven whereas they can clearly overview the beauty of skylines amidst the peaceful night and the 360 degrees scenic view by the bay. As they enter the restaurant which is located in one of the famous skyscrapers in Alabang, they were greeted by such a great welcoming from the staffs who will be going to serve them with good experience in the said restaurant. Not only did they went here to spend a fancy meal, but also, Travis was occasionally invited to make a visit in the said restaurant. So, it's a matter of exclusive review which would the restaurant appreciates to hear. "Good evening and welcome, Mr and Mrs Santillan. Thank you for accepting our invitation." Masugid na pagbati ng head manager ng restaurant. Tumango lamang si Troy sa mga ito bilang ganti pabalik sa pagbati nito. "Good evening," she greeted them with a smile, which leashes the coldness from Troy. Muk
Nang ma i-serve na ang mga pagkain, sobrang nagagalak si Hailey ng makita kung gaano ka artistic ang pagkakagawa sa plating, at sa appearance pa lang ng food alam na niyang masasarap ang mga ito. Maliban doon, ang amoy ang mas nakaka-halina. Yung tipong gusto niya ng tikman agad ang mga pagkain. "Salamat," she thanked the staff who served the food to them. Medyo marami-rami kasi ang in-order nila kaya itong table nila ay halos mapuno na. "You're welcome, Mrs Santillan. To be followed na lang po ang drinks." Wika ng isa sa apat na nag served ng foods, saka ito yumukod bilang pagpapaalam at umalis din pagkatapos kasama ang iba nitong mga kasamahan. Nang mawala ang mga ito, saka lang dinampot ni Hailey ang mga kubyertos at excited na tinikman ang mga putahe na nasa malapit niya. "Looks like, you're impressed by the food being served, hon." Komento ni Troy nang makitang halos mapapikit sa sarap ang asawa niya sa una nitong tinikman na pagkain. "Yes, hon. Ang sarap. Parang naalala ko
"Let's go home?" Tanong ni Troy nang sila'y makabalik sa kanilang table. Sila lang dalawa at may peace sila para makapag-usap. Umiling si Hailey, rejecting his suggestion. "Hindi pa tayo tapos mag dinner. Tiyaka sayang din ang mga pagkain na 'to kung iiwanan natin." She stated. "Hayaan mo na lamang ang nangyari kanina. Hindi ako apektado at mas lalong huwag mong hayaan na masira ang mood natin nang dahil lang kay Vanessa." Nginitian pa niya ang asawa, as if she really don't care about what just happened. "Are you sure?" He's still worried about her. Kahit na sinabi na ng asawa sa kaniya na ayus lang ito. Tumango si Hailey, "Oo naman. Come on, ipagpatuloy na natin ang pagkain." And so they continued their dinner as if walang nangyari. Still, it was filled with solemn joy until the very last minute of his birthday. Saktong alas dose, nakauwi sila sa bahay nila. They did their usual night rituals such as taking a bath, toothbrush, and changing into their night dresses before going t