I yawned. I'm still sleepy.
Madaling araw pa lang ay bumangon na ako para makapag handa kahit na alam kong kulang na kulang ang tulog ko. Hindi kaagad ako dinalaw ng antok kagabi dahil ayaw magpahinga ng isip ko kahit anong pilit ko.
Nadala ako sa tuwa na pupunta kami ng sevanas para hanapin ang lalaking nahulog rin sa balon ng mga Fyari. That way, at least I will know what to do for me to take back my memories. Buong gabi ko iyon inisip kaya ngayon ay kitang kita ang itim na nakapalibot sa aking mata.
Siguro dahil sa pagkasabi ay mabilis lang ang mga kilos ko.
I'm wearing a white lace tunic dress and the faux suede knee length boots that I'm always using every time I go out. Lahat mga dress ang binigay na mga
Isang galaw lang ni Ravus sa tali ay wala na kami sa lupa. We fly high up to the sky! Ang lipad namin ay tuwid pataas na pakiramdam ko ay mahuhulog ako kung wala lang ang suporta ni Ravus sa likod ko!Nasulyapan ko ang mga kamay ni Ravus na hawak ang aking cloak habang nakakapit sa tali, Iyon ang dahilan kung bakit hindi ito nililipad at nananatiling nakatakip sa aking mga hita.Mabilis ang paghila ni Ravus sa tali at ngayon ay biglang naging diretso at marahan ang paglipad ng aming sinasakyan. Hindi nakalagpas sa aking paningin ang pag galawan ng kanyang mga muscles sa kamay habang kinokontrol ang ibon gamit ang tali.Nalipat ang tingin ko sa mga ulap at iba pang ibon na aming nakakasalubong. Hanggang sa tum
"We just have to ask him about something," pagpapaliwanag ko dahil mukhang nagdududa siya sa pakay namin."About what?""About something that doesn't involve you." Si Ravus na ang tono ay hindi ko mawari kung may galit o ano."Apparently, he's my brother. So..."Nakaramdam ako ng tensyon sa pagitan ng dalawa kaya nagsalita kaagad ako."Look, we're not here to harm you or your brother. May kailangan kaming malaman na tanging kapatid mo lamang ang nakakaalam. Just let us talk, then we're good to go." paliwanag ko.Nagtagal ang seryosong tingin ng
"What's going on here?" a deep baritone voice echoed.The murmurs are gone now and everybody became silent, acknowledging someone's presence. Ang mga lalaking nakapalibot sa amin ay nahati na parang nagbibigay daan. Then, an old man appeared. Puti na ang kanyang buhok kaya masasabi kong matanda na siya pero ang kanyang tindig at pangangatawan ay halatang malakas pa. Compared to all the men here, his body looks more mature than the others. Kahit hindi ko tanungin, I can say he's the leader of this tribe.Ang kanyang mata ay nasa amin na ngayon. Ang kanyang kalmadong ekspresyon ay nanatili pero nakitaan ko ang kanyang mga mata ng pagiging kuryuso. His eyes darted beside me."Ravus," bati nito.
"Fell in love?" kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka."Yes. Hindi lahat ng nahuhulog sa balon ng mga Fyari ay nawawalan ng ala-ala. Pero sa oras na mahulog ka nga ay makikita nila ang lahat ng iyong memorya. Kapag ang isa sa kanila ay nagustuhan iyon, saka lang nila kukunin at aalagaan."My lips parted. I can understand his words pero parang hindi ako makapaniwala. "But their purpose is not for themselves. Para iyon sa may ari ng mga ala-ala na kinuha niya. If it's tragic, overwhelming, or something that isn't pleasant for the owner, they will take those memories away. For you, they stole your memories but for them? For them... they took away your pain, your agony, and suffering."I can't believe this. Is he saying that my past is tragic? Something that isn't pleasing?"H-How can you say that?" I stuttered."Because I've been there. When I can't remember anything, I'm mad at them for stealing my memories. Of course, I don't know anything about myself at first. So I wanted to get it b
X ---- "The History" I read out loud the title of the book I'm looking at. Kinuha ko iyon at sinuri. Its brown cover is slightly shattered, maalikabok rin kaya halatang luma na. "Hija, gusto mo ba iyan?" tanong ng matandang babaeng nagtitinda. Mabilis kong binaba ang hawak na libro. Ngumiti at umiling sa matanda. Wala rin naman akong pambayad kahit na kuryuso ako sa laman noon. Nasaan na ba si Jiro? Kasalukuyang nasa bayan ulit kami, naglilibot libot. Ito lang ang madalas naming gawin. Napansin ko na lang na wala na siya sa unahan ko nang na-enganyo katitingin sa mga xena. "Sayo na 'yan, hija. Wala rin naman may interesado sa libro na 'yan." tipid siyang ngumiti sa akin. Naiilang akong ngumiti at nagdadalawang-isip kung tatanggapin iyon. Talagang kuryuso ako sa laman ng libro dahil wala akong matandaan tungkol sa lugar na ito ni katiting. "Kuhanin mo na, walang bayad." nilagay niya na iyon sa supot at kinuha niya ang kamay ko para ibigay iyon. Bahagya akong nahiya pero sa huli
A day has passed and nothing new in my daily routine. Lumipas ang oras at dumating ang hapon na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa aking silid. Jiro and I had no plans so I have nothing to do. I decided to go out and saw Ahyem sitting in front of the table. "Magandang hapon, Ahyem. May kailangan po ba kayong gawin ngayon? Pwede niyo naman po iutos sa akin." I asked suggestively. Namumungay ang mata niyang pinanood ako at ngumiti. "May problema po ba?" tanong ko nang natagalan ang tingin niya sa akin. She shook her head and smiled again. "Wala, hija." aniya Naglakad siya papalapit sa lamesa at may tinurong basket na nakabalot sa tela. "Ipapadala ko sana ito sa bahay ni Ravus. Maaaring naroon siya ngayon pero baka nasa uno de torre. Pwede naman iiwan na lang ito sa loob ng bahay niya dahil ang alam ko ay bukas iyon palagi." nalaman ko na mabigat iyon nang tinangkang buhatin ni Ahyem. I quickly took the basket from her hold. Mabigat siya ngunit hindi naman gaano. Sin
X ---- Vera's words clouded my mind at hindi iyon naalis sa aking isipan simula pa kagabi. Kinabukasan ay wala akong gana. Staring blankly at the ceiling with clouded thoughts, I can't find the energy to rise from bed. Pinipilit ko ang sarili na mag-isip ng magagandang bagay. Forcing myself to think positively dahil malapit na ang araw na makakalabas ako ng Voreios. At last, if I succeed to get my memories back, makakabalik na ako sa totoong pinanggalingan. Hindi ako gigising sa bawat araw nang walang alam sa sarili. But what's wrong? Bakit parang may pumipigil sa aking para maging masaya sa kaisipang makakauwi na ako? I'm not just feeling confused. I'm also feeling worried and guilt about something I'm not aware of. "Shit." I cursed softly. I need to know... I want to talk to Vera. Her words are too much for me to be ignored. I don't think I'll be able to leave peacefully here without knowing the harm they could get for helping me. But how? Pinilit kong bumangon at tumayo gali
X ---- Walang silbi rin pala ang pagpipigil ko kanina ngayong nandito mismo sila at sumunod sa amin. Yes. The four bastards are here. I know it's them. It's their presence. Luminga-linga si Jiro sa paligid tila naguguluhan sa akin samantalang nanatili akong kalmado at mas pinakiramdaman ang paligid. Mula sa hangin ay lumitaw ang apat na anyo. Mayroon sa likod ng puno, isa sa sangay at isa pa na nakasandal sa katawan ng puno. Habang ang isa pa ay ilang hakbang lang ang layo sa aking harapan. Naramdaman ko ang pagkakahigpit ng hawak ni Jiro sa akin at mas lalong nagtago sa aking likod. Hindi ko alam kung bakit hindi ako kinakabahan. Nanatiling madilim ang ekspresyon na binibigay ko sa kanila. "Anong kailangan niyo?" I asked coldly. Ang lalaki sa aking harapan ay ang nagsalita kanina sa bayan. Ang kanyang mga mata ay may tingin na nangungutya at may mayabang na ngising nakapaskil sa kanyang mukha. "Hindi ko gusto ang tingin na binigay mo sa akin kanina..." Hindi ako natinag sa si
X----I can hear my heart beating loudly ngunit hindi ko hinayaan na lamunin ako ng kaba at takot dahil sa puntong ito, kailangan ko maging matapang upang makapag-isip ng tamang gawin."Who are they, Cyrus?" a cold voice echoed.I suddenly felt cold at the back of my neck. Nagtama ang aming tingin ng isang matandang babae. Mahaba ang kanyang nakalugay na itim na buhok na may nakasabit na mga gintong alahas. Her dark and intense stares are too intimidating but I remained staring back at her, hindi nagpapatalo.I caught her lips rose a bit, and I can see amusement in her dark eyes for a second.I observed the 10 pair of eyes sitting in the chair around the table in front of us. Pinapalibutan nila kami sa gitna na tila nagbibigay ng hatol. They are all wearing white but with different designs. Lima sa sampo ang babae at lahat sila ay puting baro ang mga kasuotan ngunit iba't iba ang estilo. Gayundin ang li
X----I can't even recognize my voice. Hindi naglaho ang galit sa akin kahit na nakahandusay siya sa lupa at walang buhay.Mabilis akong bumaling sa aking gilid kung saan naroon ang dalawang kasamahan na humabol sa usa kanina. Laglag ang kanilang mga panga nang naabutan ang katawan ng kanilang amo. They're shaking in fears and when they met my cold gaze, they immediately run away.Ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin nawawala ang pandidilim ng aking paningin. I won't forgive cruel men."A-Aya."I stiffened.Huminga ako ng malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. I won't face Jiro like this."Aya
X ---- I'm into my defensive stance as I observe their moves. I'm at a great disadvantage in this fight if I don't find out their magus real time soon. The man who dropped Ahyem to the ground took a two steps forward. Mayabang ang kanyang tingin at mukhang handang handa na sumugod. I'll let him do the first move. Come on, show me your magus. I won't know what moves I should do without knowing his abilities. With countless trees surrounding us and leaves covering the ground, he runs fast towards me with his arms ready to strike. I step my right foot back and bend my knees as my hands are leveled to my eyes to welcome his punches. Nang isang hakbang na lang ang layo niya ay sinangga ko ang kanyang kamao sumunod ay ang kabila. Hinawi ko iyon para hindi tuluyan tumama sa aking mukha kasabay ng pagsubok kong tamaan ang kanyang leeg ngunit nakaiwas siya. Then, he aggressively give punches as I continuously dodged it. It remained that way for a while. I can easily cope with his attacks
X ---- "What do you want?" Vera asked coldly. "Good morning too," he smirked. In a swift move, nakababa kaagad siya ng walang kahirap hirap. When his feet landed on the ground, he stood straight and his sight went to us. His eyes... are so dark. There is a heavy aura surrounding him. Nagsimula siyang humakbang papalapit sa amin, kuryuso man at may bahid ng takot akong nararamdaman ay nagawa kong suriin ang lalaki. With his sleevelss cardigan reached down to his high hessian, halata ang pagkakadepina ng kanyang katawan. Wala siyang suot na panloob kaya ang malalalim na mga guhit sa kanyang dibdib ay kitang kita. Umangat ang aking tingin sa kanyang mukha. Goosebumps rose on my arms as I met his dark eyes piercing through me. Bakas ang kuryoso sa kanyang mga mata. His dark hair is long enough until his broad shoulders. Everything on him is dark especially his eyes. When I looked at him for more than a second, it's like I went to another dimension. His face is expressing grimness
X ---- "No. You should all go. Ayos lang ako rito. I'll just sleep all day, don't worry." May plano sila ngayon na pumunta sa cliff kagaya nang nakagawian ngunit ngayon ay ginusto kong magpaiwan. I encouraged Jiro with a smile. May pag-aalinlangan man sa kanyang mga mata ay pinabayaan niya na ako sa aking gusto. Lumabas na siya at paniguradong pinaalam ki Ahyem ang desisyon ko. Agad niya akong binisita sa kwarto at kagaya ni Jiro, sinabi ko ang makapagpapanatag sa kanya. Ngpapasalamat ako na hindi na sila nagpumilit. Ako ang nagpilit sa kanila na tumuloy sa kanilang plano dahil maayos naman akong mag-isa rito. "We should go. Tanghali na." rinig kong sinabi ni Ahyem. "Where's your Aya, Jiro?" Kumalabog ng malakas ang aking dibdib nang narinig ang malalim na boses ni Ravus. I shut my eyes tightly not knowing what to do. "Hindi raw sasama ngayon, Ayo dahil gusto niyang magpahinga ngayong araw." There's a silence for a few seconds. "Alright." malamig niyang sinabi. Ilang minuto
X ---- I was bothered the whole night kaya hindi maganda ang tulog ko. Tinanghali ako ng gising dahil sa puyat. Ako lang mag-isa sa bahay. Kinuha ko ang piraso ng papel na nakapatong sa mesa. 'May kinailangan lang akong puntahan, Sithya. Si Jiro ay kasama ang kanyang mga kaibigan. Mayroon akong hinandang pagkain sa mesa, kumain ka agad pagkagising mo.- Gilya' Ngumiti ako. Inalis ko ang tumatakip sa mesa at nakita ang tinutukoy ni Ahyem na hinandang pagkain para sa akin. After I finished eating, I quickly took a bath. Tinitigan ko ang aking sarili sa salamin. Somehow, I'm getting used to what I'm seeing to myself even though I still don't remember a thing. Hindi kagaya nang una na parang hindi ko kilala ang sarili. Nang matapos ay nagpasya akong kunin ang mga nilabhan na damit na nakasampay sa labas. Tanghali na at mataas ang tirik ng araw kaya medyo mahapdi iyon sa balat. Buti na lang ay hindi mainit ang simoy ng hangin. While doing so, the wind brushed my skin harshly like so
X ---- "Ahyem, can you tell me about the other bloodineans?" walang paligoy ligoy na tanong ko. Kasalukuyan kaming nasa tabi nag ilog, nilalabhan ang mga damit na ginamit. Kaming dalawa lang ni Ahyem dahil si Jiro ay nakikipaglaro sa kanyang mga kaibigan. Natigil siya sa pagkusot ng damit. Bumaling siya sa akin at mukhang hindi nagulat sa tanong ko. "I'm sorry. I'm just badly curious." pagpapaumanhin ko. She sighed. Nagpatuloy siya sa paglalaba at gano'n din ang ginawa ko ngunit naghintay pa rin sa kanyang sagot. "The other three bloodineans: Notos, Anatoli and Dytika. We're at North, Anatoli at East, Dytika at West, and Notos at South. The largest group of land is Quadcintus, at the center." Doon ay mas naging malinaw sa aking isipan ang itsura ng mundong ito. Pero nanatili akong tahimik at mas tinuon ang atensyon sa pakikinig. "Anatoli is much like Voreios about the system and culture. Our past leaders managed to form an alliance between the two bloodineans and we're
X ---- Walang silbi rin pala ang pagpipigil ko kanina ngayong nandito mismo sila at sumunod sa amin. Yes. The four bastards are here. I know it's them. It's their presence. Luminga-linga si Jiro sa paligid tila naguguluhan sa akin samantalang nanatili akong kalmado at mas pinakiramdaman ang paligid. Mula sa hangin ay lumitaw ang apat na anyo. Mayroon sa likod ng puno, isa sa sangay at isa pa na nakasandal sa katawan ng puno. Habang ang isa pa ay ilang hakbang lang ang layo sa aking harapan. Naramdaman ko ang pagkakahigpit ng hawak ni Jiro sa akin at mas lalong nagtago sa aking likod. Hindi ko alam kung bakit hindi ako kinakabahan. Nanatiling madilim ang ekspresyon na binibigay ko sa kanila. "Anong kailangan niyo?" I asked coldly. Ang lalaki sa aking harapan ay ang nagsalita kanina sa bayan. Ang kanyang mga mata ay may tingin na nangungutya at may mayabang na ngising nakapaskil sa kanyang mukha. "Hindi ko gusto ang tingin na binigay mo sa akin kanina..." Hindi ako natinag sa si
X ---- Vera's words clouded my mind at hindi iyon naalis sa aking isipan simula pa kagabi. Kinabukasan ay wala akong gana. Staring blankly at the ceiling with clouded thoughts, I can't find the energy to rise from bed. Pinipilit ko ang sarili na mag-isip ng magagandang bagay. Forcing myself to think positively dahil malapit na ang araw na makakalabas ako ng Voreios. At last, if I succeed to get my memories back, makakabalik na ako sa totoong pinanggalingan. Hindi ako gigising sa bawat araw nang walang alam sa sarili. But what's wrong? Bakit parang may pumipigil sa aking para maging masaya sa kaisipang makakauwi na ako? I'm not just feeling confused. I'm also feeling worried and guilt about something I'm not aware of. "Shit." I cursed softly. I need to know... I want to talk to Vera. Her words are too much for me to be ignored. I don't think I'll be able to leave peacefully here without knowing the harm they could get for helping me. But how? Pinilit kong bumangon at tumayo gali