CHAPTER 4

CHAPTER 4

Pinunasan niya ang luha sa kaniyang pisngi. Iyon lang naman kasi ang tanging nagagawa niya hanggang ngayon. Sa tuwing naaalala niya kasi ang nangyaring iyon ay nailalabas lang niya ang galit sa pamamagitan ng pagluha. Daman-dama kasi niya yung sakit na kung sino pa ang sana ay aasahan niyang kadugo na siyang tutulong sa kaniya sa mga oras na nasa kagipitan siya ay sila pa yung bumaboy at umalipusta sa kaniya.

Muli siyang humugot ng malalim na hininga. Kailangan niyang ilabas ang poot sa dibdib. Ito na siya, ibang-iba na. Malayo na ang natahak niyang landas. Kailangan na sana niyang kalimutan ang mapait na mga nakaraan.

Dahan-dahan na niyang inilagay ang butones ng kaniyang longsleeve. Nang maitali niya ang kaniyang necktie at nasuklay ang buhok ay nagwisik na siya ng mamahaling pabango na regalo sa kaniya ni Janna. Muli niyang binuksan ang aparador niya at kinuha ang isa sa mga suits niya. Isinuot niya iyon habang nakaharap sa salamin and that's it. He's ready to go!

Ganoon siguro talaga kung likas ang kaguwapuhan. Walang arte sa mukha at katawan. Paglabas niya ng bahay ay sumakay na siya sa kaniyang kotse. Sinipat niya ang pambisig niyang orasan. Kung hindi siya maiipit sa biyahe ay siguradong mas maaga pa siya sa talagang usapan.

Nang natapat siya sa traffic light ay binuksan niya ang pintuan ng kaniyang kotse. Natawa siya sa sarili nang ginawa niya iyon. Muli niyang isinara. Sa trabaho niya bilang PSG ng halos tatlong taon na ay parang kinasanayan na kasi niyang gawin iyon sa tuwing humihinto ang kanilang sinasakyan para laging handa at mabilis na makalabas para maprotektahan ang Pangulo ng Pilipinas. Dahil sa bilis ng kilos niya, talas ng mata at isip at pagmamahal sa bayan, siya ang kinausap ng Commanding Officer niya. Malaki ang respeto at utang na loob niya sa kanilang Deputy Group Commander kaya kahit ano ang hilingin nito ay hindi niya basta-basta mahihindian. Kaya nga nang sinabihan siya sa bago niyang assignment kahapon ay walang kahit anong pagtanggi. Kailangan niya iyong gawin dahil iyon ang tawag ng tungkulin.

Nang nakarating siya sa Malakanyang ay nagdesisyon siyang dumiretso na lang sa Premier Guest House. Mahuhuli na siya sa appointment niya dahil inabutan pa rin siya ng traffic kahit akala niya kanina ay napaaga pa ang alis niya sa kaniyang bahay. Ang Pangulo ng Pilipinas ang sadya niya nang umagang iyon. Ang dati ay isang alila, naglilinis sa mga kulungan ng baboy at boy sa isang carinderia, ngayon ay haharap sa Pangulo ng Pilipinas para sa isang trabahong may kinalaman sa anak nito.

Dumiretso na muna siya sa reception para i-confirm ang kaniyang appointment at kung puwede na ba siyang pumasok sa Office of the President ngunit sinabi ng staff na kailangan lang niya munang umupo at maghintay ng ilan pang sandali dahil hindi pa natatapos ang naunang meeting. Pagkaatras niya para tunguhin ang mga bakanteng upuan ay naramdaman niyang may nabangga siya.

"I'm sorry..." simpleng paghingi niya ng tawad sa hindi niya napansing dadaan sa likod niya ngunit hindi simpleng tao lang ang nabangga niyang iyon at hindi rin lang simpleng bangga ang nangyari dahil nakita niyang natapon nang bahagya ang kahit may takip na kape galing sa mamahaling kapehan na hawak ng First Daughter ay natapunan nang bahagya ang puti nitong dress.

Mabilis niyang inilabas ang panyo niya sa bulsa para punusan ang kapeng iyon na tumapon sa damit ng alam ng lahat na malditang na anak ng pangulo.

"I'm sorry ma’am, hindi ko ho sinasadya. Sorry talaga." Sunud-sunod niya sinabi iyon bilang paghingi ng paumanhin.

Bago mailapat ni Daniel ang kaniyang panyo sa puting dress ng maputi, maganda, sopistikada at seksing first daughter ay mabilis nitong tinabig ang kamay niya. Tuluyan nang binuksan ng First Daughter ang bahagyang bukas na take-out cup na kape na hawak niya saka niya mabilis na isinaboy din sa damit ni Daniel.

Nagulat siya sa sumunod na nangyaring iyon. Tumulo ang mainit na kape hanggang sa kaniyang pantalon at halos mapaso siya sa init ng kape na dumikit sa kaniyang katawan. Napakagat labi siya sa poot ngunit ano nga bang magagawa niya kundi pigilan ang sariling magalit. Alam niyang palaban at may kagaspangan ang ugali ng laki sa layaw na anak ng Presidente ngunit hindi niya lang napaghandaan na kaya niyang gawin iyon ng harap-harapan sa mismong office ng nirerespeto ng lahat na Daddy niya.

Bago mailapat ni Daniel ang kaniyang panyo sa puting dress ng maputi, maganda, sopistikada at seksing first daughter ay mabilis nitong tinabig ang kamay niya. Tuluyan nang binuksan ng First Daughter ang bahagyang bukas na take-out cup na kape na hawak niya saka niya mabilis na isinaboy din sa damit ni Daniel.

Nagulat siya sa sumunod na nangyaring iyon. Tumulo ang mainit na kape hanggang sa kaniyang pantalon at halos mapaso siya sa init ng kape na dumikit sa kaniyang katawan. Napakagat labi siya sa poot ngunit ano nga bang magagawa niya kundi pigilan ang sariling magalit. Alam niyang palaban at may kagaspangan ang ugali ng laki sa layaw na anak ng Presidente ngunit hindi niya lang napaghandaan na kaya niyang gawin iyon ng harap-harapan sa mismong office ng nirerespeto ng lahat na Daddy niya.

"Okey, that's it. Paano patas na?" nakataas ang kilay ng First Daughter.

"Hindi ko ho sinadya yung pagkabangga ko sa inyo, ma’am."

"Ma’am? Mukha ba akong titser mo?

"Yes, Miss. Sorry Ma’am ay Miss pala,” halatang nauutal pa siya. “Sorry po.”

“Sorry? But just the same, natapunan mo pa rin ang damit ko, right? So what’s the difference if you say sorry?"

“Hindi ko ho kasi sadya yung sa nangyari Miss. Sa inyo kasi…”

"In that case, I just can't accept a simple sorry, kaya para patas, dapat maramdaman mo rin yung naramdaman kong natapunan ng kape ang damit." sarkastik niyang tinanggal ang salamin nito. Lalong lumabas ang kagandahan ng mukhang inosente ngunit halimaw na ugali ng First Daughter. Inilapit niya ang kaniyang bibig sa tainga ng nagulat na si Daniel. Napalunok si Daniel. Huli na para ilayo sana niya ang kaniyang mukha dahil narinig niya ang bulong nito.

"Kung may reklamo ka, you can just hit me. Okey lang, pero hindi ako basta-basta di gaganti. Hihigitan ko ang lahat ng gagawin mo sa akin. And you will be fired for sure." m*****a nitong bulong.

Naamoy ni Daniel ang amoy-alak na hininga ng babae na kung titignan ay aakalain ng lahat na isa itong napakabait at santang dalaga.”

"Hindi talaga pwedeng pagkatiwalaan ang ganda ng isang tao," naisip ni Daniel, "Hindi Miss. Hindi ako gano'n. Hindi ako nanakit. Kung gano'n kayo, iba ako." sagot ni Daniel sa ibinulong sa kaniya kanina ng First Daughter. "Marunong akong rumespeto ng tao. Mas mataas man o mas mababa sa akin. Nirerespeto ko ho kayo Miss, hindi dahil mas mataas kayo sa akin kundi bilang isang disente at sa tingin ko ay may pinag-aralang tao. Ngunit Miss, tulad ng pasensiya, nauubos rin ang respeto. Kaya kung gusto niyang manatili ang respeto ng iba sa inyo, sana kahit katiting magkaroon rin kayo no'n sa mga taong mas malayong mababa ang estado ng buhay sa inyo. Tao pa rin ho kayo, kagaya namin." Makahulugan niya iyong tinuran. Yumuko siya at pinagmasdan ang basa sa kape na kasuotan.

Hindi sumagot ang anak ng Presidente ngunit ngumiti ng nakakainis, binangga siya sa balikat sabay lingon nang may kasabay na nakakapikon at sarkastik na, “Opps sorry.”

Huminga siya ng malalim, kailangan niyang pigilan ang kanina pa ay nagpupuyos niyang damdamin.

"May tissue kayo Ma'am?" tanong niya sa staff ng President.

"Here.” Inabot ng staff ang isnag box ng tissue. “Hindi pa naman tapos ang Presidente sa kausap niya kaya doon ka na lang sa CR maglinis ng katawan. Pasensiyahan mo na ang anak ng Presidente. Sakit ng ulo talaga 'yan sa pamilya at hindi na nila alam kung paano nila 'yan mapapatino."

"Okey lang ho 'yun. Ilang taon na rin akong nagsisilbi sa Pangulo bilang PSG kaya hindi na bago sa akin na ganoon nga talaga ang ugali nu'n." sagot niya. "Sige ho, bibilisan ko na lang na punasan at kahit patuyuin ng bahagya ang suot ko sa CR."

Nakita niya ang isang PSG sa labas ng CR ng mga babae. Paniguradong naroon sa loob ang anak ng Presidente. Ngunit hindi siya umiiwas kailanman sa anak ng President. Wala sa ugali niya ang umatras dahil sa hiya o takot.

 Pagkapasok niya sa CR ay nagpalit na lang siya agad. Titiisin niya muna ang kamalditahan ng anak ng Presidente. May oras din ito. Siya rin ang luluhod sa kanya. Konting panahon na lamang, siya na rin ang boss. “Tignan lang natin kung sino ang luluhod sa ating dalawa,” bulong niya sa kanyang sarili.