CHAPTER 37

"Dito ka lang. Huwag kang aalis Janna. I love you honey ko...uhmm hmnnn"

Nalungkot talaga siya sa narinig. Dahil sa gusto niyang matigil na ang panaginip na iyon ay nagdesisyon siyang gisingin na lang ito.

"Daniel.. Daniel!" tinapik niya ang balikat ni Daniel. Nang nagmulat ito ng mga mata ay parang nagulat pa na siya ang kaniyang nakita.

"Nananginip ka yata, may mga sinasabi ka e." Malambing niya iyong ibinulong sabay ng mahigpit niyang yakap.

"I know. Akala ko nga siya ang katabi ko..." natigilan si Daniel. Mukhang mali yatang sabihin pa niya iyon. "I'm sorry Irish." Huminga siya ng malalim at muli siyang yumakap.

"Go back to sleep. You don't need to worry about me. Sige na, matulog na tayo."

Isinubsob ni Daniel ang ulo niya sa leeg ni Irish at naramdaman niya ang pagdampi ng labi nito. Muli niyang pinakawalan ang kanina pa niya pinigipilang malalim na paghinga para ilabas ang sakit na nararamdaman niya. Naisip niya kasi, mabuti pa si Janna, kahit sa panaginip nasasabihan siya ni Da