HUMALUKIPKIP ako nang maabutan siyang nakahilig sa sofa habang pikit ang mga mata. Nakikinig ng music. I am sure that he's not sleeping because his brows furrowed. Halatang may bumabagabag sa kanya."Why don't you go to your room and sleep? Hindi ka naman makakatulog ng maayos diyan sa sofa," sabi ko at kinuha na ang sling bag na nilagay ko sa lamesa kanina.Umungol lang ito pero hindi na nagsalita. I sighed and walked towards his room to change clothes. I am impressed by how he was so prepared that I had new clothes in his closet.Tsaka ko kinausap si Blake na mamaya na lang gabi kami magkita. I thought he would get angry kasi ilang beses ko na siyang pinatayan ng tawag. I felt a bit guilty of doing that lalo na nalaman kong nag-cancel siya ng shoot dahil sa akin.Blake was too kind to agree. He didn't get mad when I didn't say any reason why I ignored his call. Sinabi ko lang na mamayang eight ng gabi kami magkita at tatawagan ko siya. He didn't even ask me questions, pumayag na lan
I held his hand tightly while leaning on his chest. Naroon kami sa malawak niyang balcony. His condo was double as mine. The cold night breeze awakens me. Naramdaman yata ni Dustin iyon kaya nagtaas-baba na ang palad niya sa paghimas ng braso ko."Should I get you a blanket?"I giggled."Ako na. Kakapa ka pa kasi bago mo makuha.""Don't underestimate me."Nilingon ko siya at naabutan ko ang pagsimangot nito."Hindi naman. Kapag ako kasi mas mabilis na makita ko agad. Don't worry, kapag nakakakita ka na mas mapapabilis na sa 'yo ang maraming bagay," I smiled.Tumayo ako mula sa kandungan niya at natawa dahil bago ko siya tuluyang iwan ay hindi niya binibitiwan ang kamay ko.I came back with a jacket. Hinawakan ko ang kamay niya at hinila niya ako ng marahan para mapaupo ulit sa kandungan nito. My cheeks turned to red when I felt his erect poking in my butt. Kanina pa ko naiilang pero wala akong magawa dahil hndi niya ako titigilan kung hindi ako uupo sa kandungan niya."Ang ganda ng mg
I silently cried while watching the establishments, people, and cars become little as our plane climbed higher and higher. Mas ramdam ko na paalis na nga ako sa bansa na kinalakihan at iiwan ko ang puso ko doon.Umiiyak.Nasasaktan."Thank you..." I whispered when Blake handed me the tissue. I couldn't look him in the eyes. Nahihiya ako kung gaano ako ka vulnerable ngayon at kitang-kita niya iyon. It's a relief that he didn't dare to ask me even if I cried like I was in pain. He was there for me, comforting me without saying anything. Panay ang hagod niya sa likod ko.My head was spinning, and my stomach was churning. Nagsusuka ako sa lavatory. Halos yakapin ko ang lababo nila doon."Cassy, are you okay? I'll ask the cabin stewardess for medicine."Hindi ko na nasagot si Blake dahil umahon ulit ang panibagong bugso nang pagduduwal sa akin. I washed my face after that, and looked at myself in the mirror. Mukha akong pinagbagsakan ng langit at lupa.My eyes are swollen because of crying
KADA araw na diet ay mas lalo akong nanghihina at nahihilo. Dagdag pa ng exercise."Take a rest. You look really pale. Hindi ka p'wedeng magkasakit," sabi sa akin ni Blake kaya hindi na ko sumama sa kanya na mag-jogging.I stayed at home and have been like this for five days. Mag-re-report kami sa office bukas tapos sa susunod na araw na 'yong first shoot para sa isang magazine.Nanghihina talaga ako at tingin ko talaga dahil sa diet ito. Mukha namang effective because I lost six pounds na kaagad. The only disadvantage for this extreme diet is, mahihilo at manglalata ka talaga.Mukhang okay naman kay Blake and ginagawa namin. He used with this kind of lifestyle, and ako naman. Matagal na bago natigil. Kaya sigurado akong itong nararamdaman ko ay dahil sa strict diet namin."I prepared a soup for you, and I will let you eat a cup of brown rice. Hindi na p'wedeng um-exceed baka hindi mo mahabol agad kapag dumagdag ang timbang mo. The shoot will be in two days. Ayoko sana na pakainin ka d
PARA akong magkakasakit dahil pinilit ko na tapusin ang shoot. Walang ibang may alam na masama ang pakiramdam ko kung hindi kaming dalawa lang ni Blake. The staffs didn't notice it too. I tried so hard to conceal it, and I think I did it better, coz' they are satisfied with my performance.Iyon nga lang ay lumalala ang sama ng pakiramdam ko pag-uwi sa apartment. Ramdam ko ang iritasyon ni Blake dahil sa desisyon ko pero pinili nitong hindi na magsalita.Mabuti na lang ay nakakain na kami bago nakauwi kaya natulog ako pag-uwi. We have another shoot the day after tomorrow. Kaya ipapahinga ko ang katawan ko bukas para sa preparation ng shoots.But it was six in the morning when I woke up, and I hurriedly went to the bathroom because I wanted to vomit. "Oh, god..." Naghilamos ako at bumalik sa kama matapos ang ilang minutong pagtambay sa banyo.I looked really sick. There is something different in my body. Maybe... tama si Blake?Napapikit ako ng mariin habang nakaupo sa kama at yakap an
I began to embrace the changes in my life. I was scared at first because I had doubts and worries. But when I started my first step of moving on, nagkaroon na ako nang mas malinaw na plano para sa sarili at sa anak ko.My line up projects got canceled. Nagbayad ako sa kanila at nagamit ko iyong pera na naipon ko maging ang shares ko sa negosyo. I decided to reserve Tito Joaquin's money from my account, and will use it for my child instead. Siguro naman karapatan nang anak ko gamitin iyon? Hindi ko kasi maatim kung pang personal ko gagamitin dahil iniisip ko talaga iyong mga ginawa ko noon at nagmumukha akong pera."Do you have regrets?" tanong ni Blake habang kumakain kami ng pizza at nakatambay sa trunk ng sasakyan.Nabitin sa ere ang hawak kong pizza. Tumitig ako sa mga bituin na tila ba doon ko mahahanap iyong sagot sa tanong niya.Marahan akong tumango at kumagat sa pizza bago ko siya binalingan. Saglit lang niya akong sinulyapan at binuksan ang can soda na hawak niya.I swallowed
HUMALAKHAK ako nang makitang may kausap na si Emily na foreigner. Hinamon siya ni Anthony na hindi nito kayang kunin ang number nang lalaki pero nagawa ni Emily. "Stop with your nonsense games," reklamo ni Blake nang maabutan kaming tatlo na naglalaro ng truth or dare. "Last na 'yan," I smiled. He extended his arms to reach for my daughter. Ibinigay ko sa kanya si Pia. Humagikgik si Mela kaya napatingin ako sa kanya. "You're so big! She looks fragile when you hold her. Feeling ko talaga mapipisat mo," sabi ni Mela. That's somewhat true. Ang liit ni Pia sa mga bisig ni Blake. "I'm still trying to get used to holding her. Baka hindi ko na namamalayan, malaki na siya. Time flies so fast, and I want to remember when she was little. When I always held her tiny hands and carried her in my arms. I am the first man to protect her..." lintaya niya habang nakatitig sa anak kong tulog na tulog pa rin sa bisig niya. Ngumuso ako dahil nahaplos ang puso ko sa sinabi niya. Blake loves my daugh
IT was awkward for the three of us to sit at the table when I witnessed what they did in the room. Hindi ko sila matignan dahil ako ang nahihiya at naalalala ko 'yong ginawa nilang dalawa.I have a gut feeling about it, and when I knew that it's true. Hindi ako makapaniwala na tama ang hinala ko. Panay ang tingin sa akin ni Blake habang kumakain. Tahimik naman si Mela at panay ang tango at iling kapag kinakausap ni Emily.Do they have any idea?Laging kasama si Anthony sa dalawa pero hindi niya ba iyon napansin? O alam din niya pero wala silang sinasabi sa akin?I am not mad or have negative feelings toward them. In fact, I am happy. Happy that finally, Blake found someone to love. Hindi ko man alam kung ano ang real score between them kung sila ba talaga o katulad din ng iba nasa flirting stage pa lang din.But I hope na sana mahal nila ang isa't-isa at sila nang dalawa lalo na kaibigan ko silang pareho.Mela is beautiful. Hindi lang sa panlabas, sa panloob din. She's kind and with s
I saw her first when she walked in the pedestrian lane while I was waiting for the red signal to turn green. She's wearing her school uniform—hugging her two books while wearing an earphone.She caught my attention, and I don't know why I was stunned when it's obvious that she was way younger than me. Hindi ko na namalayang nag-go signal na at kung hindi pa nagbusina ang sasakyang nasa likuran ko ay mapapako na talaga ang mga mata ko sa kanya.That was the first, and she did not get out of my mind easily. Tatlong araw ko siyang naiisip at pinipigilan ko lang 'yong sarili ko na ipahanap siya.But fate seem like playing with me when I saw her in a bookstore. Sinamahan ko 'yong kaibigan ko sa mall kahit na hindi ko hilig na pumunta rito. Kung hindi lang ako natalo sa car racing namin edi hindi na sana ako parang alila niya."Bro, bantayan mo muna. Kailangan ko ng canvas—"I groaned and cut him off."Fuck! Bilisan mo!" I said annoyingly.Sinipa ko pa ng bahagya iyong cart sa inis. Tatawa-
HE slowly lifted me from the bathtub. Umagos ang tubig mula sa aking dibdib pababa sa aking katawan. Dustin groaned when his tongue entered to explore my mouth. Napatingala ako at mas lalong napakapit sa kanya. Masyadong madulas ang aking katawan dahil sa nilagay ko sa tubig kaya maingat niya akong binaba sa sahig habang hindi pinuputol ang mainit at malalim na halik. Halos mamula ang labi ko sa tindi ng paraan ng paghalik niya sa akin. Para bang ayaw na iyong pakawalan. Dahan-dahan niyang hiniwalay ang labi sa akin pero panaka-naka akong pinapatakan ng halik. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at ipinagdikit ang ilong naming dalawa habang namumungay na tinitignan ang aking labi. He licked his lips. Basa na ang suot nitong pants dahil sa akin. I could also feel his thick member poking my stomach. "I love you..." ulit nito at ramdam ko ang init ng hininga niya sa ilong ko. I swallowed hard. "I... love you too," maos kong sabi. Naghurumentado ang puso ko at mas namula ang pi
NANATILI ang mga mata ko sa labas ng bintana ng sasakyan habang yakap si Pia sa aking dibdib. She was peacefully sleeping. Walang nagsasalita ni isa sa amin ni Dustin sa sasakyan. Dustin is beside me—his eyes closed, but his forehead creased. He is into deep thinking. I bit my lower lip. Sumandal ako sa upuan. Hindi naging maganda ang pagtatapos ng dinner namin kanina. "I didn't do anything. Bakit hindi siya ang tanungin mo? May ginawa ba ako sa 'yo, hija?" tanong ni Tito Joaquin sa akin. "Wala naman, anak. Emosyonal lang itong si Cassy," segunda naman ni Tita Tamara. Umiling ako kay Dustin para ipaalam na wala talaga. He looked at me intently. He sighed and looked at his parents again. "Dad, mom... I knew that there was something while I was away. Saglit lang akong nawala pero umiyak siya? Anong nakakaiyak sa pinag-usapan niyo?" Tito Joaquin smirked and shook his head while leaning on his chair—looking at us as if we were nothing. "I can't believe you're being rude to your pa
MY hands were trembling, and I was sweating bullets as we walked inside the restaurant. Sa five star hotel sa Taguig kami mag-di-dinner at tatlo lang kami ngayon na kikitain ang mommy niya. Iniwan ko na si Ate Rhea muna sa hotel."Your hand is cold," puna ni Dustin nang hawakan niya ang kamay ko.I pouted. Tiningala ko si Cassiopeia na hawak-hawak niya. Iyong security guard niya ang nagtulak ng stroller ni Pia. Ayaw na kasi nitong manatili doon at gustong magpakarga. I am just thankful na hindi siya umiiyak kay Dustin. Mahihirapan din kasi ako gawa ng suot ko ay rose gold spaghetti strap na below the knee ang tabas.Nakapusod ang buhok ko at light make-up lang ako ngayon."Si Mommy lang 'yon. Relax..." He whispered.Sinalubong agad kami ng manager."Good evening, Mr. Roberts and Ms. Blaire. Your parents are already in the VIP room."I smiled and greeted the male manager. Hindi sumagot si Dustin sa kanya dahil napatingin sa anak nitong biglang humagikgik dahil maraming nakikita na bag
NAUMID ang aking dila sa narinig. I remained stoic. Ayoko na makita niyang apektado ako sa mga sinabi niya."Look at me... please." He whispered.I got a goosebump because of his hoarse voice. I find it attractive. Mariin kong kinagat ang ibabang-labi. Hindi ko siya sinunod pero naramdaman ko iyong paglapat ng palad niya sa braso ko.Ipinikit ko agad ang mga mata kaya lang nahuli niya ako."Baby, huling-huli ka na..." maos niyang sabi.Marahan akong dumilat pero hindi ko pa rin siya nilingon. Ang palad niya ay nasa braso ko pa rin."Bakit ba? I'm going to sleep now. Nasagot ko naman 'yong tanong mo kanina," mahina kong sambit."I'm not done. Marami pa kong gustong pag-usapan natin."Doon ko na siya nilingon at naabutan ko iyong kaseryosohan sa mga mata niya. Lumayo siya ng kaunti sa akin at sumandal sa headboard ng kama. He was wearing a sando and a boxer shorts.Anong gusto niyang mangyari? Magkukwentuhan kami?"I easily get jealous. I am clingy and sometimes possessive."Napakurap-k
TAHIMIK ako nang bumalik kami sa loob. Binati ko si Tita Wendy kanina at hindi ko naman naramdaman na sobrang tagal naming hindi nagkita dahil very welcoming ang aura pa rin niya. I felt guilty kasi hindi ako um-attend last time noong birthday niya kahit na nasa Cavite na ako noon. "You should go now. Akala ko may gagawin ka pa after this? Ako na muna ang bahala sa mag-ina mo," sabi ni Tita Wendy habang nilalaro si Pia na nakaupo sa kandungan na ni Ate Rhea. Nakaupo lang din ako at pinapanuod sila. "I'll stay here. Nasabi ko na sa secretary ko ang gagawin. I thought you're going to Makati Med?" Napabaling ako kay Tita Wendy. "What happened, Tita? Are you okay?" Ngumiti siya sa akin. She still look the same. Hindi naman kasi ganoon katagal 'yong huli kaming magkita. "I visited a friend of mine. Naka-confined sa Makati Med. Sabi ko dadaan na muna ako rito kasi malapit lang. Tapos... andito pala ang baby mo. She's adorable! Nangigigil ako, hija. Gusto kong iuwi." Humalakhak si Tit
HE was wearing a business suit. Maaga siyang nagising para mag-ready na pumasok sa office. Wala si Ate Rhea at sila lang dalawa ang nasa kwarto. Niingon niya ako habang buhat si Pia. "You're awake..." he said. He looked at me then with a smile. Dustin lifts his daughter to put her in the crib. "There you go!" He laughed. Natawa pa si Pia noong una dahil umangat siya sa ere lalo na matangkad ang tatay niya. But when she's inside the crib, umiyak na siya at tinataas ang kamay para magpakarga sa ama. Ngumuso ako habang pinapanuod ang dalawa. I walked towards them. "Ayaw niya ng magpababa," I whispered. Dustin grinned and carried his daughter. "That's more I like it. She will always look for me," he said proudly. The side of my lips lifted. Natahimik si Pia dahil nasa bisig na siya ulit ni Dustin. "Because you play with her. Ganyan ang gusto niya, eh. Where's Ate Rhea?" I asked. Nagtitili at humahagikgik si Pia dahil inangat pa siya lalo ni Dustin. "She's making breakfast," sago
MASYADO akong conscious sa galaw ko dahil sa kanya. Imbes na dapat ay normal ang kilos ko naging pino lalo.I remember my old self. Ganito kasi ako noon sa kanya hanggang sa nagi ng kumportable ako sa presensya niya lalo na sa iisang bahay lang kami noon nakatira.Para akong bumalik sa dati. Nagtagal ako sa banyo para maligo. Matagal naman ako talaga pero hindi ito ang normal ko na inabot ng isang oras. I want to make sure na super malinis ako at mabango.Bakit? Aamuyin ka ba niya?Napapikit ako ng mariin. At the back of my mind, I think that he might hug me or something. Iniisip ko tuloy na ako na lang kaya lumipat sa sofa. Nakaka-tense siya katabi sa kama.I was wearing my nightgown when I saw him in front of his laptop while talking to someone on the phone.I frowned.Mas lalong lumalim ang gitla ng noo ko dahil may dalawang maleta na ang nasa loob ng kwarto ko. He can’t see my reaction dahil nakatalikod ako.“I want it done as soon as possible and deliver it here.”Tumaas ang kil
NGUMUSO ako sa sinabi niya. I don't know how to feel that he's jealous of Blake. A part of me is overwhelmed and worried that he might see Blake as a competitor. “Don’t tell me you allow to call him as dad?” malamig na sabi nito. Hindi mapagkakaila na naiinis talaga siya kay Blake. Umiling ako. “Ninong siya ni Cassiopeia.” Ngumuso si Dustin pero halata pa rin ang iritasyon sa mukha. Bumaba ang tingin ko sa kamay kong hawak-hawak niya. I don’t know what we're doing. Kung ano bang tawag nito. Hindi naman ito normal na komprontasyon o ano. I let him do everything he wants with him. Hinayaan ko nga na hawakan ang kamay ko. Hinayaan ko siya sa mga sweet gestures niya. I don’t know where to start to say that I love him. Gusto ko muna i-enjoy rin ang feeling na nililigawan niya ako kahit na… Parang hindi naman yata ligaw na ito dahil may privilege siya na gawin ‘yong gusto niya tulad ng pagyakap sa akin. I want to experience how to be courted by him. Titignan ko kung gaano ba siya ka