Habang nagsasalita pa si Ella, bigla siyang sumugod muli upang subukang agawin ang nakakainis na kahon ng alahas na hawak-hawak ng kapatid.Madali namang nakailag si Evan at, sa tamang pagkakataon, itinulak niya ang kanyang tuhod patungo sa malambot na bahagi ng tiyan ni Ella. Napasalampak ito sa malamig na tiles ng banyo. "Ella," malamig at may tunog na banta na sabi ni Evan, "Kung hindi ko man kayang talunin o kalabanin si Kenneth, ikaw, madali lang kitang matatapos sa mga palad ko. Pakatandaan mo ‘yan."Namimilipit sa sakit si Ella sa malamig na tiles ng banyo. Hindi niya inaasahang mararanasan ang ganitong klaseng pananakit sa kaniyang buhay, at higit pang hindi niya matanggap ay galing ito kay Evan, na palagi niyang minamaliit.Namula ang kanyang mga mata sa galit. Muling sumugod si Ella kay Evan na parang baliw, at ang dating maamo niyang mukha ay ngayon nalukot na at puno ng galit. "Evan, sinasabi ko sa'yo, ibigay mo sa akin ang kahon na ’yan!"Hindi inaasahan ni Evan na makaka
Kinabahan si Evan bago maingat na tinawag ang lalaking sinusundan, "Uncle."Huminto ang lalaking nakatalikod sa kanya. Ang tono nito ay nanatiling kalmado at walang emosyon, na mahirap basahin ng sino man ang ibig sabihin. Sinagot lang siya nito ng maikling, "Hmm?""Pasensya na pala sa nangyari kahapon," sabay yuko niya, puno ng determinasyon na humingi ng tawad sa lalaki dahil sa naging asta niya sa harap nito.Pinagdikit ni Evan ang namamawis na mga kamay bago mabilis na nilapitan si Kevin, at tumingin ng diretso sa mga mata nitong malalim na kasing lalim ng bangin kung makatitig. "Alam kong ginagawa mo lang iyon para sa ikabubuti ko, pero baka maisip mong binabalewala ko lang ang lahat–"Tumaas ang kilay ni Kevin, at may bahagyang misteryosong tingin sa kanyang mga mata. "Evan, it's your life to begin with. You don't need to apologize for something as simple as deciding for yourself? But... are you regretting it now? Nagbago na ba ang isip mo? Gusto mo na bang kunin ang napakaganda
Hindi inaasahan ni Evan ang mga inasta ni Kenneth, ipagtatanggol siya nito, at sa harapan pa ni Ella.Kung noong nakalipas na limang taon lang sana ito nangyari, baka maglulundag pa siya sa saya mula sa atensiyong nakukuha mula rito. Ngunit ngayon ay marami na ang nangyari, kung ang lahat sa paligid niya ay nagbago, hindi malayong pati si Evan ay nagbago na rin. Tulad ng kulay abo na madalas sumisimbolo ng pagtatapos, patay na rin ang lahat ng damdamin sa kanyang puso.Ang natira na lamang ay kawalang-pakiramdam. Parang namamanhid na siya dulot ng walang katapusang sakit noon na miski hanggang ngayon ay dala-dala niya pa rin.Sa gitna ng nakakabinging katahimikan, bahagyang ngumiti si Kevin habang binabasa ang reaksyon ng lahat.Dahan-dahan niyang binuksan ang kahon, kinuha ang makinang na alahas, at pinindot ang isang lihim na mekanismo sa loob nito.Ang kakaiba niyang kilos ay agad nakakuha ng atensyon ng tatlong tao.Sa maliksi niyang mga daliri, tinanggal niya ang base ng alahas,
"Pasensiya na po, Madam, kung meron lang akong ibang magagawa, hinding-hindi ako lalapit dito para humingi ng tulong."Sa tapat ng marmol na mesa, nakaupo si Anthony Villaflor, ang ama ni Evan. Hawak niya ang kanyang mga kamay, na para bang nagmamakaawa pero puno naman ito ng kasinungalingan."Simula nang mag-donate ng bone marrow si Evan para sa asawa niyo, hindi na naging maayos ang kanyang kalusugan. Gusto ng asawa ko na bigyan siya ng mga suplemento, pero ang mahal naman ng mga iyon, hindi kami makabili..."Bahagyang humigpit ang hawak ni Evan sa dalang plato. Namula ang kanyang mukha dahil sa matinding kahihiyan.Ayos lang sana kung basta na lang pupunta ang kanyang ama sa pamilya Huete para humingi ng pera. Pero ang patuloy na paggamit ng pangalan niya?Kahit pa hindi sabihin sa kaniya ng matanda ang tungkol dito, paano niya matatanggap ang patuloy na pag-abuso ng kanyang pamilya sa pamilya Huete dahil lang sa pabor na ginawa niya para sa mga ito ng kusang loob?"Hayaan mong mag
Bitbit ang maliit na supot na may mga kahiya-hiyang laman, matagumpay na nahanap ni Evan ang klase kung saan naroon si Ashton.Wala nang ibang bata sa silid-aralan, tanging si Ashton na lang ang nakaupo, walang sigla ang mga mata nito, at nakapatong ang mga kamay sa pisngi. Hindi siya gumagalaw sa kanyang upuan.Nang makita ni Evan ang pasa sa makinis na mukha ng bata, kumirot ang kanyang puso para rito. Napapikit siya ng bahagya bago mabilis na pumasok sa silid at kinuha ang atensiyon ng bata."Ashton, kumusta ka? Anong masakit sa'yo, baby?" tanong niya nang may pag-aalala."Vanvan!" Agad na lumingon si Ashton sa kaniya. Nagniningning ang singkit na mga mata ng bata, ang kislap ng mata ng mga iyon ay tila mga bituin. Dali-daling tumakbo papunta kay Evan gamit ang kanyang maiikling binti."Wala pong masakit sa akin! Bakit ka po nandito?"Umupo si Evan para mapantayan ang bata, saka marahang kinulong sa kaniyang mga bisig. Maingat niyang hinaplos ang namumulang pisngi nito."Sabihi
Noong mga panahong iyon, bagong kasal pa siya sa pamilya Li ayon sa ayos ni Mr. Li. Alam niyang hindi maganda ang kalusugan ng tiyan ni Kenneth, kaya't nagsanay siya ng mabuti upang makapagluto ng mga pagkaing mainit at komportable para sa kanya tuwing umaga.Ngayon, naisip niya, kumakain nga si Kenneth ng mga midnight snack niya, ngunit iyon ay isang simpleng midnight snack lang.Ibig sabihin, ang kanyang kabutihan ay wala ring halaga mula simula hanggang matapos.Isang oras ang lumipas, at dalawang ulam na may magandang kulay, amoy, at lasa ang nahain sa eleganteng marmol na mesa sa kainan, at mayroong isang malaking grupo at isang maliit na grupo ng mga tao na nagtitipon sa paligid ng mesa, masaya."Subukan mo ito, matagal ko nang inensayo ang lugaw na ito, at ito ang pinakamaganda ko."Habang hinihipan ang mainit na hangin mula sa mangkok, kumuha si Evan ng maliit na kutsara at inabot ito sa bibig ni Ashton.Ibinaba ni Ashton ang ulo, ipinakita ang maliit na bahagi ng kanyang
Third Person's Point of View “Uy, ‘wag ngayon. Magiging ama ka na, pero hindi ka pa rin natatakot na hawakan ako sa pampublikong lugar, ah? Hindi ka ba nag-aalala na pagtawanan ka ng anak mo balang araw?”Ang malambing na tinig na narinig niya mula sa ilang metro ay labis na pamilyar kay Evan. Natigilan siya sa paglalakad dahil doon. Mag-isa lang siya ngayon na pumunta sa ospital para sa kanyang prenatal check-up. Nang tingnan niya ang sulok ng pasilyo, nanlaki ang kanyang mga mata sa dalawang bulto ng tao na halos magdikit na ang mga katawan.Isang hakbang na lang ang kailangang gawin ni Evan para tuluyang harapin ang katotohanan kung sino ang nakikita niya, ngunit wala siyang lakas ng loob na gawin iyon.Tumalikod na lang siya sa mga ito pero agad ding napatigil ng isang mas pamilyar pang boses ang narinig niya, tila anino itong sumusunod sa kanya. Ang tinig ay puno ng lambing at bahagyang pagkawili. “Anak natin, babe. Paano naman ako pagtatawanan ng anak natin? Alam niyang mahal n
"A-ano ang sinabi mo?"Biglang nanlaki ang mga mata ni Evan habang nakatingin kay Dr. Bernard na balot ng pawis. Paano mangyayaring hindi anak ni Kenneth ang bata?"Patawarin mo ako, Evan," halos hindi makatingin si Dr. Bernard sa kanya dahil sa pag-usig sa kaniya ng konsensya. "Noong nagpunta ka sa akin para sa IVF, nakagawa ng malaking pagkakamali ang assistant doctor ko, ibang sperm test tube ang nagamit sa'yo Nang malaman ko ito, huli na ang lahat.""Bakit hindi mo agad sinabi sa akin?""I'm sorry. I'm really sorry." Nagsimula nang lumuha si Dr. Bernard, nanginginig at hirap pang magsalita. "Alam mo ang sitwasyon ng pamilya ko, at ang ospital ay pag-aari ng pamilya Huete. Kung nalaman nilang nagkamali ako ng ganito kalaki, siguradong mawawalan ako ng trabaho. Baka pati pamilya ko ay madamay sa galit nila. Natakot lang ako, Evan. Patawad."Napalunok si Evan, tila naubusan ng sasabihin. Napakabigat ng rebelasyong ito, parang pinagbagsakan siya ng langit at lupa. Hindi niya alam kung
Noong mga panahong iyon, bagong kasal pa siya sa pamilya Li ayon sa ayos ni Mr. Li. Alam niyang hindi maganda ang kalusugan ng tiyan ni Kenneth, kaya't nagsanay siya ng mabuti upang makapagluto ng mga pagkaing mainit at komportable para sa kanya tuwing umaga.Ngayon, naisip niya, kumakain nga si Kenneth ng mga midnight snack niya, ngunit iyon ay isang simpleng midnight snack lang.Ibig sabihin, ang kanyang kabutihan ay wala ring halaga mula simula hanggang matapos.Isang oras ang lumipas, at dalawang ulam na may magandang kulay, amoy, at lasa ang nahain sa eleganteng marmol na mesa sa kainan, at mayroong isang malaking grupo at isang maliit na grupo ng mga tao na nagtitipon sa paligid ng mesa, masaya."Subukan mo ito, matagal ko nang inensayo ang lugaw na ito, at ito ang pinakamaganda ko."Habang hinihipan ang mainit na hangin mula sa mangkok, kumuha si Evan ng maliit na kutsara at inabot ito sa bibig ni Ashton.Ibinaba ni Ashton ang ulo, ipinakita ang maliit na bahagi ng kanyang
Bitbit ang maliit na supot na may mga kahiya-hiyang laman, matagumpay na nahanap ni Evan ang klase kung saan naroon si Ashton.Wala nang ibang bata sa silid-aralan, tanging si Ashton na lang ang nakaupo, walang sigla ang mga mata nito, at nakapatong ang mga kamay sa pisngi. Hindi siya gumagalaw sa kanyang upuan.Nang makita ni Evan ang pasa sa makinis na mukha ng bata, kumirot ang kanyang puso para rito. Napapikit siya ng bahagya bago mabilis na pumasok sa silid at kinuha ang atensiyon ng bata."Ashton, kumusta ka? Anong masakit sa'yo, baby?" tanong niya nang may pag-aalala."Vanvan!" Agad na lumingon si Ashton sa kaniya. Nagniningning ang singkit na mga mata ng bata, ang kislap ng mata ng mga iyon ay tila mga bituin. Dali-daling tumakbo papunta kay Evan gamit ang kanyang maiikling binti."Wala pong masakit sa akin! Bakit ka po nandito?"Umupo si Evan para mapantayan ang bata, saka marahang kinulong sa kaniyang mga bisig. Maingat niyang hinaplos ang namumulang pisngi nito."Sabihi
"Pasensiya na po, Madam, kung meron lang akong ibang magagawa, hinding-hindi ako lalapit dito para humingi ng tulong."Sa tapat ng marmol na mesa, nakaupo si Anthony Villaflor, ang ama ni Evan. Hawak niya ang kanyang mga kamay, na para bang nagmamakaawa pero puno naman ito ng kasinungalingan."Simula nang mag-donate ng bone marrow si Evan para sa asawa niyo, hindi na naging maayos ang kanyang kalusugan. Gusto ng asawa ko na bigyan siya ng mga suplemento, pero ang mahal naman ng mga iyon, hindi kami makabili..."Bahagyang humigpit ang hawak ni Evan sa dalang plato. Namula ang kanyang mukha dahil sa matinding kahihiyan.Ayos lang sana kung basta na lang pupunta ang kanyang ama sa pamilya Huete para humingi ng pera. Pero ang patuloy na paggamit ng pangalan niya?Kahit pa hindi sabihin sa kaniya ng matanda ang tungkol dito, paano niya matatanggap ang patuloy na pag-abuso ng kanyang pamilya sa pamilya Huete dahil lang sa pabor na ginawa niya para sa mga ito ng kusang loob?"Hayaan mong mag
Hindi inaasahan ni Evan ang mga inasta ni Kenneth, ipagtatanggol siya nito, at sa harapan pa ni Ella.Kung noong nakalipas na limang taon lang sana ito nangyari, baka maglulundag pa siya sa saya mula sa atensiyong nakukuha mula rito. Ngunit ngayon ay marami na ang nangyari, kung ang lahat sa paligid niya ay nagbago, hindi malayong pati si Evan ay nagbago na rin. Tulad ng kulay abo na madalas sumisimbolo ng pagtatapos, patay na rin ang lahat ng damdamin sa kanyang puso.Ang natira na lamang ay kawalang-pakiramdam. Parang namamanhid na siya dulot ng walang katapusang sakit noon na miski hanggang ngayon ay dala-dala niya pa rin.Sa gitna ng nakakabinging katahimikan, bahagyang ngumiti si Kevin habang binabasa ang reaksyon ng lahat.Dahan-dahan niyang binuksan ang kahon, kinuha ang makinang na alahas, at pinindot ang isang lihim na mekanismo sa loob nito.Ang kakaiba niyang kilos ay agad nakakuha ng atensyon ng tatlong tao.Sa maliksi niyang mga daliri, tinanggal niya ang base ng alahas,
Kinabahan si Evan bago maingat na tinawag ang lalaking sinusundan, "Uncle."Huminto ang lalaking nakatalikod sa kanya. Ang tono nito ay nanatiling kalmado at walang emosyon, na mahirap basahin ng sino man ang ibig sabihin. Sinagot lang siya nito ng maikling, "Hmm?""Pasensya na pala sa nangyari kahapon," sabay yuko niya, puno ng determinasyon na humingi ng tawad sa lalaki dahil sa naging asta niya sa harap nito.Pinagdikit ni Evan ang namamawis na mga kamay bago mabilis na nilapitan si Kevin, at tumingin ng diretso sa mga mata nitong malalim na kasing lalim ng bangin kung makatitig. "Alam kong ginagawa mo lang iyon para sa ikabubuti ko, pero baka maisip mong binabalewala ko lang ang lahat–"Tumaas ang kilay ni Kevin, at may bahagyang misteryosong tingin sa kanyang mga mata. "Evan, it's your life to begin with. You don't need to apologize for something as simple as deciding for yourself? But... are you regretting it now? Nagbago na ba ang isip mo? Gusto mo na bang kunin ang napakaganda
Habang nagsasalita pa si Ella, bigla siyang sumugod muli upang subukang agawin ang nakakainis na kahon ng alahas na hawak-hawak ng kapatid.Madali namang nakailag si Evan at, sa tamang pagkakataon, itinulak niya ang kanyang tuhod patungo sa malambot na bahagi ng tiyan ni Ella. Napasalampak ito sa malamig na tiles ng banyo. "Ella," malamig at may tunog na banta na sabi ni Evan, "Kung hindi ko man kayang talunin o kalabanin si Kenneth, ikaw, madali lang kitang matatapos sa mga palad ko. Pakatandaan mo ‘yan."Namimilipit sa sakit si Ella sa malamig na tiles ng banyo. Hindi niya inaasahang mararanasan ang ganitong klaseng pananakit sa kaniyang buhay, at higit pang hindi niya matanggap ay galing ito kay Evan, na palagi niyang minamaliit.Namula ang kanyang mga mata sa galit. Muling sumugod si Ella kay Evan na parang baliw, at ang dating maamo niyang mukha ay ngayon nalukot na at puno ng galit. "Evan, sinasabi ko sa'yo, ibigay mo sa akin ang kahon na ’yan!"Hindi inaasahan ni Evan na makaka
Nakuha ng auctioneer ang sapat na atensyon ng lahat at saka dahan-dahang inilabas ang limang maliit na pulang kahon. Isa-isa niya itong binuksan sa harap ng mga panauhin."The reason why it is called an introduction product is that the jewelry itself is not for sale, and today's finale is copied by other well-known jewelers, and the price is 75,000,000. Non-professionals cannot see the difference between the two," paliwanag niya.Halos kasabay ng pagtatapos ng auctioneer, agad na sumiksik si Ella kay Kenneth.Mula sa anggulong hindi nakikita ng lalaki, nang-aasar na ngumiti si Ella kay Evan. Ngunit nang magsalita siya, malumanay pa rin ang kanyang tinig na parang kalmadong tubig. "Kenneth, gustung-gusto ko 'yan. Magagawa mo bang bilhin iyan para sa akin? Pretty, please?"Samantala, sa pinakamataas na pwesto sa loob ng venue hall, kung saan mas tanaw ang lahat, isang marangal at elegante na lalaki ang tahimik na umiinom ng alak habang nakatingin sa eksenang nagaganap sa baba.Ang kanya
Maingat na itinaas ni Kevin ang teapot at dahan-dahang nagsalin ng tsaa.Sa kalagitnaan nito, narinig niya ang mahinahon na sagot ni Evan. "Uncle, patawad po. Hindi ko po matatanggap ang posisyong iyon. Para sa akin ay wala pa po akong sapat na karanasan at kaalaman para humarap sa katulad ng kakakilala mong beterano na sa larangang mahal na mahal ko."Bahagyang natigilan ang kamay niyang nakabitin sa ere dahil sa narinig. Ibinaba ni Kevin ang kanyang tingin at ngumiti nang bahagya. Agad niyang ibinaba ang teapot na parang walang nangyari.Ang ngiting binibigay niya ay tila maharlika at elegante sa mata ng iba. Tinitigan niya si Evan nang may kahulugan at nagsabi. "Mahirap iyang lagi kang sumusunod kay Kenneth, Evan. Mag-ingat ka."Matapos masabi iyon, ibinaling niya naman ang tingin sa relo sa kanyang pulso at sinabing, "Mag-uumpisa na ang auction sa loob ng kalahating oras. Kenneth, isama mo si Evan."Sa magaan na pakiramdam, agad na sumang-ayon si Kenneth. "Opo, Uncle." Masaya siya
Hinawakan ni Greg ang kanyang baba at nag-isip nang matagal. Pakiramdam niya, pamilyar ang pangalang ‘Evan’. Parang narinig niya na ito sa kung saan.Matapos ang ilang sandali, bigla niyang ipinitik ang kaniyang daliri at natauhan, waring may biglang naalala. Agad siyang tumakbo papunta sa pintuan na parang may hinahabol, ngunit nang makarating siya sa corridor, wala na ang babaeng sinubukan niyang sundan.Napaisip si Evan, kung nandito pala si Kenneth, ibig sabihin, malaki ang tsansa na ang kanyang asawa ay nasa Conference Room No. 1 ni Kevin. Marahil ay dahil huli na siya, naging abala na ang mga empleyado sa pagpupulong.Upang maiwasang mapagbintangan na nagnanakaw ng kumpidensyal na impormasyon, sa loob ng office, bumalik na lang siya sa lobby. Umupo siya sa sofa at doon na naghintay kay Kevin.Pitong minuto na lang bago ang oras ng usapan, dalawang bodyguard ang nagbukas ng revolving door para masigurong ligtas na makapasok ang young master nila.Agad tumayo si Evan, ngunit bago