Prologue

6 years ago...

"Terrance, pag-usapan muna natin 'to. Huwag mo namang gawin sa akin ito." Pagmamakaawa ko sa aking asawa.

Kung kailangan na lumuhod ako sa harapan ni Terrance para lamang hindi niya ako iwan ay gagawin ko.

I don't want him to leave me. I can't let him leave me.

"Wala na tayong dapat pang pag-usapan, Adaline. Alam mong hindi kita mahal at kahit kailan ay hinding-hindi kita mamahalin. Kaya mas mabuti pa na tapusin na natin ito hanggang hindi pa natin tuluyang nasisira ang buhay ng isa't-isa. At pareho din naman nating alam na wala ding patutunguhan itong pagsasama natin."

No, hindi ako papayag. Hindi ako makikipaghiwalay sa kanya. I have sacrificed too much for our marriage at hindi ko hahayaang masayang lang ang lahat ng paghihirap at pagtitiis ko.

I tried to reach for his hand ngunit iniwas lamang niya ang kanyang kamay which made my heart clenched in pain. Pakiramdam ko ay hinihiwa ang puso ko sa sobrang sakit dahilan para tuluyan nang pumatak ang aking mga luha.

"I am not asking you to love me back, Terrance. Basta manatili ka lamang sa piling ko bilang asawa ko ay sapat na sa akin."

"Puwes hindi 'yun okay sa akin!" Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ni Terrance. "I wanted to be with the woman I love, at alam mong hindi ikaw 'yun. I wanted to be with Brianna, Adaline. At hindi iyon mangyayari hangga't kasal ako sayo!"

Ilang beses na ba niyang sinabi sa akin na hindi niya ako mahal?

Mapait akong napangiti.

Hindi ko na mabilang.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses na niyang sinabi at ipinamukha sa akin na hindi niya ako mahal at hindi niya ako mamahalin kahit kailan. Ngunit hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako. Napakasakit pa rin na marinig mula sa taong mahal ko na hindi niya kayang suklian ang pagmamahal na ibinibigay ko sa kanya.

Akala ko ay immune na ako sa sakit. Akala ko ay hindi na ako tinatablan ng sakit. Ilang beses ko na ba silang nahuli ni Brianna? Hindi ko na rin mabilang. Kung minsan nga ay sa harap ko pa sila mismo gumagawa ng mga kasalanan. Harap-harapan na nila akong niloloko ngunit ni isang salita ay wala silang narinig mula sa akin. Tanging sa loob na lamang ng banyo ako umiiyak at doon ko inilalabas ang lahat ng aking hinanakit.

Alam kong katangahan at kamartyran ang ginagawa ko but what can I do? I love Terrance so much. Masyado ko siyang mahal na handa akong kalimutan ang pride ko bilang babae at bilang asawa niya.

"I love her, Adaline, and she is the woman that I wanted to spend the rest of my life with. Sa simula palang, alam mo nang siya ang babaeng gusto kong makasama habang buhay."

Wala sa sariling napahawak ako sa aking dibdib habang walang tigil sa pagtulo ang aking mga luha. I feel like I am starting to lose my breath.

"So whether you like it or not, I will file an annulment. Let's end this now, Adaline, and let's just separate ways."

It was the last thing that Terrance said bago siya tuluyang lumabas ng aming tahanan at sumama kay Brianna na naghihintay sa labas.

Terrance's gone. He already left me. Tuluyan na niya akong iniwan.