Kabanata 6

Kabanata 6

His scent

"I know you're there, attorney." I said while lining my back against the couch.

Narinig ko ang mga yabag nito palapit at naupo sa aking harapan.

"You did a great job, Czarina," aniya sa mababang boses.

Tumiim ang aking labi dahil sa pagtawag niya sa aking pangalan. Kailan ba niya ako matutunang tawaging señorita?

"I just did my part as a CEO of this company," taas noo kong sinabi.

He chuckled at my remarks. Hindi ko nagustohan ang ginawa nito kaya kumunot ang aking noo dito.

"Did I say something funny, attorney?"

"No, wala naman. I should've get going. May kaso pa akong pupuntahan. Baka gabihin ako ng uwe mamaya."

So, kaya pala siya nandito para lang magpaalam na gagabihin siya ng uwe?

"Who cares, attorney? Kahit hindi kapa umuwe ay ayos lang. I'm not your mother, neither your wife!" I chuckled humorlessly.

"Just what I've had expected. So, see you when I see you, Czarina."

Napakagat ako sa labi. Isang insulto ba iyong sinabi niya? Pwes, hindi ako tinaman.

Taas noo akong habang pinapakiramdaman ito sa paligid. Pero ilang minuto ang nagdaan ay hindi pa rin ito tumatayo. There was no movement or sound from Attorney De Cardenas and his scent still everywhere.

"What is it, attorney?"

"Are you sure, wala ka talagang nakikita?" There's a lace of humor in his words that made my jaw clenched.

"Excuse me, attorney? Kung wala kang magandang sasabihin, mabuting umalis ka na!"

I heard a soft sighed coming from him. Doon ko lamang ito narinig na kumilos.

"Alright, I'll go ahead. See you, señorita."

I pursed my lips while my hand making a tight fist over my skirt.

Nang lumapat ang pinto pasara ay bumaling ako sa bintana kung saan naaaninag ko nang bahagya ang liwanag na naroon. Wala pa akong pinagsasabihan tungkol dito, kahit pa si Miss. Ivon.

Sabi nang doktor na tumingin sa akin, 10% na lang daw ang tsansa na makakakita pa ako dahil sa damage na natamo ng mata ko mula sa aksidente. Pero mas malaki raw ang chance na makakita ako kung makakahanap ako ng donor na match sa akin. Pero hanggang ngayon ay naghihintay pa rin ako sa tawag ng doktor ko. Every now and then ay bumibisita ako sakanya para sa buwanang check-up.

Matagal tagal na rin mula nang mangyari ang aksidente na iyon. Isang linggo bago ang graduation namin nangyari iyon. I was taking my master's degree in management that time. Pagkatapos sana nito ay hahawakan ko na ang isa sa kompanya ng pamilya pero habang pauwi sakay ng aking kotse galing school ay nangyari ang hindi ko inaasahan. May isang kotse ang biglang lumampas sa lane. Huli na para makabawi, dahil din sa madulas na daan ay hindi ko nakontrol agad ang preno.

Nagising na lang ako na wala nang makita. That was the worst happened to me on my graduation day. Para akong binagsakan ng langit at lupa sa nangyari. Hindi ko alam kung ano nang nangyari sa kaso, pero kung ako ang masusunod gusto kong pagbayarin ang may gawa nito sa akin.

Simula noon ay gusto ko nang palaging mag-isa. Wala akong kinakausap isa man sa kanila dahil mas gusto kong magkulong sa sariling silid. Wala rin naman pinagka-iba kung lalabas ako, pareho lang naman din ang makikita ko kundi kadiliman.

Pero hindi ako sinukuan ni dad. He helped me to get over my fear. Siya ang naging mata ko at mga paa para muling makabangon. He sends me a tutorial teacher who could help me read and write using braille. Hindi naging madali noong una pero sa huli ay natutunan ko rin. Siya rin ang nagbigay sa akin ng lakas ng loob para bumangon muli at ipagpatuloy ang buhay. Pero ka-akibat noon ay mas pinili ko pa rin mag-isa at Ipakitang kaya kong maging independent. That's why, I don't give my trust so easily. And closed my heart to anyone. So, no one could hurt me.

Pero panandalian lang pala ang lahat ng iyon. Matapos kong malamang na aksidente si daddy at mommy ay parang mas lalong nagdilim ang lahat sa akin.

Pero hindi ako sumuko. I need to get up and continue what I've had started. Hindi ko bibiguin si Daddy Mattías at ipapakitang kaya kong bumangon muli at patakbuhin ang mga negosyong iniwan niya sa akin.

Diretso na rin ako nang uwi matapos ng meeting. Gusto raw akong makausap ni Uncle Demetrrí ngunit hindi ako nagpa-unlak. Gusto ko munang busisiin ang mga dokumento binigay sa akin ni Attorney De Cardenas bago ako makipag-meeting dito.

Nakaupo ako ngayon sa hapag at hindi ginagalaw ang pagkain. Kaharap ko si Miss. Ivon na siyang inalok kong sabayan ako ngayong gabi.

"Bakit kaya wala pa si attorney?" tanong niya.

"Miss. Ivon, hindi ako tanongan ng mga nawawalang tao." Itinuloy kong muli ang pagkain.

"Ito naman, para tinatanong lang e, balita ko kasi nasa office daw siya kanina? Nagkausap ba kayo?"

Binaba ko na ang hawak na kubyertos at ituon ang mukha sa harapan.

"Gaano ba ka importanteng malaman ang bawat kilos niya, or his where about? I'm not interested. So, please... Huwag natin pag-usapan ang wala dito."

"Tss, nagtatanong lang e," wika nitong muli sa akin.

Tumaas na ang kilay ko dito.

"Okay, fine!" Pagsuko niya.

Kumibot ang labi ko at hindi rin ito natiis." May kaso daw siyang tinatapos."

Hindi ko narinig na sumagot si Miss. Ivon pero alam kong malawak ang naging ngiti nito sa aking sinabi.

"Why are you so interested with Attorney De Cardenas? May kakaiba ba sa kanya?" Pagkibit balikat ko dito.

"Hindi ko masabi, ang unfair ko naman kung ganoon," aniya.

Kumunot ang noo ko dito, "What do you mean unfair?"

Narinig kong binaba nito ang hawak na kubyertos at lumagok ng tubig bago magsalita.

"Hindi ko ma-explain kasi nga hindi mo naman siya nakikita."

I chuckled with disbelieve at nauwi pa sa mas malakas pang pagtawa.

"Come on, I'm not interested in him. I'm just wondering why he'd got your attention?"

"Because he's non of those typical guy I've had met before. Grabe sa sex appeal, madame!"