Ciel,Sa sandaling mabasa mo ang sulat na ito, marahil wala na ako. Gusto kong humingi ng tawad sayo dahil nadamay ka sa lahat ng maling desisyon na nagawa ko. I'm sorry Ciel, I'm really, really sorry. Seeing you in pain is the last thing I want to see, but then, because of me, you were hurt badly. I was the one who caused you misery. Sana mapatawad mo ako. I will be happy even in the afterlife knowing that you forgive me.I'm going Ciel, and I want to go in peace. I know this is too much, but please, huwag mo sanang pabayaan ang mag-ina ko. They mean everything to me, they are my world. Your ate Beth and Kathleen.At ang sakahan, iniiwan ko na sayo. Huwag mo sanang hayaang mawala ito sa atin. Papa treasure this land so much, and so am I.This will going to be my last wish Ciel. I love you so much, bunso. Kuya Tigmak sa luha ang kanyang mga mata matapos niyang basahin ang sulat na iyon. Dinala niya iyon sa kanyang dib-dib at mahigpit na
Kung nagulat si Leandro pagkakita sa kanya, mas higit siya."Ciel.." anas nito.Pero hindi man lang siya natinag. Nanatili ang mga mata niya rito as if time has stopped.Sa dinami-dami ng lugar na pwede silang magkita, bakit doon pa at bakit sa pagkakataong pang iyon? Kung kailan dala niya si Briel.And speaking of her son.. Kapwa sila nagulat ni Leandro ng magsimula itong umiyak at magwala, marahil dahil nakita nito ang estrangherong mukha ng taong may hawak rito. Instinctively, she came to her senses. Agad siyang lumapit at kinuha mula sa lalake ang anak na noo'y magkukumahog na mapunta sa kanya."Ma-ma..." Sabi nito na ikinalunok niya.Agad itong yumakap sa kanyang leeg at inihimlay ang ulo sa kanyang balikat.Leandro remain still. Nang i-angat niya ang kanyang ulo ay kitang-kita niya ang kunot nitong noo. Tiim ang mga labing pinalipat-lipat nito ang tingin sa kanya at kay Briel.Iniwas niya ang kanyang tingin at bumaling sa hipag na noo'y gulat rin na nakatayo sa kanyang tabi ha
--LEANDRO--Mariin siyang nagtagis ng bagang habang pinipigilan ang luha sa pamumuo sa kanyang mga mata. But then, he can't stop his tears. Plenty of emotions were reigning inside his chest. Naroroon ang lungkot, saya, galit para sa sarili at pagsisisi.Labis na niyang pinagsisihan ang araw na iyon na iniwan niya ang babaeng nagturo muli sa kanya kung gaano kaganda ang buhay, at mas lalo siyang nagsisisi ngayong nalaman niyang may anak silang dalawa. Hindi lang si Cielo ang iniwan niya, kundi pati ang anak niya. The son that really looks like him.Napakalaki niyang tanga, dahil hindi man lang sumagi sa isip niya na maaaring nagbunga ang kanilang pagniniig. They make love without using protection, at hindi lang iisang beses niya itong naangkin. But, countless of time. And damn him for not realizing that she might get pregnant."Damn you Leandro! Damn you!" Malakas niyang mura habang pinagsusuntok ang manibela ng sasakyan. Lumikha tuloy iyon ng ingay na nagpabaling sa ibang driver n
"Sigurado ka bang hindi mo siya kakausapin?" Lumingon siya at nakita niyang papalapit sa kinaroroonan niya ang kanyang ate Beth. Umiwas siya ng tingin at marahan na dinala ang mug ng gatas sa kanyang bibig.Truth is, she is starting to feel uneasy. Alas onse na ng gabi at naroroon pa rin si Leandro sa labas. Nakasandal sa sasakyan nito at nakasalikop ang mga kamay sa dib-dib. Tinotoo talaga nito ang sinabi nitong hindi ito aalis hangga't hindi siya nakakausap.Naiirita siya. Ngunit may parte ng kanyang puso ang hindi mapakali. Sa katunayan, iyon ang dahilan kung bakit hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi siya makatulog. And damn her heart for feeling that way! "Bakit hindi mo nalang kausapin ng sa ganoon umalis na iyan? I don't think he will go home until you talk to him Ciel." Dugtong nito habang nagsasalin ng tubig sa baso."Hayaan mo siya ate Beth. Huh! Sinong binantaan niya? Manigas siya diyan!" Tiim ang mga bagang na palatak niya.Nananantiya itong tumingin sa kanya. "Then
"Okey lang ba sayo na sa ibang lugar nalang tayong mag-uusap? I mean sa isang tahimik na lugar. I don't think we'll going to understand each other in a place like this." Leandro said and look around them, particularly in the cafe infront. It was crowded at maingay sa loob. Minasdan niya rin ang paligid. Tama nga ito, maingay sa loob at maraming tao. Hindi nga sila magkakaintindihan kapag doon sila mag-usap. She chose to meet at that cafe, hindi naman niya inasahan na ganoon kadami ang magiging customer doon. Mostly were student. Nakalimutan niya, oras ng out sa sandaling iyon. And there's school nearby. "You choose Leandro." Sabi niya kapagkuwan. "May alam ka naman sigurong lugar kung saan makakapag-usap tayo ng maayos. You go first, susundan ko nalang ang sasakyan mo. I want it done immediately." Dugtong niya saka tinalikuran na ito para puntahan ang kanyang pick-up."Ciel.." Napabaling siya sa tawag nito. She then look at him with furrow brows. "What?" She hissed."Ahm," tila
"I have loved you two years ago, and I'm still inlove with you." Anas nito.Mariin niyang kinuyom ang kanyang mga palad. If she heard that two years ago, marahil nagtatatalon na siya sa sobrang tuwa. It was the words she wanted to hear then, pero hindi niya narinig. Bagkus, iniwan siya nito. Iniwan na pira-piraso."Don't give me those stupid lies Leandro." Walang emosyon niyang sabi nang hindi lumilingon. "If you love me then, you will never hurt me like what you did. Hindi mo ako iiwan. But you hurt and left me. Kaya paano mo nasabing mahal mo na ako noon pa man?" Mapait niyang tanong."Leaving you is the biggest mistake I ever made. Dalawang linggo lang Ciel, dalawang linggo lang ang nakaya kong tiisin na wala ka sa buhay ko. I came back after I realized that I can't live without you, that I love you so. Pero wala ka na. I asked Beth about your whereabout, but she won't tell me. Tinanong ko rin si Lovie, and she has the same answer. Alam mo bang sa sobrang desperado ko, lumapit ako
Isang mahigpit na yakap ang agad na ibinigay nito nang makita nito si Briel. At first Briel is puzzle. But when he realized that he's in stranger arms, bigla itong nagpapapalag."Ma-ma..!" sigaw nito na nagpupumilit na makawala.Leandro then loosen his hug, pero hindi nito binitiwan ang bata. Hinawakan nito ang magkabilang braso nito at tinitigan sa nanghihinang mga mata. "Hey little boy don't be afraid." He whisper. Hindi na nito naitago ang pagpiyok ng boses nito. Pati na rin ang pagkislap ng luha sa gilid ng mga mata nito."I-I'm your--" his voice trembles. Mariin itong napalunok. Trying so hard to calm his voice. "I-I'm a friend."But Briel still struggle. "No.." Sa maliit na boses ay sabi nito saka nagpumilit pa rin na kumawala. Leandro left no choice but to let him go. Agad na tumakbo papunta sa kanya ang bata at yumakap sa kanyang mga binti. Isiniksik nito ang ulo doon, pero nanatili pa rin ang mga mata sa kaharap.Ini-angat niya ang mga mata and saw Leandro's painful gaze
Napasandal siya sa hamba ng pinto at pinagsalikop ang mga kamay sa dib-dib habang ang mga mata ay nakatingin sa tanawin sa harap. Isang tanawing kailan man hindi niya inisip na maaari pang mangyari. Hindi man niya aminin pero may bahagi sa kanyang puso na masaya na makitang masaya si Briel ng ganito. His laughter is filling the whole house. As if he was tickled. Nakaupo sa magkabilang hita ni Leandro ang anak at pati na rin si Kathleen habang tinuturuan nito ang dalawa na magpalipad ng saranggola.And because it's Briel's first time to fly a kite, halos magtatalon ito sa tuwa ng makitang natutumayog iyon sa himpapawid. At tila nakikisabay pa ang panahon, the wind is blowing to their favor.At mas lalong pumainlang ang halakhak at excitement ni Briel ng ipahawak rito ni Leandro ang tali. "I want that too Tito--Andro.." si Kathleen. "Pagkatapos ni Briel, ikaw naman hmm.." Leandro smile at the little girl. At ganoon nga ang ginawa nito. After at least a minute, kinausap nito an
--AUTHORS NOTE--Sa mga nagbasa po ng storya na ito, gusto ko lang po na iabot ang taos-puso kong pasasalamat. Maraming-maraming salamat po sa lahat ng sumuporta sa kwentong pag-ibig nina Leandro at Cielo. Hindi ko po mararating ang puntong ito kung hindi dahil sa inyo. At sana kagaya sa suportang ibinigay ninyo sa akin sa kwentong ito, ganoon din ang ibigay ninyo sa akin sa mga susunod ko pang akda.Kung napansin ninyo, may inilagay akong konting pasilip sa kwento ni Marrius at Naya. After po ng on-going ko, isusunod ko po ang kwento nila. Muli, maraming-maraming salamat po.Hanggang sa muli.------------------------Naalimpungatan siya nang maramdaman ang tila paghilab ng kanyang tiyan. Ilang minuto niya pa iyon inobserbahan habang nasa isip na maaaring nilamig lang iyon o kaya may nakain siyang hindi natunaw.Her schedule of giving birth will be next week. Ngunit may posibilidad ding mapaaga ang kanyang panganganak. Marahan niyang ini-angat ang kanyang kamay papunta sa kanyang s
--Marrius--Halos magbaga ang kanyang mga mata habang pinagmamasdan niya ang pigura iyon na naghihiyaw at tila walang pakialam na nagsasayaw sa gitna ng dancefloor. She was surrounded by men na halos lumuwa ang mga mata habang nakatitig sa dib-dib nitong halos lumabas na sa lalim ng uka ng suot nitong spaghetti strap na bestida. She dance in the middle as if there's no tomorrow. Hanggang taynga ang lapad ng ngiti nito, while he was there standing furiously.Nagpaalam lang ito na uuwi ng Manila dahil may importane itong aasikasuhin, but she never came back.Dalawang linggo siyang naghintay, pero ni anino nito hindi na nagpakita pa sa kanya. He tried to call her, pero palaging unattended ang cellphone nito.Nagsimula siyang mag-alala, inisip na baka may nangyari rito, kaya matapos ang dalawang linggong paghihintay sa wala ay nagdesisyon na siyang lumuwas ng Manila para hanapin ito. Only to find her this way.Kumuyom ang kanyang kamao at mariin na nagtagis ang kanyang bagang. Sobra si
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at taimtim na nag-alay ng panalangin sa harap ng puntod ng kanyang kuya William. Nang magmulat siya ng mga mata, isang masuyong ngiti ang namutawi sa kanyang labi. Minasdan niya ang larawan ng kapatid na nasa gilid ng lapida. In that picture, he was smiling widely. "Kuya.." mahinang sambit niya. "Kumusta ka na? Sana katulad ng larawan mong ito, nakangiti ka rin diyan sa kinaroroonan mo habang nakatanaw sa amin. I know you are watching us, we are okey kuya. Next month pangalawang harvest na ng sakahan mula ng mawala ka, and we are copping. Sa tulong ng mga magsasaka alam kong makakabangon ang sakahan. Ate Beth and Kathleen is also doing fine." Inabot niya ang larawan nito at marahan iyon na hinaplos, "Ako rin kuya.." anas niya sa malamlam na mga mata. "I know you are seeing me now.. gusto kong sabihin na masayang-masaya ako sa mga sandaling ito. I finally found my home in Leandro's arm. Alam kong hanggang sa huli, hindi kayo nakapag-usap ng maay
Hindi niya mailarawan ang saya sa mukha ng asawa habang nakatingin ito sa monitor ng ultrasound.His eyes are twinkling from gladness. At the same time from unshed tears. Sobrang higpit rin ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay. Limang buwan na ang kanyang ipinagbubuntis. At bumalik sila ngayon sa kanilang OB para malaman ang gender ng kanilang pangalawang baby. He accompany her everytime. He was with her since her first ultrasound, na kahit anong busy nito, naghahanap talaga ito ng oras para lamang samahan siya."I want to always be with you in this journey with our second baby. Gusto kong maramdaman niya na nasa tabi niya lang ako. His or her heartbeat, gusto ko, ako ang unang makakarinig. I want everything about him or her in details, mga bagay na hindi ko nagawa kay Briel. Sa pagkakataon ito, babawi ako Ciel. Pangako." Naalala niyang sabi nito sa kanya when she was on her second month. He said that with all the gentleness in his eyes while caressing her still flat belly. Tulad
--Marrius--Mula sa pagkakasadsad sa manibela ay nanlalaking ini-angat ni Marrius ang kanyang mukha. Gimbal sa nangyari."Fuck!" Mura niya ng may maramdamang likido na umagos mula sa itaas na bahagi ng kanyang ulo.Nang tingnan niya ang mukha sa front mirror ng kanyang pick up, doon niya nakita ang sugat sa kanyang noo. Nakuha niya marahil iyon ng masadsad ang kanyang ulo sa manibela dahil sa impact ng kanyang pagpreno.He gritted his teeth. His inside is like magma ready to erupt. Sino ba ang tangang babaeng iyon na bigla nalang tumakbo sa direksyon ng humaharurot niyang sasakyan? He darted his eyes infront, there's no sign of her. Nabangga niya ba ito? O basta nalang itong umalis matapos ang ginawang katangahan?He was annoyed thinking about her foolishness, and thinking about her running away. Magkagayon man bumangon pa rin kahit paano sa kanyang dib-dib ang pag-aalala ng maisip na baka nga nabundol niya talaga ito.Nang maisip iyon, dali-dali niyang hinawakan ang seradura ng pin
"Pwede bang ako naman ang makipagsayaw sa napakagandang bride, Tito Leandro?" Kapwa sila napabaling ni Leandro kay Marrius. "Kanina pa kasi ako naghihintay, pero parang wala ka yatang balak na paupuin siya. Kung hindi ninyo napapansin nakadalawang salang na kayo ng kanta." Natatawa nitong dugtong."When you're this inlove with your wife, hindi mo mapapansin ang oras, Marrius." Nagtaas ito ng kilay. "Yeah, hindi mo na kailangan ipangalandakan sa mukha ko, dahil halata naman. Now, pwede ko na ba siyang hiramin para maisayaw?"Leandro look at her with raised brow. Tila sa kanya nagpapaalam.Isang ngisi ang ibinigay niya rito. "Asikasuhin mo muna iyong mga ibang bisita. Pagbibigyan ko muna ang Marrius na 'to." She said chuckling.Bumitiw siya rito at tinanggap ang nakalahad na kamay ni Marrius."Isang kanta lang Mauricius. Pagod na si Ciel." "No problemo Tito Leandro." Kindat pa nito sa Tiyo."Anyway may ipakikilala nga pala ako sayo mamaya, anak siya ng isang kaibigan. Dapat kahapon
"I-postpone kaya muna natin ang kasal natin, at sa katapusan nalang ng June itutuloy, ano sa tingin mo, sweetheart?"Tanong niya sa asawa habang pinapalitan ang bandage ng sugat nito. Tatlong araw pa lang ang nakakaraan buhat ng umuwi sila galing sa ospital. Ramdam niya ang pagkakatigil ito kaya umangat ang kanyang mga mata sa mukha nito, only to see his furrow brows."At ano ang dahilan na ipo-postpone natin?" Naglapat siya ng kanyang labi."Hindi ka pa masyadong magaling. Hintayin nalang natin na tuluyan kang gumaling bago natin ituloy." "Ang tiyan ko ang may sugat, Ciel. Hindi ang paa at kamay. I can walk you to the altar with no hussle. Maisusuot ko rin sa kamay mo ng maayos ang wedding ring natin. So why do we need to postpone it?" "Eh, kasi nga--""Enough of that thoughts." Agad na putol nito. "Sa pagkakataong ito, hindi ako papayag sa suhestyon mong iyan. Our wedding was already long overdue, and I can't wait another month to marry you."Nagtaas siya ng kilay. She wanted t
Dumating din si Marrius ng gabing iyon, at ganoon nalang din ang pasasalamat nito nang malamang nasa mabuting kalagayan na si Leandro."I'm glad that you're okey now. Sobra akong nag-alala nang tawagan ako ni Yaya Sela kagabi at ibinalita ang nangyari.""Kaya nag book ka ng flight agad-agad?" Leandro raised his brows. "May meeting ka pa bukas kay Mr. Tanagawa. What will you do about it?" "Tinawagan ko na ang secretary niya, pinosponed ko na muna ang meeting. I asked to set another date again.""Paano kung hindi pumayag si Mr. Tanagawa? Marrius, you lost a possible investor for the Cebu plantantion, alam mo ba iyon?" "Then maghahanap ako ng ibang investors."Dinig na dinig niya iyon sa labas ng pinto. Lumabas lang siya sandali at ito ang maririnig niya. Arguing over business. She rolled her eyesballs. Pati ba naman dito?"Do you think that it was that--""Woah..woah.. woah!" Palatak niya ng buksan ang pinto. Kapwa dumako ang tingin ng dalawa sa kanya. "Why are you arguing over bus
"L-Leandro..." Iyon na lamang ang tanging nasambit ng kanyang mga labi.Isang marahan na ngiti ang namutawi sa labi nito."H-Hi sweetheart.." paos nitong sabi.She swallow hard. Parang may kung anong humaplos sa kanyang puso na makitang gising na ito. Nagsimulang mamuo ang kanyang luha, at bago iyon tuluyang naglandas sa kanyang pisngi ay walang inhibisyon na siyang bumaling saka yumuko. Isang mahigpit na yakap ang ginawa niya rito at kasabay niyon ang malakas niyang hagulgol."A-Ang sama mo.. ang sama-sama mo para takutin ako ng ganito!" Sumbat niya, bagama't napakahigpit naman ng kanyang yakap."S-Sweetheart, nadadaganan mo ang s-sugat ko." He chuckled.Nang marinig iyon, agad siyang bumitiw. Bumahid ang pag-aalala sa kanyang mukha. She immediately darted her eyes on his stomach, partikular sa sugat nitong nababalutan ng bandage."I-I'm sorry..." Kagat-labing sabi niya. "I-I will call the Doctor, para--" Ngunit pinigilan nito ang tangka niyang pagtayo. "Mamaya na. Dito ka muna.