"Okey lang ba sayo na sa ibang lugar nalang tayong mag-uusap? I mean sa isang tahimik na lugar. I don't think we'll going to understand each other in a place like this." Leandro said and look around them, particularly in the cafe infront. It was crowded at maingay sa loob. Minasdan niya rin ang paligid. Tama nga ito, maingay sa loob at maraming tao. Hindi nga sila magkakaintindihan kapag doon sila mag-usap. She chose to meet at that cafe, hindi naman niya inasahan na ganoon kadami ang magiging customer doon. Mostly were student. Nakalimutan niya, oras ng out sa sandaling iyon. And there's school nearby. "You choose Leandro." Sabi niya kapagkuwan. "May alam ka naman sigurong lugar kung saan makakapag-usap tayo ng maayos. You go first, susundan ko nalang ang sasakyan mo. I want it done immediately." Dugtong niya saka tinalikuran na ito para puntahan ang kanyang pick-up."Ciel.." Napabaling siya sa tawag nito. She then look at him with furrow brows. "What?" She hissed."Ahm," tila
"I have loved you two years ago, and I'm still inlove with you." Anas nito.Mariin niyang kinuyom ang kanyang mga palad. If she heard that two years ago, marahil nagtatatalon na siya sa sobrang tuwa. It was the words she wanted to hear then, pero hindi niya narinig. Bagkus, iniwan siya nito. Iniwan na pira-piraso."Don't give me those stupid lies Leandro." Walang emosyon niyang sabi nang hindi lumilingon. "If you love me then, you will never hurt me like what you did. Hindi mo ako iiwan. But you hurt and left me. Kaya paano mo nasabing mahal mo na ako noon pa man?" Mapait niyang tanong."Leaving you is the biggest mistake I ever made. Dalawang linggo lang Ciel, dalawang linggo lang ang nakaya kong tiisin na wala ka sa buhay ko. I came back after I realized that I can't live without you, that I love you so. Pero wala ka na. I asked Beth about your whereabout, but she won't tell me. Tinanong ko rin si Lovie, and she has the same answer. Alam mo bang sa sobrang desperado ko, lumapit ako
Isang mahigpit na yakap ang agad na ibinigay nito nang makita nito si Briel. At first Briel is puzzle. But when he realized that he's in stranger arms, bigla itong nagpapapalag."Ma-ma..!" sigaw nito na nagpupumilit na makawala.Leandro then loosen his hug, pero hindi nito binitiwan ang bata. Hinawakan nito ang magkabilang braso nito at tinitigan sa nanghihinang mga mata. "Hey little boy don't be afraid." He whisper. Hindi na nito naitago ang pagpiyok ng boses nito. Pati na rin ang pagkislap ng luha sa gilid ng mga mata nito."I-I'm your--" his voice trembles. Mariin itong napalunok. Trying so hard to calm his voice. "I-I'm a friend."But Briel still struggle. "No.." Sa maliit na boses ay sabi nito saka nagpumilit pa rin na kumawala. Leandro left no choice but to let him go. Agad na tumakbo papunta sa kanya ang bata at yumakap sa kanyang mga binti. Isiniksik nito ang ulo doon, pero nanatili pa rin ang mga mata sa kaharap.Ini-angat niya ang mga mata and saw Leandro's painful gaze
Napasandal siya sa hamba ng pinto at pinagsalikop ang mga kamay sa dib-dib habang ang mga mata ay nakatingin sa tanawin sa harap. Isang tanawing kailan man hindi niya inisip na maaari pang mangyari. Hindi man niya aminin pero may bahagi sa kanyang puso na masaya na makitang masaya si Briel ng ganito. His laughter is filling the whole house. As if he was tickled. Nakaupo sa magkabilang hita ni Leandro ang anak at pati na rin si Kathleen habang tinuturuan nito ang dalawa na magpalipad ng saranggola.And because it's Briel's first time to fly a kite, halos magtatalon ito sa tuwa ng makitang natutumayog iyon sa himpapawid. At tila nakikisabay pa ang panahon, the wind is blowing to their favor.At mas lalong pumainlang ang halakhak at excitement ni Briel ng ipahawak rito ni Leandro ang tali. "I want that too Tito--Andro.." si Kathleen. "Pagkatapos ni Briel, ikaw naman hmm.." Leandro smile at the little girl. At ganoon nga ang ginawa nito. After at least a minute, kinausap nito an
Wala sana siyang planong pumunta sa imbitasyong family dinner ni Leandro kaya lang nawalan siyang naging choice nang pagdating kinabukasan ay sunduin sila ni Leandro."Please Ciel," agad na putol nito nang sabihin niyang hindi sila makakasama rito. "This is an important day to me, at gusto kong naroroon kayo ni Gabrielle. Yaya Sela also wants to meet him. Alam mo naman iyon, hindi titigil hangga't hindi niya nakikita ang anak natin. If only you saw the excitement in her eyes when I told her that we have a son. She is dying to meet Briel, kaya sumama na kayo sa akin, please?" He asked with his voice almost begging.Napatingin siya sa gawi ng kanyang ate Beth. Nagkibit ito ng balikat at marahan na tumango. She heave a deep sigh before looking back at Leandro and finally give into his request. "Bibihisan ko lang si Briel." Mahina niyang sabi saka agad na tumalikod at pinuntahan ang anak na noo'y nasa sala at nanonood ng TV."Pasensiya na kung hindi ako makakasama Leandro, sinisipon ka
Ava wasn't surprised at all when she saw her sitting beside Leandro, instead she smile widely as she walk towards them. O magaling lang talaga itong umarte. Marahil hindi napapansin ng iba, but she knew that her smile was empty. Nakabalatay iyon sa mga mata nito. "Hi Ciel," bati nito nang dumaan sa gilid niya. She just smile dryly in return. "Happy birthday Leandro." Baling naman nito sa lalake.Out of courtesy, Leandro stand. At napataas ang kanyang kilay ng makitang inilapit nito ang mukha sa lalake, at buong suyo na hinalikan sa pisngi.Nakita niyang hilaw ang ngiting agad na idinistansiya ni Leandro ang mukha saka idinako ang tingin sa kanya. She acted as if she saw nothing, na wala siyang pakialam kahit na maghalikan ang mga ito sa kanilang harapan. Ngunit sinungaling siya kung hindi niya aaminin na naghihimutok ang dib-dib niya sa inis ng mga sandaling iyon.Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa selos o dahil inis na talaga siya kay Ava sa simula pa lang. Siguro ang huli,
"Nagtatampo ako sayo, alam mo ba iyon?" Napabaling siya sa tinig na iyon ni Marrius. Nasa kusina siya at hinuhugasan ang feeding bottle ni Briel ng sumulpot ito sa pinto.She look at him with furrow brows."You left two years ago without saying goodbye. And I thought that we are friends." "Oh.." she exclaimed. And then a gentle smile cross her lips. "I'm sorry about that Rius. You know what happened between me and your uncle. I was lost and hurt that time na ang tanging gusto ko nalang gawin ay lumayo.""Naiintindihan naman kita. I was just kidding. About your brother, ikinalulungkot ko ang nangyari sa kanya.""It's painful, but we already accept that he's gone. It's better that way than to see him suffering an never ending pain."Tumango-tango ito. "Yeah, I will choose death myself if I'm in that kind of situation. He's in peace right now Ciel.""He is.." mahinang sabi niya saka ipinagpatuloy ang ginagawa.She was on her back, pero ramdam niya ang tiim na mga titig nito. "Alam mo
"L-Leandro ano ba!" She tried to push him, pero mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya. He jailed her in his arms as if it was made of steel."Hindi ko na kaya Ciel. Please.. Please.. end this misery, bumalik na kayo sa akin ni Briel." Pumiyok na ang boses na sabi nito. "I don't think I can live now without you both. Iniisip ko pa lang, para na akong sinasakal. So please, I'm begging you, huwag mo ng ituloy ang annulment natin at bumalik na kayo sa akin. I will do everything--kahit habang buhay ko pang pagbabayaran ang nagawa kong pagkakamali, gagawin ko. Just please.. please.. come back."Mariin siyang napalunok. Hindi na niya napigilan ang pagmuo ng kanyang mga luha. Parang may pumipiga sa kanyang puso sa lahat ng kanyang naririnig. Hindi na niya alam kung dahil ba sa mahigpit nitong yakap kaya hindi siya makahinga o dahil may sinagi itong kakaibang damdamin sa puso niya. Isang uri ng damdaming kinatatakutan niya. Sa sobrang sakit na idinulot ng pag-iwan nito sa
--AUTHORS NOTE--Sa mga nagbasa po ng storya na ito, gusto ko lang po na iabot ang taos-puso kong pasasalamat. Maraming-maraming salamat po sa lahat ng sumuporta sa kwentong pag-ibig nina Leandro at Cielo. Hindi ko po mararating ang puntong ito kung hindi dahil sa inyo. At sana kagaya sa suportang ibinigay ninyo sa akin sa kwentong ito, ganoon din ang ibigay ninyo sa akin sa mga susunod ko pang akda.Kung napansin ninyo, may inilagay akong konting pasilip sa kwento ni Marrius at Naya. After po ng on-going ko, isusunod ko po ang kwento nila. Muli, maraming-maraming salamat po.Hanggang sa muli.------------------------Naalimpungatan siya nang maramdaman ang tila paghilab ng kanyang tiyan. Ilang minuto niya pa iyon inobserbahan habang nasa isip na maaaring nilamig lang iyon o kaya may nakain siyang hindi natunaw.Her schedule of giving birth will be next week. Ngunit may posibilidad ding mapaaga ang kanyang panganganak. Marahan niyang ini-angat ang kanyang kamay papunta sa kanyang s
--Marrius--Halos magbaga ang kanyang mga mata habang pinagmamasdan niya ang pigura iyon na naghihiyaw at tila walang pakialam na nagsasayaw sa gitna ng dancefloor. She was surrounded by men na halos lumuwa ang mga mata habang nakatitig sa dib-dib nitong halos lumabas na sa lalim ng uka ng suot nitong spaghetti strap na bestida. She dance in the middle as if there's no tomorrow. Hanggang taynga ang lapad ng ngiti nito, while he was there standing furiously.Nagpaalam lang ito na uuwi ng Manila dahil may importane itong aasikasuhin, but she never came back.Dalawang linggo siyang naghintay, pero ni anino nito hindi na nagpakita pa sa kanya. He tried to call her, pero palaging unattended ang cellphone nito.Nagsimula siyang mag-alala, inisip na baka may nangyari rito, kaya matapos ang dalawang linggong paghihintay sa wala ay nagdesisyon na siyang lumuwas ng Manila para hanapin ito. Only to find her this way.Kumuyom ang kanyang kamao at mariin na nagtagis ang kanyang bagang. Sobra si
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at taimtim na nag-alay ng panalangin sa harap ng puntod ng kanyang kuya William. Nang magmulat siya ng mga mata, isang masuyong ngiti ang namutawi sa kanyang labi. Minasdan niya ang larawan ng kapatid na nasa gilid ng lapida. In that picture, he was smiling widely. "Kuya.." mahinang sambit niya. "Kumusta ka na? Sana katulad ng larawan mong ito, nakangiti ka rin diyan sa kinaroroonan mo habang nakatanaw sa amin. I know you are watching us, we are okey kuya. Next month pangalawang harvest na ng sakahan mula ng mawala ka, and we are copping. Sa tulong ng mga magsasaka alam kong makakabangon ang sakahan. Ate Beth and Kathleen is also doing fine." Inabot niya ang larawan nito at marahan iyon na hinaplos, "Ako rin kuya.." anas niya sa malamlam na mga mata. "I know you are seeing me now.. gusto kong sabihin na masayang-masaya ako sa mga sandaling ito. I finally found my home in Leandro's arm. Alam kong hanggang sa huli, hindi kayo nakapag-usap ng maay
Hindi niya mailarawan ang saya sa mukha ng asawa habang nakatingin ito sa monitor ng ultrasound.His eyes are twinkling from gladness. At the same time from unshed tears. Sobrang higpit rin ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay. Limang buwan na ang kanyang ipinagbubuntis. At bumalik sila ngayon sa kanilang OB para malaman ang gender ng kanilang pangalawang baby. He accompany her everytime. He was with her since her first ultrasound, na kahit anong busy nito, naghahanap talaga ito ng oras para lamang samahan siya."I want to always be with you in this journey with our second baby. Gusto kong maramdaman niya na nasa tabi niya lang ako. His or her heartbeat, gusto ko, ako ang unang makakarinig. I want everything about him or her in details, mga bagay na hindi ko nagawa kay Briel. Sa pagkakataon ito, babawi ako Ciel. Pangako." Naalala niyang sabi nito sa kanya when she was on her second month. He said that with all the gentleness in his eyes while caressing her still flat belly. Tulad
--Marrius--Mula sa pagkakasadsad sa manibela ay nanlalaking ini-angat ni Marrius ang kanyang mukha. Gimbal sa nangyari."Fuck!" Mura niya ng may maramdamang likido na umagos mula sa itaas na bahagi ng kanyang ulo.Nang tingnan niya ang mukha sa front mirror ng kanyang pick up, doon niya nakita ang sugat sa kanyang noo. Nakuha niya marahil iyon ng masadsad ang kanyang ulo sa manibela dahil sa impact ng kanyang pagpreno.He gritted his teeth. His inside is like magma ready to erupt. Sino ba ang tangang babaeng iyon na bigla nalang tumakbo sa direksyon ng humaharurot niyang sasakyan? He darted his eyes infront, there's no sign of her. Nabangga niya ba ito? O basta nalang itong umalis matapos ang ginawang katangahan?He was annoyed thinking about her foolishness, and thinking about her running away. Magkagayon man bumangon pa rin kahit paano sa kanyang dib-dib ang pag-aalala ng maisip na baka nga nabundol niya talaga ito.Nang maisip iyon, dali-dali niyang hinawakan ang seradura ng pin
"Pwede bang ako naman ang makipagsayaw sa napakagandang bride, Tito Leandro?" Kapwa sila napabaling ni Leandro kay Marrius. "Kanina pa kasi ako naghihintay, pero parang wala ka yatang balak na paupuin siya. Kung hindi ninyo napapansin nakadalawang salang na kayo ng kanta." Natatawa nitong dugtong."When you're this inlove with your wife, hindi mo mapapansin ang oras, Marrius." Nagtaas ito ng kilay. "Yeah, hindi mo na kailangan ipangalandakan sa mukha ko, dahil halata naman. Now, pwede ko na ba siyang hiramin para maisayaw?"Leandro look at her with raised brow. Tila sa kanya nagpapaalam.Isang ngisi ang ibinigay niya rito. "Asikasuhin mo muna iyong mga ibang bisita. Pagbibigyan ko muna ang Marrius na 'to." She said chuckling.Bumitiw siya rito at tinanggap ang nakalahad na kamay ni Marrius."Isang kanta lang Mauricius. Pagod na si Ciel." "No problemo Tito Leandro." Kindat pa nito sa Tiyo."Anyway may ipakikilala nga pala ako sayo mamaya, anak siya ng isang kaibigan. Dapat kahapon
"I-postpone kaya muna natin ang kasal natin, at sa katapusan nalang ng June itutuloy, ano sa tingin mo, sweetheart?"Tanong niya sa asawa habang pinapalitan ang bandage ng sugat nito. Tatlong araw pa lang ang nakakaraan buhat ng umuwi sila galing sa ospital. Ramdam niya ang pagkakatigil ito kaya umangat ang kanyang mga mata sa mukha nito, only to see his furrow brows."At ano ang dahilan na ipo-postpone natin?" Naglapat siya ng kanyang labi."Hindi ka pa masyadong magaling. Hintayin nalang natin na tuluyan kang gumaling bago natin ituloy." "Ang tiyan ko ang may sugat, Ciel. Hindi ang paa at kamay. I can walk you to the altar with no hussle. Maisusuot ko rin sa kamay mo ng maayos ang wedding ring natin. So why do we need to postpone it?" "Eh, kasi nga--""Enough of that thoughts." Agad na putol nito. "Sa pagkakataong ito, hindi ako papayag sa suhestyon mong iyan. Our wedding was already long overdue, and I can't wait another month to marry you."Nagtaas siya ng kilay. She wanted t
Dumating din si Marrius ng gabing iyon, at ganoon nalang din ang pasasalamat nito nang malamang nasa mabuting kalagayan na si Leandro."I'm glad that you're okey now. Sobra akong nag-alala nang tawagan ako ni Yaya Sela kagabi at ibinalita ang nangyari.""Kaya nag book ka ng flight agad-agad?" Leandro raised his brows. "May meeting ka pa bukas kay Mr. Tanagawa. What will you do about it?" "Tinawagan ko na ang secretary niya, pinosponed ko na muna ang meeting. I asked to set another date again.""Paano kung hindi pumayag si Mr. Tanagawa? Marrius, you lost a possible investor for the Cebu plantantion, alam mo ba iyon?" "Then maghahanap ako ng ibang investors."Dinig na dinig niya iyon sa labas ng pinto. Lumabas lang siya sandali at ito ang maririnig niya. Arguing over business. She rolled her eyesballs. Pati ba naman dito?"Do you think that it was that--""Woah..woah.. woah!" Palatak niya ng buksan ang pinto. Kapwa dumako ang tingin ng dalawa sa kanya. "Why are you arguing over bus
"L-Leandro..." Iyon na lamang ang tanging nasambit ng kanyang mga labi.Isang marahan na ngiti ang namutawi sa labi nito."H-Hi sweetheart.." paos nitong sabi.She swallow hard. Parang may kung anong humaplos sa kanyang puso na makitang gising na ito. Nagsimulang mamuo ang kanyang luha, at bago iyon tuluyang naglandas sa kanyang pisngi ay walang inhibisyon na siyang bumaling saka yumuko. Isang mahigpit na yakap ang ginawa niya rito at kasabay niyon ang malakas niyang hagulgol."A-Ang sama mo.. ang sama-sama mo para takutin ako ng ganito!" Sumbat niya, bagama't napakahigpit naman ng kanyang yakap."S-Sweetheart, nadadaganan mo ang s-sugat ko." He chuckled.Nang marinig iyon, agad siyang bumitiw. Bumahid ang pag-aalala sa kanyang mukha. She immediately darted her eyes on his stomach, partikular sa sugat nitong nababalutan ng bandage."I-I'm sorry..." Kagat-labing sabi niya. "I-I will call the Doctor, para--" Ngunit pinigilan nito ang tangka niyang pagtayo. "Mamaya na. Dito ka muna.