Monica
Lumipas ang buong araw at parang aso't pusa si Geca at Kiel. Panay ang asar ni Kiel kay Geca at pikon na pikon naman si Geca. Pauwi na kami at inabot na kami ng hapon dahil nag-ayos na kami ng parterings para sa performance sa PE.
"Bakit ba kasi napaka malas ko at siya panaging partner ko." inis na sabi ni Geca at sinipa ang maliit na bato na nadaanan namin.
"Alam mo bes, kumalma ka lang. Wala ka naman na magagawa." Sinulyapan ko siya at nakita na aasar na asar pa rin siya. "Saka 'di ba, ilang minutes lang kayong magka-partner. Wala pa nga atang one and half minute dahil sa rotations."
"Kahit na. Naiinis pa rin ako."
"Bakit ka ba naiinis sa kaniya? Ano mo ba siya at gaano mo na siya katagal kakilala?"
Napatigil siya at napatigil din ako.
"Well, I think I met him several years ago, I guess we were in Grade 10 that time. Remember the time that Kuya and I went to Baguio for a couple of weeks? Unfortunately, he is our neighbor. He keeps on pestering me during our visit. And I can't believe that he really transferred here after knowing that I'm studying here."
Tumuloy na kami sa paglalakad at patuloy na nagkuwentuhan. "You mean, you already had an idea that he might transfer?"
"Yeah. Noong bago kasi kami umalis, niloloko niya ako at nagsabi na lilipat sya lalo na pag na-bored siya sa pinapasukan niyang school."
"Wait, do you have a relationship with him?"
"What?"
Napa-irap ako at tumingin sa kaniya. "Naging kayo ba?"
"Hindi!"
Napangisi ako nang makita na bahagyang namumula siya.
"But do you like him?"
"Lalong hindi!"
"Weh?"
"Oo nga! Bakit ayaw mo maniwala?"
"Promise? Hindi mo talaga siya gusto?"
"Yup! I swear! Bakit naman ako magkakagusto sa kaniya? Ano bang kagusto- gusto sa lalaking iyon? Wala naman."
"Masyado kang in denial, bes. Pwede naman 'oo' o 'hindi' ang sagot."
"Hay nako, Monica Dee Saavedra. Pwede ba? Magtigil ka sa pang-aasar."
Nakarating na kami ng bahay at napatigil kami nang makita na malawak na nakaukas ang pinto. Slit kaming nagkatinginan ni Geca.
"Sila tita na kaya iyan?"
"I don't think so. Hindi iiwanan ni Mama na bukas ang pinto. Unless namili siya. Eh, wala namang grocery sa tapat ng pinto at kapamimili lang."
"Umalis na kaya tayo? Baka mamaya ay masamang tao sila."
"Saan naman tayo pupunta?"
Hinawakan na ni Geca ang kamay ko at matalimang tingin niya sa loob ng bahay. Para bang alam niya kung sino o ano ang nasa loob ng bahay.
"Basta, sa lugar na malayo rito."
Saktong pagtalikod namin ay may sumalubong na kamao sa sikmura namin. Nandilim ang paningin ko at ang huli kong nakita ay ang mga kakaibang nilalang na ngayon ko pa lang nakita.
*****
Napamulat ako ng mata nang maramdaman ang masakit na sampal na dumapo sa pisngi ko. Tila namanhid ang mukha ko dahil sa sampal na iyon. Nakatali ako sa isang upuan at hindi halos makagalaw. Pinagmasdan ko ang paligid at napansin na tila nasa isang maliit na cabin kami. Hindi ko alam pero bahagyang mahapdi sa balat ang kadena na nakabalot sa akin, at alam kong hindi basta-bastang kadena iyon. Inangat ko ang paningin ko at bumungad sa akin ang isang lalaki na may malaking katawan at mahahabang sungay sa ulo.
"Wake up, half breed."
"Who are you?" iyon ang unang tanong na lumabas sa bibig ko habang nakatingin sa kaniya.
"It doesn't matter. Ilabas mo ang libro. " Inilahad niya ang kamay niya sa harap ko.
"Libro? Hindi ko alam ang sinasabi mo."
"Kung hindi mo ilalabas ay mapipilitan akong saktan ang kasama mo."
Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Geca na walang malay na nakagapos din sa harap ko. Halos dalawang dipa lang ang layo namin sa isa't -isa. Kagaya ko, nakagapos din siya sa isang kadena at walang malay. Sa isang iglap lang ay nasa tabi na ni Geca ang nilalang. May hawak siyang maliit na dagger at nakatutok iyon sa leeg ni Geca.
“Sigurado ka bang wala sa iyo ang libro?”
“Wala akong alam sa sinasabi mo! Kaya please,” tumulo ang mga luha ko at nakaramdam ako ng panghihina. “wag mong saktan ang bestfriend ko.”
Sa halip na pakinggan ako ay ngumisi lang siya at idiniin ang dulo ng dagger sa leeg ni Geca. Kitang-kita ko ang pagtulo ng dugo mula sa sugat mula sa dagger.
“Sigurado ka ba talaga sa mga sinasabi mo, half-breed?”
“Sinabi na niya, hind iba? Hindi mo ba siya narinig?”
Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko na naka-mulat na ang mga mata ni Geca. Hindi pa rin inaalis ang dagger sa kaniyang leeg at patuloy pa rin ang pag-agos ng dugo mula roon.
“The little liar is finally awake!” Inalis niya ang dagger at nang ihagis niya iyon sa ere ay nabalot iyon ng itim na usok bago mawala. Ibinaling niya ang atensyon niya sa akin at ngumisi. “Alam mo ba ang sikreto ng bestfriend mo?”
Hindi ako makasagot dahil gulong-gulo na isip ko. Anong libro ba ang sinasabi niya? Bakit niya Kailangang idamay ang best friend ko? At anong sikreto ang sinasabi niya?
“Well. I guess you don’t.”
Lumapit sya sa akin at pumunta sa likod ko. “The secret is, your best friend is a liar. You could say that she’s a really fake friend”
“Don’t play with me. You can’t deceive me. You’re a demon am I right?”
“Did you just realized that?”
“Do you really think my best friend is dumb?” Napatingin ako kay Geca at nagulat ako nang makawala siya kadena. Tumayo siya at lumitaw ang isang baril sa kanang kamay niya. “And don’t you ever try me, bastard.” Itinutok niya ang baril sa demon na nasa likod ko.
“Sigurado ka bang gagawain mo iyan?”
“Yeah, I’m pretty sure.” Nakita ko na kumindat sa akin si Geca at nakuha ko na agad ang gusto niya sa bihin. “In fact, I’m very sure.”
Matapos niyang sabihin iyon ay mabilis akong yumuko at saktong sunod-sunod niyang binaril ang demon na nasa likod ko. Natumba ito at napalayo pa nang bahagyan kaya nagkaroon ng oras si Geca para hablutin ang kadena na nakabalot sa akin at hilahin ako palayo.
“You know that you have to explain later, right?”
“Of course I do! Mamaya na ang chika, bes. We really need to get out of here right now.”
Paglabas naming ng cabin ay bumungad sa amin ang malawak na kakahuyan. Saglit na itinapat ni Geca ang kamay niya sa cabin. “Demarcation!” Lumitaw ang isang kakaibang asul na symbol bago magkaroon ng isang malaking pader ngunit nawala rin iyon agad na tila ba naging invisible. Muli akong hinila ni Geca palayo sa cabin hindi pa kami nakalalayo ay narinig na naming ang isang malakas na pagsabog mula sa pinanggalingan namin.
“Shit. I didn’t expect that he will wake up that fast.”
“Ano ba ang ginawa mo sa kaniya?”
“The bullet is made of special materials that is enough to knock out a high ranking demon. But it will only last for a minute or so. Depende sa lakas ng demon na pinaggamitan mo. Yung spell naman kanina ay isang boundary spell. Hindi ganoon kalakas iyon pero sapat na para makalayo tayo kahit papaano.”
“Is there anything I can do?”
“Just run and hide once I told you. Hindi natin alam ang pwedeng mangyari at ang kaya niyang gawain.”
“Sinasabi mo bang iwanan kita?”
“Yes.”
“No!”
“You have to! Wala kang choice.”
Sinugatan niya ang sarili niya at ipinatak iyon sa lupa.
“Guide me in this endless nowhere,
Give me your directions
Show the right and path
Go and take us somewhere”
Nabuo muli ang isang kakaibang asul na simbolo sa lupa at sa pagkakataong iyon, mas maliwanag ito.
Walang pasabi na hinila niya ako at pagmulat ng mata ko ay nasa tapat na ulit kami ng bahay. Madilim na ang langit at tila nagbabadya pa ng pag-ulan. Agad na pinulot ni Geca ang bag ko at ibinigay iyon sa akin.
“Huwag mong hayaan na makuha nila sa iyo ang libro. Iyan ang pajkay nila ngayon.”
Akmang hihilahin niya ulit ako nang siya naman ang hilahin ko.
“Teka nga muna, Bes. Hindi ba dapat ay magpaliwanag ka muna?”
“Wala akong oras para makapagpaliwanag ngayon. Kailangan muna natin makapagtago o kaya ay mahanap si Kuya para matulngan niya tayo.”
“Bes.” Nagmama-kaawa ko siyang tinignan. “Gulong-gulo na ako. Hindi ko na alam ang nangyayari. Hindi ko na alam ang gagawain ko.”
“I promise, ipapaliwanag ko ang lahat sa oras na makarating tayo sa bahay.”
Hindi na lang ako tumutol at hinayaan siyang hilahin ako. Nakarating kami sa bahay nila at agad na kaming pumasok pero walang tao. Madilim ang paligid at napakatahimik.
“Shit. Bakit ngayon ka pa wala kuya.”
Inilapag naming ang gamit naming at sinigurong walang bukas na pinto o bintana.
“Sa ngayon ay ligtas tayo dahil may mga seal na nilagay si Kuya sa buong bahay. Ang kailangan kong gawain ay doblehin iyon. Dito ka lang at huwag kang aalis.”
“Sa tingin ko ay wala ring silbi kung dodoblehin mo iyon, nakita mo ba yung nangyari sa bahay? Napakarami ng sira. Para kaming dinaanan ng bagyo kahit pa puno ng seal na gawa ni Mama at ni Papa ang buong bahay.” natatakot na sabi ko.
“Bes, look. Alam kong natatakot ka, pero kailangan kong gawain ito para kahit papaano ay ligtas tayo.”
Wala na akong nagawa nang umalis siya at naiwan akong mag-isa. Ilang sandali lang ay bumalik na siya at naupo sa tabi ko.
“Siguro naman ay alam mo na ngayon na hindi ako tao, but trust me, I didn’t mean to lie to you.” Humarap siya sa akin at hinawakan ang mga kamay ko. “I am your best friend and you could say that I am also your guardian angel since it’s my mission to protect you.”
“Kasama ba sa mission na itagao ang totoo mong pagkatao?”
Natahimik siya bago marahang tumango.
“So you knew all along that I’m not a human? You know that I am a half angel and half demon?”
Isang tango lang ulit ang nakuha ko sa kaniya. Ni hindi niya maangat ang pangin niya para tumingin sa akin. Bumuntong hininga ako bago hilahin ang kamay ko na hawak-hawak niya.
“I also know that once you lose your control over your powers, you could be a full demon.” Narinig ko ang marahang paghikbi niya. “And I can’t let that happen. That’s why I’m doing my best to protect you. Ginawa ko ang lahat para sa iyo dahil best friend kita.”
Hindi ko akalain na pati sarili kong best friend ay magagawang magtago ng malaking bagay sa akin. Isang bagay na tungkol pa sa akin.
“I don’t have a choice but to forgive you right? Wala na akong magagawa dahil nakalipas na at alam ko na ang totoo. Now tell me, what’s that thing chasing us?
“That is a demon. At hinahanap niya ang libro, hindi ba? That book that you found in your attic, is a special book made by the archangel Michael himself. It contains crucial informations about angels and demons. But most of it were about angels dahil nga isang anghel ang may akda nito.”
“Alam niya rin kung sino ako, tama ba?”
“Yes. You could say that you are pretty popular in hell and in heaven right from the moment that you were born. Tulad ng sinabi ko kanina, malakas ka. At gusto kang gamitin ng mga taga-hell”
"I don’t even know a single thing about my ability.”
“That’s why they want you. They can easily control you to use your ability and power to the fullest. You will be their puppet.”
“Pero-“
Napatigil ang pagsasalita ko nang nabasag ang lahat ng bintana sa bahay nila Geca.
“He found us, We need to get out of here.” Muli akong hinila ni Geca at napatigil kami sa may garden nila dahil may sumalubong sa aming maliliit na nilalang. Mapupula ang mata nila at may matatalas na ngipin at kuko.
“Goblins?”
“Yeah. Freaking glblins.” Isa-isang binaril ni Geca ang mga goblins kaya naman sabay-sabay itong sumugot sa amin. Wala akong magawa kung hindi ang sipain ang ano mang makalapit sa akin o kaya ay ibalibag iyon. Mabuti na lang kahit papaano ay naturuan ako ni papa ng self-defese, tho hindi ko inaakalang sa mga demons ko pala magagamit iyon.
Isang demon ang lumapit at tumalon sa akin at hinablot ang kuwintas ko. Pakiramdam ko ay bigla akong nanghina kaya napaluhod ako.
“Monica!”
Hindi ko na alam ang sumunod na nagyari dahil pakiramdam ko ay kakaibang pwersa sa katawan ko na gusting kumawala. Hindi ko na halos maramdaman ang mga binti ko at braso ko dahil sa sakit. Maski ang ulo ko ay parang pinipiga dahil sa ingay na naririnig ko. Ang tanging nagawa ko lang ay takpan ang tainga ko at sumigaw.
Angelica Napatingin ako kay Monica nang marinig ko ang sigaw niya. Nakaupo na siya sa lupa at may bakas ng apoy sa paligid. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang abo ng ilang goblin na sumabay sa ihip ng hangin. Binaril ko ang malapit sa akin na goblin at nagtangka na lapitan si Monica pero bigla akong napatigil nang may mapansin na kakaiba. Katulad iyon ng naramdaman ko ng araw na biglang lumabas ang demon side niya. “Bes?” Tahimik lang siya at hindi umiimik. Natili lang sya na naka-upo at takip-takip ang kanyang tainga habang nakatulala. Hinawakan ko ang balikat niya ngunit mukhang maling desisyon iyon dahil muli siyang sumigaw. At sa pagkakataong ito, mas malakas ang pwersa na kumawala sa kaniya. Mahahaba ang kuko niya at wala ring makikitang emosyon sa mga mata niya. May namuong itim na mist sa kamay niya at nanlaki ang mga mata ko nang makita na isang
Monica Ilang sandali lang ay bumaba na si Kuya Azrael at may kasama na siyang matangkad na lalaki. Naka itim na slacks ito at long sleeves na polo. “Monica, this is one of the seven archangels, Raphael. He will be treating your wounds as well as Geca’s. May aasikasuhin lang ako saglit at iiwanan ko muna siya kasama niyo.” “Nice to meet you po.” “Nice too meet you rin!” nakangiti niyang bati. “Hello, Kuya! Long time no see!” “Geca! Parang ang liit mo pa rin ata?” “Kuya naman, grabe ka. Height ko pa rin ba pinapansin mo?” “Just kidding. “ natatawang sabi nito. “Aalis na ako. Wag kayong mag-alala, mukha lang patpatin yan pero malakas naman yan. “ Umalis na si Kuya Azrael at naiwan kami. “Tch, nagsalita ang hindi patpatin.” bulong ni Kuya Raphael at umirap pa. Woah, maski pala archangel ay nakikipag-asaran din. “No
Monica Mabilis na lumipas ang linggo at Friday na agad. Wala pa rin sila mama pero ang sabi ni Kuya Azrael ay mamaya na ang balik nila. Sa kabutihang palad ay walang sumugod na demon nitong nakalipas na araw. Tahimik lang ang naging buhay ko at sana ay magtuloy-tuloy iyon. Sa ngayon ay nasa school kami at magulo ang classroom dahil wala kaming klase sa PE, wala kasi si Sir Levi, sa totoo lang ay maraming teacher ang wala ngayong araw. Ilan lang sa mga teacher namin na wala ngayon ay si Sir Raguel at Ms. Yanika dahil kasama sila sa mga nag aayos ng accreditation. Magulo at maingay ang classroom, may mga nagkakantahan, may mga nagtatali ng buhok, may mga gumagamit ng cellphone, at may iba rin na gumagawa ng research. Si Geca ay nakayuko lang sa table niya at mukhang tulog. Simula noong nangyari noong Monday ay parang mabilis siyang mapagod kaya pag vacant namin ay mas madalas siyang tulog lalo
Monica “What should I do?” naiiyak kong sabi dahil nararamdaman ko na humihina na ang pulso ni Geca. “She’s related to Azrael, right? I’ll try to summon him here.” Nagkaroon ng isang pentagram at lumabas doon si Kuya Azrael. “What the?” halatang gulat na gulat sya nang bigla siyang mapunta sa harap namin. Napatingin siya kay Geca at nag-aalalang lumapit sa amin. “What happened?” “Mamaya na ang kuwentuhan, bangkay. Iuwi mo na sya at tawagin mo na si Raphael!” sabi ni Grandma Zephyra. “Zephyra?!” “Mamaya na ako magpapaliwanag! Iligtas mo muna yang kapatid mo.” Binuhat naman ni Kuya Azrael si Geca at may lumabas ulit na pentagram sa harap namin. “Susunod na lang kami ni Monica. Sisiguraduhin muna namin na ligtas na ang iba.” Hinid na ako makapag-salita dahl sa pag-aalala. Si Grandma Zephyra lang ang kausap ni Kuy
MonicaMaaga akong ginising ni papa para mag-jogging. Pagbaba ko ng sala ay nakaready na sila ni Mama at ako na lang ang hinihintay.“Bilisan mo na Anak. Para maaga ka rin makapagsimula ng combat training mo.” sabi ni Mama habang nag-i-i-stretching.“You mean tuturuan nyo na po ako mag-summon ng weapons?”“Nope. But we will teach you how to use different types of weapons. Mamaya ay long range weapons tayo. Naturuan na kita humawak ng baril noon, hind iba?”“Opo.”“Good. Madalali na lang ang lesson natin mamaya.”Nag jogging kami around the village at inabot kami ng isang oras. Kumain lang kami ng lugaw sa kaninan bago umuwi.“After fifteen minutes ay magsisimula na tayo.” Sabi ni Papa“Bawal tumawad, Pa? Kahit thirty minutes, please?”“G
Monica Kinabukasan ay maaga ulit kami gumising para mag-jogging. But this time, may dala-dala akong backpack na halos kasing laki ko. “You need to catch up with us. Come on!” sabi ni Mama na halos tatlong metro na ang layo sa akin. “Wait. Hindi kaya mabigla ang katawan ko n ito, Ma? Ang bigat po nitong dala ko.” Hinihingal kong sabi habang nakahawak sa tuhod ko. Bumalik sya sa harap ko at tinignan ako. “Ayaw mo na mag-train?” “Gusto po, syempre!” “Oh, ayun naman pala eh. Tumayo ka na diyan.” Wala naman na akong nagawa kung hindi ang tumakbo para habulin sila. ‘Do you want me to make this lighter?’ ‘How many times do I have to tell you, not to speak like that? GInugulat mo ako!’ ‘What do want me to do then? Call you first or I’ll just say ‘pst.’ or other calls?’ ‘Whatever. If you can make this lighter, it’ll be good.’
Monica Lumipas ang ilang araw at hindi pa rin nagigising si Geca kaya naman madalas akong mag-isa. May mga nag aalok sa akin na sasamahan nila ako pag break time o kaya naman lunch pero sadyang mas guto kong mag-isa. Madalas ay sa library ako tumatambay o kaya naman ay sa rooftop. “Monica, Wednesday na ah? Hindi pa rin ba papasok si Geca?” nag-aalalang tanong ng isa kong kaklase. “Hindi pa rin eh. Baka next week pa siya makapasok.” “Sana maging okay na siya.” Sana nga. “Monica!” sabi ni Kiel at biglang tinapik ang malikat ko kaya naman muntik malaglag ang lalagyan ko ng kutsara. “Ano?” asar kong tanong. Mula noong hindi pumasok si Geca, ako lagi ang kinukulit niya at nagtatanong ng mga bagay-bagay kay Geca. “Sabay ka na sa amin ni Mikael maglunch.” pag-aalok niya.
Monica Pag-uwi ko ay dumeretso ako sa kwarto at dumeretso na agad sa study corner ko. Tahimik akong nagbabasa nang biglang may kumatok. “Anak? Mamimili kami ng Papa mo. Gusto mo sumama?” tanong ni Mama pagpasok sa kwarto ko. “Sige lang po, ‘Ma. Magbabasa lang po ako rito sa bahay. Kayo na lang po muna.” “Sure ka?” nagdududang tanong niya. “Opo. Pasalubong na lang po ng chips at mga drinks.” “I know, I know. Nakakapanibago lang na hindi ka natataranta na magbihis para sumama sa pamimili.” “Tinatamad po ako eh. Ingat na lang kayo ni Papa. Okay?” hinalikan ko siya sa pisngi bago siya samahan pababa. Pag-alis nila ay bumalik na ao sa kwarto at pagkasarang- pagkasara ko ng pinto ay lumabas nagliwanag bigla yung kwintas ko at lumitaw si Zephyra sa tabi ko. Tinitigan ko pa sya at pinunasan ang mata ko bago ulit siya tignan.
Monica It’s been seven years since I graduated from Senior High school and ever since I became a full angel. It's been seven years but I still can't remember the things that I want to remember. Umabot na lang ako sa point na binalewala ko na iyon at inisip na nago-overthink lang ako. “Hey! Ang aga-aga nakabusangot ka. Baka mamaya magtaka ang students mo.” sabi ni Geca na kasabay ko maglakad sa hallway. “They won’t be. Mas pipiliin nila na lokohin at biruin ako kaysa magtanong kung bakit ako nakasimangot.” “They are from HUMSS after all. Ang batch na hawak mo ngayon ay tinuturing na sa sakit sa ulo sa Junior High Department. Okay naman ang grades pero bagsak daw sa manners.”
Monica Nang idilat ko ang mga mata ko ay madilim ang paligid. Nakita ko si Geca na natutulog sa gilid ng kama na hinihigaan ko. Nakatingin ako sa digital clock at nakita ko na pasado alas-dyes na ng gabi. Daha-dahan akong bumangon pero mariin akong napa-pikit nang sumakit ang ulo ko. “Bes?” Napamulat si Geca at aad akong inalalayan. “Okay ka lang ba? Wala bang masakit sa iyo?” Umayos ako ng upo at marahang hinawakan ang ulo. “I’m fine. What happened?” “Sandali, tatawagin ko lang sila Sir Raguel.” Lumabas ng clinic si Geca at ako n
Monica Paglabas ko ng barrier ay ramdam na agad ang malakas na pwersa. Naglakad ako para hanapin sila Mikael at Nathan. Pero dahil sa lakas ng pwersa na pinapakawalan nila at sa bilis ng kilos nila ay nahirapan ako. “Mikael! Nathan!” Sigaw ko pero walang sumasagot. Patuloy ako na naglakad at kung minsan ay matutumba ako dahil biglang yayanig ang lupa. They are taking their fight seriously. Can I really stop those two? As I walk closer to the source of the aura, I can feel my energy being drained. Could it be because of their overwhelming aura?
Nathan Nang kumawala si Monica sa chain para labanan ang demon na naisummon ni Therese ay mabilis kong sinipa si Mikael. I’m pretty sure that Monica will have a good fight with that demon since that one is Dearil. He is the one who killed Demenise. Tulad ng inaasahan, mabilis na nakatayo si Mikael. “What do you think you’re doing?” “Stopping you from doing something that you should not do. Come on, Mikael. Just let her have a fight.” “Let her have a fight so that you can take advantage of the situation once she loses her control? Do you really think I would let that happen?” “Well, that’s why I made sure that you will be somewhere far away. Para hindi
Monica Naka-alalay sa akin si Ms. Yanika habang papunta sa kabilang kwarto kung nasaan si Geca. “Dahan-dahan lang. Huwag kang magmadali dahil hindi naman aalis si Geca sa kwarto.” “Kaya ko naman na po. Promise.” “Ang kulit mo. Mana ka sa nanay mo.” Tinawanan ko lang ang sinabi ni Ms. Yanika. “Marami na nga po ang nakapag sabi.” Pagpasok namin ng kwarto ay sakto lang na kababangon lang ni Geca. Ngumiti sa akin si Kuya Rapahel bago tapikin ang balikat ko. “You managed to come back into your senses when your demon form took over. Demenise would be so proud of you.”
Monica Umupo na si Ms. Yanika sa tabi ko bago itapat ang kamay niya sa mga sugat ko. "I'm still not good at healing, so please bear with the pain. I'll do my best to lessen the pain that you're going to feel." Napatango na lang ako dahil sa sinabi niya. "You must be confused right now." Napatingin ako kay Ms. Yanika nang sabihin niya iyon. Nananatili lang ang atensyon niya sa pagpapagaling ng mga sugat ko. "I was also confused a few days ago just like you." "Ano po ang ibig niyong sabihin?" "Naguluhan din ako.
Monica Mabilis naging pangyayari. Sa isang iglap lang ay hawak hawak na ng demon si Geca. “You ruined my plan. Should I kill you?” Hawak na muli ng demon ang espada niya at itinapat iyon sa leeg ni Geca. Mabilis akong nagsummon ng weapon. Isang crossbow ang naisummmon ko at napangiti ako nag balot iyon ng holy symbols at may lumabas na bolt sa rail nito. Itinapat ko iyon sa direksyon niya bago siya balaan. “Let her go!” Imbis na matakot ay ngumisi lang siya at idiniin ang blade ng espada sa leeg ni Geca. “Are you not afraid that you’ll hit this liar?” “I believe that my mom taught me how to shoot an arrow properly.”
Monica Naka-ngisi siya sa amin at nang-aasar na tumingin “You won’t be able to summon a holy weapon. Your heart is full of hatred.” “Then maybe I’ll just use this to kill you.” Nagawa kong muling masummon ang isang malaking espada. Mas malaki iyon kumpara sa nauna kong naisummon. Mas ramdam din ang kakaibang lakas nito. “Just like what your friend said, it's futile.” Napatingin kami ni Geca sa kinatatayuan namin nang may mabuong demonic pentagram doon. Tila kusang gumalaw ang mga kamay ko at itinulak si Geca palayo. May bumulusok na mga chain at pumulupot sa akin. Sa pagkilos ko ay dumidiin ‘yon at ilang sandali pa ay napasigaw ako nang may lumabas na mga tinik doon at bumaon sa balat ko.
Monica“Ah, this place. It feels so good to be back in this place.”That figure…That face and that voice…I’m sure it was him!Lumuhod naman si Therese sa demon na kaharap niiya.Mahaba ang buhok nito at naka-suot ito ng isang pants. Wala itong pang-itaas kaya naman makikita ang mga sugat niya katawan.Yumuko si si Therese na tila ba sinasamba ang nasa harap niya. “Satan, the prince of wrath.”How pathetic. Iniisip pa rin niya na si Satan ang na-summon