LOGINShare
Chapter Thirteen
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Angelica
Napatingin ako kay Monica nang marinig ko ang sigaw niya. Nakaupo na siya sa lupa at may bakas ng apoy sa paligid. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang abo ng ilang goblin na sumabay sa ihip ng hangin. Binaril ko ang malapit sa akin na goblin at nagtangka na lapitan si Monica pero bigla akong napatigil nang may mapansin na kakaiba. Katulad iyon ng naramdaman ko ng araw na biglang lumabas ang demon side niya.
“Bes?”
Tahimik lang siya at hindi umiimik. Natili lang sya na naka-upo at takip-takip ang kanyang tainga habang nakatulala. Hinawakan ko ang balikat niya ngunit mukhang maling desisyon iyon dahil muli siyang sumigaw. At sa pagkakataong ito, mas malakas ang pwersa na kumawala sa kaniya.
Mahahaba ang kuko niya at wala ring makikitang emosyon sa mga mata niya. May namuong itim na mist sa kamay niya at nanlaki ang mga mata ko nang makita na isang sphere iyon. Sa mismong blade ay may demonic symbols at itim na mist na nakapaligid at sa mismong handle naman ay may aura na paniguradong mas magpapalakas sa bawat atake ng sphere. Itinaas niya ang sphere at itinapat sa akin. Sa dulo nito ay nagkaroon ng isang malaking dark pentagram.
“Shit.”
Mabilis akong umilag bago pa man ako matamaan ng kung ano mang atake ang ginawa ni Monica. Kumawala ang isang malakas na pwersa at natupok ang puno nasa likod ko. Maging ang mga goblin na nasa paligid ay natupok ng atake at naging abo. Nag iwan din iyon ng malaking bakas ng apoy sa kinatatayuan ko kanina. Paglingon ko sa harap ko ay saktong nasa harap ko na si Monica at handa na umatake. Mabilis kong inilabas ang espada ko para sanggiin ang atake ni Monica. Wala pa ring emosyon sa mga mata niya at ang aura na inilalabas niya ay masyadong malakas.
“Bes, I know that you can hear me. Don’t do this!” Pagsusumamo ko at umaasa na babalik sa dati ang best friend ko. Wala ako nakuhang sagot sa kaniya at tila wala siyang narinig sa mga sinabi ko. Umatras siya at gayun din ang ginawa ko.
“Monica, please! Wake up!” May tumulo na mga luha mula sa mata o habang nakatingin sa best friend ko. Muli niya akong sinugod at wala akong ibang magawa kung hindi ang iwasan siya. Bawat atake niya ay nag-iiwan ng malaking pinsala kaya naman ang mga malalapit na goblin ay nasasama na rin.
Mariin akong napapikit nang dumapo ang blade ng sphere niya sa kanang braso ko. Nagdulot iyon ng matinding sakit at matinding pagdurugo. Nangitim din ang paligid ng sugat at gumagapang na iyon sa buong braso ko. Bigla akong naubo at nanlaki ang mga mata ko nang makita na may dugong kasama iyon.
Shit. Don’t tell me that her sphere has poison. The black mist must have a poison. Hinawakan ko ang sugat ko at ginamit ang lahat ng makakaya ko para patigilin ang pagdurugo at pansamantalang patigilin ang pagkalat ng lason.
Muling umatake si Monica at tuloy-tuloy pa rin akong umiwas ngunit mas mabilis ang naging kilos niya na siyang naging malaking kalugihan sa akin dahl nanghihina na ako. Ni hindi pa nga ako masyadong naka-rerecover sa nangyaring pakikipaglalaban noong nakaraang araw, pinupwersa ko na naman ang sarili ko ngayon sa pakikipaglaban sa sarili kong best friend.
“I am so sorry for this.” Mabilis kong ipinatama ang handle ng espada ko sa batok niya upang mawalan siya ng malay. Umaasa na sa oras na mawalan siya ng malay ay babalik na siya sa human form niya. At hindi naman ako nagkamali dahil nawala na ang sphere niya at bumalik na rin sa dati ang haba ng kuko niya.
Pansamantala akong gumawa ng barrier sa paligid naming upang hindi kami maatake ng natitirang goblins. Bakit ba kasi hindi sila nauubos?
“Bes? Bes, gumising ka please.” Marahan kong tinatapik ang pingi niya at ilang sandali lang minulat na niya ang mga mata niya.
******
Monica
“Bes?” sambit ko nang makita si geca pagmulat ng mga mata ko. Nakita ko na umiiyak siya at napansin ko rin ang sugat sa braso niya. “Ano ang nangyari?”
“Hindi na importante iyon. Nag mahalaga, bumalik ka na.”
Sandali, ano ba talaga ang nangyari? Nag natatandaan ko lang ay may kumuha na goblin ng kwintas ko at pagkatapos noon ay wala na akong maalala. Tinignan ko ang paligid at may mga bakas ng apoy. May mga goblins pa rin pero mas kaunti na sila. Nasusunog sila sa oras na tumama sila sa barrier na nakapaligid sa amin.
“Ang sakit ng batok o. Ano ang nangyari?” napahawa ao sa bato o at tumingin kay Geca. Alanganin lang siya na tumingin sa ain at nag peace sign.
“I have to do that. Sorry.”
“Okay, I trust you”
“Let me heal it first.” Itinapat niya ang palad niya sa batok ko at ilang sandali lang ay nawala na ang sakit na raramdaman ko. Kasabay noon ay ang pagkasira ng barrier na gawa ni Geca. Lumitaw ang demon na nakaharap naming kanina.
“This is trouble.” Napatingin ako kay Geca dahil sa sinabi niya. What does she mean?
“Ah, the power that this half-breed has is not a joke indeed. No wonder the seven Prince of Hell wants you.”
Nagulat ako nang may humabot sa akin at hinawakan ang leeg ko bago ako inangat sa ere.
“Should I bring you to them or should I just kill you?”
“Let her go!” Lumitaw muli ang baril sa kamay ni Geca at itinapat iyon sa demon.
Tulad ng ginawa niya kanina, sunod-sunod niya itong binaril. Pero may humarang na pwersa sa mga bala at nalaglag lamang iyon. Iwinaksi ng lalaki ang kanyang kamay at tumalsik si Geca. Nakita ko na lang siya na tumama sa pader at nanghihinang bumagsak.
“Bes!”
“What are you gonna do now, half-breed?”
“Kill you, I guess?” hirap kong sabi dahil naka-angat po rin ako sa ere habang sakal niya ako. Madiin kong hinawakan ang kamay niya gamit ang dalawa kong kamay at nanlaki ang mga mata ko nang may lumabas na puting apoy doon. Mabilis na umakyat ang apoy sa kaniyang balikat kaya naman nabitiwan niya ako.
“Damn this white flames!”
Nang humupa ang apoy sa braso niya, nakita ko na may paso ito at hindi iyon basta-basta dahil makikita na masyadong matindi iyon. Bago pa siya makalapit sa akin ay may pumulupot nachain sa binti niya at nakita ko na may kakaibang mga simbolo iyon. Umusok muli ang balat niya at galit na tumingin kay Geca na nasa likod niya.
“Sleep well, bastard.” Pagkasabi noon ni Geca ay binaril niya muli ang lalaki sa sintido.
“Hear my plea,
bring this creature back
to the place where he belong”
Muling nagbukas ang isang tila portal sa kung saan nakatayo ang lalaki at may mga kamay na humila sa kaniya pababa. Nang magsara na ang lagusan, napa-upo si Geca sa tapat ko. Kasabay noon ang matinding pagbuhos ng ulan.
Nanatili lang kaming naka-upo marahil dala na rin ng pagod. Wala naman akong masyadong ginawa pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako.
“What the heck?”
Napatingin kami nni Geca sa nagsalita at tila nabuhayan kami nang makita namin na si Kuya Azrael iyon.
“Ano nangyari?”
“Demons.” Maikling pakli ni Geca.
Napatingin sa akin si Kuya Azrael bago tumingin ulit kay Geca. Nagpa-lipat-lipat ang tingin niya sa ming dalawa.
“Kuya, nakakahilo.” Saway ko.
“Wait, alam mo na?”
“Na hindi kayo tao? Yes ngayon, pasok muna tayo dahil for hindi mo kami gusto magkasakit, hind iba?”
Napa-iling na lang sya bago kami inalalayan papasok. Ako naman ay hawak-hawak pa rin ang bag ko kung saan nakalagay ang libro. Nang makapasok at mapag-palit ng damit, nag-aantay na si Kuya Azrael sa amin sa sala. Sa table ay may mainit na Hibiscus Tea. Umupo na kami at namuo ang katahimikan sa paligid. Maayos na ang lahat at tila walang nangyaring paglalaban sa paligid.
“I just came from a mission and this happened?” biglang sabi ni Kuya Azrael kaya nagkatingin kami ni Geca.
“Wala bang magsasalita kung ano ang nangyari?” dagdag pa ni Kuya
“Well,”alanganing tumingin sa akin si Geca. “mahaba ang kuwento kuya eh.”
“Might as well simulan niyo na. Para matapos na agad.”
“Eh ano po kasi- pagdating po namin ng bahay, paniguradong nandoon na ang demon na iyon. Magulo na ang bahay at paalis na sana kami nang may demon na nagdala sa amin sa isang cabin sa kakahuyan. Hinanahanap po niya sa akin ang libro na nakita ko sa bahay noong nakaraan. Tumakas naman po kami kaya lang nasundan pa rin kami rito.”
“May mga goblins na lumabas at ayun na nga po, nahablot ang kuwintas ni Monica.” Nakita ko na napahawak si Geca sa braso niya at umiwas ng tingin sa akin.
Ako ba ang may gawa noon? Nakita ko na iyon kanina at muntik nang mawala sa isip ko kung hindi iyon napag-usapan ngayon.
Tumayo si Kuya Azrael at lumapit kay Geca para alisin ang kamay niya na nakahawak sa braso niya. Inangat din niya ang sleeves ng jacket ni Geca. Tumambad ang isang sugat at nangingitim ang paligid nito. Mapapansin din na parang kumakalat na iyon. Napatingin ako kay Geca at nakita ko na may luhang pumatak sa mata niya.
“I’m sorry.” halos bulong na sabi o at napayuko na lang ako dahil sa hiya. Hindi man niya sabihin ay alam kong ako ang may gawa noon.
“No, it’s not your fault. Wag mong sisihin ang sarili mo. Something must have happen kaya nawala ka sa kontrol. Hindi naman ka naman basta-basta mawawala sa kontrol kahit na mawala ang kuwintas. It must be one of the seven prince of hell.” sabi ni Kuya Azrael sa akin bago guluhin ang buhok ko.
“As for now, I guess I need to bring Raphael here. He will treat your wounds so that you can recover quickly. And please, don’t ever try to do reckless things in the next few days or weeks, is that clear?” dagdag pa niya.
“Opo.”
“Nga pala, Monica. Since your parents is still recovering, you will stay here. Let’s just say that I will be your guardian for a while. Aside from that, I need to monitor the two of you.”
Umalis na si Kuya at paakyat na sana ng hagdan ng tumigil siya.
“And before I forgot, I guess you should read the book. Tutal naman ay nasa iyo na, basahin mo na. It will be a great help when it comes to managing your powers and abilities- as well as spells and pentagrams. You can ask me or Geca if you have some questions.”
Nang mawala si Kuya ay inakap ko si Geca at napa-iyak na lang. I can’t help but to blame myself. Maybe if I was powerful enough, this would not have happen.
“Wag mo akong iyakan, bes. Buhay na buhay pa ako. Mabuti pa, tara na sa kwarto ko. Paniguradong marami pa akong kailangan ipaliwanag at ikuwento sa iyo.”
Related chapters
The Demon-Angel Chapter Fourteen
Monica Ilang sandali lang ay bumaba na si Kuya Azrael at may kasama na siyang matangkad na lalaki. Naka itim na slacks ito at long sleeves na polo. “Monica, this is one of the seven archangels, Raphael. He will be treating your wounds as well as Geca’s. May aasikasuhin lang ako saglit at iiwanan ko muna siya kasama niyo.” “Nice to meet you po.” “Nice too meet you rin!” nakangiti niyang bati. “Hello, Kuya! Long time no see!” “Geca! Parang ang liit mo pa rin ata?” “Kuya naman, grabe ka. Height ko pa rin ba pinapansin mo?” “Just kidding. “ natatawang sabi nito. “Aalis na ako. Wag kayong mag-alala, mukha lang patpatin yan pero malakas naman yan. “ Umalis na si Kuya Azrael at naiwan kami. “Tch, nagsalita ang hindi patpatin.” bulong ni Kuya Raphael at umirap pa. Woah, maski pala archangel ay nakikipag-asaran din. “No
The Demon-Angel Chapter Fifteen Part 1
Monica Mabilis na lumipas ang linggo at Friday na agad. Wala pa rin sila mama pero ang sabi ni Kuya Azrael ay mamaya na ang balik nila. Sa kabutihang palad ay walang sumugod na demon nitong nakalipas na araw. Tahimik lang ang naging buhay ko at sana ay magtuloy-tuloy iyon. Sa ngayon ay nasa school kami at magulo ang classroom dahil wala kaming klase sa PE, wala kasi si Sir Levi, sa totoo lang ay maraming teacher ang wala ngayong araw. Ilan lang sa mga teacher namin na wala ngayon ay si Sir Raguel at Ms. Yanika dahil kasama sila sa mga nag aayos ng accreditation. Magulo at maingay ang classroom, may mga nagkakantahan, may mga nagtatali ng buhok, may mga gumagamit ng cellphone, at may iba rin na gumagawa ng research. Si Geca ay nakayuko lang sa table niya at mukhang tulog. Simula noong nangyari noong Monday ay parang mabilis siyang mapagod kaya pag vacant namin ay mas madalas siyang tulog lalo
The Demon-Angel Chapter Fifteen Part 2
Monica “What should I do?” naiiyak kong sabi dahil nararamdaman ko na humihina na ang pulso ni Geca. “She’s related to Azrael, right? I’ll try to summon him here.” Nagkaroon ng isang pentagram at lumabas doon si Kuya Azrael. “What the?” halatang gulat na gulat sya nang bigla siyang mapunta sa harap namin. Napatingin siya kay Geca at nag-aalalang lumapit sa amin. “What happened?” “Mamaya na ang kuwentuhan, bangkay. Iuwi mo na sya at tawagin mo na si Raphael!” sabi ni Grandma Zephyra. “Zephyra?!” “Mamaya na ako magpapaliwanag! Iligtas mo muna yang kapatid mo.” Binuhat naman ni Kuya Azrael si Geca at may lumabas ulit na pentagram sa harap namin. “Susunod na lang kami ni Monica. Sisiguraduhin muna namin na ligtas na ang iba.” Hinid na ako makapag-salita dahl sa pag-aalala. Si Grandma Zephyra lang ang kausap ni Kuy
The Demon-Angel Chapter Sixteen
MonicaMaaga akong ginising ni papa para mag-jogging. Pagbaba ko ng sala ay nakaready na sila ni Mama at ako na lang ang hinihintay.“Bilisan mo na Anak. Para maaga ka rin makapagsimula ng combat training mo.” sabi ni Mama habang nag-i-i-stretching.“You mean tuturuan nyo na po ako mag-summon ng weapons?”“Nope. But we will teach you how to use different types of weapons. Mamaya ay long range weapons tayo. Naturuan na kita humawak ng baril noon, hind iba?”“Opo.”“Good. Madalali na lang ang lesson natin mamaya.”Nag jogging kami around the village at inabot kami ng isang oras. Kumain lang kami ng lugaw sa kaninan bago umuwi.“After fifteen minutes ay magsisimula na tayo.” Sabi ni Papa“Bawal tumawad, Pa? Kahit thirty minutes, please?”“G
The Demon-Angel Chapter Seventeen
Monica Kinabukasan ay maaga ulit kami gumising para mag-jogging. But this time, may dala-dala akong backpack na halos kasing laki ko. “You need to catch up with us. Come on!” sabi ni Mama na halos tatlong metro na ang layo sa akin. “Wait. Hindi kaya mabigla ang katawan ko n ito, Ma? Ang bigat po nitong dala ko.” Hinihingal kong sabi habang nakahawak sa tuhod ko. Bumalik sya sa harap ko at tinignan ako. “Ayaw mo na mag-train?” “Gusto po, syempre!” “Oh, ayun naman pala eh. Tumayo ka na diyan.” Wala naman na akong nagawa kung hindi ang tumakbo para habulin sila. ‘Do you want me to make this lighter?’ ‘How many times do I have to tell you, not to speak like that? GInugulat mo ako!’ ‘What do want me to do then? Call you first or I’ll just say ‘pst.’ or other calls?’ ‘Whatever. If you can make this lighter, it’ll be good.’
The Demon-Angel Chapter Eighteen
Monica Lumipas ang ilang araw at hindi pa rin nagigising si Geca kaya naman madalas akong mag-isa. May mga nag aalok sa akin na sasamahan nila ako pag break time o kaya naman lunch pero sadyang mas guto kong mag-isa. Madalas ay sa library ako tumatambay o kaya naman ay sa rooftop. “Monica, Wednesday na ah? Hindi pa rin ba papasok si Geca?” nag-aalalang tanong ng isa kong kaklase. “Hindi pa rin eh. Baka next week pa siya makapasok.” “Sana maging okay na siya.” Sana nga. “Monica!” sabi ni Kiel at biglang tinapik ang malikat ko kaya naman muntik malaglag ang lalagyan ko ng kutsara. “Ano?” asar kong tanong. Mula noong hindi pumasok si Geca, ako lagi ang kinukulit niya at nagtatanong ng mga bagay-bagay kay Geca. “Sabay ka na sa amin ni Mikael maglunch.” pag-aalok niya.
The Demon-Angel Chapter Nineteen
Monica Pag-uwi ko ay dumeretso ako sa kwarto at dumeretso na agad sa study corner ko. Tahimik akong nagbabasa nang biglang may kumatok. “Anak? Mamimili kami ng Papa mo. Gusto mo sumama?” tanong ni Mama pagpasok sa kwarto ko. “Sige lang po, ‘Ma. Magbabasa lang po ako rito sa bahay. Kayo na lang po muna.” “Sure ka?” nagdududang tanong niya. “Opo. Pasalubong na lang po ng chips at mga drinks.” “I know, I know. Nakakapanibago lang na hindi ka natataranta na magbihis para sumama sa pamimili.” “Tinatamad po ako eh. Ingat na lang kayo ni Papa. Okay?” hinalikan ko siya sa pisngi bago siya samahan pababa. Pag-alis nila ay bumalik na ao sa kwarto at pagkasarang- pagkasara ko ng pinto ay lumabas nagliwanag bigla yung kwintas ko at lumitaw si Zephyra sa tabi ko. Tinitigan ko pa sya at pinunasan ang mata ko bago ulit siya tignan.
The Demon-Angel Chapter Twenty Part 1
MonicaLumipas ang first period at hindi nawala sa isip ko ang sinabi na iyon ni Nathan. Paano niya nasabi iyon? May alam ba siya tungkol sa akin?“Ang lalim naman at ang iniisip mo?” tanong ni Mikael na siyang katabi ko. Practical Research na ang subject kaya naman nakapakikot ang upuan namin. Katabi ko si Mikael habang kaharap ko si Nathan. Nasa tabi niya si Kiel na gumagawa na ng Powerpoint Presentation para sa defense. Busy ang lahat sa room at may mga nagbubulungan.“Ah, wala iyon.” sai ko na lang.“Therese, you know that the pages must be at least 10 and this is only five pages. Ilan beses ko na binilin sa inyo ito.”“Well, you should adjust your requirement. Mahirap maghanap ng sources.”“I will not approve your research topic without even checking if there is no enough sources. I could give you links for this topic if you want.”
Latest chapter
The Demon-Angel Chapter Forty
Monica It’s been seven years since I graduated from Senior High school and ever since I became a full angel. It's been seven years but I still can't remember the things that I want to remember. Umabot na lang ako sa point na binalewala ko na iyon at inisip na nago-overthink lang ako. “Hey! Ang aga-aga nakabusangot ka. Baka mamaya magtaka ang students mo.” sabi ni Geca na kasabay ko maglakad sa hallway. “They won’t be. Mas pipiliin nila na lokohin at biruin ako kaysa magtanong kung bakit ako nakasimangot.” “They are from HUMSS after all. Ang batch na hawak mo ngayon ay tinuturing na sa sakit sa ulo sa Junior High Department. Okay naman ang grades pero bagsak daw sa manners.”
The Demon-Angel Chapter Thirty- Nine
Monica Nang idilat ko ang mga mata ko ay madilim ang paligid. Nakita ko si Geca na natutulog sa gilid ng kama na hinihigaan ko. Nakatingin ako sa digital clock at nakita ko na pasado alas-dyes na ng gabi. Daha-dahan akong bumangon pero mariin akong napa-pikit nang sumakit ang ulo ko. “Bes?” Napamulat si Geca at aad akong inalalayan. “Okay ka lang ba? Wala bang masakit sa iyo?” Umayos ako ng upo at marahang hinawakan ang ulo. “I’m fine. What happened?” “Sandali, tatawagin ko lang sila Sir Raguel.” Lumabas ng clinic si Geca at ako n
The Demon-Angel Chapter Thirty- Eight
Monica Paglabas ko ng barrier ay ramdam na agad ang malakas na pwersa. Naglakad ako para hanapin sila Mikael at Nathan. Pero dahil sa lakas ng pwersa na pinapakawalan nila at sa bilis ng kilos nila ay nahirapan ako. “Mikael! Nathan!” Sigaw ko pero walang sumasagot. Patuloy ako na naglakad at kung minsan ay matutumba ako dahil biglang yayanig ang lupa. They are taking their fight seriously. Can I really stop those two? As I walk closer to the source of the aura, I can feel my energy being drained. Could it be because of their overwhelming aura?
The Demon-Angel Chapter Thirty- Seven
Nathan Nang kumawala si Monica sa chain para labanan ang demon na naisummon ni Therese ay mabilis kong sinipa si Mikael. I’m pretty sure that Monica will have a good fight with that demon since that one is Dearil. He is the one who killed Demenise. Tulad ng inaasahan, mabilis na nakatayo si Mikael. “What do you think you’re doing?” “Stopping you from doing something that you should not do. Come on, Mikael. Just let her have a fight.” “Let her have a fight so that you can take advantage of the situation once she loses her control? Do you really think I would let that happen?” “Well, that’s why I made sure that you will be somewhere far away. Para hindi
The Demon-Angel Chapter Thirty- Six
Monica Naka-alalay sa akin si Ms. Yanika habang papunta sa kabilang kwarto kung nasaan si Geca. “Dahan-dahan lang. Huwag kang magmadali dahil hindi naman aalis si Geca sa kwarto.” “Kaya ko naman na po. Promise.” “Ang kulit mo. Mana ka sa nanay mo.” Tinawanan ko lang ang sinabi ni Ms. Yanika. “Marami na nga po ang nakapag sabi.” Pagpasok namin ng kwarto ay sakto lang na kababangon lang ni Geca. Ngumiti sa akin si Kuya Rapahel bago tapikin ang balikat ko. “You managed to come back into your senses when your demon form took over. Demenise would be so proud of you.”
The Demon-Angel Chapter Thirty- Five
Monica Umupo na si Ms. Yanika sa tabi ko bago itapat ang kamay niya sa mga sugat ko. "I'm still not good at healing, so please bear with the pain. I'll do my best to lessen the pain that you're going to feel." Napatango na lang ako dahil sa sinabi niya. "You must be confused right now." Napatingin ako kay Ms. Yanika nang sabihin niya iyon. Nananatili lang ang atensyon niya sa pagpapagaling ng mga sugat ko. "I was also confused a few days ago just like you." "Ano po ang ibig niyong sabihin?" "Naguluhan din ako.
The Demon-Angel Chapter Thirty- Four
Monica Mabilis naging pangyayari. Sa isang iglap lang ay hawak hawak na ng demon si Geca. “You ruined my plan. Should I kill you?” Hawak na muli ng demon ang espada niya at itinapat iyon sa leeg ni Geca. Mabilis akong nagsummon ng weapon. Isang crossbow ang naisummmon ko at napangiti ako nag balot iyon ng holy symbols at may lumabas na bolt sa rail nito. Itinapat ko iyon sa direksyon niya bago siya balaan. “Let her go!” Imbis na matakot ay ngumisi lang siya at idiniin ang blade ng espada sa leeg ni Geca. “Are you not afraid that you’ll hit this liar?” “I believe that my mom taught me how to shoot an arrow properly.”
The Demon-Angel Chapter Thirty-Three
Monica Naka-ngisi siya sa amin at nang-aasar na tumingin “You won’t be able to summon a holy weapon. Your heart is full of hatred.” “Then maybe I’ll just use this to kill you.” Nagawa kong muling masummon ang isang malaking espada. Mas malaki iyon kumpara sa nauna kong naisummon. Mas ramdam din ang kakaibang lakas nito. “Just like what your friend said, it's futile.” Napatingin kami ni Geca sa kinatatayuan namin nang may mabuong demonic pentagram doon. Tila kusang gumalaw ang mga kamay ko at itinulak si Geca palayo. May bumulusok na mga chain at pumulupot sa akin. Sa pagkilos ko ay dumidiin ‘yon at ilang sandali pa ay napasigaw ako nang may lumabas na mga tinik doon at bumaon sa balat ko.
The Demon-Angel Chapter Thirty- Two
Monica“Ah, this place. It feels so good to be back in this place.”That figure…That face and that voice…I’m sure it was him!Lumuhod naman si Therese sa demon na kaharap niiya.Mahaba ang buhok nito at naka-suot ito ng isang pants. Wala itong pang-itaas kaya naman makikita ang mga sugat niya katawan.Yumuko si si Therese na tila ba sinasamba ang nasa harap niya. “Satan, the prince of wrath.”How pathetic. Iniisip pa rin niya na si Satan ang na-summon
