"Just promise me one thing...that you will never be sad again, okay?" Biglaang saad niya sa akin ngunit nag bingi-bingihan lamang ako at pilit iniba ang usapan.
Ayokong naririnig ang mg ganoong salita mula sa bibig niya. Ayoko.
"Kung pa pipiliin ka, ang kaharian o, ang mga minamahal mo sa buhay?" pag-iiba ko sa usapan. Habang pareho kaming nakahiga sa damuhan at nakatanaw sa madilim na kalangitan.
"What kind of question is that? Ofcourse I will only choose one," huminto muna siya at naramdaman ko ang pag-baling niya sa akin ng tingin. Sakto na man na lumingon din ako sa gawi niya kaya nag tagpo ang mga ma ala-abuhing mata ko at ang kulay kahel na mga mata niya.
"Ano nga ang pipiliin mo, pa excite pa, eh." Munting halakhak lamang ang na-i-sagot niya sa akin bago siya magsalita uit.
"Ofcourse, I will always choose the Kingdom." saad niya at agad na ibinalik ang atensyon nito sa mga napakaraming bituin na naka paskil sa kalangitan. Kasabay na man nito ang pagkawala ng ngiti sa aking mga labi at ibinalik narin ang atensyon ko sa langit.
"G-Gano'n ba?" Pinilit kong hindi ma piyok sa aking pagsasalita. Ramdam ko ang sakit na bumaon sa kaibuturan ng aking puso, kasabay ang malamig na simoy ng hangin at ang tunog ng mga nag ba bang-ga-ang sanga ng puno.
Kumunot na lang ang noo ko ng makita ko ang napaka aliwalas na sinag ng buwan kanina ay parang nahahaluan na ito ng kulay pulang tinta. Napabalikwas agad ako mula sa aking pagkakahiga sa damuhan. Dahil parang alam ko na kung anong nangyayari.
"L-Lary?" Mas dumoble pa ang kaba sa dib-dib ko ng makita ko ang kina hihigaan niya kanina na wala ng kahit ni anino niya doon. Hinahanap ko siya sa buong kakahuyan, ngunit wala talaga.
Tumulo na ang mga luha ko sa magkabilaan kong mga mata.
"H'wag na man ganito, oh! Lary! Ano ba!" halos ma pugto na ang ugat ko sa aking leeg dahil sa kakasigaw ko sa pangalan niya. Habang naghahanap sa madilim na kakahuyang iyon ay dumapo agad ang mata ko sa isang bagay na kumikinang sa lupa 'di kalayuan sa aking kinatatayuan.
Agad akong tumungo roon at mas napa hagulhol pa ako ng makita ko ang kabiyak na kuwintas na aking suot-suot. Nanginginig ang aking kamay na pinulot iyon kasabay nito ang pag-ihip ng hangin na napaka lamig at ang pagdaan ng isang napaka pamilyar na boses sa aking teynga.
"Makakalimutan mo rin ako, Elona...please be well." Mahinang bulong nito sa aking teynga kaya napa lingon kaagad ako.
"L-Lary? Ikaw ba 'yan? H'wag mo 'kong iwan p-please..."
Elona's POV“Ahh!” sigaw ko habang hawak hawak ng aking kanang kamay ang aking dib-dib dahil sa kaba. 'Yung panaginip na namang iyon, pa ulit-ulit nalang, jusko. Sabay hilamos ko ng sarili kong kamay sa aking pagmumukha.Tumingin ako sa aking orasan at hindi na ako nagulat na eksaktong alas-dose na naman ng madaling araw ako nagising. Nasanay na rin kasi ako dahil sa pa ulit-ulit nalang itong nangyayari sa ‘kin.“Sino ba kasi 'yong babaeng 'yon? Bakit palagi ko nalang siyang napapaginipan?” mukhang tanga kong tanong sa aking sarili, na mismong ako ay hindi ko ‘to ma sagot-sagot.Nasa kalagitnaan ako ng malalim kong pag-iisip ng bigla nalang bumukas ang pintuan ng aking kuwarto at iniluwa doon ang hindi maipintang pagmumukha ni tita Brena.Akala ko nakatulog na siya?“Ano ba 'yan Elona! Madaling araw pa’t ang ingay ingay mo na! Tatahimik ka? O, papalayasin kita?!” galit na si
Elona's POVNaghahanap na ako ng pwede kong ma bili ngayon, “Ate, magkano po ‘to?” sabay turo ko doon sa nakatumpok na karneng manok. “ Tatlong daan ‘yong kilo niyan,” nanalaki naman agad ang aking mga mata dahil sa sobrang mahal. Grabe, gold ba ‘yan?“Sa susunod nalang po siguro ako bibili,” hindi na ako babalik sa inyo, napakamahal ng paninda niyo!Napahinto nalang agad ako sa aking paglalakad, ng may matandang babae, na uugod-ugid na huminto sa aking harapan. Naawa naman agad ako dahil sa kalagayan nito, punit-punit na ang kasuotan niya at halatang wala pa itong kain dahil sa nakahawak ito sa kanyang tiyan. Ang ngipin naman niya ay parang kasing dilaw na ng mais. Dahilan upang makaramdam agad ako ng awa sa matanda.Ibigay ko nalang kaya ang buong sahod ko? Marami-rami pa namang pwedeng maluto sa ref sa bahay, may trabaho din naman ako bukas, kaya okay lang naman siguro.“U
Elona's POVMuli akong napatingin sa aming bahay sa huling pag-kakataon, “ Pasensya na sa inyo tita Brena, Lia, pero ‘diko na kaya ang pang mamaltrato niyo sa akin.” sabay talikod ko na at naglakad papalayo roon.Saan na ako pupulutin nito ngayon?Napatawa nalang ako ng mapakla. Siguro mamamatay tao ako sa nakaraang buhay ko, kaya ganito nalang ako ka malas. Napahinto nalang ako bigla sa kalagitnaan ng aking malalim na pag-iisip, dahil sa sobrang lakas ng hangin na tumatama sa aking mukha.Napalingon nalang akong bigla sa aking likuran ng maramdaman kong parang may nakamasid sa akin.T-teka? N-Nasundan ba, ako ni Lia?Nanginginig kong nilapitan ang damuhan, kung saan may nakikita akong gumagalaw mula roon. “S-sinong nariyan? M-may tao ba diyan?” kinakabahang turan ko. Habang hinay-hinay na tinatanaw kung sino ba ang naroon.“Moew!”“Ay, kabayo!” sab
Elona's POVDahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad agad sa akin ang napaka puting kisame, hindi ito ‘yong kuwarto ko. Tama, umalis na pala ako kina tita so…nasaan ako?Patay na ba, ako? Ito na ba ‘yung tinatawag nilang kabilang buhay?Napakapit nalang akong bigla sa aking ulo dahil biglaan nalang sumakit ito at unti-unting bumangon mula sa aking pagkakahiga. Hindi pa pala ako patay.Bakit sobrang sakit naman yata ng katawan ko? Sabay hawak ko sa aking binti. Napangiwi nalamang akong bigla sa sobrang sakit na nanggaling dito.“Pero teka? Nasaan ako?” sabay libot ko sa kabuuan ng nitong kuwarto. Base sa itsura nito ay nasanisang hospital ako. Teka? Nasaan na ‘yong nagdala sa’kin dito?Akmang aalis na sana ako mula sa aking pagkakaupo sa kama ng bigla nalang mas sumakit pa ang sugat ko.“Aray!” daing ko, “Pero nasaan ako? Imposible na mang nadala
Elona's POV “Umm, pwede ba akong mag-tanong?” nahihiya kong saad sa kanya. Hindi parin kasi siya umaalis simula kanina, para raw may kausap naman ako. Napakabait niya para sa isang lalaki. “Ah, sige ano 'yon?” nag-aantay na lamang siya sa aking itatanong kaya nama’y hindi na ako nag pa tumpik-tumpik pa at tinanong ko na agad siya. “Kilala mo ba, kung sino ang nagdala sa akin dito? At saka… wala akong ka alam-alam patungkol sa unibersidad na ‘to.” “Ahh—‘yon ba? Si Admin Kairo ang nagdala sa'yo dito, sa p-paaralan.” parang napipilitan niyang sabi ngunit ipinagsawalang bahala ko nalamang iyon. “Gano’n ba, maraming salamat pala sa tulong, at saka… saan ko ba mahahanap ‘yung sinasabi mong si Admin Kairo?” diretsahang tanong ko sa kanya. Gusto ko kasing pasalamatan man lang siya dahil sa pagsagip niya sa akin doon da kagubatan. “Huwag kang mag-alala, lady, makikilala mo rin siya sa ngayon, magpapakila
Elona's POV"Oo ako nga 'yon, anong kailangan mo?" seryoso niyang saad sa akin na walang kahit anumang emosyon mula sa kanyang pagmumukha.Sinenyasan naman niya ako na ma upo malapit sa kinaroroonan ng table niya dahilan upang manghina ang tuhod ko't bumilis na naman ang tibok ng aking puso.Pero kahit na kinakabahan, ay pilit ko paring nilabanan ito at tumikhim muna bago magsalita ulit."G-Gusto ko lang po sanang magpasalamat sa ginawa niyong pag-dala sa akin dito at sa pag-bibigay ng libre kong edukasyon. Lalong-lalo na sa pag-ligtas mo sa akin mula sa kagubatan." seryoso kong pagpalasalamat sa kanya habang pinipilit ko ang aking sarili na hindi ma utal.Napaangat naman agad siya ng kanyang ulo mula sa pagbabasa niya ng diyaryo at kunot noo akong binigyan ng tingin."Me? I brought you here?" Saad niya sa akin pabalik sabay turo niya sa kaniyang sarili na animo'y hindi ito ma kapaniwala sa sinabi ko.M
Elona's POVAraw nang sabado ngayon at 7:00am palang ng umaga ay gising na ako. Na pag planuhan ko kasing mag libot-libot muna dito sa unibersidad. Wala namang klase ngayon ang mga estudyante siguro, dahil sabado na man. Para hindi na rin ako mawala kung maghahanap man ako ng classroom ko sa lunes.Nakasuot ako ngayon ng simpleng puting damit pang-itaas at ang pang ibaba ko naman ay palda na hanggang tuhod ko. Mabuti na lang at may nahalungkat ako doon sa kabinet.Kanino kaya 'tong damit na 'to? Ngayon pa lang, pasensya na...wala na talaga akong ma-i-suot eh.Naka lugay lamang ang aking hanggang beywang na buhok. Hindi na rin ako nag abalang maglagay ng kahit anong pampaganda sa aking mukha dahil wala naman akong gano'n. At saka...hindi naman kailangan 'yon, basta mabuhay ka lang rito sa mundo, okay na 'yon. Napaka swerte mo na."Pero manghuhula ba ang gumawa ng kuwarto na 'to? O, lahat talaga na kuwarto rito ay may disenyong bulaklak?" nagtatakang
Elona's POVTinuro ni Marvin kung saan 'yong magiging locker room ko. Na mangha nga ako kasi may kanya-kanya kaming mga lagayan ng aming mga gamit.Pumunta na rin kami sa gymnasium nila rito, hindi na ako na gulat ng napakali nito. Cafeteria nga nila sobrang magarbo eh, ano pang aasahan ko sa gymn nila?Kahit papaano kasi, nakapag-aral naman ako ng elementarya sa sarili kung sikap. 'Yun nga lang, hanggang grade 6 lang. Pero kahit gano'n nakatulong pa rin ito sa akin para matuto ako ng kahit kaunting Ingles man lang.Naalala ko pa noon kung pa'no tumutol roon si tita no'ng nalaman niyang nag-aaral ako ng palihim.Dahil wala naman daw akong ma papala sa ka-ka-aral ko. Kaya ginawa niya ang lahat upang ma patigil ako. Ayaw na ayaw niyang nakikita akong uma-asenso o, sumasaya.Ano ba EL? Nandito kana oh? May tumulong na nga sa iyo, kaya't h'wag m
Elona's POV"H-hindi..." napahawak ako sa aking baba dahil sa sobrang emosyon na bumabalot sa'kin ngayon. Ipinalibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng dalampasigan at kitang-kita ng dalawang mata ko ang nagsisidlakang mga Christmas lights at ang naka kalat na parang red carpet na pulang rosas sa buhanginan.Napa tingin din ako sa gilid ko ng marinig kong may kumakanta doon and it was a chiore, na puno ng puro staff dito sa resort.Dahan-dahang dumapo ang mga mata ko sa mga taong nandito ngayon. I-It was Lavisha with a baby in her hand at Kairo. Ang kasunod namang naka agaw ng pansin ko ay ang lalaking naka itim na suit na nasa gitna nila Lavisha.Dahan-dahan akong humakbang pa punta sa gawi niya at kitang-kita ko ang napakalawak na ngiti na naka paskil sa mukha ni Laurier. Sa bawat paghakbang na ginawa ko ay siya naman ang pag hangin ng malakas sa dalampasigan dahilan upang dalhin nito ang buhok
Laurier's POV"It's the day, ready na ba ang lahat?""Oo naman, ano akala mo sa'min? 'Di ba hon,""Yup. It's all set, brother. And anyway, thank you for letting us explore the world of human," I just silently chuckled."Most welcomed. And take note, that's only for today, okay? Malalagot ako sa Asawa ko kung mapapansin niyang wala sa leeg niya ang kuwintas.""Yeah, yeah. Whatever," natatawang nilagay ko na ang phone sa table. I stared at my wife's beautiful face. She's still asleep right now, it's still 5am in the morning. Hinaplos ko ng marahan ang kaniyang buhok dahilan upang mag mulat siya ng mata."Hey, you're awake already?" bumangon siya at kinusot-kusot ang kaniyang mata. "Give me a kiss." ininguso ko agad ang aking mga labi. Tinampal naman niya ng mahina ang aking balikat sabay tabon sa kanyang sariling bunganga.
After two weeks. Yes, you read it right. Two freaking weeks at ngayon pa mismo ang araw na pupunta kaming pareho sa Palawan para sa honeymoon namin, pero heto kami ngayon, walang imikan na nagaganap."Hey, Anak, where's your husband? Dapat nasa Palawan na kayo ngayon 'di ba?" ngumiti lamang ako ng simple."Siguro busy lang Ma, p'wede namang ipag-pabukas na lang,""Ha? But it's already two weeks, naman, mamatay yata akong walang apo nito." nanlaki naman kaagad ang mga mata ko dahil sa sinabi ni Mama at napa upo na lang sa sofa."Mom! Pupunta lamang kami doon para mag rellax, 'yun lang." giit ko."Nag-away ba kayo?""H-Hindi, ah!" napa lakas ko pa ang tono ng boses ko kaya napa mura na lang ako ng palihim. Nasa'n na ba kasi ang lalaking 'yon? Sabi kong sunduin ako sa bahay ng alas nuwebe ng umaga ngunit hanggang ngayon wala pa.Bumalik na lang ako sa reyalidad ng maramdaman ko ang mga kamay ni Mom na humawak din sa kamay ko. Napa lingon
Elona's POVNever regret the day in your life that good days bring happiness, bad days brings experience's, worst days give lessons, and best days give memories.Marami na kaming napagdaanan ni Lary na mga problema sa buhay, at nandito na nga kami sa parteng pang habang buhay naming pangangatawan.It's been two years since he once proposed to me. And that was a unforgettable moment, imagine, laman kami ng mga diyaryo at balita dahil sa pauso niyang may pa kulong kulong pa."Elona Anak, are you ready?" I looked my reflection in the mirror in front of me. I'm stunning, like a princess in a white gown dress. I smiled at my Mom."P'wede pa bang mag back-out?" natatawang turan ko. Agad n umiling si Mom, "No, you're not allowed to." pabirong sabat naman ni Dad, na kaka pasok lamang sa loob ng kuwarto kaya napa iling-iling ako."Kayo talaga," hindi mapuknat ang ngit
Nagulat na lang ako ng biglaang may humawak sa kaliwang mga kamay ko."Laurier?" gulat na saad ko at nakita ko naman sa likod niya ang mangiyak-ngiyak na mukha ni Mama at Papa."Oo na 'yan!" sabay-sabay na sigaw ng mga reporter's na nasa likod ko kaya napalingon kaagad ako. Nakita ko pa iyong kaninang nagsabi sa akin kung anong pangalan ng restaurant na ang laki ng ngiti at abalang kumukuha ng picture's at gano'n rin naman iyung iba.Ibinalik ko sa harapan ang atensyon ko. Lumuhod sa harapan ko si Lary kaya napa atras kaagad ako at napahawak na lang sa sarili kong mga bunganga."A-Ano ba'ng n-nangyayari?" naguguluhan kong turan. Hindi siya nagsasalita at naka complete tuxedo pa siya ngayon at kita kong naka ayos talaga ang buhok niya ngayon. May binunot siyang kung ano sa kaniyang likuran at isa iyong maliit na kahon na kulay kahel.Binuksan niya ito at saka ngumiti ng napaka lapad sa aking harapan. Nanlaki ang mga mata king dumapo ang aking mga ma
Elona's POVIt was the best vacation ever for me. Bumalik na rin sa dating takbo ang buhay ko at kasalukuyang nagkakape ako dito ngyayon sa sala. Bumalik narin kasi si Dad sa kompanya. Kaya heto ako, walang ginagawa, hay."Ma'am," napa lingon kaagad ako sa aking tagiliran. It was Manang Eltra."Yes, Manang?""Pinapasabi po ng Dad niyo na gagamitin niya mun daw cellphone mo." kumunot agad ang noo ko. Nagtataka naman ako dahil parang hindi maka tingin ng direkta sa'kin si Manang ngunit ipinagsawalang bahala ko na lang iyon."Why? I mean, It's not a problem, but, he have his own cellphone right? And anyway, kanina ko pa napapansin, nasa'n pala si Mom?""Nasa kompanya din po Ma'am, nasira po ang cellphone ng Dad niyo," napa 'ohh' na lang ako at walang pag-aalinlangang inabot ang cellphone ko at ibinigay ito sa kanya."Here, paki sabi din kay Da
Nakipag debate pa ako kay Mom sa cellphone patungkol doon sa two-piece na sinali niya sa bag ko at hindi nga ako nagkamali, siya nga naglagay no'n.Napipilitang lumabas ako ng banyo habang nag-aantay na lang sa'kin si Lary sa labas para mag swimming na kami sa dagat. It's already 4pm in the afternoon and it was a good weather to do some sports swimming.Naka lugay lamang ang itim na buhok kong hanggang beywang ko lang. Habang ang magkabilaang kamay ko ay nasa harapan ko. Tanaw ko na dito mula sa aking kinatatayuan si Laurier and my jaw literally drop when I see his sparkling abs under the light of the sun. Ipinikit ko agad ang mata ko at sinampal-sampal ang aking pisngi ng mahina."Nagiging bastos na yata ang mata ko." mahinang bulalas ko sa sarili. Hahakbang na sana ako palapit sa kinatatayuan niya ng biglang may humarang na tatlong mga kalalakihan sa aking harapan."Hey Miss, what's your name?" may
Elona's POVHanda na ang mga gamit ko."Let's go?" nilingon ko agad ang pinangalingan ng boses na iyon."Let's go." may ngiting sagot ko sa kanya, "Mom! Alis na po kami!""Sige, Laurier, ikaw na bahala sa Anak namin, ah?" Tumango naman si Laurier sa sinabi ni Mama at hinawakan ang kanang kamay ko at pinagsiklop iyon."Ako na po ang bahala." may ngiti sa mga labing tumango si Mom at saka Dad. Kumaway na ako sa kanila habang papalayo na ang kotche naming sinasakyan. Nang hindi ko na makita ang bahay namin ay ibinalik ko sa kalsada ang aking atensyon at umayos ng upo.Tahimik lang ang naging biyahe namin pa puntang Siargao. Naroon din kasi ang sinasabi niyang resthouse niya. Nagka taon pa talagang magkapitbahay lang ng resort ang tutuluyan naminsa Resort ni Mr. Rincon."Hindi ba tayo bibili muna ng bangus? Grilled natin mamaya, b
"Ma'am Elona, nariyan na po si Mr. Rincon." lumingon ako sa aking likuran dahil sa imporma ng isa sa mga empleyado namin."Okay, get ready the dishes and make sure it's presentable.""Yes, Ma'am." tumango ako at lumabas na ng kusina. Dumiretso muna ako sa ladies comfort room at inalis ang suot kong pang kusina na damit at inayos ang hanggang above the knee skirt ko na suot at ang hapit na white t-shirt na pang taas ko.Mabuti na lang talaga at napa kalma ako ni Lary kanina, kung hindi, dumiretso na siguro ako sa bahay at nag mukmok. Handa na sana akong lumabas ng banyo nang laking gulat ko ng pumasok agad sa loob su Laurier. Napa tingin kaagad ako sa ibang cubicle at malakas na tinampal ang balikat niya."Ano na namang ginagawa mo dito!? Ladies comfort room 'to!" asik ko sa kanya ngunit hinawakan niya lamang ng mahigpit ang beywang ko at binigyan ako ng mumunting mga halik sa aking labi.