Chapter 5

POV: Harvy

Hindi niya inaasahan ang isinagot sa kanya ni Dahlia. Kung hindi papayag ang babae, siya ang talo. Kaya hindi siya nakapagsalita sa sinabi nito. Bigla siyang kinabahan, kung hindi papayag ang dalaga sa gusto niya, may mamanahin ito, siya ay wala. Kaya kailangan mag isip siya ng tama.

Mataman niya iyong pinagmasdan, nakipagtitigan ito sa kanya. Alam ng babae kung saan ang weakness niya. Ipinilig niya sa ibang direksiyon ang kanyang ulo.

Parang dito siya magkikita ng kasagutan sa mga gamit sa kanyang unit. Tiningnan niya ulit ang dalaga, nakatingin pa rin ito sa kanya. Kaya siya na lang ang bumasag sa katahimikan nila.

"Anong kailangan kong gawin para pumayag ka?" tanong niya dito sa mababang tinig.

"Una, isasama mo ako sa lahat ng lakad mo. Pangalawa, no more boys night. Pangatlo, hindi mo ako alila para utus utusan mo ako. Pang apat, let me handle all the finances, in short, magiging asawa talaga ako sayo. Okay lang din sa akin kung hindi tayo magsasama sa kwarto. Ayoko rin naman. Pang lima, ayokong papupuntahin mo dito kung sino man ang babae mo. Pang anim, lahat ng disisyon, dapat pag uusapan natin. Kung talagang gusto mong makipaghiwalay after three years, go lang. Ayoko namang ipilit ang sarili ko sayo. Para ito kay lolo kaya ako pumayag." Mahabang litanya nito.

"At sino ka naman para magdemand ng ganyan sakin?" Tanong niya "secretary lang kita."

"Ooops, another demand ko pala, hindi mo ako pwedeng pagtaasan ng boses or pagbuhatan ng kamay."

"Makapal din ang mukha mo no?"

"Sino bang may kailangan sa ating dalawa? Ikaw o ako? Matuto kang lumugar, hindi lahat ng tao ay mag aagree sayo, ibahin mo ako. Pag mali ka, mali ka! Baka layasan kita ngayon din, walang problema sakin."

Napabuga siya ng hininga. Ito ang sinasabi niya sa sarili. Paano siya kung umayaw ito. Tumayo na ang babae ng walang makuhang sagot mula sa kanya. Lalabas na ito.

"Wait," awat niya dito. Tumigil ang dalaga saka siya nilingon "okay, you win."

"And?"

"Anong and?"

"You need to apologize to me!"

"Apologize? No way!" Never siya nag apologize sa ibang tao.

"Okay, i'll go ahead" pinihit na nito ang seradura saka tuluyang lumabas.

Narattle siya sa ginawa ng babae. Hinabol niya ito saka naabutan malapit sa elevator. Hinawakan niya ito sa braso.

"Sandali nga Dahlia!"

"Bakit? Let me go!" Hinila nito ang braso "matuto kang humingi ng dispensa kapag nagkakamali ka. Perfect ka?"

"I'm sorry!"

"Wow.. sorry labas sa ilong? Maging sincere ka nga paminsan minsan. Ang plastic mo!"

Wala pang nakakapagsabi sa kanya ng mga ganitong bagay. Kung hindi niya lang kailangan ang babaeng ito, baka pinilipit na niya ang leeg nito.

"Please, bumalik tayo sa loob at mag usap tayo. Sorry sa mga nasabi ko."

Nauna ng bumalik ang babae sa loob ng unit.

"Ihahanda ko lang ang mga papel para alam natin ang mga kasunduan natin" sabi niya dito.

"No need" kinuha ng dalaga ang file case sa loob ng bag nito "ito, tig isa tayo nyan, may pirma ko na yan, pero basahin mo muna yan ng maayos para mas okay. Mahirap naman yung basta ka pipirma tas hindi mo naman naintindihan. Baka bandang huli sisihin mo pa ako."

"Akin na" inabot niya ang mga papel. Pinasadahan niya ng basa. Ang daming demands. Pero hindi siya nagreklamo. Dahil maliit na bagay lang naman ito. Tinatakan na niya ang mga papel saka pinirmahan.

"Lagyan mo ng date." Utos ng babae.

Sinunod niya naman ito.

"Ito na" iniabot niya ang mga papel.

"Sayo ito" iniabot nito pabalik ang isang naka stapler na papel. "Kung nabasa mo dyan, sabay nating aayusin ang lahat, simula sa mga foods and venue, mga ninong at ninang. Kung ako lang ang masusunod, gusto ko intimate wedding lang, pero ang request ni Lolo ay engrandeng handaan dahil baka huling kasalan na daw ito na madadaluhan niya."

"Pwede ko bang imbitahin si.. Audrey?"

"Nasa page 2, na walang ex mo ang pupunta sa kasal natin."

"Eh ex mo pwede?"

"Wala akong ex. Hindi pa ako nagkakaboyfriend. Saka kung may ex man ako, may delikadesa ako at may kahihiyan, bakit ko naman siya iimbitahin okay?"

"Hindi ko naman ex si Audrey eh."

"Nasa page 1, na hindi ka dapat mag girl friend habang mag asawa tayo. Binasa mo ba ha?"

Napakamot siya ng ulo. Sa totoo lang, hindi niya binasa lahat ang nakasulat. Natatamad siya. Saka ang gusto niya ay matapos na agad ang usapan nilang ito.

"Saka pag may kailangan ka, lagi kang may pakisuyo, hindi yung akala mo, lahat utusan mo. Saka ayokong tumira dito sa unit mo. Dito kayo gumagawa ng kababalaghan ng babae mo eh."

"Saan tayo titira, aber?" Tanong niya.

"May bahay ako. As in bahay, hindi apartment, hindi condo, kundi bahay talaga. May garahe at garden."

"Bakit doon pa, eh magkukunwari lang naman tayo sa loob ng tatlong taon?"

"Para lubus lubusin na natin. Para walang magduda, at siguradong hindi ka magdadala ng babae. Nakasulat din dyan na pwede kang magkabisita na lalaki sa bahay basta walang magwawalwal. Alam ko pa naman kapag nalalasing ka."

Napakamot siya sa ulo. Ano nga ba naman ang tatlong taon. Kakayanin niya ito. Nagpaalam na ang dalaga sa kanya. Hindi na ito nagpahatid.

Magkaibang magkaiba ito at si Audrey. Maasikaso ang nobya niya, ito namang si Dahlia, akala mo walang kasama. Saka hindi nakikioagtalo sa kanya si Audrey. Laging sumasang ayon. Ito namang si Dahlia, akala mo pantay sila ng estado sa buhay. Hindi nya pa rin alam kung saan napulot ng lolo niya ang mag amang yun.

Tumunog ang phone niya, sa wakas, si Audrey!

"Hi baby, sorry kung ngayon pang ako nakatawag ha. Kumusta ka na?" Sabi ng babae sa kabilang linya.

"Okay naman ako baby. Kailan ka uuwi?"

"Hindi pa sure eh, may problema ba?"

"We need to talk."

"About what?"

"Kailangan kong sabihin sayo to sa personal."

"Next month pa ako uuwi eh."

"Please baby, come home"

"Ay, wait lang baby, my dad is calling me, i love you, bye!" Inoff na nito ang phone.

Nag alala siya. Malamang hindi na umabot si Audrey sa kasal niya. Hindi na niya ito makakausap ng maayos. Wala na siyang magagawa pa.