TCMWMD 1

“Shaina Point of View”

Hindi ako makapagsalita dahil sa sinabi ng kaharap ko. Hindi ko alam ang isasagot ko.He didn’t offer me a job, ang inaalok niya sa akin ay isang kasal. Hindi ako makatingin sa kaniya ng diretso, masyado akong nabigla.

“Mr. David, trabaho kasi ang pinunta ko dito hindi kasal. Kung nagbibiro naman kayo hindi po magandang biro iyan,” pinilit kung magpanggap na natatawa pero itong kaharap ko ay hindi man lang nagbago ang reaksyon. Prenteng nakaupo ito habang naka- krus ang kamay.

“Did you think it's just a joke, Miss Shaina?” Napangiwi ako dahil sa tanong nito, hindi ko naman matatanggap ang alok niya na pagpapakasal kung totoo man ang sinabi niya.

“I'm here to deal with you, I'II give you money for your mother. Tanggapin mo ang alok kong kasal ibibigay ko sa'yo ang pera kahit magkano,” diretsong saad nito. Hindi ako nakaimik dahil sa pagtataka, paano niya nalaman na kailangan ko ng pera para sa nanay ko? Sinabi siguro ni Leti sa kaniya na nangangailangan ako ng pera, pero alam kaya ng kaibigan ko na kasal ang inaalok nitong si Mr. David?

Bigla naman pumasok sa isip ko si Mama. Yes, I need money pero hindi sa ganitong paraan. Kung tatanggapin ko ang alok niya kailangan kong magpakasal sa kaniya at para ko na rin binenta ang buo kong pagkatao. Isa sa katanungan ko kung bakit kasal ang inaalok nito.

“One last question, tatanggapin mo ba ang alok ko sa'yo or not?” Seryosong tanong nito, ilang saglit pa ay nagsalita na rin ako.

“Pasensya na Mr. David pero hindi ko matatanggap ang alok mo. Marangal na trabaho po ang gusto ko, kung wala na kayong sasabihin aalis na po ako.” Sabi ko at sinukbit ko ang bag ko at tumayo. Bago pa man ako naka- isang hakbang biglang nagsalita si Mr. David.

“Here's my calling card if you change your mind just call me,” saad niya. Sinundan ko nang tingin si Mr. David ng tumayo ito sa upuan at nilampasan ako nito. Napabuga ako ng hangin at saka ko binalingan ang calling card na nasa table. Kinuha ko na lamang ito at tinignan, bago na ulit ang number na nakalagay dito. Isiniksik ko na lang sa shoulder bag ko ang calling card at saka napagpasyahang umalis ng restaurant.

Umuwi ako sa apartment ni Leti ng mabigat ang loob. Hindi ko alam kung bakit, nanghihinayang ako sa offer ni Mr. David. Pero hindi ko naman kayang tanggapin ang alok na kasal kahit na bibigyan ako nito ng malaking pera.

Habang nakahalumbaba ako sa sofa at bigla na lamang tumunog ang ringtone ng cellphone ko senyales na may tumatawag. Pagtingin ko sa screen ng cellphone ko ay nabasa ko ang name ni Jam. Pagkasagot ko ng tawag ay narinig kong umiiyak si Chin at Tintin, maski si Jam ay naririnig kong sumisinghot.

“Jam,may n-nangyari ba? Kinabahan kong tanong, nanginginig ang kamay ko habang hawak-hawak ko ang cellphone ng mahigpit.

“Jam, may nangyari ba kay Mama? Sagutin mo ang tanong ko?!” Napataas ako ng boses dahil hindi nagsasalita si Jam puro iyakan lang ang naririnig ko. Gustong bumagsak ng luha ko pero pinipigilan ko lang dahil ayaw kong mag-isip ng masama.

“Ate… Si Mama…” Umiiyak na wika ni Jam, kusang tumulo ang luha ko. Alam ko na ang sasabihin ni Jam pero hindi muna ako nagsalita at hinayaan kong magpatuloy siya sa pagsasalita.

“I-inatake si Mama sa puso kanina at kararating lang namin nang hospital. Ang sabi ng doktor lumala na daw ang karamdaman ni Mama. Kailangan na daw niyang maoperahan sa lalong madaling panahon,” nanikip ang dibdib ko dahil sa huling sinabi ng kapatid ko.

“Kailangan niya rin madala sa malaking hospital para sa malaking gamutan, Ate.”

“J-jam, h'wag ka ng umiyak. Si Ate ang bahala, hangga't wala pa ako d'yan bantayan mong mabuti si Mama at sila Chin at Tintin.” Pagkasabi ko no'n ay nagpa-alam na ako na may aasikasuhin lang at tatawag na lamang ako mamaya. Sumasakit ang ulo ko dahil sa malaking problema na ito, ito na nga ang kinatatakutan ko. Ang lumala ang sakit ni Mama at mauwi sa malaking operasyon.

Napahilamos ako ng mukha dahil sa matinding frustration.

“Saan ako makakahanap ng malaking halaga ng pera?” Bulalas ko habang mariing nakapikit, bigla akong napalingon sa shoulder bag ko ng biglang maalala ang calling card na binigay ni Sir David

Matagal kong pinakatitigan bago ko napagpasyahang tawagan ang calling card na ibinigay sa akin.

Nang sagutin ang tawag ko ay malakas ang kabog ng dibdib ko habang hinihintay kong magsalita ang nasa kabilang linya ng telepono.

“Nagbago na ba ang isip mo?” Nagulat ako dahil sa biglaang tanong ni Sir David mukhang inaasahan na niya na tatawag ako.

“Tinatanggap ko na ang inaalok mo, Sir. Pero may hihingiin sana ako sa'yong pabor,” lakas loob kong sabi. Tutal para sa pamilya ko ang gagawin kong desisyon na ito lulubusin ko na ang paghingi ng pabor.

“Say it. ”

“I need money as soon as possible. Kailangan ko ng pera para sa Mama ko,” kagat labi kong sabi. Alam kong para na akong babaeng mukhang pera dito, no choice ako kundi kapalan ko na ang mukha ko. Hindi ko man alam kung ano ang naghihintay sa akin sa desisyon kong ito mahirap itong gagawin kong desisyon pero kailangan kong gawin ang mas makakabuti para sa pamilya ko.

“Okay, I give you money tomorrow. Prepare your self because starting tomorrow you will come with me in my house,” ayon lang ang sinabi ng lalaking ngayon ko pa lang nakilala at binabaan na ako ng telepono. Para akong lantang gulay na naupo sa sofa, sa mga oras na ito ay wala ako sa tamang pag-iisip. Sana lang tama ang naging desisyon ko pero kung ano man ang kapalaran naghihintay sa akin ay hindi ako magsisisi na tinanggap ko ang alok ng isang misteryosong lalaki.

Napalingon ako sa pintuan nitong apartment ko ng biglang bumukas ito at bumungad sa akin si Leti na humahangos pa at mukhang may emergency.

“Best, nalaman mo na ba ang nangyari sa Mama mo? ” Marahan akong tumango, nilapitan naman ako nito at niyakap.

“Leti, kailangan ako ni Mama ngayon pero hindi ako makauwi sa probinsya. Kailangan kong katagpuin si Mr. David bukas dahil tinanggap ko na ang alok niya,” umiiyak kong saad.

“Ako na lang ang uuwing Probinsya, Best.”

“ 'Di ba may trabaho ka? H'wag na lang Leti, nakakahiya kay Ma'am Angelou kung hindi ka papasok,” saad ko at humiwalay sa yakap.

“Ano ka ba Shaina?! Hindi na iba ang turing ko sa inyo. Basta ako na ang bahala kay Tita at ikaw naman asikasuhin mo ang dapat mong asikasuhin. Sa ngayon kailangan mo munang tumigil sa pag-iyak dahil pumapangit ka! Magiging okay din si Tita, alam naman natin na lalaban ang mama mo sa sakit niya.” Pagpapalakas ng loob na sabi ni Leti, marahan akong tumango bago pinahid ang luha sa pisngi ko.

“Saka ko na lang sasabihin sa'yo ang tungkol sa inaalok ni Mr. David, masyadong mabilis ang mga pangyayari. Halos hindi ko na alam ang gagawin ko, naguguluhan ako kung alin ba ang dapat gawin at hindi. ” Malungkot kong wika, siguro bukas ko na lang iisipin ang ibang problema ko.

“Relax mo lang sarili mo h'wag kang masyadong stress kasi hindi makabubuti sa kalagayan mo iyan Shaina,” paalala ni Leti sa akin.

“Pero curious talaga ako kung anong trabaho ang inaalok sa'yo. Puwede mo ba sabihin sa akin? Para naman kahit papaano ay may bitbit akong goodnews kay Tita.”

Napaiwas ako ng tingin sa kaniya dahil wala akong balak sabihin sa kaniya ang napag-usapan namin ni Mr. David

Patawarin mo ako Leti pero hindi ko kayang sabihin sa'yo na hindi trabaho ang inaalok sa akin ng binatang iyon.

“A- ano kasi, iyong trabaho na inaalok sa akin ay pagiging yaya ng mga anak ni Mr. David,” pagsisinungaling ko.

“Yaya? Sigurado ka ba na pagiging 'Yaya' ang inaalok sa'yo?” Nagtatakang tanong nito, tumango naman ako bilang oo.

“Malaki ba ang sahod? Hindi naman ba masungit si Mr. David? Sure ka na ba sa trabahong iyon?” Sunod-sunod ang tanong ni Leti sa akin, nagkibit-balikat lang ako.

“Mag- aalaga lang naman ng mga bata Leti. Kaya hindi na hassle sa akin para mag-alaga ng mga bata,” saad ko.

“Kailan start ng work mo? ”

“Bukas. Bukas ako magsisimula sa trabaho,” sabi ko.

“Single dad ba si Mr. David? ”

“Hindi ko alam, siguro naman kumpleto ang pamilya nila.” Pagsisinungaling ko, hindi ko gusto magsinungaling pero kapag nalaman ni Leti ang totoo malamang pipigilan niya ako. Pero dahil nakapangako na ako kay Mr David na pumapayag na ako wala na itong atrasan pa.

“Dapat alamin mo Shaina! Para naman kapag single dad ikaw na lang ang maging nanay ng mga anak niya,” biro ni Leti. Napabuntong hininga naman ako dahil sa sinasabi nito, wala ako sa mood na makipag biruan sa kaibigan ko dahil inaalala ko si Mama. Kamusta na kaya siya? Maayos na kaya ang kalagayan niya? Ang dami kong katanungan pero wala akong magawa kundi manalangin para sa kaligtasan ni Mama.

“Magagalit kaya sa akin si Ma'am Angelou? Kasi two weeks pa lang ako sa restaurant niya tapos magre-resigned kaagad ako,” malungkot kong sabi. Hindi pa nga ako nakaka-isang buwan sa trabaho pero kailangan kong pumili kung ano ang mas makakabuti para sa lahat.

“Hindi 'yon magagalit, mabait ang boss natin at walang dahilan para magalit sa'yo iyon. Alam naman natin na maiintindihan ni Ma'am Angelou ang sitwasyon mo siyempre kailangan mo nang mas malaking sahod para sa Nanay mo,” Ani ni Leti.

Marahan akong tumango. “ Sa totoo lang ayaw kong mag-resigned. Napamahal na sa akin ang restaurant at ang pagiging waitress ko. Pero kailangan kong magdesisyon at para sa ikaliligtas ng buhay ni Mama. Sa panahon ngayon kung mahirap ka wala kang pera. Kapag nagsikap ka, giginhawa ang buhay. Pero bakit gano'n? Nagsisikap naman ako pero bakit ganito pa rin ang buhay ng pamilya ko?” Mapait akong ngumiti bago napabuntong hininga.

Hinawakan ni Leti ang kamay ko at marahan itong pinisil. “Huwag mong isipin na wala kang ambag sa mundong ito my friend. Alam kong balang araw ang mga paghihirap na dinaranas mo para lang guminhawa ang pamilya mo ay may magandang mangyayari. Siguro hindi lang ngayon pero malay mo magising ka na lang maginhawa na ang buhay niyo tapos si Tita wala ng iniindang sakit. ”

Nanatili akong tahimik at hinayaan siyang magpatuloy sa pagsasalita. “Nakalilimutan mo na ata, saksi ako sa mga paghihirap mo para lang matustusan ang pangangailangan ng pamilya mo. Kung paano ka umiyak, magsabi sa akin ng mga problema mo. Kaya kung gusto mo ngayong umiyak, sige lang. Iiyak mo lang 'yan basta kapag tumigil ka sa pag-iyak. Hindi mo na puwedeng sisihin ang sarili mo sa lahat ng nangyayari sa inyo."

“Salamat talaga Leti. Kung wala ka paano na lang kami, napaka-suwerte ko dahil naging kaibigan kita. Kung wala ka wala akong masasandalan.” Niyakap ko siyang muli at isiniksik ko ang mukha ko sa leeg niya. Tama siya, hindi ko dapat sisihin ang sarili ko.

“Para ka pa din bata my friend. Kapag tayong dalawa lang ang magkasama parang ikaw pa ang mas malala. Akala ko ako lang ang iyakin kapag iniiwan nang jowa pero ikaw din pala,” biro niya. Natawa ako dahil tama siya, iniiyakan niya ang mga lalaking nang-iiwan sa kaniya.

Humiwalay ako sa pagkakayakap at nakangiti siyang pinagmasdan. “ Magkaiba naman kasi tayo ng pinagdaraanan, Leti. Pero tama ka, dapat malakas lang ako parati. Lalo na ngayon mahirap itong pinagdadaanan ko pero para sa pamilya magiging malakas ako.”

Inangat ni Leti ang kanan niyang kamay para makipag- apir sa'kin. Gano'n din naman ang ginawa ko at nakipag-apir sa kaniya. “Oh, 'di ba? Para tayong walang pinagdadaanang problema,” wika niya.

“Hindi ba't sabi mo dapat think positive lang? Kaya simula sa araw na 'to magiging malakas ako at hindi na iiyak,” sabi ko. At paano ako magiging malungkot kung may kaibigan akong nand'yan at lagi akong dinadamayan sa lahat nang problema,” saad ko.

“Asus, h'wag mo akong bolahin at baka makurot kita, Shaina Castro.” Natawa naman ako dahil sa biro niya, parang wala kaming iniisip na problema sa mga oras na 'to. Sana ganito na lang lagi.