Kahit nakita ko na siya at narinig ko na ang kaniyang boses, pakiramdam ko pa rin ay isa lamang siyang imahinasyon sa aking isipan. Napakaguwapo niya sa suot niya. I’m sure other people would agree to me about it.
“Okay ka lang ba?”
Natauhan naman ako nang marinig ko ang kaniyang tanong. Tumango ako saka muling bumaling kay Lola Isadora na nakangiti nang naglalakad patungo sa amin.
“Congressman Alexander.”
Tuwang-tuwa na yumakap si Lola sa kaniya at marahan pa nitong tinapik ang kaniyang likuran.
“Akala ko ay hindi ka darating? Your secretary just called a while ago and told me you’re not able to come out of your busy schedule.”
Ngumiti naman si Sandro kay Lola.
“I was busy. But I finished all my duties as fast as I could so I could go here.”
Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa habang nag-uusap sila tungkol sa pamamahala ng Ilocos. Kung puwede nga lang
“Saan kayo nanggaling?” tanong ni Mommy nang makita niya kaming naglalakad pabalik ng Hall.I was actually shocked. I didn’t know that she’s somewhere around. Nakita tuloy niya kami ni Sandro na magkasunod na pumasok sa loob. Alanganin akong napatingin kay Sandro na nakangiti na ngayon kay Mommy. I wwas wondering how he could act like there’s nothing happened between us back there. I mean, hindi man lang siya na-awkward-an sa nangyari.“Ah, nagpahangin lang po kami ni Ira sa pool area. Marami po kasing tao sa paligid.”Thank God dahil siya na ang sumagot. I know that I am lawyer. Yes, I’m good at court pero kapag nasa ganitong sitwasyon na ako, nagkakanda buhol na ang mga salita at letra sa isipan ko.“Oh, there you are, Irish.”Napatingin naman ako kay Daddy at Lola na naglalakad patungo sa amin. If I could just hide myself on Sandro’s pocket, I would. Kapag naki
“Ang ganda rito.” masayang sabi ko habang nakamasid ako sa ibaba ng lighthouse.Napapikit ako nang maramdaman ang hangin na humahaplos sa aking pisngi. Bata pa lamang ako ay pinangarap ko nang makarating dito, ang kaso, kahit anong pakiusap ko kina Daddy na bumisita kami rito ay hindi nila ako mapagbigyan. Noon, masama ang loob ko sa kanila tuwing sasabihin nilang “next time na lang” hanggang sa nasanay nalang ako. I understand that they’re busy people. Kahit din naman ang mga kuya ko ay hindi napagbibigyan ng mga magulang namin sa mga bagay na gusto namin. All they gave us was money and not their time. I sighed heavily when the thought of it came into my mind again but I shake my head immediately to remove that thought. Wala rin namang mangyayari kung babalikan ko ang bad memories na mayroon ako noong bata.Nang imulat ko ang aking mga mata muli kong itinutok ang aking atensiyon sa mga maliliit na liwanag na aking natataw sa
Hindi ko alam kung dahil sa nangyari kagabi kaya maganda ang gising ko. Madaling araw na kami nakauwi at ang expected na gising ko ay tanghali na dahil linggo naman ngayon. Pero maski ako nagulat sa sarili ko dahil alas sais palang bumangon na ako at naligo. Saktong alas siete naman nang magdesisyon akong lumabas ng kuwarto ko.Saktong pagbukas ko ng pinto ng aking kuwarto ay nakasalubong ko pa si Ismael na nakangisi sa akin.“Good morning ate kong maganda.” aniya saka mapang-asar na humalakhak.Kumunot naman ang noo ko. Napailing nalang ako at nagpatuloy sa paglalakad patungong kusina. Doon ko naman naabutan sina Kuya Ivan at Kuya Isaac na nagkakape.“Ang aga niyong magising.” bungad ko sa kanila.Inabot ko agad ang heat resistant glass pitcher na may lamang kape at kumuha na rin ang ng mug saka humila ako ng upuan at umupo sa harapan nila. Parehong busy ang dalawa sa pagbabasa ng diyaryo. Nang ibaba ni Kuya I
Ang unang pumasok sa aking isipan nang sabihin niya iyon ay alon at ang dalampasigan. Pati na rin ang mga buhangin sa tabing dagat. I suddenly felt excited. Ang kaninang sama ng loob na naramdaman ko kay Dad ay unti-unting naglaho dahil sa tuwa na aking nadarama.“Madali ka naman palang pasayahin eh.” aniya habang naglalakad kami palabas ng bahay.“Nagkataon lang.” sagot ko naman.Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya agad naman akong pumasok sa loob ng kaniyang sasakyan.“Alam mo, hanga rin ako sa’yo.” saad ko pagkaupo niya sa driver’s seat. Bumaling siya sa akin. Nakakunot nang bahagya ang kaniyang noo, halatang curious sa sasabihin ko.“Ang lakas din ng loob mong pumunta rito at magpaalam sa pamilya ko tungkol sa panliligaw mo.”Napangiti naman siya.“Hindi ba ganoon naman dapat, iyong nagpapaalam sa magulang ng babae. Ibig sabihin noon, hindi lang ikaw an
Paglapag ng eroplano na aking sinasakyan sa NAIA ay agad akong naka-receive ng tawag sa Chief ng aming firm. Ang sabi nito ay kailangan ko nang sabihin sa kaniya kung anong desisyon ko tungkol sa kaso ni Froilan Dela Vera. I can’t help but to feel pressured. Ito ang kauna-unahang murder case na hahawakan ko. Bumabalik sa aking isipan ang mga pangaral sa akin ni Dad tungkol sa pagtanggap ng ganitong mga uri ng kaso. Tama siya, sa una lang madali kapag abogado ka. Natural kasi na mga magagaang kaso pa lamang ang hahawakan ko. Pero ngayong nakitaan ako ng Chief ng potential na maging isang magaling na abogado, sinusubukan niya na ang kakayahan ko sa pagdedesisyon.Nang makauwi ako sa aking condo ay inilapag ko lang ang aking mga gamit sa aking kama, pagkatapos ay dumiretso na ako agad sa aking working table. Hindi na ako nagbihis o nagpalit ng damit. Hindi ko na rin inayos ang mga gamit ko sa kuwarto. Masyado akong naging abala sa dalawang araw na lumipas at
Ipinikit ko ang aking mga mata habang ang aking siko ay nakatukod sa lamesa at ang aking magkasiklop na mga kamay ay nasa noo ko. Sa buhay, may mga bagay na mahirap talaga maintindihan. Pero sa buong buhay ko, ngayon lang ako nakakita ng magulang na mas uunahin pa ang kaniyang sariling reputasyon kaysa sa kaniyang anak.Naiintindihan ko naman kung Dean siya ng isang prestihiyosong paaralan, pero tama bang ganoon ang maging reaksiyon niya sa nangyari? Ibig sabihin, kaya niya ako kinuhang abogado ng kaniyang anak ay para siguraduhing panalo ang magiging kaso laban sa suspect.Humugot ako ng malalim na hininga at saka ibinalik ang aking atensiyon sa sa aking binabasa. Alas tres na nang matapos ako sa pagbabasa. Ang natitirang oras ay ginamit ko para makapagpahinga ako. Hindi rin naman ako nakatulog. Konting idlip lang at pinahinga ko lang ang aking katawan. Maaga rin akong bumangon dahil kailangan ko pang maglinis ng aking condo bago ako pumasok ng trabaho.
“Argh!”Inis na bumuntong-hininga ako at napasabunot sa aking buhok dahil hindi ako makapag-focus sa trabaho ko. I was checking and making questions that I need to ask Froilan once we meet in person pero ang utak ko ay lumilipad sa text na na-receive ko kanina.Muli kong kinuha ang phone ko at binasa ang text na naroon. Hindi man lang ito nagpakilala kung sino. Basta nais lang nitong makipagkita sa akin sa pinakamalapit na coffee shop sa firm.The thing is, it’s kind of scary to meet someone out there when you don’t even know who the person you’re going to meet. Bumuga ako ng hangin at sinubukang muling ibaling ang aking atensiyon sa papel at ballpen na nasa harapan ko. Napapikit ako nang mariin nang muli na namang pumasok sa isipan ko ang tungkol sa mensahe. Kagat ang aking ibabang labi ay inis akong napatayo. Hinablot ko agad ang aking trench coat, cellphone at wallet at agad na tumakbo. Narinig ko pang tinawag ako n
“Saan ka nanggaling?” tanong agad ni Leona pagkabalik ko sa loob ng aming opisina. Nakatayo pa ito at mukhang kanina pa ako nito hinihintay.“Sa labas lang.” sagot ko naman.Nanatili ang tingin sa akin ni Leona na wari ba’y naghihintay pa ito kung may idadagdag ako sa sinabi ko.“Ah, kasi niyaya ako ni Sandro na magkape sa labas.”Nang mapatingin ako kay Dean ay nakita ko ang pagtaas ng kilay nito.“At this hour?” tanong nito.Kinagat ko ang aking ibabang labi saka marahang tumango. Sandali niyang isinara ang folder na may files na binabasa niya at diretsong tumingin sa akin. Habang si Leona naman ay nakangisi lang sa isang tabi at pasimpleng tinutusok ang aking tagiliran at nang-aasar.“Working hours natin ito ah. First time mong ginawa iyan.” saad ni Dean saka muling ibinalik ang atensiyon sa kaniyang mesa. Nang tumingin ako kay Leona ay nagkibit-balikat lang ito. Hum
Ten years later… “Why are you always late, Papa? Alam mo namang graduation ko ngayon pero hindi ka pumunta.” reklamo ni Archer pagkarating ng kaniyang ama. Sandro looked at me. I gave him a small smile and went back again to the kitchen were all of the food are currently in preparation. Graduation event ni Archer ngayong araw. Maya-maya lamang ay darating na ang buong pamilya nina Sandro at ang pamilya ko para sa aming family dinner kaya ngayon ay naghahanda na kami. Ang problema, nangako si Sandro sa anak niya na pupunta siya sa school at sasamahan ako sa pagsasabit ng medal sa kaniyang anak na gumraduate bilang top student pero hindi niya nagawang makarating dahil marami siyang lakad na biglaan ngayong araw. It's been ten years after our wedding. I am now officially a Romualdez, ang maybahay ni Sandro Romualdez na nananatili pa ring Congressman ng unang distrito ng Ilocos Norte. And Archer, he’s not a small kid anymore. Hindi
Medyo madilim na nang magdesisyon kami ni Dad na umuwi na. Saktong naglalakad kami pabalik ng sasakyan nang tumawag ang kapatid kong si Ismael sa kaniya. Ang sabi nito ay umuwi na kami dahil pareho na kaming hinahanap ni Mommy. Habang nasa biyahe pauwi ay pareho kaming tahimik na nakikinig sa kanta na nagpe-play sa music player ng kaniyang sasakyan. Kapag nagkakatinginan kami ni Dad ay sabay kaming napapangiti.Habang nakamasid ako kay Dad, na-realize kong masuwerte pa rin ako sa kabila ng mga pinagdaanan ko. Masuwerte ako kasi kahit na ilang taon kaming hindi ganoon ka-okay, nagkaroon pa rin kami ng pagkakataon na magkaayos. Yung totoong magkaayos. Bumaling ako sa labas ng sasakyan at nakangiting pinagmasdan ang mga puno na aming nadaraanan.Ilang minuto lang ay nakarating na rin kami sa bahay. Kumunot agad ang aking noo nang makitang lahat ng ilaw sa aming bahay ay nakapatay. Inikot ko ang aking paningin sa paligid. Mas lalong kumunot ang aking noo nang
Nang sumunod na linggo ay naging abala na ang mga tao sa bahay. Ang mga kapatid ko ay may kaniya-kaniyang inaasikaso, ganoon din si Sandro kaya palaging wala ang mga ito sa bahay. Si Mommy naman ay laging nakasunod kay Kuya Isaac, kaya kadalasan ang naiiwan sa bahay ay kami ng anak ko, ang yaya niyang si Faye, ang iba pang helper sa bahay at si Dad. Tuwing MWF, palagi akong nasa opisina. Pag sumapit naman ang TTh ay sa bahay ako nagtatrabaho. Hindi kasi sanay si Archer na lagi akong wala sa bahay. Masyado siyang naging dependent sa amin ni Sandro sa mga nakalipas na araw. Sinulit din kasi ni Sandro ang pananatili niya sa bahay bago nagsimula sa pangangampanya.“Anak, may ginagawa ka ba?”Mabilis kong tinapos ang aking pag-inom ng tubig ay saka bumaling kay Dad na nakatayo sa pintuan ng dining room.“Wala naman po, katatapos ko lang. Bakit Dad, may iuutos po ba kayo sa akin?”Umiling naman siya.“Tinatanon
“Puwede bang huwag mo nalang ituloy ang kaso?”Marahas akong napalingon kay Sandro na kasalukuyang nakaupo sa aking kama. Pinagmasdan ko ang kaniyang posisyon. Ang kaniyang likod ay nakalapat sa headboard ng kama habang may maliit namang table na nakapatong sa kama. Nakapatong doon ang kaniyang laptop, dahil pansamantalang doon muna siya nagtatrabaho. Sa kaniyang kanan naman ay natutulog si Archer.“Huwag ituloy ang kaso?” pag-uulit ko sa kaniyang sinabi.Kunot-noong huminto sa aking ginagawa at walang ganang sinipa ang edge ng table. Gumalaw naman ang swivel chair na inuupuan ko palayo sa lamesa. Umayos ako sa pagkakaupo at pinag-ekis ko ang aking braso saka tuluyang humarap sa kaniya.“Gano’n nalang iyon?” taas-kilay kong tanong.He heaved a sigh. Alanganin siyang tumingin sa akin at saka marahang tumango.“Can you please let it go?”I scoffed at the idea of letting
“Mama, wake up!”Boses ni Archer at ang kaniyang marahang tapik sa aking braso ang nagpagising sa akin. Pagkamulat ko ng aking mga mata ay agad napansin kong gabi pa rin. Naroon pa rin sina Tita Louise at Tito Ferdinand, magkatabing natutulog sa isang kama. Sina Simon at Vincent naman ay magkatabing natutulog sa sofa nang nakaupo. Bumaling ako sa aking anak na ngayon ay nakangiti sa akin.“Let’s visit Papa.” excited na saad niya.Tipid akong ngumiti sa kaniya at hinaplos ang kaniyang pisngi. I heaved a sigh when I noticed him being hopeful that I will allow him at his request.“Papa is still asleep, Aki. Nagpapahinga pa siya.”Archer pouted his lips.“But the nurse entered and said Papa’s already awake.”Bigla namang nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ng anak ko. Napatayo ako sa kama nang wala sa oras at nagmadaling sinuot ang aking sandals. Hawak ang kaniyang
Nagpalipat-lipat ang tingin ng mga magulang ni Sandro sa akin at kay Archer. Habang papalapit sila sa anak ko ay nagtatanong na tingin ang ibinibigay nila sa akin.“Ira, is this the little boy Sandro is talking about?”Bahagya akong yumuko dahil hindi ko kayang salubungin ang tingin na binibigay ng ama at ina ni Sandro. Marahan akong tumango at saka naglakad palapit sa anak ko na kasalukuyang nasa harapan ni Tita Louise.Instead of getting afraid, ngumiti si Archer sa kaniyang Lola.“Are you Sandwo’s Mommy?” Archer asked his grandmother.Tita Louise nodded. Hindi ko alam kung masaya siya o malungkot nang makita niya ang kaniyang apo dahil sa biglang namuo ang luha sa kaniyang mga mata. Napaluhod ang mag-asawa sa harapan ng kanilang apo.“Are you his Dad?” this time, he asked his Lolo.Tito Ferdinand nodded. Mabilis na lumapit si Tito Ferdinand sa kaniyang apo at niyakap ito.
“Good morning, Mama.”Napangiti ako nang marinig ang boses ng anak ko. Kasalukuyan itong nakaupo sa pagitan nina Mommy at Daddy at salitang sinusubuan ng aking mga magulang ng pagkaing inihanda ni Faye para rito. Kumpleto ang mga kapatid ko na nasa hapag. Nasa tabi naman ni Ismael si Faye na tahimik din na kumakain ng agahan.“Tinanghali ka yata nang bangon.” puna ni Kuya Ivan.Ngumiti naman ako sa kaniya at marahang naglakad sa bakanteng upuan sa tabi ni Mommy. Nang bumaling sa akin si Archer ay kumaway pa ako sa anak ko.“Siyempre, pagod. Ikaw ba naman ang nakasama sa iisang kuwarto si—aray!”Agad na siniko ni Kuya Isaac si Ismael kaya napatigil ito sa pagsasalita. Alam kong dapat hindi ako magpahalata na apektado ako sa sinabi ni Ismael kaya naman ngumiti lang ako sa kanila at inabot ang lalagyan ng kanin at sumandok doon. Inabot na rin sa akin ni Kuya Ivan ang ulam kaya naman nagpasalamat
Ang buong akala ko ay mababaw ang pool na pinagbagsakan namin. I tried to reach for the ground, ang kaso hindi maabot ng paa ko.“Malalim!” kabadong sambit ko.Naramdaman ko naman ang pagpaikot ng braso ni Sandro sa aking beywang para maalalayan niya ako. Don’t get me wrong, I know how to swim, ang kaso hindi ako makabalanse sa tubig dahil naka-dress ako.“Okay ka lang ba?”Mabilis naman akong tumango bilang sagot sa tanong niya. Nang hapitin niya ang beywang ko ay bigla akong napahawak sa kaniyang balikat. Sa pagkakataong iyon ay nagkatitigan kaming dalawa. I swallowed hard when I noticed he was looking at me. Nakagat ko ang aking ibabang labi at sinubukang umiwas sa kaniya ng tingin. Ang kaso ay hinawakan niya ang aking baba gamit ang kaniyang hintuturo.“Ira…” he said in a low voice.Ilang beses akong napakurap nang dumako sa kaniyang labi ang aking paningin. Bahagyang nakaawa
“Anak hindi ka ba sasama sa meeting meeting ng partido ng kuya mo?”Huminto ako sa pakikipag-usap kay Faye nang marinig ko ang sinabi ni Mommy. Bihis na bihis ito at mukhang may lakad din siya ngayong araw.Umiling naman ako.“I have to go to the office to start my work.” I said, smiling to her.Umayos siya sa pagkakatayo at mataman akong pinagmasdan.“Today is a very important event for your older brother, Ira. I appreciate and I’m sure Isaac will appreciate if you will come.”Napaisip naman ako. Mommy is right. This event is so important to my brother. I remember him telling us about it days ago. I can see the excitement in his eyes and hear the happiness in his voice. Kung hindi ako pupunta, sigurado akong magtatampo iyon sa akin. But I have a problem. If I come, posibleng makita ko si Sandro. But I’m not sure if he’s coming though.“Is Sandro coming?”