"Okay, class dismissed." Tumayo na ko sa aking kinauupuan pagka-alis ng prof namin.
Lunch break naman na at mamaya pa ang susunod namin na klase.
"Hoy, Manang! Saan ka kakain?"
May isa na naman na paepal ang tumatawag sa akin. Hindi ko ito pinansin, hinihintay ko lang si Venuz na matapos sa pagliligpit ng kaniyang gamit.
"Aba, suplada ka ha."
"Sis, ikaw ata tinatawag ni Steve?" Siko sa akin ni Venuz pagtapos nitong isukblit sa balikat ang kaniyang bag.
&nb
Lumabas na ko sa kwarto pagkatapos kong magpalit. Sakto namang dumating si Dexie na dala-dala ang basurahan na gawa sa metal. "Oh Dexie, para saan 'yan?" sambit ni Venuz. Nginitian siya ni Dexie at pinwesto sa harap ko ang basurahan na bitbit niya. Nilagyan niya ito ng mga uling na sakto lang para sa gagawin kong pagsunog sa damit kong suot kanina lang. "Ito ba? Susunogin daw ni Boss Angelica 'yong damit niyang suot dito e." Nanlalaki ang mata ni Venuz at napatayo. "Hoy, gaga ka, sis! Bakit mo naman susunugin? Puwede naman 'yan labhan!" singhal nito sa akin. "Oh, edi labhan mo."
Nasa harap ako ng aking salamin at nakatitig sa repleksyon ko. Hindi ako natutuwa, kahit kailan ay hindi ko ginusto ang ayos na ganito. Pakiramdam ko ay sobrang linis ng pagkatao ko pag wala ang mga pekeng freckles at wig kong bangs, lalo na ang malaki kong salamin. Hindi ko talaga nakikilala ang sarili ko sa ganitong ayos. Ngayon ko lang sinubukan pagmasdan ang sarili ko ng matagal sa salamin na ganito ang aking hitsura.Napapikit ako ng mariin at saka tumayo sa aking kinauupuan. Nagsuot lamang ako ng black formal dress dahil kahit sana ay may makitang maitim sa pagkatao ko sa ayos kong 'to ngayon. Napatawa na lang ako sa naisip ko at napa-iling.Tumungo na ako sa pintuan pagkatapos kong masuot ang aking heels na kulay itim din. Pagkabukas ko ng pintuan ay nakita ko si Steve na pakatok na sa aking kwarto. Napataas ang
"May pupuntahan muna tayo bago kita ihatid sa inyo." Nagtataka akong napalingon kay Steve dahil sa sinabi nito."Sira ba ulo mo? Gusto ko ng umuwi," walang gana kong usal sa kaniya.Gabi na at gusto niya pang umalis? Gusto ko na magpahinga. Gusto ko rin muna mapag-isa pagtapos ng dinner na iyon."Basta, mare-relax ka doon.""Siguradohin mo lang at pag hindi, asahan mo bukas ay wala ka nang masisilayang sikat ng araw."Tumawa lang ito sa akin at nagpatuloy siyang magmaneho, ilang kilometro lang ay huminto siya sa isang convenience
"Hayy, grabe. Napagod ako sa mga sinakyan natin," usal ni Mama habang nag-iingat pala ng katawan.Pumwesto si Dad sa likuran niya at hinilot ang likod nito. Napangiti si Mom maging ako ay napangiti rin dahil parehso lang din naman silang napagod pero nagawa pa niyang hilutin si Mom. I just find it cute."Hon, sa tingin ko mas mage-enjoy tayo kung papasukin natin iyon." Napatingin ako sa tinuro ni Dad.Natawa ako sa hitsura ni Mom ng mapatingin ako sa kaniya. Kung si Dad ay takot sa mga heights, siya naman ay sa mga multo. Paano ba naman, gustong pasukin ni Dad ang horror house. Sa akin naman ay walang problema, at saka hindi naman sila mga totoo kaya bakit ako matatakot?&n
Third Person POVNarinig ni Steve ang paghikbi ni Angelica kung kaya't napatingin siya rito. Nakatingala ito ngunit nakapikit at hinahayaan lamang na bumagsak ang mga luha niya. Hindi alam ni Steve ang gagawin dahil ngayon niya lamang nakasama si Angelica at lumuluha pa.Gusto niya yakapin si Angelica, pero nag-iisip siya na baka magalit lamang ito at magulat na lamang na nakabulagta na siya. Ayaw naman niya iyon mangyari."Hoy, Manang! Pangit mo naman ka-bonding, ako 'tong dapat magda-drama, e," pabiro niyang usal.Pinunasan ni Angelica ang kaniyang mga luha at matalim na tumingin kay Steve. Tila hindi ito galing sa iyak dahil wala man lang bakas ng pamumugto ng kaniyang mga mata. Imbis na matakot ay natawa
Tahimik na naglalakad si Venuz papunta sa mini gazebo nila sa kanilang eskwelahan, sa katanuyan ay ngayon niya lamang ito napuntahan at nakita niya lamang ito habang naglalakad siya'y naglilibot-libot muna. Hindi naman kasi siya madalas maggala sa kanilang eskwelahan."Ang tagal naman ni Angelica," turan niya sa kaniyang sarili.Pagkarating niya sa gazebo ay nilabas niya muna ang kaniyang laptop at umupo na. Tahimik lamang siyang nagtitipa sa kaniyang laptop."Hoy!" Halos malaglag ang puso niya sa biglaang pagsulpot nila Trixie sa lugar."Sira ka! Bakit naman kayo nanggugulat?!"
"Please...don't cause any trouble here."Agad na napatingin si Angelica sa kamay na humawak sa kaniya, marahas niya itong tinanggal sa pagkakakapit sa kaniyang bewang. Para sa kaniya ay wala siyang panahon sa mga ganoong eksena."Really? Right in front of me?! Nice, Kurt," sarkastikong usal ni Alex sa dalawa."Why? We don't have any feelings for each other, remember?" Hindi makapaniwalang napatingin si Alex kay Kurt.Hindi niya akalain na magagawa nitong isiwalat ang tunay nilang nararamdaman sa isa't-isa. Tanging alam ng mga estudyante sa buong eskwelahan ay engaged at gusto nila ang isa't-isa. Halos malaglag ang panga ng kanilang mga kak
Isang malaking pagsabog ang nangyari sa field ng kanilang unibersidad. Buti na lamang ay walang mga estudyante ang nakatambay sa lugar ng mangyari iyon pero hindi pa rin nakaligtas ang mga ibang malapit sa pagsabog.Ang mga bintana ng mga silid ay nabasag, break time nila ng mangyari ang aksidente. Kaniya-kaniyang takbuhan ang mga estudyante, ang mga iba rito ay gusto ng makalabas ngunit hindi sila pinapayagan ng mga lalaking hindi nila kilala. Hindi rin nila magawang umakyat ng bakod dahil sa taas ng pader nito. Marami na ang nagsisi-iyakan at nagwawala.Ang grupo ng Vermin kasama si Venuz ay tumakbo papunta sa pinanggalingan ng pagsabog. Nagulat na lamang sila dahil may mga kalalakihan na nagsisidatingan, may mga hawak itong baseball bat. Ang iba sa mga kasamahan nito ay nakikipagbuno sa
Hello ka-Nerdys, Gusto ko lang magpasalamat sa inyo, lalo na sa 'yo na sumuporta sa aking akda hanggang dulo. Lubos ang aking pasasalamat sa pagsubaybay ninyo sa journey ng buhay ng mga taong nasa loob ng aking kwento na ito. Nawa'y patuloy ninyo akong suportahan sa mga susunod ko pang akda. I am truly grateful to have you, guys! Sa mga matyagang nagke-claim ng rewards, at lalo na sa gumagastos para mabasa ang mga lock chapters ng aking kwento, maraming salamat! Sa inyong mga pagboto ay akin ring ikinagagalak ng lubos-lubos. Nawa'y napahanga ko kayo sa ating bida na si Angelica na parang kabute madalas. HAHAHA Hanggang sa muli aking mga ka-Nerdy! Maraming salamat, Nagmamahal, _iamlezy / Bebe
ANG PAGTATATAPOS5 years later ..."Nasaan na ba si Alex? Magsisimula na," saad ni Trixie sa kaniyang mga kasama.Napalingon silang lahat sa babaeng halos masira ang pinto dahil sa lakas ng pagbukas nito. Hingal na hingal ito na para bang tumakbo ng ilang kilometro."Ayan na pala si Alex, e," tumatawang usal ni Alicia kay Alex na nakasalampak na sa sofa at naghahabol ng kaniyang hininga."Anong nangyari sa 'yo, te?" usal ni Trixe."Hinintay ko pa si Angelica." Hinihingal nitong sagot."Ha? Gaga ka, alam mo naman sumusulpot lang iyon pag gusto niya.""Ay, hindi puwede 'yon. Alam niyang importanteng araw ito.""Hintayin na lang natin siya, baka mamaya nandito na rin iyon." Napabuntong hininga na lang si Alex sa sinabi ni Venuz at hindi na nagsalita pa."O siya, umupo ka na roon pa
"Hi dad, kumusta ka riyan?" mahinang sambit ni Angelica.Narito siya ngayon sa sementeryo kung saan nakalibing ang kaniyang ama. Ilang araw bago pa siya nakadalaw dito at siya lang mag-isa.Umupo siya sa at saka hinawi niya ang mga dahon sa lapida ng kaniyang ama at saka niya nilapag ang mga bulaklak na kaniyang binili. Nagsindi na rin siya ng puting kandila at tinirik iyon. Nakangiting pinagmasdan niya ang lapida ng kaniyang ama."Pasensiya ka na ngayon lang ulit ako nakadalaw sa 'yo. Tinupad ko lang iyong pangako ko sa 'yo na hindi ako magpapakita sa puntod mo hanggat hindi kita naipaghihiganti. And look dad, nandito na ako. Sana masaya riyan kung nasaan ka man, medyo natagalan lang ako sa pagdalaw.""Oo nga pala, dad. May kasalanan din ako sa 'yo, napatay ko si Romnic. Ihingi mo na lang ako ng tawad sa kaniya kung sakaling magkita kayo riyan, ha?" Hindi napigilang matawa ni Angelica sa kaniyang sinasabi at unti-unting bumu
Angelica's POVWala akong maramdaman na kahit ano sa pag-alis ko sa lugar na iyon. Walang kahit na anong awa o pagsisisi akong naramdaman sa nagawa ko sa pamilyang iyon, puro galit lang ang natira sa akin."Sa wakas dad. Naipaghiganti na rin kita," usal ko sa aking sarili habang nagmamaneho.Patungo ako ngayon sa taong kikitain ko ngayon pero bago 'yon ay may dadaanan muna ako. Kinuha ko ang cellphone ko at nag-dial ako sa aking telepono."I'm already here, baby." Napangiti ako sa sinabi nito."Alright. Malapit na ako," sagot ko rito ng hindi natatanggal ang ngiti sa aking labi."Okay, baby. Take care!"
Isang malaking pagsabog ang narinig nila Dexie mula sa bodega na kanilang pinanggalingan. Hininto ni Steve ang sasakyan at napatingin sa direksyon sa gawing iyon. Hanggang sa mapansin nila ang sasakyan na dumaan sa kanilang gilid.Napatitig sila sa sasakyan at na dumaan at may hinala na sila kung sino ang taong nagmamaneho no'n."May binuhay kaya si Angelica doon sa tatlo?" biglang sambit ni Trixie."Wala," diretsong sagot ni Venuz habang nakatitig pa rin sa sasakyan na palayo na sa kanila."Kilala ko ang babaeng iyon, sa tagal naming magkaibigan alam ko na takbo ng utak no'n. Walang bubuhayin 'yon sa tatlo, iyong galit niyang matagal niya ng kinikimkim ay nailabas niya na,
Nanatili pa ring nakapikit si Angelica at pinapakiramdaman lang ang kaniyang paligid."Angelica, si Romnic nandito," usal ni Dexie sa kaniya.Dumilat si Angelica at malamig lang ang tinging ibinigay nito kay Romnic. Dahan-dahan niya itong nilapitan at biglang napasinghap ang mga naroon dahil sa biglaang pagsampal ni Angelica rito gamit ang likuran ng palad niya."Anong ginagawa mo rito?" Malamig ang tinig ni Angelica maging ang mata nito ay wala man lang emosyon na pinapakita. Diretso lang ang tingin nito kay Romnic."Anong ginawa mo kay Octavius?" mariing tanong pa rin ni Romnic."Wala kang pakialam, sagutin ko ang tanong ko. Anong ginagawa mo rito?" Sa bawat salitang binibitawan ni Ang
"Octavius..." tawag ni Angelica sa bawat pasilyong inaakyatan niya."Ang akala ko ba ay gusto mo ako mamatay? Bakit ngayon ay tinataguan mo naman ako?" bulalas pa niyang muli.Biglang napangisi si Angelica dahil may biglang bala na lumipad papunta sa direksyon niya pero mabilis niya itong naiwasan. Para siyang demonyong natawa dahil hindi man lang siya nito madaplisan."Ano ba 'yan, Octavius. Paano mo ako papatayin niyan? E, hindi nga tumatama ang bala mo sa akin," pang-aasar pa ni Angelica.Umakyat siya muli sa isa pang palapag dahil alam niyang umakyat muli ang dalawa niyang kailangan. Lalong gumuhit ang malaking ngisi sa kaniyang labi dahil ilang armadong lalaki ang nag-
"Victoria!" nag-aalab sa galit ang ina ni Kurt habang nakatitig kay Victoria na nakangisi pa sa kaniya."Bakit? Hindi ba totoo? Inagaw mo sa akin si Octavius kahit pa alam mong pinagbubuntis ko na ang anak namin!"Napasinghap ang lahat ng bisita sa kanilang narinig, maging sina Venuz ay hindi makapaniwala. Si Alex naman ay napatitig na lang kay Kurt at parang siya ang nasaktan para dito. Hindi niya inaasahan ang malalaman niya sa pamilya nila Kurt, pero nanatili lang na malamig ang tingin ni Kurt at hindi ito umiimik.Tumayo muli si Victoria mula sa ilang ulit niyang pagkakasalampak. Hindi nito maalis ang ngisi sa kaniyang mukha at nakatitig ng matalim sa dalawang taong nasa harap niya."Shut up!" Nagtatagis na ang ngipin ng ina ni Kurt habang ang ama naman nito ay naka
Angelica's POV"Baby, mag-iingat, ha? Promise me." Napangiti naman ako sa lalaking naglalambing sa akin kanina pa.Kanina pa dapat ako nakaalis pero dahil sa kaniya ay hindi ako makaalis-alis, gusto kasi niyang sumama. Buti napilit kong huwag na muna, kakaligtas ko lang ng buhay niya pagpahingahin niya naman sarili niya. Jusko! Ewan ko na lang talaga."Of course, I will." Nakayapos pa ito mula sa likuran ko habang nag-aayos ako ng aking sarili.Hindi na muna ako maglalagay ng pekeng bangs at pekeng freckles dahil baka mahirapan ako makakilos mamaya. Matagal ko ng pinlano ito kaya't hindi ako makakapayag na hindi ako magtatagumpay, sisiguraduhin kong mabubura sila sa mundong ito."Tawagan mo na lang ako kapag kailangan mo na ako, just like before." Napangiti akong muli at humarap sa kaniya.Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at binigyan siya ng mabilis na halik sa labi. Mukhang nag