Chapter 27 B-I-T-I-N. Iyon ang salitang bagay na bagay sa ginawa ng Mama ni Leigh sa kanila. The old woman never told them the reason why that land couldn't be sold. Siya man ay parang tanga na naghihintay ng kasagutan pero nakarating na lamang sila sa mansyon ay wala pa ring sagot. Kung pwede lamang hilahin ang dila ni Adela, ginawa na niya, but he had to be patient. He calmed himself down, fuck it! Napakahirap magpigil ng sarili. Siya pa man din ang taong bubulyaw kung kailan niya gusto. Ayaw niya iyong may mga bagay siyang hindi nalalaman. He wants immediate answers to all his queries but earlier he had waited for nothing. Sumalubong sa kanila ang kanyang yaya. "Pasok kayo," magiliw na bati nun kaagad kina Leigh, "Naihanda ko na ang lahat. Magbihis na muna kayo." "They will stay here for a while. Nasunugan sila," imporma niya sa matanda. Napaawang ang mga labi nito tapos ay tumingin sa mag-ina, "D-Doon na tayo sa kwarto. Huwag na kayong mahiya. Saver, magpahinga ka rin muna ri
Chapter 28 So, that's it. That's the reason why the land couldn't be sold anymore. He heard it. Nakikinig lang siya sa mga sinasabi ni Leigh sa kausap nito sa cellphone. He went to the third floor after taking his shower, to talk to her but here she is, wearing one of his late wife's dresses. Bagay dito ang damit ni Zaira. Fuck. Dapat pala nagpabili na lamang siya ng mga bagong damit, kaltas na lang sa bayad sa lupa. Nagkamali siya ng naging desisyon. He's regretting it because he could see Zaira in Leigh's posture and curves. Kung mayroon man kakaiba sa dalawa, mas payat si Zaira nang kaunti, kaya ang kinalabasan ng damit kay Leigh ay hakab sa katawan nito. Her hips are even wider and she has a small waist. He cleared his throat because she already ended the conversation. Agad itong napalingon sa kanya. "I heard it," inunahan na kaagad niya ito bago pa man ito magsalita. Bumuntong hininga si Leigh at napakibit-balikat, "Ganun na nga, tulad ng narinig mo. Hindi ko na uulitin pa.
Chapter 29Did he just really smile inside the dining room? Leigh talked incoherently about some topics and he found it funny sometimes. Hindi niya mapigilan na huwag mapangiti.Clive blew his smoke. Nasa labas siya, nakatingin sa malayo kahit na gabi na. Nasa loob sina Leigh, iniwan niya, kakwentuhan sina Clarita. He's been doing good. Normal na normal ang mga kilos niya, hindi niya alam kung bakit. Dati, kaunting kibot na mali, hindi niya napapalampas pero ngayon ay hinahayaan niyang magtawanan ang mga tao sa loob ng bahay. God, he can't show the monstrous creature inside her. He will damage the good image he's been trying to show Leigh. Mawawalan ng saysay ang lahat ng pagtitiyaga niya kapag siya ay nagkamali ng kilos at pananalita. Baka matakot iyon at mawalan sa kanya ng gana. Paano na? May isang alagad pa rin naman ng alipunga ang aali-aligid kay Leigh.Speaking of that fungus. Ano na kaya ang nangyari dun? Nasunog na ang pitaka nun at wala na siyang magagawa. He found another e
PROLOGUE“Time of death, 7:49 PM.”Clive fell down on the floor upon hearing the doctor, declaring the time of death of his beloved wife, Zaira. Her car has been hit by an out of lane truck on her way to the eye bank. Kalalabas pa lamang daw ng asawa niya sa kotse nang araruhin ng sinasabing sasakyan na nawalan di umano ng giya. Pati na ang dalawa nitong bodyguard ay hindi rin nakaligtas.Zaira had been regularly visiting the eye bank. She’s looking for possible eye donors for those people who had lost their eyesight and need Keratoplasty. Napaka-charitable ng asawa niya pero hindi niya maunawaan kung bakit sa dinami-rami ng tao sa mundo ay ito pa ang mawawala. Bakit hindi na lamang iba? Iyon ang nasa isip niya.His shoulders shook as his tears fell on his cheeks. Nakatingin siya sa walang buhay na asawa, duguan at halos lasog ang katawan. Nasa ibaba ang tama nito, wala sa ulo at sumasakit ang dibdib niya dahil naaalala niya ang mga huling sinabi nito sa kanya bago mangyari ang akside
Chapter I▪︎Leigh▪︎Leigh is afraid to open her eyes after the pads were removed by her doctor, who conducted the corneal transplant. Hindi biro ang halaga pero talagang inilaan na iyon sa kanya ang ama niya sa bangko bago iyon namatay.Abot langit ang kasiyahan niya, ang pasasalamat na pagkatapos ng maraming taon, sa wakas ay natupad na rin ang pangarap niya na makawala siya sa dilim at makakita muli ng liwanag. Bata pa siya nang mabulag dahil sa isang aksidente. Tinamaan ang mga mata niya ng mga basag na bubog nang sumalpok ang van na sinasakyan nila ng Papa niya. Iyon na rin ang dahilan nang pagkapilay ng ama niya at dalawang taon ang makalipas ay namatay.Pinakinggan niyang mabuti ang mga salita ng duktor, ang mga bawal niyang gawin at mga normal na mararanasan niya ngayon, pagkatapos ng operasyon. Sa kabila ng takot ay dahan-dahan niyang binuksan ang mga mata. Her eyes are still sensitive to light and Dr. Floyd said it’s normal. Blurry ang paningin niya pero may mga naaaninag na
Chapter 2▪︎Clive▪︎Clive is carefully studying the architectural plan on the monitor. Walang kasindilim ang kanyang kwarto at wala sa kanyang nakakakita, pero ang mga ka-meeting niya ay kitang-kita niya ang mga mukha.His eyes squinted.He likes the plan. Malaking pera ang gagastusin sa planong iyon pero gusto niya ang malawak na catwalk para sa negosyo niya. Iba ang magiging hatak nun at siya ang magkakaroon ng pinakamalaking catwalk sa industriya ng fashion modeling. He’s willing to spend money for the new project and he’s into it.“I like the plan,” Clive said and the presenter abruptly stopped talking.“C-Come again, sir?”“I said, I like it and I want the complete costing for the project. I want to start it as soon as possible.”“Sir, we haven’t discussed yet the establishments built inside the perimeter of the prospected catwalk.”Agad siyang nabwisit, “I don’t care about those establishments. I am willing to spend money for it and buy those properties, whoever the owners are.
Chapter 3▪︎Clive▪︎Clive dialed Xavier’s number. It’s been a day, yet he never heard any news from that man. Ang sabi niya ay tawagan siya kaagad kapag nakausap na ang mga may-ari ng lupa.“Sir Clive?”“Bobo ka na ba, na hindi makaintindi ng basic instructions? I said, inform me after talking to those landowners. I hate wasting time, Xavier. If you’re not competent enough I will never regret dispatching you from your job,” he said right away.“I’m sorry, Sir. I just fixed everything that’s needed. They all agreed to the proposal of Gre. co, except for one…lady…”His brows knitted. What? Refusal?“What? Who is that lady?”“Miss Sandoval, sir,” Xavier said.He furrowed. That surname sounds so familiar to him. Saan ba niya narinig ang apelyidong iyon? Gustuhin pa man niyang isipin ay huwag na lang. Hindi na siya mag-aaksaya pa ng oras para isipin ang bwisit na apelyidong iyon ng tao. He doesn’t care, kahit na sino pa mang Sandoval ang ponsyo pilato na iyon. Ang iniisip niya ay kung paan
Chapter 4 ▪︎Leigh▪︎ Bad trip na siya sa lalaking de kotse. Bumalik na naman hindi pa man lang siya nagkakaroon ng buena mano para sa araw na iyon. Nauna ng mambwisit ang Xavier na iyon, nag-aalok ng take it or leave it daw, na naman. Sinabi na nga niya na leave it, hindi pa rin makaintindi ng basic na english. Kailan ba talaga ay paulit-ulit? Parang minalas tuloy siya dahil walang gaanong pumasok na pera. Umabot na lamang ng dilim ay wala na. Nakauwi na si Jillian dahil bibili pa raw ng ulam sa palengke. Pakiramdam niya ay may dalang sumpa ang speaker ni Clive Greco. Pansin din ni Jillian ang kawalan ng customer sa buong maghapon. Pumunta siya sa kusina, sa likod lang ng divider, para magsaing. Wala pa ang Mama niya at masyado na naman sigurong kina-career ang trabaho. Sinabi na niyang huwag ng gaanong magpapagabi, matigas din ang ulo. Kinukuskos niya ang kaldero ng rice cooker nang tumunog ang doorbell niya. Tumingin kaagad siya sa monitor ng CCTV at kulang na lang ay magtago si