Nang mabalitaan ko ang nangyari mula sa nurse. Mabilis ang bawat naging aksyon ko kaya nakarating ako ng ospital nang matiwasay. Naabutang ko ang asawa ko na nahihimbing pa rin na natutulog at hindi ko alam kong magigising pa ba ito, ayon sa doctor na naka usap ko kani kanina lang bago ako nag tungo sa room niya.Minabuti kong mag bantay sa asawa ko para malaman kong sino ang nakita sa CCTV footage na nagmamasid sa kwarto ng asawa ko. Hindi pa rin kasi ako mapakali sa nalaman ko. It's alarming lalo na sa akim at nagdadalantao ako.Sa bawat araw na lumilipas, paliit ng paliit ang pag-asa ko kong magkakamalay pa ba ang asawa ko, dahil inabot na kami ng isang bwan sa ospital, ngunit sa kasamaang palad wala pa rin kaming makitang kahit anong progress rito. Nakausap ko na din ang magulang ng asawa ko Napag desisyunan namin na kong after 2 months at wala pa ring progress, that's the time na ilipat na lang namin sa ibang bansa ang pag papagamot sa kaniya, mas maganda naman din ang desisyon
ANDREWMatapos kong makatakas sa baliw na Madison na 'yon nang biglang nasira ang sasakyan na ginamit niyang pag takas sa akin sa ospital. Hindi ko akalain na kaya niyang gawin sa akin ang lahat ng 'yon. Ngayon ko lang na pagtanto kung gaano kabaliw abg babae na 'yon. Thank God nasa rest house na ako ni Janus, isa sa matalik kong kaibigan noong Highschool at pinagkakatiwalaan ko ng lubos. Nandito ako sa rest house niya sa Cebu. Siguro naman hindi na ako makikita ng baliw na babaeng 'yon.Nakahiga ako sa kama ng biglang lumapit ito at nag tanong sa akin."What's your plan bro? Hinahanap ka na ng asawa mo. Baka pagkamalan pa akong nag takas sa'yo, sira ulo ka ayoko pang makulong." sambit nito. "Of course not, hindi ka makukulong. Magpapahinga at magpapagaling muna ako dito bago ako umuwe. At isa pa kilala mo naman ang Madison na 'yon. She will do anything makuha lang ako." saad ko."Hmm! Iba ka talaga bro. Ang lakas ng dating mo." biro niya. Wala namang problema sa akin na nandito ka a
AMARADahil sa nangyari sa asawa ko hindi ako pumayag na 'di siya ibalik sa ospital. I just want to be make sure na everything is all right. Nahihimbing itong natutulog nang biglang dumating ang Doctor na nag check-up sa kaniya. "Mrs. Dawnson, matapos ang lahat ng pagsusuri na isinagawa sa asawa mo, maayos naman na ang kaniyang kalagayan. Just in five days pwede na siyang ma- discharge, pero may dapat kang malaman. Bigla akong kinabahan sa tinuran nito."A-ano po 'yon Doc??" tanong ko kasabay ng pag tambol ng dibdib ko sa gusto nitong sabihin sa akin ng mga oras na 'yon."It's all about the CCTV footage. Nang araw na nawala ang asawa mo at bago pa magkaroon ng pag sabog." wika nito.A-ano pong merong sa CCTV, Doc?" curious kong tanong at hindi na ako mapakali pa."Isang babae ang nag takas sa asawa mo. Nakasuot man ito ng jacket at cap, hindi maipagkaka ila ang figure ng babae sa isang lalaki. Bumaba ka sa guard office naroon ang sagot sa mga agam agam mo. Mauuna na ako, may iche-ch
KINABUKASAN5: 30 A.m at La Union Maaga akong nagising at naisipan kong maglakad lakad na rin, naalala ko kasi ang bilin nang ob-gyne ko na pag ka-bwanan na nang isang babae na nagdadalantao ay kailangan ng mag exercise, dahil nakakatulong raw ito para hindi ka mahirapan manganak. Ilang weeks na lang rin kasi ang aantayin ko at masisilayan ko na rin ang mga anak ko."Amara, sandali saan ka ba pupunta." tawag nito sa akin na humahangos para habulin ako.Napalingon naman ako at napatigil. "Bakit, Gracia? Doon lang sa dalampasiga, maglalakad lakad lang muna ako habang hindi pa tirik ang araw." pagpapaliwanag ko rito."Ay! ganon ba, sige balik na akong bahay at mag-iingat ka Amara at bumalik ka kaagad." bilin nito sabay diretso na nang lakad. Nagkaiba kaki ng way na tinahak. Ako naman ay nagpatuloy sa paglalakad patungong dalapampasigan.Haixt! Napaka sariwa talaga ng simoy ng hangin mula sa probinsya, maswerte ang triplets ko malalayo sila sa polusyon ng Manila. At lalong lalo na sa wa
ANDREWTWO YEARS AGO Nang layasan ako ng aking asawa. Matagal ko siyang pinahanap sa na hired kong private investigator. Hanggang sa isang araw tinawagan niya ako at pina alam sa akin na nakita niya na daw ang mag-iina ko.Kaya hindi na ako nag aksaya ng panahon at nag byahe agad ako ng pa La Union. Bakit ang tanga ko at hindi ko naisip na doon siya pupunta. Medyo pamilyar na rin ako sa lugar nila, dahil nakapunta na ako kahit papaano. Hindi ko na alintana kong magalit sa akin ito, ang mahalaga makita ko ang mga anak ko. Napatingin ako sa mga regalong nasa tabi ko, mga ilan lamang ito sa mga nabili ko kahapon sa Mall para sa aking mga anak. Buo ang pag-asa ko na makikita, mayayakap at mahahawakan ko ang mga anak ko. Ayokong mawalan ng pag-asa ngayon pa lang, dahil alam ko matindi ang galit sa akin ng kanilang Ina at hindi ko naman siya masisi kong ganyan ang maramdaman niya, sapagkat niloko ko siya at sinaktan.Napapangiti ako habang nagda drive ako at binabaybay ang kahabaan nang m
"Mahal, I miss y--" hindi na niya natuloy ang sasabihin dahil isang malakas na sampal ang dumapo sa pagmumukha niya.Pakkk! Pakkkk! Pakkk! Pakk!! Paulit ulit na sampal ang iginawad ko rito para lang malaman niya ang sakit na ginawa niya sa akin at hanggang ngayon ang sakit na 'yon ay dala-dala ko pa rin. "What did you call me? huh!" panunuya ko rito. As far as I know matagal na tayong wala. Anong trip mo huh?" dagdag na sambit ko. Para lang ipa alala rito na tapos na kami at wala na siyang babalikan pa."Mahal, I mean Amara. Miss na miss na kita kayo nang mga anak natin." wika niya. Halatang nag papa awa pa sa akin, pero hindi na ako ang Amara na maunawain at mapagpasensya. Binago ako ng galit sa puso ko na kagagawan rin niya."Hello? Hibang ka ba talaga? O sadyang nagpapatawa ka, tell me para tumawa naman ako." pang-aasar ko rito. Akala niya yata ay ganon ganon lang ang gusto niya, pagkatapos ng lahat babalik siya na parang walang nangyari."H.. Hindi sobrang na miss ko talaga ka
Two Months LaterMatapos ang aming sagutan ni Andrew hindi na ito mulinh nagpakita pa sa akin. Marahil tanggap niya na ang lahat, mainam na rin 'yon para makapag move-on na kaming lahat. Habang abala ako sa triplet ko isang tawag ang gigimbal sa aking balita. Mula ito sa unknown telephone number and I didn't know who she/ he was. Kaya sinagot ko na lang ang tawag, sa pag aakalang tungkol sa na filed kong case."Hello Mrs. Dawson," bungad nang tumawag sa'akin. Mukhang kilala niya ako base sa pag tawag nitong Mrs."Yes, whose this speaking?" tanong ko."Sa ospital po ito kong saan naka lagak ang katawan ng asawa niyo. Huwag po kayong mabibigla. He is dead. Kinalulungkot ko ang balitang aking napabatid," malungkot na wika nito. "No!" bigla kung nasambit at hindi ko namamalayan na nabagsak ko pala ang cellphone ko. Hindi ako makapaniwalang patay na ito. Ganon kabilis! Kailan lang kami nagkasagutan paanong nangyaring namatay na siya.Sa gulat at pagtataka nila Hanz at Gracia, kaagad sila
FIVE YEARS AGONang mamatay ang dati kong asawa at naiwan sa akin ang mga triplets ko. Kaya napag pasiyahan kong mag hanap ng trabaho at mswerte naman na natanggap ako sa isang malaking kumpanya sa bansa bilang isang Fashion designer ulit. Lumalaki na rin kasi ang mga anak ko at ang kanilang mga gastusin sa paaralan kaya kailangan ko ng kumayod para sa kanila at makalipat na rin kami sa magandang bahay. Naawa na kasi ako sa mga anak ko kong minsan talaga, dapat hindi pride ang isipin kundi ang kapakanan ng mga anak mo. Kaso wala na nandito na kaya panininidigan ko na. After mamatay ng dating asawa ko sinolo ko na ang lahat ng karapatan para sa mga anak ko. All Though paminsan minsan sinasampal ako ng katotohanang hindi ko kaya ang mag-isa lalo na sa mga panahong hikahos ako. It's Sunday now. Church day namin ng mga bata. Minulat ko sila na dapat every Sunday nasa simbahan kami para magpasalamat sa anim na araw nang pag gabay niya sa aming mag-iina at mga blessings na natatangap nami
Matapos ang salu-salu namin nakatulog na rin ang mga bata at kami naman ng asawa ko ay narito pa rin sa veranda naka upo at nakatunghay sa kalangitan. Napatayo ako at pinagmasdan ang mga bituin hindi ko akalain na tatayo rin siya at biglang yayakap sa akin, kasabay nang pag ayos niya nh buhok ko na nililipad ng hangin. Medyo malakas kasi ang hangin dito sa bahagi namin nagulat na lang ako ng may nilabas siyang box buong akala ko magpo propose na naman kasi siya pero halos manlaki ang mga mata ko sa pag kislap ng diamong pendant sa loob ng box. Isa pa lang necklace ang laman nito at mabilis niya akong pinaharap sa kaniya at isinuot ito sa leeg ko. Halos mangilid ang luha sa mga mata ko, 'di dahil hula ng kalungkutan kundi luha ng kaligayahan, dahil naalala ko na naman ang necklace na ito. Ito kasi 'yong necklace na niregalo niya sa akin noong 1st Anniversary namin ng mag boyfriend ant girlfriend pa lang kami, akala ko ng itinapo niya ito ng pinasauli ko lahat ang mga niregalo niya sa a
AMARATwo-weeks after the Wedding. Nandito kami ngayong mag-anak sa resort kong saan nag bukas na naman ng bagong branch na resort ang asawa ko. Nang tanungin ko siya para raw sa limang anak niya ang lahat ng pinundar niya para tag-iisa na silang properties kong sakaling mawala kami sa mundo. Ngayon nakaupo ako sa buhanginan at pinagmamasdan ang mag-a-ama ko. Minsan na rin kasing sumagi sa isipan ko na paano kong hindi ko siya pinatawad?? Paano kong hindi kami nagkitang muli??? Paano kong tuluyan na kaming nagkahiwalay. Magiging ganito ba ako kaligaya ngayon??? Oo, aaminin ko sobrang daming doubts sa isip ko ng muli kong buksan ang puso ko sa kaniya. I question myself kong tama bang papasukin ko siya muli sa buhay ko gayong minsan niya na akong sinaktan noon. Hindi ko din mapigilan ang sarili ko na subukan. Why didn't I give him a chance. Why not sumugal ako, kong madapa ulit siguro its time to accept na wala na talaga hanggang doon na lang kami. Ayoko kasing dumating sa panahong mag
Hindi na kami nakapunta ng venue dahil biniglang liko ako ni Andrew at tinotoo niya ang banta niya. Dinala niya lang naman ako sa ibang hotel, gusto niya yatang paagahin ang honeymoon namin. Kaloka! Ang pasaway ko kasi sa kotse kanina yan tuloy napala ko. "Mahal, bakit iba yata ang way natin?" patay malisyang tanong ko."Aba! Nagtanong ka pa talaga, e' kasalanan mo naman kong bakit tayo nandito." sagot niya."Sorry na, tara na't pumunta na tayo roon at nakakahiya kanina pa sila nag hihintay sa atin, Mahal." wika ko at baka sakaling makalusot rito."Hayaan muna sila Mahal, dito na lang tayo gigil na ako sa'yo." wika niya. Dahil sa sinabi niya nangamatis ang pisngi ko at nakurot ko siya bigla."Aray naman, Mahal, masakit 'yan ah." reklamo nito."Talagang masasaktan ka sa akin kapag hindi mo pa 'to paandarin patungong venue" singhal ko. Ngunit parang wala naman siyang narinig, pinatay niya na ang makina ng sasakyan at pinangko na ako papasok ng ibang hotel. Talagang ayaw niyang magpaawa
Matapos ang successful thanks giving party ng pamilya namin, kasal naman ang paplanuhin ko.Nang minsan naka upo kami sa sofa at nanunuod nang movies hinawakan ko ang kamay nito."Mahal, baka naman payag ka nang magpakasal sa akin?" tanong ko.Magtatampo na talaga ako sa kaniya kapag hindi pa siya pumayag. "Hmm! Mahal hindi ba napag usapan na natin 'to, huwag kaya muna sunod sunod kasi ang gastusin natin." wika nito."Hmmm! okay." sagot ko. Sabi na eh ayaw na naman niya. Naiinis na talaga ako bakit parang pakiramdam ko hindi niya ako mahal. "Labas muna ako Mahal," pagpapaalam ko, nawalan ako ng mood at naiinis ako sa kaniya.--Hindi alam ni Andrew, na planado na ang lahat lahat na mangyayari. At this week na rin ang kasal namin. Nahihiya man ako sa mag isang pagpa plano nito, pero hinayaan ko na lamang. Gagawin 'to para magpasalamat sa mahal na asawa, hindi niya alam kasi kung paano siya makakabawi sa lahat nang ginawa nito para sakanilang mag-i-ina. Alam na ng lahat, ngunit siya n
Two- Months Later after thanks giving party masaya ako na nagawa ko na ang gusto ko na ipagmalaki sa lahat ang pamilya ko. Sa katunayan nga niyan nandito kami ngayon sa ospital, because my wife delivered a healthy twins. Akala ko nga triplets ulit, pero ayos lang kahit ano naman ang ibigay sa amin ay tatanggapin namin ng buong buo. She delivered a healthy bouncing baby boy. Tuwang tuwa si Daniel, sapagkat hindi na raw puro babae ang makakalaro niya. Kahit naman ako gusto ko din ng lalaki para maraming magdadala ng lahi ko. I named them, Avery and Ace. Kasalukuyang nagpapagaling ang asawa ko sa ospital ng tumawag si Janice sa akin. She wanted to see my wife before she left. Hindi nga lang siguro talaga pwede na magkita sila sa ngayon. Kaya sinabihan ko na lang si Janice na once naka recover na ang asawa ko kami mismo ang tatawag sa kaniya para makipag kita.Sa ngayon kasi ang focus namin ay maging okay ang mag-i-ina ko. Hindi madaling manganak ng kambal lalo na't nasa 30's na rin ang
Matapos ang staycation namin sa London pabalik na kami ng Pilipinas. Ibang klase talaga ang asawa ko ginawang staycation lang ang London. Kaloka!! Nang makabalik kami ng Mansyon pinaghahandaan naman ang thanks giving mass pary na kong tawagin sa ibang bansa. Kasabay na rin ng announcement tungkol sa pagdadalantao ko at wala pa kasing nakaka alam sa kanila na buntis ako ulit. Kaya naisipan namin na magkaroon nang thanks giving mass na gaganapin sa Mansyon. Ito ay pasa salamat namin na binigyan pa kami nang second chance para magkasama pa kaming mag-anak at mabuo na isang pamilya. Tuwang tuwa ang triplets, dahil ate at kuya na raw sila. Dumating ang ilang mga bisitang naimbitahan namin, maging ang mga ka work namin noon sa DCG ay naririto at ang mga asawa ng kaibigan nila. Malaki na rin ang tummy nito at halatang halatang na rin katulad ko. Going 5 months na ang tummy ko kaya hindi niya na ako hina hayaang mag suot pa nang sexy dress. Kaya nang makita niyang hawak ko ang fitted na dr
PRESSCON Pag balik namin ng Manila talagang pinush nito ang pagpapa presscon sa madla. Naiinis ako na hindi ko maintindihan, but at the same time masaya ako kasi heto 'yong pangarap ng mga anak ko na makikilala silang bilang isang Dawson. Kaya nga hindi ko ipinagkait sa kanila ang surname nang kanilang Daddy, dahil alam ko naman na may karapatan sila at nanalaytay sa kanilang dugo ang Dawson Clan. Isa sa pinaka mayaman ang pamilya Dawson yan ang nalaman ko ng nag hiwalay kami ng asawa ko noon. Hindi maiitanggi na kalat ang mga business nila in and outside the country. Hindi pa nga nag sisimula ang presscon kinakabahan na talaga ako kasama ko sa backstage ang triplets ko at kasalukuyang ini-interview na ang asawa ko. Maraming katanungan sa kaniya patungkol sa business na hinangaan ko nang masagot niya ito ng mabilisan hanggang sa dumako ang tanong ng isang reporter sa lovelife nito. "Mr. Dawson, Maraming salamat sa'yong lag sagot ng aking katanungan. Follow up question lang, kumusta
ANDREWMedyo napasarap yata ang tulog ko at hapon na nang magising ako at nahihimbing pa rin na natutulog ang asawa ko na katabi ko. Malaya kong pinag masdan ito habang natutulog. Ang ganda talaga ng asawa ko at lalong paganda pa ng paganda habang nagkaka edad siya. She's living like a vampire. Parang hindi yata tumatanda ang mukha ng asawa ko, katulad ng Amara na nakilala ko way back College days. Kong paano niya nakuha ang atensyon ko kahit parang parati siyang mang hahamon ng away sa akin. Matagal tagal rin akong naka tunghay sa kaniya ng biglang nagmulat ito ng mga mata kaya naman iniba ko ang direksyon ng tingin ng mga mata ko. Malamang kapag nahuli niya ako na nakatingin sa kaniya aasarin na naman ako nito. Medyo, assumer pa naman kong minsan ang asawa ko at madalas sa mga pag-a-assume naman niya ay tama."Oh! Bakit, ngayon ka pa nahiya nakita ko naman na." pang aasar nito."Ang alin ba?" patay malisyang tanong ko, baka lang makalusot dito."Nevermine na lang." sagot niya. "Bu
Natuloy rin ang plano naming pag lipad ng London. Nakasakay kami ngayon sa Chopper na minamaneho ng piloto ng Dawson Company. Pareho kaming tahimik sa loob ako na na panay ang lingon sa gilid ko para masilayan ang ganda ng mga tanawin sa baba. Halos malula ako at mahilo, pero ayos lang ayokong palagpasin ito. Sobrang masaya ako na mararanasan ko 'to sa tanang buhay ko at kasama ko pa ang lalaking una at huli kong mamahalin.Ilang sandali lang nag landing na ang chopper sa malawak na lupain ng Londion na matagal ko rin na pinangarap na mapuntahan. Maka ilang ulit kong sinampal ang pisngi ko at tinatanong kong nanaginip nga lang ba ako. But it is true, nasa London na nga ako kaya sobrang saya ko lang."Mahal, are you okay? What are you doing? Bakit mo sinasampal ang sarili mo?" naka kunot ang noo na tanong nito. Marahil nagtataka siya kong bakit ko ginagawa 'yon."Nothing Mahal, hwag mo akong isipin muna ha. Mag focus ka lang dyan. Nag i-imagine lang ako kong totoo ba 'to o hindi?" sago