Chapter 1 Ang simula ng paghihirap

Sabina point of view

"Sabina Denise Taylor, bwiset ka talaga! Baka gusto mong patulugin na lang kita sa libingan!” Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ang nakakabulahaw na sigaw ni Mommy. Kinapa ko ang lumang relo na nakasabit sa dingding ng aking silid. Basag na ang salamin nito kaya nakakapa ko ang mga numero sa loob niyon. Nagsimula na akong magbilang. Alas sinko na ng umaga. Madalas pag ganitong oras, gising na ako, ngunit ngayon hindi ako nagising sa saktong oras dahil sa sobrang pagod na pagtrabaho. Alas tres na ng madaling araw ako natulog dahil marami akong pinlantsa na mga damit ni Mommy, dagdagan pa ng kay Ate. Akmang tatayo na ako habang naghihikab ng biglang may bumuhos sa akin na malamig na tubig.

"M-Mom?" Nangangatal ang labi ko habang pinapakiramdaman ang aking ina. Ramdam ko ang sobrang galit ng kanyang presensya sa aking harapan.

"Aray, Mom, masakit po. Tama na Mom, nasasaktan po ako." Impit na sigaw ko ng bigla niyang kinurot ang magkabilaang pisngi ko. Pilit akong kumakawala sa pagkakahawak niya pero mas lalo lang humihigpit iyon dahilan upang manghina ako at hinayaan na lamang siya sa anumang gawin niya sa akin.

"Sabina Denise Taylor hindi ka nakatira rito para magbuhay prinsesa. Nandito ka para sundin ang lahat ng ini-utos ko para naman may silbi ang pagiging pabigat mo!" Lihim akong napahawak sa aking dibdib dahil sa matalim na bagay na parang sumaksak sa loob. Minsan naisip ko, anak ba talaga ako ni Mommy? Bakit magkaiba ang turing nila sa amin ni Ate?

“P*****a! Ano, hindi ka pa ba gagalaw diyan? Baka gusto mong gisingin pa kita?” SLAP! Galit niya akong sinampal dahilan upang mapahawak ako sa aking pisngi na nasampal ni Mommy. Sa naalala ko, pangatlong sampal na itong natamo ko mula sa kanya. “Ano ha, gising na ba ang diwa mo? O, baka gusto mong dagdagan ko pa iyan?”

“M-Magtatrabaho na po ako, Mom.” nauutal kong sagot at kinapa ang aking walking stick mula sa dingding na pinaglagyan ko. Habang ginagawa ko iyon, panay naman sa pag buhos ang mga luha ko. Parang punyal na tumarak at humiwa sa kaloob-looban ko ang bawat salitang binitawan ng aking ina.

"Oh Sabina!" For a moment I thought she would comfort me but she’s not, what she did next torn me into million pieces. "Don't give me that crap and get your ass up!" Malakas na hinila ako nito ng hindi ko pa nahawakan ang aking walking stick, dahilan upang maglupagi ako sa sahig.

"BLAG!"

"Aray!" I groaned in so much pain habang tutop ko ang likod ko na tumama yata sa upuan.

"Bakit ba kasi ang bagal mo? Araw-araw iyan na ang ginagawa mo pero hindi ka pa rin sanay?” Naramdaman ko na lang na hinagis niya ang walking stick sa aking harapan. Tumama pa ito sa ulo ko, ngunitnpilit kong ininda iyon. “Magluto ka na dahil male-late na si Samantha sa klase niya, at kapag nangyari yun, malilintikan ka talaga sa'kin." Pagbabanta nito bago ako tuluyan iwanan.

"BLAG!" napaigtad ako ng mariniig ang biglang pagbagsak ng pinto ng aking silid. Kinapa ko ang aking walking stick na syang karamay ko sa madilim kong mundo. Dati, maliwanag ang buhay ko kasama si Daddy. Ngunit kasabay ng pagkawala niya, nawala na rin ang liwanag sa paligid ko. Mabilis na akong tumayo habang nakatukod sa aking walking stick. Kahit na nahihirapan sa madilim na paligid, binilisan ko ang pagkilos. Kinapa ko ang tsinelas sa ilalim ng higaan ko ngunit hindi ko mahanap kaya minabuti ko na lang na lumabas sa silid ng naka-paa. Hindi ko na din inabala ang sarili ko na magbihis dahil mauubos lang ang konting oras na mayroon ako.

Paika-ika akong naglakad sa hallway ng second floor, at sa bawat hakbang ko ay nagdadasal ako na makarating na sa kusina para maiwasan na muling mapagalitan.

"Sabina! P*****a!"

Para na akong mapapatid sa aking paglalakad ng muli kong marinig ang sigaw ni Mommy.

"Wala na bang ibibilis ‘yang paglalakad mo?" Napahinto ako sa tangkang pag hakbang ng marinig ko ang maarteng boses ng kapatid kong si Samantha.

Samantha is my older sibling, the first born kaya naging favorite siya ni Mommy.

"Ate-!" I was about to answer her question pero hindi ko na natuloy, ng marinig na muli itong nagsalita.

"Well hindi na dapat ako magtaka kung bakit mabagal ka." Halata ang pang-iinsulto niya sa akin ngunit hindi ko iyon pinansin dahilan upang uminit ang ulo niya.

"Mabagal ka kasi BULAG KA! You're basically useless!" Alam kong sinadya niyang sabihin iyon para saktan ang damdamin ko. Ngunit hindi ko iyon pinahalata.

“You should thank me then, ate. Dahil kung hindi ako bulag, baka mas lalo kayong maiinggit sa akin.” Kahit durog na ang puso ko, pilit akong lumalaban.

“Bakit naman ako maiinggit sa’yo? Hindi mo nga kayang pagsilbihan ang sarili mo!” Galit niyang turan sa akin. Naamoy ko pa ang lansa ng kanyang hininga dahil siguro magkalapit ang aming mga mukha.

“Kung ganun, sino ba ang nagsisilbi ngayon sa inyo?” sagot ko, dahilan upang tumahimik siya. Dahil sa galit niya, muntik na akong mahulog sa hagdan dahil sa kanyang pagtulak sa akin. Mabuti na lang nakahawak ako sa railings. Malutong na halakhak ang narinig ko pagkatpos niyon.

Tuluyan akong nanghina at magkakasunod na napahinga ng malalim habang pinakikinggan ang papalayong tunog ng heels nito.

"You're blind, you're useless!"

"You're blind, you're useless!"

"You're blind, you're useless!"

Hindi ko alam kung paano ako magpapatuloy dahil sa paulit-ulit na pag-e-echo ng mga salitang binitawan ni Ate Samantha.

I am blind, it happened ten years ago dahil sa isang collision na kinasangkutan namin ng Daddy ko. I didn't just lost my sight that time but I also lost my protector and savior. Dahil din sa nangyari ay ako ang sinisisi nila Mommy sa pagkawala ni Daddy.

Hindi ko alam kung hanggang ilang oras ako nakasandal lang sa pader at nag-iisip, basta namalayan ko na lang na kinakaladkad na ako ni mommy papuntang kusina.

"You really are testing my patience, Sabina!" Galit is understatement para ilahad ang tono ng boses ni mommy at natatakot ako sa kung ano ang magagawa niya.

"I-I'm sorry Mom, b-bibilisan ko na po." Hindi ako magkandatuto sa pagkawala sa mahigpit na hawak ni mommy at sa pagtayo ng maayos.

Bago ako tuluyang bitawan nito ay idiniin niya muna ang mukha ko sa lababo bago ako pinagbantaan at tinalikuran. "Bilisan mo at huwag kang tatanga-tanga!"

Paulit-ulit akong tumango at nagsimulang maghanda ng pagkain si ate at mommy.

"Dang it!" Tahimik na mura ko ng sa pagmamadali ay naibagsak ko ang isa sa mga tasa.

"Anu ba yan bulag na nga tanga pa!" Malakas na pasaring ni ate Samantha na sinadya yata dahil narinig ko ang malakas na boses ni mommy.

"What the heck, Sabina!?" Dali-dali kong kinapa upang damputin ang mga basag na piraso ng tasa, wala na akong pakialam kung masugat ako.

Hindi ko mapigilan ang luha ko sa pagtulo ng maramdaman ko ang hapdi ng kamay ko dahil sa mga bubog na tumimo dito.

"Mauubos talaga ang dugo ko sa’yo, Sabina!" Sigaw ni mommy at tinabig ako dahilan para mapaupo ako at naitukod ang kamay ko na puno ng bubog.

"Ahhhh..hmmp!" Piping d***g ko ng maramdaman na lalong bumaon ang mga bubog sa kamay ko.

"Get the hell out of here, you freak!" sigaw ni Samantha.

Tumayo ako at nagtatakbo palabas ng bahay. Kahit na hindi ko nakikita ang paligid ay nagpatuloy ako sa pagtakbo. Walang ibang nasa isip ko kundi ang makarating sa lugar na iyon.

"Daddy!" Tahimik na usal ko habang tumatakbo.

"Watch out!” I heard someone shout at kasabay no’n ay ang magkakasunod at malalakas na busina ng sasakyan. “Fuck!” Narinig ko pa ang mahinang mura ng isang lalaki na humawak sa akin bago ako mawalan ng malay.