THIRD PERSON’S POINT OF VIEW (Sinubukan ko lang mag-first point of View)Hindi na naglakas-loob si Dianne na mag-isip pa.Nang makabalik kami sa Weston Manor, katatapos lang maligo nina Darian at Danica at bumaba sila.Nang makita siyang bumabalik mula sa labas, agad na lumapit ang dalawang bata. Hinawakan ng isa ang isa sa kanyang mga binti, itinaas ang kanyang ulo gamit ang kanyang malalaking maliwanag na itim na mata, at tinawag ang "Mommy" at "Mommy" sa isang malambot at malutong na boses.Tumingin si Dianne sa dalawang bata, at unti-unting nawala ang pakiramdam ng paninikip ng dibdib, at lumitaw ang isang magiliw na ngiti sa kanyang mga mata."Mommy, saan ka pumunta kaninang umaga?""Mommy, hindi ka ba nakatulog nang maayos? Pagod ka ba?""Mommy, Mommy, umupo ka po muna. Ikukuha kita ng tubig."Nag-usap ang dalawang bata at hinila si Dianne para umupo sa sofa.Pagkatapos, tumakbo si Danica papunta sa dining area.Nagsalin ang kasambahay ng isang tasa ng maligamgam na tubig, nagd
Dumaan iyon sa gilid ng kanyang sentido at tuluyang nawala sa kanyang buhok.Pagkatapos, muling bumagsak ang kanyang mga luha.Natauhan si Tyler at hindi na nag-isip ng iba pang bagay. Agad niyang idinampi ang kanyang hinlalaki sa gilid ng mata ni Dianne, pilit pinupunasan ang mga luhang patuloy na umaagos.Mainit ang kanyang hinlalaki, bahagyang magaspang sa pakiramdam.Paulit-ulit na hinaplos ni Tyler ang gilid ng mga mata ni Dianne hanggang sa dahan-dahan nitong iminulat ang kanyang mga mata at nagising.Nang bumungad sa kanya ang pamilyar at walang kapintasang mukha ng lalaki, hindi niya alam kung dahil ba inaantok pa siya o dahil sa gulat.Bahagyang naningkit ang mga mata ni Dianne habang nakatitig kay Tyler, hindi gumagalaw, tila nag-iisip pa.Nang makita ni Tyler ang kanyang malungkot at litong tingin, parang may matalim na bagay na tumusok sa kanyang puso. Isang matinding kirot ang biglang lumaganap sa kanyang dibdib."Anong nangyari? May masakit ba?" mahinang tanong ni Tyler,
"Mommy, Dianne, sino ang may sakit?" nag-aalalang tanong ni Xander habang lumalapit sa kanila.Ngumiti si Dianne at nagpaliwanag muli nang walang magawa, "Wala akong sakit, hindi lang ako nakatulog nang maayos kagabi."Sinulyapan ni Cassandra si Xander, tinapik ang likod ng kamay ni Dianne, at magiliw na sinabi, "Mabuti at wala kang sakit. Papakiusapan ko ang kusina na gumawa ng sabaw para pakainin ang puso at tulungan kang matulog, at ipapasundo ko sina Darian at Danica. Makakakain ka ng hapunan bago ka umuwi.""Sige po," sang-ayon ni Dianne.Tiningnan ni Xander ang kanyang halatang hindi masayang ekspresyon, nagbukas ng bibig para may sabihin, ngunit pinigilan ang sarili."Nasaan ang girlfriend mo?" biglang nagbago ng paksa si Cassandra at nagtanong kay Xander nang may galit.Halatang ayaw sagutin ni Xander ang tanong na ito.Sinulyapan niya si Cassandra, pagkatapos ay hinawakan ang kanyang ilong at tumingin kay Dianne, biglang binago ang paksa at nagtanong, "Dianne, bakit ka nandit
Nakikinig sina Sandro at Xander at parehong natigilan sandali sa pagkabigla.Kalmadong sinabi ni Dianne, "May isang pares ng jade pendants ang pamilya Jarabe na ipinasa mula sa henerasyon hanggang sa henerasyon. Ang isa ay may nakaukit na dragon, at ang isa ay may nakaukit na phoenix. Ang may dragon ay nasa kamay ng lolo ko, at ang may phoenix ay nasa kamay ng lola ko."Sinabi niya nang may mapanuyang ngiti, "Pagkatapos kong sumang-ayon na makipag-date kay Manuel, pumunta ako sa bahay ng kanyang ina sa unang pagkakataon. Nakita ko ang jade pendant na orihinal na pag-aari ng lolo ko at isinuot sa leeg ng kanyang lola sa storage room ng bahay ng kanyang ina.""Boluntaryo bang ibinigay ng tiyuhin ni Professor Ramirez ang kidney na inilagay sa tatay mo?" biglang tanong ni Xander.Umiling si Dianne. "Noong panahong iyon, malubha nang nasugatan ang tiyuhin ni Manuel at nasa coma ng tatlong taon. Isang aksidente sa kotse tatlong taon na ang nakalipas ang direktang pumatay sa lola ni Manuel at
"Dianne!"Nagkataon lang na dumating si Tyler at nakita si Dianne na nahuhulog sa sahig.Sumigaw siya at sumugod.Nauna si Maxine sa pagsalo kay Dianne, "Miss!"Sumugod si Tyler sa nakakagulat na bilis at niyakap siya mula sa mga braso ni Maxine. Nang makita ang taong nasa kanyang mga braso na may luha sa kanyang mga mata, biglang humigpit ang kanyang puso."Anong nangyari?" nag-aalala niyang tanong, tumitibok ang kanyang mga sentido.Tumingin si Dianne sa kanya, ipinikit ang kanyang mga mata, dumaloy ang mga luha sa kanyang mga pisngi, at lumitaw ang mapait na ngiti sa sulok ng kanyang bibig.Kumunot ang noo ni Tyler at kinuha ang ulat ng pagsusuri na nahulog sa gilid at sinulyapan ito.Nang makita niya ang huling resulta ng pagkakakilanlan, na nagpapakita na magkapatid ang dalawang partido na may relasyon sa dugo, biglang dumilim ang kanyang madilim na mga mata.Sa sumunod na segundo, itinapon niya ang ulat, binuhat si Dianne, at naglakad papunta sa kanyang silid-tulugan habang inuu
Tila magsasalita na si Xander, ngunit bago pa siya makapagsalita, biglang sumingit ang boses ni Sandro."Manuel, may mga bagay akong gustong pag-usapan kasama ka—para kay Dianne. At gusto kong gawin natin ito ngayon."Mula sa pananaw ni Dianne, ang kanyang kasintahan ay naging pinsan niya, at higit pa rito, ang kanyang minamahal na lola ang responsable sa pagkamatay ng dalawang tao sa pamilya ni Manuel.Labis na siyang nasasaktan.Paano niya hihingan ng tulong si Manuel?Samakatuwid, nadama ni Sandro na bilang isang nakatatanda, pinakaangkop para sa kanya na magsalita sa ngalan ni Dianne at linawin ang kailangang sabihin.Lumingon si Manuel at tumingin kina Sandro at Cassandra, pagkatapos ay kina Tyler at Xander.Hindi siya tanga!Biglang nagkasakit si Dianne, at ganito ang pagtrato sa kanya ni Xander. May nangyaring hindi maganda.Matapos tingnan nang malalim si Dianne na nakahiga sa kama ng ospital, tumango siya kay Sandro.Tumalikod si Sandro at umalis sa silid.Sumunod si Manuel.
"Akong sumira sa'yo?!"Tinitigan siya ni Bernadeth, tila ba nakarinig ng isang malaking biro. Maya-maya, bigla itong tumawa nang malakas, puno ng panlilibak."Hahaha! Ikaw na mismo ang nagsabi na anak kita! Paano kita sisirain?""Ikaw!"Sa isang iglap, ang halakhak ni Bernadeth ay biglang napalitan ng lamig.Itinuro niya si Manuel, ang kanyang mukha at mga mata ay puno ng matinding galit at hinanakit."Ikaw na walang utang na loob! Ikaw na walang puso! Ikaw na walang malasakit!" sigaw niya."Ang ama mo at ako, ginawa ang lahat! Inubos namin ang aming pera at lakas para mapalaki ka nang maayos, para maging kasinggaling mo ngayon. Pero kailan mo kami binigyan ng halaga? Kailan mo kami ipinaglaban?""Sa halip, pinoprotektahan mo nang buo ang babaeng 'yon—si Dianne! Sabihin mo sa akin, karapat-dapat ka ba sa ginawa namin para sa'yo?"Tinitigan ni Manuel ang kanyang ina—ang mukha nito ay baluktot sa galit, halos hindi na niya makilala.Ipinikit niya ang kanyang mga mata at mahina ngunit di
"Mayroon nang dalawang anak si Dianne, sina Darian at Danica. Hindi namin kailangang magkaroon ng mga anak," sabi muli ni Manuel.Itinuturing niyang sariling mga anak sina Darian at Danica."Kung gayon, naisip mo ba kung papayag si Dianne?" tanong ni Xander.Ipinikit ni Manuel ang kanyang mga mata at sinabi, "Usapin ito sa pagitan namin ni Dianne. Hindi mo kailangang mag-alala Mr. Zapanta tungkol dito."Sa katunayan, may ilang bagay na hindi angkop na sabihin ni Xander kay Manuel.Kaya, wala na siyang sinabi, tumango, at umalis.Umalis na ang lahat, at si Manuel na lang ang natira sa silid.Umupo siya sa tabi ng kama at sinuri ang katawan ni Dianne bilang isang propesyonal na doktor, at nalaman din ang kondisyon ni Dianne mula sa attending physician.Napakaliit ng Cambridge at dalawa lang ang magagandang ospital. Sinong doktor ang hindi makakakilala sa sikat na Professor Ramirez?Hindi pa humuhupa ang mataas na lagnat ni Dianne, at kasalukuyan siyang nasa IV drip para mabawasan ang lag
Dahan-dahang lumingon si Manuel at tinitigan ang pintuan, hindi kumukurap. Malabo na ang kanyang paningin dahil sa mga luhang namuo, at ang tanging nakita niya ay mga patong-patong na puting liwanag.Bahagyang bumukas ang kanyang tuyong labi, at sa pagitan ng kanyang mga ngipin ay lumabas ang isang tinig na mahina at puno ng hirap."Hindi kita kailanman pinili matapos timbangin ang lahat ng dahilan at epekto. Sa halip, pinili kitang mahalin kahit alam kong imposibleng maging tayo. Ito ang pinakamalaking katapatan ko sa relasyon nating ito.""Sa totoo lang, mas alam ko kaysa sa iyo na wala tayong patutunguhan. Binalewala ko ang lahat ng babala, pati na rin ang sarili kong pag-aalinlangan, at paulit-ulit kong pinapaniwala ang sarili ko na okay lang.""Minsan iniisip kong balewala lang ito, ngunit minsan hindi ko rin kayang pakawalan. Alam kong wala itong kahahantungan, pero gusto ko pa ring subukan, kahit saglit lang kitang makasama.""Paano ko ba ito ilalarawan? Nasa bawat hiling ko an
"Dianne, kahit na tapat si Manuel sa iyo ngayon, hindi nito mababago ang katotohanan na ginagamit siya ng mga magulang niya para samantalahin ka."Malalim na bumuntong-hininga si Sandro, "Ang isa sa kanila ay habol ang pera mo, at ang isa naman ay ang buhay ninyo ni Darian at Danica. Maaaring matagal nang alam ni Manuel ang totoo, kaya hindi niya kayang harapin ka ngayon, lalo na ang magpatuloy sa inyong relasyon."Tumingin si Dianne sa kanya at sinubukang magsalita, ngunit walang lumabas na salita. Unti-unti lang muling namula ang mga mata niya, hindi mapigilan ang sarili, at unti-unting lumabo ang paningin niya.Kaya ginamit lang siya ni Manuel mula sa simula?Kaya pala alam na ni Manuel ang lahat ng katotohanan mula pa sa umpisa?Hindi siya naniniwala.Hindi niya kayang paniwalaan na alam ni Manuel ang lahat mula pa sa simula.Pero mahalaga pa ba kung alam niya ang totoo mula sa simula?Napagdesisyunan na niyang makipaghiwalay sa kanya!Ngayon, pareho na sila ng desisyon ni Manuel.
Nang bumuti na ang kalagayan ni Darian, nagpasya si Dianne na maglinis ng katawan, magpalit ng damit, at sumabay sa hapunan kasama ang iba.Dahil hindi pa makakain ng normal si Darian, gatas at malalambot na pagkain lang muna ang puwede sa kanya. Matapos kumain, mabilis siyang nakatulog muli.Dahil stable na ang lagay ni Darian, hindi na kinailangang manatili nina Cassandra at Xander sa ospital. Nagpasya silang umuwi.Inihatid sila ni Dianne sa labas at pinanood habang sumasakay sa sasakyan. Ngunit sa halip na bumalik agad sa kwarto ni Darian, bigla siyang lumihis ng direksyon.Dala si Maxine, dumiretso siya sa morgue ng ospital nang hindi nagpapaalam kaninuman.Di ba sinabi ni Tyler na nasa morgue ang katawan ni Manuel?Ngunit pagdating nila roon, sinabi ng staff na walang natanggap na bangkay na may pangalang Manuel kahapon.Napapikit si Dianne, at agad na napuno ng luha ang kanyang mga mata.Alam niyang nagsisinungaling sina Tyler at Sandro.Pero bago pa siya makaalis, hinabol siya
Hindi inaasahan ni Xander na malubhang masasaktan si Manuel at mamamatay.Sa sandaling ito, nagulat din siya at hindi komportable.Tanging sina Tyler at Sandro ang kalmado, at walang kakaibang emosyon sa kanilang mga mata."Tyler, nagsisinungaling ka, niloloko mo ako, tama?" muling tanong ni Dianne, na may galit sa kanyang mga mata."Dianne, hindi nagsinungaling si Tyler sa iyo. Wala na talaga si Manuel," sabi ni Sandro na may buntong-hininga.Tumingin si Dianne kay Sandro nang may malaking pagtataka.Marahil hindi pa nawawala ang epekto ng mga pampatulog, bigla siyang nahilo at hindi na niya makontrol ang kanyang katawan.Sa sumunod na segundo, dumilim ang kanyang paningin at nawalan siya ng malay.…Nang magising si Dianne, umaga na ng sumunod na araw.Matagumpay na naibalik ang bato ni Darian sa kanyang sariling katawan, at nagising siya bago nagising si Dianne.Napakahina ng maliit na lalaki, ngunit sa kabutihang palad, napakabait niya at nakikipagtulungan sa doktor.Nakahiga siya
Wala nang oras para mag-isip pa—mabilis siyang sumugod, hindi alintana ang anumang sagabal.Napatingin si Tyler sa elevator nang marinig niya ang mga yapak na nagmamadali.Sakto namang sa kanyang paglingon, natapilok si Dianne dahil sa mataas na takong, dahilan upang mawalan siya ng balanse at bumagsak sa isang gilid.Parang may pumintig sa puso ni Tyler. Mahigpit niyang niyakap si Danica at muntik nang tumakbo para saluhin siya.Ngunit bago pa man siya makagalaw, nasa likuran na ni Dianne si Xander—mabilis niya itong nasalo, mahigpit na hinawakan sa mga balikat at tinulungan itong makabawi."Mag-ingat ka!" madiin ngunit nag-aalalang sabi ni Xander.Ngunit tila hindi man lang niya ito narinig ni Dianne—pagkakatayo niya ay agad siyang tumakbo muli, hindi alintana ang kirot mula sa kanyang natapilok na paa."Mommy--"Nang makita ng batang babae si Dianne, agad siyang sumigaw at iniunat ang kanyang mga kamay patungo sa kanya.Sumugod si Dianne at mahigpit na niyakap ang batang babae sa i
Pagbukas ng pinto at pumasok sa loob ng silid-pahingahan. Doon, nakahiga si Dianne sa kama.Kahit nasa ilalim pa rin siya ng epekto ng pampatulog, kitang-kita ang kanyang pagkabalisa. Nakasubsob siya sa kanyang sarili, ang mga kilay niya ay mahigpit na nakakunot, at hindi man lang lumuwag kahit saglit. Paminsan-minsan, nanginginig ang kanyang mahahabang pilikmata, parang anumang sandali ay magigising siya.Alam ni Xander na sinusubukan niyang gumising sa kabila ng epekto ng gamot, ngunit sadyang malakas ang dosage na kanyang ginamit kaya’t imposibleng magising si Dianne sa loob ng maghapon at magdamag.Inabot ni Xander ang kanyang kamay at marahang hinaplos ang noo ng dalaga gamit ang hinlalaki. "Dianne, huwag kang mag-alala. Ligtas na sina Darian at Professor Ramirez. Wala na silang panganib.""Darian...""Danica..."Parang panaginip.Biglang naibulong ni Dianne ang mga pangalan nila, kasabay ng mas lalong paghigpit ng kunot sa kanyang noo. Sa panaginip niya, tila may matinding sigal
Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay nina Darian at Danica at mabilis na tumakbo patungo sa helicopter.Bumukas ang pinto ng cabin, tumalon sina Tyler at Baron mula sa helicopter at tumakbo patungo sa kanya."Huminto kayo, huwag kayong tumakbo!"Sa oras na ito, hinabol ni Bernadeth palabas ng Mansion.Itinaas niya ang baril at sumigaw kay Manuel na tumatakbo na may bitbit na Darian at Danica.Pero parang bingi si Manuel sa kanyang boses.Niyakap niya sina Darian at Danica sa kanyang dibdib para protektahan sila at patuloy na tumakbo nang desperado.Pinanood siya ni Bernadeth na mabilis na tumatakas mula sa kanya, namumula ang kanyang mga mata, at hinila niya ang gatilyo ng pistol nang walang pag-aalinlangan - "Bang!"Sa malakas na putok, lumipad ang bala mula sa baril.Pagkatapos ay may isa pang tunog ng "bang", at muling pinaputukan ang bala patungo kay Manuel.Walang nakakaalam kung saan tumama ang bala kay Manuel.Bigla siyang natumba at hindi na nakatayo, bumagsak pasulong na h
Bagama't nahimatay din si Danica sa medicine, may bahagyang galos sa kanyang noo.Pero mapula at malambot pa rin ang kanyang matabang maliit na mukha. Bagama't medyo marumi ang kanyang mukha at damit, sa kabutihang palad walang dugo sa kanyang katawan.Sa sumunod na segundo, biglang nakawala si Manuel sa kontrol ng dalawang malalakas na lalaki gamit ang lakas na hindi niya alam kung saan niya nakuha, at sumugod patungo sa lalaking nakamaskara na nakatayo sa tabi ng stage.Natumba ang lalaking nakamaskara at bumagsak sa lupa."Dakpin niyo siya!" sigaw ni Bernadeth.Pero sa pagkakataong ito, hindi nakinig ang tatlong malalakas na lalaki.Isa sa matitipunong lalaki ang nagsabi, "Huli na. Paparating na ang mga tao ng kalaban. Hindi natin kayang manatili rito kasama ang dalawang matandang ito para lang mamatay. Umalis na tayo!"Tumango naman ang dalawa pang lalaki, at maging ang lalaking may maskara ay kinabahan. Agad siyang bumangon at sumunod sa tatlong matitipunong lalaki para umalis.N
Tumingin siya kay Bernadeth na may malungkot na ekspresyon, "Maniwala ka sa akin, basta't palayain mo sina Darian at Danica, tiyak na kukumbinsihin ko si Dianne na huwag nang ituloy ang bagay na ito."Umiling si Bernadeth at nagngangalit ang mga ngipin, "Imposible iyan.""Mommy!" Lumuhod siManuel at humakbang ng dalawang beses papunta kay Bernadeth, puno ng lungkot ang kanyang mukha. "Mula pagkabata hanggang sa pagtanda, wala akong hindi nagawa sa mga ipinangako ko sa iyo. Sa pagkakataong ito, maaari mo ba akong bigyan ng isa pang pagkakataon?""O, maaari tayong bumalik sa bansa at makasama si Dad."Tumingin siya kay Bernadeth at patuloy siyang kinumbinsi, "Susuportahan ni Dianne si Dad sa eleksyon. Kapag nagtagumpay si Dad, babalik tayo para manirahan. Mula ngayon, madalas mong makikita si Dad at hindi mo na kailangang mag-alala na hindi ka niya gusto o itatakwil."Tumingin si Bernadeth kay Manuel sa harap niya, at ang kanyang mga nakakabighaning salita ay unti-unting nagpalito sa kan