Malamig ang pakiramdam ng mukha ni Dianne, ngunit ang mainit na palad ni Manuel ay bumalot dito. Sa ilalim ng init ng kanyang haplos, unti-unting nawala ang ginaw sa katawan ni Dianne, at bumalik ang kanyang ulirat.Tiningnan niya si Manuel at bahagyang ngumiti, ngunit hindi niya napigilan ang pagluha ng kanyang mga mata."Ano ang napanaginipan mo?" muling tanong ni Manuel sa mahinahong tinig.Saglit na nag-alinlangan si Dianne bago sumagot. "Nakapatay ako ng tao."May ideya na si Manuel tungkol sa nangyari noong gabing iyon.Ngunit ngayong nakikita niyang nananatiling gulong-gulo at nahihirapan si Dianne sa nangyari, hindi niya maiwasang mapuno ng sakit ang kanyang mga mata.Hinila niya ito sa kanyang mga bisig, marahang hinaplos ang kanyang likod na parang isang batang inaalo."Dianne, ipinagtanggol mo lang ang iyong sarili, hindi mo ginusto ang nangyari.""At saka, ang mga taong kagaya ni Garry, sampung beses mang mamatay, ay nararapat lang. Sa pagkawala niya, isang salot ang nabaw
Napatingin si Dianne kay Manuel at bahagyang ngumiti."Minahal ako ni Matandang Mrs Chavez na parang sarili niyang apo. Dinala niya ako sa bahay nila, kaya simula noon, doon na ako lumaki.""Si Alexander... parang tunay kong kapatid. Mahal niya ako at pinoprotektahan.", just like a real brother?" Manuel asked.Dianne thought about it and nodded, "I guess so.""Noong panahong iyon, gusto ko si Tyler, pero napakalamig niya sa akin. Nagagawa kong makipag-usap kay Kuya Alex at mapalapit sa kanya. Siguro, dahil iyon kay Tyler."Idinagdag niya, "Minsan, sadya kong nagpapakita ng pagiging malapit kay Kuya Alex."Gusto niya si Tyler ngunit hindi niya magawang ipakita iyon, kaya’t ang tanging paraan upang makuha ang atensyon nito ay sa pamamagitan ng iba.Dahil dito, inakala ni Tyler na ang talagang gusto niya ay si Alexander.Mukhang ang mga maling akala ay hindi nagmumula sa isang tao lamang.Hindi buong kasalanan ni Tyler."Paano naman ngayon?" tanong ni Manuel."Ano?" Saglit na hindi nain
Pero ito ay sasakyan ng pamilya Chavez.Sino ba sa pamilya Chavez?Ang pinakamakapangyarihang pamilya- walang duda, sila ang tunay na naghahari sa lungsod.Kahit ang mga utusang nagtatrabaho sa pamilya Chavez ay itinataas ang sarili sa iba at nag-aasta nang may kayabangan sa labas.Lalo na ang drayber ng pamilya Chavez.Para sa kanila, ang lahat ng pangunahing kalsada sa Chavez Mansion ay pag-aari ng pamilya Chavez.Makakakilos sila nang mayabang at walang pakundangan.Kaya naman, hindi na nakapagtataka na ang sasakyan ng pamilya Chavez, na lumiliko pakaliwa, ay hindi nagbigay-daan at bumangga sa sasakyan nina Dexter na dumidiretso.At kung magasgasan man ang kotse mo, ang ibang partido pa rin ang ituturing na may kasalanan.Sa kasamaang-palad, hindi agad napansin ng drayber ni Dexter na ang kabilang panig ay mula sa pamilya Chavez.Si Dexter naman ay abala sa pakikipag-usap kay Manuel at hindi napansin ang nangyari.Agad huminto ang drayber, bumaba ng sasakyan, at sinuri ang sitwasyo
Tama nga naman.Malapit nang ipalabas ang bagong pelikula ni Ashley, at sa panahong ito, anumang negatibong balita tungkol sa kanya ay maaaring magkaroon ng hindi inaasahang epekto sa kanyang pelikula.Kaya naman, mabilis siyang tumango, binitiwan si Tanya, at sumakay sa sasakyan.Samantala, sa isa pang sasakyang nakaparada sa tabi ng kalsada, alam na alam ni Dianne ang sitwasyong pinagdaanan nina Dexter.Nakita niyang sumakay si Tanya sa sasakyan, kaya't napilitan siyang maghintay at manood na lamang ng mga susunod na mangyayari.Pagkasakay ni Tanya, agad na pumunta si Dexter sa passenger seat at sinabihan ang driver na umalis na agad.Mabilis ding bumalik si Ashley sa sasakyan, nagmamadaling sumakay bago pa siya makuhanan ng larawan.Di nagtagal, umalis ang mga sasakyan, at bumalik na sa normal ang daloy ng trapiko.Samantala, ang mga bodyguard at driver ng pamilya Chavez, na walang ideya sa tunay na sitwasyon, ay determinado pa ring sundan si Tanya. Kaya naman, patuloy nilang sinun
Walang pag-aalinlangang sumunod si Tanya at lumabas din ng sasakyan. Sa sobrang desperasyon, muli siyang sumugod kay Manuel.Ngunit mabilis siyang hinarangan ni Dianne at diretsong sinabi, "Mrs Chavez, tumatanda ka na ba’t naguguluhan, o nagpapanggap ka lang na tanga? Hindi mo na ba nakikilala ang sarili mong anak?"Mariing idiniin ni Dianne ang kanyang tinig, "Tingnan mong mabuti kung siya nga ba talaga ang tunay mong anak, si Alexander."Sa narinig niyang iyon, bahagyang nag-angat ng tingin si Tanya at tinitigan si Manuel.Ngunit ang malamig na tingin ni Manuel ang bumungad sa kanya.Napakislot si Tanya at nanginginig na napasigaw kay Dianne, "Dianne, umalis ka na, hindi ba?! Sino ang nag-utos sa’yo na bumalik? Ano ang balak mong gawin?!""Mrs Chavez, sa tingin mo ba pag-aari mo ang buong bansa?"Malamig na tanong ni Dexter, halatang naiinis. Kaagad siyang naningkit ng tingin at sinaway ito."At ikaw naman, Dexter!"Parang isang nagwawalang tipaklong si Tanya. Alam niyang siya ang m
Matapos marinig ang sinabi ng mayordoma, hindi na alam ni Baron kung paano siya magre-react.Anong klaseng pagkakataon ito? Kakabalik pa lang ni Dianne sa Chavez Mansion matapos ang mahigit isang taon, tapos bigla siyang nagkita at nagkaroon ng matinding alitan kay Tanya?At hindi lang iyon—na-kidnap pa si Tanya ng mga tauhan ni Dianne.Napakaseryoso nito.Pagkababa ng tawag, hindi alam ni Baron kung paano niya ipapaliwanag ito kay Tyler.Katatapos lang magbasa ni Tyler ng isang dokumento nang mapansin niyang parang hindi mapakali si Baron na nakaupo sa harapan niya.Kita sa mukha nitong may gustong sabihin pero nag-aalangan. Kaya nauna siyang nagtanong, "Ano ‘yon?""Boss, ang tindi ng pangyayari! Kadarating lang ni Madam sa bansa, at—nagkasalubong sila ni Miss Dianne…" Sinadya niyang gawing malabo ang pagkakasabi.Kumunot ang noo ni Tyler sa narinig at agad na nagtanong, "Kumusta ang asawa ko?""Ayos lang po si Madam," sagot ni Baron, na agad ding sinilip ang reaksyon ni Tyler. "Pero
"Alam ko ang ugali ni Dianne. Kung hindi mo siya inunahan, bakit niya kailangang ipahanap ka, ipanakaw at ipauwi ng ganoon?" galit na sigaw ni Alejandro."Ikaw—ikaw matandang lalaki! Ayaw mo na bang mabuhay kasama ko?!"Maitim ang mata ni Tanya sa hinanakit, at agad na bumagsak ang kanyang luha.Hindi siya mahal ng anak niya, wala siyang halaga sa asawa niya, at ang manugang na maingat niyang pinili ay isang makamandag na ahas na matagal nang nagtatago.Sa loob ng anim na buwan, halos mamatay siya sa matinding pananakit ng ulo.Ngunit ang pinakamasakit sa lahat ay ang alaala ni Alexander, ang namayapa nilang anak.Sunod-sunod na dumaloy sa kanyang isipan ang lahat ng hinanakit niya, kaya't para siyang pinagsakluban ng langit at lupa.Nakaramdam ng kaunting awa si Alejandro nang makita ang itsura ng kanyang asawa—tila isa itong taong pinagdudusahan ng matinding kawalang-katarungan.Napakunot ang kanyang noo, huminga ng malalim, at ilang segundong natahimik bago nagtanong, "Bukod sa pagt
"Ano ba ang nagawa ko sa kanya? Napagkamalan ko lang naman ang lalaking katabi niya bilang nakatatandang kapatid mo, tapos bigla siyang umasta nang may kayabangan sa harap ko at ipinag-utos na itali ako!"Hindi matanggap ni Tanya ang kahihiyang natamo niya mula kay Dianne.Pakiramdam niya ay napahiya siya at labis na nadismaya, lalo pa’t ni isa sa kanyang asawa o anak ay hindi pumapanig sa kanya.Kaya naman muling sumigaw siya.Malamig na napangisi si Tyler, saka tumugon, "Mommy, talagang wala ka nang pag-asa!""Anak, ako ang tunay mong ina. Hindi mo ako pwedeng hamakin at siraan nang ganito para lang sa isang babae!"Lalong bumigat ang pakiramdam ni Tanya."Simula ngayon, mas mabuti pang matuto kang magpakumbaba kapag kaharap mo si Dianne," malamig na sabi ni Tyler. "Kung muli mo siyang aawayin o sasaktan, ituturing kong hindi mo ako kailanman naging anak."Matapos niyang sabihin ito, tumalikod na siya upang umalis. Ngunit bago pa siya makalayo, bumaba mula sa hagdan si Alejandro at
Matapos magtulungan sa mga bulaklak, nagpasya si Dianne na bumalik sa loob ng bahay. Dumating na rin ang guro ng mga bata at nagsimula nang magturo kina Darian at Danica.Si Tyler ay abala sa pag-aasikaso ng trabaho sa sala, ang mga dokumento ay nakasalansan sa mesa. Maliban doon, may malaking maleta na nakatabi sa mesa.Nakita ito ni Dianne at napakunot ang noo. Ang walanghiya talagang ito, mukhang nagpaplano nang lumipat dito.Hindi man lang yata napansin ni Tyler na pumasok sila ni Xander, abala siya sa trabaho.“Kuya, Ate Dianne!” tumalon si Cassy mula sa sofa nang makita sila at agad na sumigaw.Kung hindi sila dumating, baka magmukhang fossil na siya. Sabi niya na hindi na siya interesado kay Tyler at magiging kapatid na lang siya nito. Pero kapag naroroon siya sa parehong espasyo, hindi maiwasang mag-alala at gustong ipakita ang pinakamahusay na imahe sa kanya.Maaaring umalis siya sa sala at maglibang na lang sa ibang bahagi ng bahay, ngunit ayaw niyang mawalan ng pagkakataon
Napaka seryoso ng tono ni Cassy. "Tatratuhin ko na lang po kayo bilang aking brother-in-law at kapatid. Kaya sana po, huwag niyo akong ignorahin o magmalupit sa akin tuwing magkikita tayo."Sa wakas, itinaas ni Tyler ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya. "Hindi imposibleng mangyari 'yan, pero nakadepende 'yan sa magiging kilos mo sa hinaharap."Masayang tumango si Cassy. "Sige po, Mr. Chavez, huwag po kayong mag-alala. Hindi ko kayo bibiguin."Samantala, sa glass greenhouse sa likod ng hardin ng mansyon, nag-uusap sina Dianne at Xander habang naggugupit ng mga bulaklak.Maraming mahalagang bulaklak ang inaalagaan sa greenhouse.Nandiyan ang mga parang mga diwata na sweet peas, climbing queen clematis, maraming kulay ng swallowtails, orchid orchids, pink at purple na dahlias, hairy astilbe, palace lantern lilies, phoenix-tail na pincushions, at marami pang iba.Mayroon ding iba't ibang uri ng mga mahalagang rosas at ang paboritong iris ni Dianne.Dahil kay Manuel, nagkaroon sila n
Narinig ni Xander na tila hindi na kayang itago ni Dianne ang nararamdaman, at tiyak na magbabalikan sila ni Tyler.Sa ngayon, perpekto na si Tyler, at siya na ang biological na ama ni Darian at Danica. Hindi matitinag ang pagmamahal para sa mga bata. Ang paghabol ni Tyler kay Dianne ay labis. Tanungin na lang ang sarili, alin sa mga normal na babae ang kayang magpigil sa ganitong pagmamahal? Kahit gaano pa kalakas ang loob ni Dianne, isa pa rin siyang babae at ina ng dalawang anak. Hindi magtatagal, muling magbabalikan sila.Ngunit kahit na nasanay na siya sa ideya, malaki pa rin ang epekto sa kanya na makita ang dalawa nang magkasama. Kung ganito na siya, paano pa kaya si Cassy?Noong mga nakaraang panahon, nanumpa si Dianne na hindi na siya magiging sila muli kay Tyler. Ngunit sa loob lamang ng kalahating taon, nagbago ang lahat. At higit pa, hindi ba’t may kasalukuyang relasyon si Dianne kay Manuel? Kung magbabalikan sila ni Tyler, anong mangyayari kay Manuel?"Ate Dianne, kayo n
Pero hindi niya inasahan ang sumunod.Kalagitnaan ng gabi nang mahimbing na ang tulog ni Dianne, palihim na pumasok si Tyler sa kwarto.Tahimik siyang sumampa sa kama at dahan-dahang niyakap siya sa ilalim ng kumot.Sa gitna ng panaginip, nakaramdam si Dianne ng kakaiba. Napabulong siya nang hindi namamalayan, “Manuel...”Sa dilim, kitang-kita ni Tyler ang maliit na babae sa kanyang bisig. Nang marinig niya ang pangalang “Manuel,” bigla siyang natigilan.Unti-unting dumilat si Dianne, may kutob na may kakaiba. Bumungad sa kanya ang pamilyar na amoy ng lalaki—mabango, malamig, parang kahoy—at agad niyang nakilala ito.Tumingala siya.Madilim ang buong silid, pero ramdam nila ang presensya ng isa’t isa.“Dianne,” bulong ni Tyler, “kahit ituring mo akong kapalit ni Manuel... basta makasama lang kita, ayos lang. Araw at gabi.”Late na, at wala na rin sa mood si Dianne para makipagtalo. Isa pa, gusto niya ba talaga itong paalisin?Sa lahat ng pinagdaanan nila, sa estado niya ngayon, hindi n
Pagdating nila sa bahay, nadatnan nilang naglalaro sa carpet si Darian at Danica ng Lego habang tahimik na naghihintay sa kanila.Binuhat ng dalawa ang tig-isang bata at sabay-sabay silang pumunta sa banyo para maghugas ng kamay. Pagkatapos ay naghapunan silang apat.Pagkakain, inasikaso ni Tyler ang mga bata, habang si Dianne ay nag-review ng notes niya para sa nalalapit na exam at inayos na rin ang ilang opisyal na gawain.Di niya namalayang lumipas na ang oras—lampas alas nuwebe na ng gabi.Tulog na si Darian at Danica. Papunta na sana siya sa kwarto ng mga bata nang biglang dumating si Tyler sa study room, may dalang mangkok ng mainit na sabaw.Napangiti si Dianne. "Gabi na, Mr. Chavez. Hindi ka pa rin ba aalis? Balak mo na bang dito na tumira?""Pwede ba, Dianne?" tanong ni Tyler, inilapag ang mangkok ng sabaw sa mesa at tiningnan siya ng buong pananabik."Hindi pwede. Gabi na. Umuwi ka na, Mr. Chavez," sagot ni Dianne, diretso at walang pag-aalinlangan.Napailing na lang si Tyle
Samantalang siya, ang fiancé ni Manuel, ay nakapagdesisyong iwan siya.Isa-isa siyang iniwan ng mga mahal niya sa buhay.Wala siyang natira kundi ang mga sugat—sa katawan at sa puso.Paano na siya ngayon?Hindi niya napansin na nagsimula nang umambon.Hindi niya rin alam kung dahil ba sa luha sa mga mata niya kaya parang lumabo ang paningin niya, o dahil lang sa madilim ang langit kaya wala siyang masyadong makita.Hanggang sa biglang may sumalo sa kanya ng payong—malaki, at sapat para matakpan siya sa ulan at hangin.Agad siyang napatingala. Ang una niyang naisip? Si Manuel.Nagliwanag ang mukha niya sa sandaling iyon—ngunit mabilis ding nagdilim nang makita kung sino talaga ang nasa harap niya.“Tyler…”“Dianne,” tawag ng lalaki, at pansin niyang nawala ang ningning sa mga mata ni Dianne. Napakunot ang noo ni Tyler.May kirot sa dibdib niya—mainit, masakit.“Pasensya na, akala ko si Manuel,” mahinang sabi ni Dianne.Pinilit ni Tyler maging kalmado. “Umuulan. Halika na, nasa baba ang
May narinig na matinis na "pop!" sa loob ng masikip na sasakyan—parang sumabog ang katahimikan. Itinaas ni Tyler ang kanyang mga mata at tiningnan si Dianne. Namumula ang pisngi nito, mabilis ang paghinga, at tila nagliliwanag ang mga mata.Pero imbes na magalit, ngumiti siya.Tuwang-tuwa.Hinawakan niya ang kamay nito at inilapat iyon sa kanyang pisngi.“Dati akong pinakawalang kwentang tao sa buong mundo,” bulong niya.Hinawakan niya ang kamay ni Dianne at ipinalo iyon sa sarili niyang mukha, paulit-ulit.“Dianne, bugbugin mo lang ako hanggang gumaan ang loob mo.”Nagulat si Dianne at agad binawi ang kanyang kamay. “Tyler, may sayad ka ba?!”“Oo, baliw na ako,” sagot niya agad.Muling hinawakan ni Tyler ang kamay niya, habang tinitingnan siya na parang isang kawawang teddy bear. “Dianne, matagal na akong may sakit. Simula noong una kitang makita, wala na akong lunas. Hanggang ngayon, malala na—terminal stage. Ikaw lang ang gamot ko.”Naiinis na lang si Dianne habang pinipilit na ali
Ayaw niyang magising si Dianne, kaya kahit ilang kilometro pa ang biyahe, hindi siya gumalaw ni kaunti.Hindi naman kalayuan ang Harvard Business School mula sa Weston Manor, mga dalawampung minuto lang. Pero ngayon, sinadya ng driver na bagalan ang biyahe, kaya inabot sila ng halos tatlumpung minuto.Pagtigil ng sasakyan sa parking area ng paaralan, lumingon si Maxine para sabihing nakarating na sila—gaya ng nakasanayan. Pero bago pa siya makapagsalita, pinigilan siya ni Tyler sa pamamagitan ng isang senyas.Nakita ni Maxine na mahimbing pa rin ang tulog ni Dianne, kaya tumango lang siya at hindi na nagsalita. Maging siya at ang driver ay hindi bumaba ng sasakyan, at hindi rin pinatay ang makina.Itinaas ni Tyler ang divider sa loob ng sasakyan para mas tahimik sa loob. Kumportable ang lamig, tahimik, at maayos ang lahat—kaya lalo pang naging mahimbing ang tulog ni Dianne.Karaniwan, kahit maidlip lang si Dianne sa biyahe, ginising siya agad ni Maxine kapag nakarating na. Sinabi na ka
Pagkalipas ng isang linggo, handa na si Darian para umuwi at doon na lang magpagaling.Sa araw ng paglabas ni Darian sa ospital, dumating ang apat na miyembro ng pamilya Zapanta.Nakabalik na mula sa kanyang pag-aaral sa abroad si Cassy. Pagbalik niya, hindi sinabi sa kanya ang totoo—na inoperahan si Darian at binalik lang ang sariling kidney. Ang sabi lang ay nagkasakit si Darian kaya naospital.Nang makita ni Cassy si Darian—na halatang pumayat at mukhang hindi kasing sigla tulad ng dati—halos maiyak siya sa awa.Yumakap siya kay Darian at humihingi ng paumanhin."Sorry, Darian... Nagkasakit ka at hindi kita nasamahan. Kasalanan ko 'to. Bibilhan na lang kita ng maraming laruan para bumawi, okay?""Okay!" Tumango si Darian at nag-isip sandali."Tita, gusto ko lahat ng laruan sa toy store.""Ha? Lahat ng laruan sa Toy City?" Napangiwi si Cassy pero ngumiti rin at tumango, "Sige! Walang problema! Pero mukhang tinapay lang ang ulam ko sa loob ng ilang buwan."Kahit na prinsesa siya ng p