Maputla at mukhang pagod ang kanyang mukha, para bang sinipsip ang lahat ng dugo sa kanyang katawan. Ang buong katawan niya ay natatakpan ng malalabong bakas ng pasa.Hindi alam ni Garry kung saan pumunta ang kanilang ina, ngunit alam ito ni Gabby.Nagkaroon ng matinding pagtatalo ang mag-ina. Isinabog ni Gabby ang lahat ng sama ng loob at pang-aaping naranasan niya mula kay Tyler kay Abby.Galit siyang sumigaw, “Wala kang hiya! Ang baba ng tingin ko sa'yo! Hindi ka karapat-dapat na maging ina ko!”Halos mamatay sa iyak si Abby.“Akala mo ba ginusto kong mahiga sa kama ng ibang lalaki? Akala mo ba ginusto kong magdusa sa mga kamay niya?” Nanginginig sa galit si Abby habang nakaturo kay Gabby. “Ginagawa ko ito para sa'yo, para sa kapatid mo, at para sa buong pamilya natin!”Napangisi si Gabby. “Wala akong kasalanan. Wala akong ginawang masama. Kung gusto mong maging mababa, gawin mo. Pero huwag mo nang gawing mukhang makatao ang dahilan mo.”“Sobra na!”Napuno na si Garry at napabalikw
"Jane, kontakin mo ang abogado ni Mr. Guzaon. Alamin mo kung ano ang kondisyon niya para ibenta nang buo ang shares ng Guazon Pharmaceutical sa akin," utos ni Dianne pagdating sa hotel.Tumango si Jane at nagtanong, "Hintayin pa ba natin si President Xander para sa hapunan? Kakain ba tayo sa baba o sa kwarto?""May lakad si Xander kasama ang isang kaibigan ngayong gabi, kaya magpa-deliver ka na lang ng pagkain para sa akin sa kwarto," sagot ni Dianne. Dahil mag-isa lang siya, mas gusto niyang gawing simple ang hapunan niya."Kayo ni Maxine ay maaaring kumain sa buffet restaurant sa baba. Mas masarap ang pagkain doon," dagdag pa niya. Lagi siyang mabait sa mga taong malapit sa kanya, lalo na kina Jane at Maxine, na naging abala sa kanya buong araw. Oras na rin para makapagpahinga sila."Sige po," sagot ni Jane habang tumingin sa oras. "Babalik kami ni Maxine sa loob ng isang oras."Ngumiti si Dianne. "Wala naman akong ibang gagawin ngayong gabi. Ngayong unang beses ninyong nasa bansa,
Nasaan ang mga bodyguard na dapat ay nagbabantay sa labas?Alam niyang hindi ito magandang senyales.Hindi na siya nag-aksaya ng panahon sa pagtatanong. Sa halip, mabilis siyang naglakad papunta sa coffee table sa sala upang kunin ang kanyang cellphone at tumawag ng tulong.Ngunit mas mabilis ang lalaki.Agad nitong inagaw ang kanyang telepono bago pa niya ito makuha, saka buong puwersang ibinato sa dingding."Bang!"Sa isang iglap, nabasag ang screen ng kanyang cellphone at bumagsak ito sa sahig.Malalim na huminga si Dianne, pinilit panatilihing kalmado ang sarili habang nakatingin sa lalaki."Sino ka?" Tanong niya nang matatag. "At ano ang gusto mong gawin?"Ngayon lang niya ito tinignan nang maigi, at doon niya napagtanto kung bakit tila pamilyar ito sa kanya.Nakilala niya ang lalaki.Biglang lumitaw ang mapanuksong ngiti sa labi nito. Alam niyang hawak na nito ang kontrol sa sitwasyon, kaya wala na itong balak magtago pa.Dahan-dahan nitong hinubad ang suot na sumbrero ng chef at
Siyempre, hindi talaga mamamatay si Dianne.Kung mamamatay siya dahil kay Garry, hindi iyon magiging sulit kahit pa buong pamilya GUazon ang ilibing kasama niya.Kung mamatay siya, ano na ang mangyayari kay Darian at Danica?Anuman ang mangyari, hindi siya maaaring mamatay. Kailangan niyang mabuhay.Ngunit ngayon, kailangan niyang panatilihing gising ang sarili at sumugal upang takutin si Garry.Kaya dahan-dahan niyang ginuhit ang porselanang piraso sa kanyang leeg, unti-unting hinihiwa ang balat.Isang mapulang guhit ang lumitaw sa kanyang leeg.Ang sakit mula sa sugat ay tumalo sa matinding init na bumabalot sa kanyang katawan at unti-unting ibinalik ang kanyang nawawalang ulirat.Hindi inaasahan ni Garry na magkakaroon ng lakas ng loob si Dianne na saktan ang sarili.Nang makita ang dugong dumaloy sa leeg nito, tila nakaramdam siya ng kaunting takot.Hindi niya layunin na patayin si Dianne.Kung mamatay ito, mamamatay rin siya.Ayaw niyang mamatay—ang nais lang niya ay mabuhay nang
Biglang may narinig silang tunog ng elevator—"ding!"—na nagmula sa pasukan. Agad nilang inikot ang kanilang ulo, halatang may takot sa kanilang mga mata.Lumabas si Tyler mula sa elevator, kasunod sina Baron at Brandon.Habang naglalakad palabas, awtomatikong napatingin si Tyler sa pintuan ng suite ni Dianne.Nang makita siya ng dalawang bodyguard, agad nilang iniwas ang kanilang tingin.Napansin ni Tyler ang kanilang reaksyon, kaya agad siyang napakunot-noo. Isang iglap lang, alam niyang may hindi tama.Hindi na siya nagdalawang-isip—mabilis siyang kumilos, humakbang nang mabilis papunta sa suite ni Dianne.Nagkatinginan sina Baron at Brandon bago agad sumunod sa kanya.Pagdating sa tapat ng suite, walang anumang salita, agad na itinataas ni Tyler ang kanyang kamay at malakas na kumatok sa pinto."Ano'ng ginagawa mo?" Agad na umaksyon ang dalawang bodyguard upang pigilan siya.Biglang dumilim ang mga mata ni Tyler, at nang makita niyang inaabot siya ng isang bodyguard upang harangin,
Hindi na siya nagdalawang-isip. Wala siyang sinayang na segundo at agad siyang tumayo, buhat-buhat si Dianne sa kanyang mga bisig."Boss, walang ibang tao sa suite."Habang sinusuri ni Tyler si Dianne, mabilis namang tumakbo si Brandon papasok upang tingnan ang buong silid.Samantala, nanatiling nakatayo si Baron sa may pintuan—halatang hindi pa rin makapaniwala sa kanyang nasaksihan.Tumango si Tyler at agad na nag-utos habang palabas na siya, buhat pa rin si Dianne."Pumunta tayo sa ospital!Mabilis na sumunod si Brandon."Boss…!"Doon pa lang natauhan si Baron at agad ding humabol."Baron, tawagan mo ang pulis. Siguruhing walang gagalaw sa eksena."Hindi na nilingon ni Tyler si Baron habang iniuutos iyon."…Opo."Mabilis na umatras si Baron, agad na kinuha ang kanyang telepono at tumawag sa pulisya.Sa mga sandaling iyon, habang mabilis na naglalakad si Tyler papunta sa elevator, bumukas ito at lumabas sina Maxine at Jane.Pagkakita kay Dianne na duguan sa bisig ni Tyler, napakurap
Gumalaw ang kanyang kamay, dumulas pababa mula sa leeg ni Tyler, hinawakan ang kanyang mukha, at walang pag-aalinlangang hinagkan ang kanyang labi.Parang sumabog ang utak ni Tyler, isang malakas na dagundong ang pumuno sa kanyang isip, at sa isang iglap, parang rumagasa ang kanyang katinuan palabas ng kanyang sistema.“Dianne…”Sa puntong ito, ganap nang nawalang saysay ang paghihiwalay sa pagitan ng harapan at likuran ng sasakyan—ang panloob na harang ay nakataas na.Hawak niya ang mukha ni Dianne, pilit na pinatitingala ito upang tumingin sa kanya.Sa ilalim ng liwanag, nagningning ang kanyang pares ng maiitim na mata, puno ng naglalagablab na pagnanasa at pananabik. “Mahal mo pa rin ako, hindi ba?”Ngunit wala nang Dianne sa harapan niya.Ang babaeng ito—ganap nang wala sa sarili.Hindi niya naintindihan ang anumang sinabi ni Tyler. Hindi nga niya alam kung sino ang nasa harapan niya ngayon.Naiinis siya, naiinis dahil hindi niya makuha ang gusto niya. Kaya nagsimula siyang umiyak
Maya-maya, lumapit ang tagapamahala ng bahay at iniabot kay Abby ang kanyang cellphone—tumatawag ito.Tiningnan niya ang screen at nakita ang isang pamilyar na numero. Sandali siyang nag-alinlangan kung sasagutin ito."Mom, sino 'yan? Bakit hindi mo sinasagot?" tanong ni Gabby na may pagtataka.Ayaw sana ni Abby sagutin ang tawag, pero hindi rin niya magawang huwag sagutin.Dahil ang taong nasa kabilang linya ay ang lalaking pilit niyang pinaliligaya sa kama ilang gabi pa lang ang nakalipas."Kain ka na," ang tanging sinabi niya bago kinuha ang telepono at lumabas ng kainan upang sagutin ang tawag."Hello—"Hindi pa man siya natatapos magsalita, biglang umalingawngaw sa kabilang linya ang isang galit na galit na boses."Ang tatanga niyong lahat! Mga walang kwenta kayong mga Guazon!"Nanlaki ang mata ni Abby."Abby, binabalaan kita. Kapag may nagtanong sa iyo at nabanggit mo ang kahit ano tungkol sa akin, mas bibilis pa ang pagbagsak ng pamilya n'yo!"Nanlamig ang kanyang katawan. "Ano
New York.Sa loob ng Presidential Suite ng Aman Hotel. Pagbalik ni Xander sa hotel matapos uminom kasama ang ilang kaibigan, nadatnan na niya si Belle na naghihintay sa loob ng suite.Mag-a-alas singko na ng umaga. Mahigit limang oras nang naghihintay si Belle—mula takipsilim hanggang sa ngayon.Sa simula, balak ni Xander na bumalik kasama sina Sandro at Dianne.Pero nang makita niya ang mensaheng ipinadala ni Belle, at maalala ang mga sinabi sa kanya ni Dianne kaninang hapon, nagbago ang isip niya. Nagpasya siyang manatili sa New York.Isa ang Aman sa pinakamamahaling luxury hotel sa New York.Sanay nang pabalik-balik si Xander sa New York, kaya’t matagal na siyang may nakabook na presidential suite sa hotel na ito.Dito rin unang nagtagpo sina Xander at Belle.Noon, nasa huling taon pa lang si Belle sa kolehiyo at bilang isang natatanging estudyante, nag-iintern siya sa investment company ni Xander—ang Anluo.Ang Anluo Investment ay unang itinatag nina Sandro, pamilya Zapanta, at Di
Hindi naman siya ang unang gumawa ng hakbang para magkaroon sila ng relasyon ni Bella Madrid.Ipinaliwanag din niya ito nang malinaw kay Bella Madrid.Sinabi niyang sinusubukan pa lang nila, at malaki ang posibilidad na hindi sila bagay sa isa't isa.At kung hindi sila bagay, maaari silang maghiwalay anumang oras—walang anumang ugnayan.Para sa isang babaeng maaaring mawala na lang bigla sa buhay niya anumang oras, ayaw sana ni Xander na ipakilala siya sa mga pinakamalalapit niyang kaibigan at kamag-anak.Hindi pa ngayon.Ang nangyari ngayong araw ay isang malaking sorpresa.Hindi niya alam na nagtatrabaho pala si Bella Madrid bilang waitress sa club, at mas lalong hindi niya inakalang sa kanilang pribadong silid pa ito ma-aassign.“Ako na ang nagsabi kay Bella Madrid.” si Dianne ang unang nagsalita nang walang imik si Xander.“Hmm.” kalmadong tango ni Xander. “Ano naman ang sinabi niya sa’yo?”Nang makita niyang parang wala lang kay Xander si Bella Madrid—ni ayaw pa niya itong ipakila
Tinitigan ni Xander ang waitress, at unti-unting kumunot ang kanyang gwapong kilay.Dahan-dahan niyang pinisil ang hawak na napkin hanggang sa maging kamao iyon, bago niya muling binuksan ang kanyang palad.Pagkatapos ay pinindot niya ang button para tumawag ng serbisyo.Kapag ang mga malalaking personalidad na gaya nila ay nag-uusap ng mga seryosong bagay, madalas hindi nararapat na may tagasilbi sa loob ng silid. Kaya naman, naghihintay lang ang waiter sa labas at papasok lamang kapag narinig na ang tunog mula sa service call.Pero ngayon, naroon ang waitress sa loob ng silid, na may tahimik na pahintulot ni Sandro.Pagkapindot ng button, agad na dumating ang manager ng club.Nang makita nito ang gulo sa mesa at ang halatang kaba ng waitress, agad siyang humingi ng paumanhin.Pero hindi niya sinermonan ang waitress—sa halip, inutusan niya itong ligpitin ang gamit at umalis na. Ang dalawang boss na nabuhusan ng red wine sa damit ay inanyayahang lumipat ng ibang silid para ayusin ang k
"Magbihis ka na at lumabas."Pagkabukas ng pinto, bumungad kay Dianne ang isang lalaking nakasandal sa pintuan, mahaba ang mga binti, at bahagyang nakangiti sa pamamagitan ng mapupulang labi—para bang pinipigil ang isang ngiti. Hindi siya pinansin ni Dianne. Dumiretso siya sa paglalakad, parang hindi niya nakita ang lalaki.Pero sa susunod na segundo, nahawakan na ng mainit at tuyong kamay ang kanyang pulsuhan, sabay hatak sa kanya papalapit sa malapad at mainit na dibdib.Hindi siya nagulat o nataranta. Bagkus, marahan niyang itinaas ang kanyang mga mata para titigan si Tyler.Iniyuko ni Tyler ang ulo niya, inilapat ang noo sa noo ni Dianne, at buong pusong sinabi, "Dianne, ang ganda-ganda mo.""Bitawan mo ako." Malamig na utos ni Dianne habang nakatitig sa kanya.Sobrang mahal ni Tyler si Dianne. Kung kinakailangan, handa siyang mamatay para sa kanya.Pero ang babaeng nasa bisig niya ngayon ay walang emosyon sa mukha, tila yelo ang puso. Sa kabila niyon, para kay Tyler, pakiramdam ni
Matapos magtulungan sa mga bulaklak, nagpasya si Dianne na bumalik sa loob ng bahay. Dumating na rin ang guro ng mga bata at nagsimula nang magturo kina Darian at Danica.Si Tyler ay abala sa pag-aasikaso ng trabaho sa sala, ang mga dokumento ay nakasalansan sa mesa. Maliban doon, may malaking maleta na nakatabi sa mesa.Nakita ito ni Dianne at napakunot ang noo. Ang walanghiya talagang ito, mukhang nagpaplano nang lumipat dito.Hindi man lang yata napansin ni Tyler na pumasok sila ni Xander, abala siya sa trabaho.“Kuya, Ate Dianne!” tumalon si Cassy mula sa sofa nang makita sila at agad na sumigaw.Kung hindi sila dumating, baka magmukhang fossil na siya. Sabi niya na hindi na siya interesado kay Tyler at magiging kapatid na lang siya nito. Pero kapag naroroon siya sa parehong espasyo, hindi maiwasang mag-alala at gustong ipakita ang pinakamahusay na imahe sa kanya.Maaaring umalis siya sa sala at maglibang na lang sa ibang bahagi ng bahay, ngunit ayaw niyang mawalan ng pagkakataon
Napaka seryoso ng tono ni Cassy. "Tatratuhin ko na lang po kayo bilang aking brother-in-law at kapatid. Kaya sana po, huwag niyo akong ignorahin o magmalupit sa akin tuwing magkikita tayo."Sa wakas, itinaas ni Tyler ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya. "Hindi imposibleng mangyari 'yan, pero nakadepende 'yan sa magiging kilos mo sa hinaharap."Masayang tumango si Cassy. "Sige po, Mr. Chavez, huwag po kayong mag-alala. Hindi ko kayo bibiguin."Samantala, sa glass greenhouse sa likod ng hardin ng mansyon, nag-uusap sina Dianne at Xander habang naggugupit ng mga bulaklak.Maraming mahalagang bulaklak ang inaalagaan sa greenhouse.Nandiyan ang mga parang mga diwata na sweet peas, climbing queen clematis, maraming kulay ng swallowtails, orchid orchids, pink at purple na dahlias, hairy astilbe, palace lantern lilies, phoenix-tail na pincushions, at marami pang iba.Mayroon ding iba't ibang uri ng mga mahalagang rosas at ang paboritong iris ni Dianne.Dahil kay Manuel, nagkaroon sila n
Narinig ni Xander na tila hindi na kayang itago ni Dianne ang nararamdaman, at tiyak na magbabalikan sila ni Tyler.Sa ngayon, perpekto na si Tyler, at siya na ang biological na ama ni Darian at Danica. Hindi matitinag ang pagmamahal para sa mga bata. Ang paghabol ni Tyler kay Dianne ay labis. Tanungin na lang ang sarili, alin sa mga normal na babae ang kayang magpigil sa ganitong pagmamahal? Kahit gaano pa kalakas ang loob ni Dianne, isa pa rin siyang babae at ina ng dalawang anak. Hindi magtatagal, muling magbabalikan sila.Ngunit kahit na nasanay na siya sa ideya, malaki pa rin ang epekto sa kanya na makita ang dalawa nang magkasama. Kung ganito na siya, paano pa kaya si Cassy?Noong mga nakaraang panahon, nanumpa si Dianne na hindi na siya magiging sila muli kay Tyler. Ngunit sa loob lamang ng kalahating taon, nagbago ang lahat. At higit pa, hindi ba’t may kasalukuyang relasyon si Dianne kay Manuel? Kung magbabalikan sila ni Tyler, anong mangyayari kay Manuel?"Ate Dianne, kayo n
Pero hindi niya inasahan ang sumunod.Kalagitnaan ng gabi nang mahimbing na ang tulog ni Dianne, palihim na pumasok si Tyler sa kwarto.Tahimik siyang sumampa sa kama at dahan-dahang niyakap siya sa ilalim ng kumot.Sa gitna ng panaginip, nakaramdam si Dianne ng kakaiba. Napabulong siya nang hindi namamalayan, “Manuel...”Sa dilim, kitang-kita ni Tyler ang maliit na babae sa kanyang bisig. Nang marinig niya ang pangalang “Manuel,” bigla siyang natigilan.Unti-unting dumilat si Dianne, may kutob na may kakaiba. Bumungad sa kanya ang pamilyar na amoy ng lalaki—mabango, malamig, parang kahoy—at agad niyang nakilala ito.Tumingala siya.Madilim ang buong silid, pero ramdam nila ang presensya ng isa’t isa.“Dianne,” bulong ni Tyler, “kahit ituring mo akong kapalit ni Manuel... basta makasama lang kita, ayos lang. Araw at gabi.”Late na, at wala na rin sa mood si Dianne para makipagtalo. Isa pa, gusto niya ba talaga itong paalisin?Sa lahat ng pinagdaanan nila, sa estado niya ngayon, hindi n
Pagdating nila sa bahay, nadatnan nilang naglalaro sa carpet si Darian at Danica ng Lego habang tahimik na naghihintay sa kanila.Binuhat ng dalawa ang tig-isang bata at sabay-sabay silang pumunta sa banyo para maghugas ng kamay. Pagkatapos ay naghapunan silang apat.Pagkakain, inasikaso ni Tyler ang mga bata, habang si Dianne ay nag-review ng notes niya para sa nalalapit na exam at inayos na rin ang ilang opisyal na gawain.Di niya namalayang lumipas na ang oras—lampas alas nuwebe na ng gabi.Tulog na si Darian at Danica. Papunta na sana siya sa kwarto ng mga bata nang biglang dumating si Tyler sa study room, may dalang mangkok ng mainit na sabaw.Napangiti si Dianne. "Gabi na, Mr. Chavez. Hindi ka pa rin ba aalis? Balak mo na bang dito na tumira?""Pwede ba, Dianne?" tanong ni Tyler, inilapag ang mangkok ng sabaw sa mesa at tiningnan siya ng buong pananabik."Hindi pwede. Gabi na. Umuwi ka na, Mr. Chavez," sagot ni Dianne, diretso at walang pag-aalinlangan.Napailing na lang si Tyle