“AY!” Malakas na tili ko ng sumabit ang isang paa ko sa huling baitang ng hagdan dito sa entrance ng Real Estate Investment Corporation. May limang baitang lang naman ang hagdan dito sa entrance, kaya kahit paano ay safe ako kung sakali na nagkamali ako ng bagsak at nagpagulong-gulong pababâ. Lumikha ng malakas na ingay ang mga ilang mga gamit na dala ko ng bumagsak ito sa sahig. Habang ang stainless kong inumin ay tumalbog ng tatlong beses bago gumulong. Napalunok ako ng wala sa oras ng halos sabay na lumingon sa aking direksyon ang lahat ng mga tao sa paligid. Ngunit ang mas lalong ikinabahala ko ay ang matalim na tingin sa akin ng aking boss na si Mr. Heidi Hilton. Ang paraan ng tingin nito sa akin ay parang gusto na niya akong balatan ng buhay o di kaya ay isilid sa sako. Tapos, itapon sa pinakang malayo para lang makaalis sa matinding kahihiyan na nilikha ko. Tumingala ito na wari moy nauubusan na ng pasensya. Kapansin-pansin ang marahas na pagpapawala niya ng buntong
“Sir, Excuse me, can I use the restroom, n-naiihi na po kasi ako.” Isang matalim na tingin ang natanggap ni Alesha mula sa kanyang boss. Dahil nagmukha silang isang estudyante at teacher sa loob ng opisina nito. Kahit na hindi sumagot si Heidi ay tumayo pa rin si Alesha at pumasok sa loob ng banyo. Hindi lingid sa kaalaman ni Alesha na nakabantay ang mga mata ng kanyang boss sa bawat galaw ng kanyang katawan. “Why was this girl so clumsy? Napaka lampa!” Himutok pa ni Heidi na sinundan ng marahas na buntong hininga. Hindi maikakaila na talagang problemado siya sa kanyang personal maid, iyon bang tipo na gusto na niyang pagsisihan ang pag-hired sa babaeng ito?. Pakiramdam na nga niya ay nagkaroon na siya ng phobia dahil sa madalas na pagkakadisgrasya nito. “And why do you care?” Nang-aasar na tanong ng isang tinig mula sa kanyang isipan. “Of course not! I don’t care about this stupid girl. Nagrereact lang ako dahil nasa poder ko sya. Paano kung may masamang nangyari sa kanya?
“T-Teka! Bakit pati ako tinali nyo?” Kinakabahan na tanong ni Alesha, kasalukuyan siyang nakaupo sa sahig at nakatali ang dalawang kamay sa kanyang likuran. “Dahil wala kaming tiwala sayo.” Sagot naman ni Maurine sabay tapal ng tape sa kanyang bibig. Walang nagawa si Alesha kundi ang umungol ng pagtutol. Pagkatapos kay Alesha ay lumapit si Maurine sa kanyang ate Miles at Samara na kasalukuyang pinagtutulungan hatakin si Heidi patungo sa tabi ni Alesha. “One, two, three, hmp…” pagkatapos na bumilang ni Miles ay sabay na hinatak nila Samara at Maurine ang walang malay na si Heidi. Tulak naman ni Miles ang mga paa nito. Habang sa isang tabi ay tahimik lang na nakamasid si Song-I. Hindi kasi siya pwedeng tumulong sa paghatak sa binata, dahil buntis ito sa kanilang panganay na anak ni Xaven. “OMG! What happened?” Gulat na tanong ni Misaki na kalalabas lang sa pintuan ng kusina. Sa kanang braso nito ay kipkip ang isang tupperware na puno ng ice cream at sa kaliwang kamay nito ay is
“Oh my God! Cedric!” Nahintakutan na tawag ni Mrs. Lexie sa kanyang asawa. Habang ang mga kapatid ni Heidi ay napatda sa kanilang mga kinatatayuan. Halos manlaki ang kanilang mga mata habang nakatitig sa kapatid nilang walang malay. Makikita sa itsura nito na mukhang masaklap ang sinapit ng kapatid nila sa kamay ng kanilang mga asawa. “Vernice…” matigas na tawag ni Zac sa kanyang asawa sa tono na nagtatanong. “T-Teka, wala akong alam dito kararating ko lang, Sweetheart.” kaagad na sagot ni Vernice at mabilis na tumayo mula sa pagkakaluhod niya sa sahig. Halos sabay na napalunok si Miles, Song-I, Maurine at Samara. Habang si Yashveer ay kagat ang ibabang labi, dahil na isip niya na isa rin siya na nakitali sa kanilang bayaw. Unang napansin Timothy ang reaksyon ng kanyang asawa kaya batid niya na may ginawa itong hindi maganda. “Yashveer, ano na naman ang ginawa mo?” Seryosong tanong ni Timothy, masama ang tingin nito sa asawa. “Huh? Wala akong alam dito, Sweetheart, tu
Lulan ng mamahaling sasakyan ay tumungo sina Heidi at Alesha sa kumpanya ng isa sa kanyang mga kliyente. Makalipas ang halos trenta minuto ay humimpil ang sasakyan sa tapat ng isang mataas na gusali. Tahimik na bumaba ang dalawa—naglalakad.Sa tabi ni Heidi ay kasabay niyang naglalakad si Alesha. Ngunit, kapansin-pansin ang tila pananamlay ng dalaga. Medyo hindi kasi siya komportable sa kanyang pakiramdam. At parang wala siya sa kanyang sarili dahil tinatamad siyang kumilos. Dahil sa lalim na kanyang iniisip ay hindi na napansin ni Alesha ang salaming pinto sa kanyang harapan. Hanggang sa lumagabong na lang ang pagmumukha niya sa salamin. Nayanig ang buong salamin kaya labis na nabahala ang lahat ng tao sa paligid, ngunit may ilan sa kanila ay natawa. Pakiramdam ni Alesha ay bigla siyang nahilo, at hindi na niya napigilan ang biglaang pagbalik ng kanyang katawan dahil sa lakas ng pagkakauntog ng kanyang nood sa salamin. Mabuti na lang ay mabilis siyang nasalo ng kanyang boss.
“Centro Draconis para la Agencia de Inteligencia” “¡Felicidades, lo lograste! Todo el departamento está orgulloso de ti, Cenizas. Eres realmente impresionante, por eso no me sorprende que hayas completado tu misión tan rápido. “ (Congratulations, you made it. Proud sayo ang buong ahensya,Cenizas (Cenizas as a code name, means Ash). Magaling ka talaga kaya hindi na ako magtataka na matatapos mo ng ganun kabilis ang misyon mo.) Masayang bati sa akin ni Feliña. Limang taon ang tanda niya sa akin. Kaya, hindi ko lang siya basta kaibigan kundi siya rin ang nagsisilbing ate ko sa aming grupo. “Gracias! Y todo esto es gracias a ti.” (Thank you! At ang lahat ng ito ay dahil sa sayo.) Nakangiti kong sagot bago kami nagbitiw mula sa mahigpit na pagkakayakap. “Cenizas, Tienes que reportarte a la oficina del señor. Por cierto, felicidades.” (kailangan mong mag report sa opisina ni Sir, by the way congratulations.) Ani ng isang kasamahan ko sabay lahad ng kanyang palad sa aking harap
“S-Sir Heidi!” Naibulalas ko ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko. Sumalubong sa akin ang madilim na mukha ni Sir at parang gusto na ako nitong sakalin. Halatang galit ito dahil sa nagngangalit niyang mga bagang.“Where have you been? Bakit hindi ka nagsabi na uuwi kang mag-isa dito sa Mansion!?” Sunod-sunod na tanong nito na parang akala moy isang takure na nag-aalburuto. Napalunok ako ng ng wala sa oras, bumuka-sara ang aking bibig ngunit tila natatakot naman ako sa mga salitang lalabas sa aking bibig. “S-sorry po, masama talaga ang pakiramdam ko dahil talagang masakit na ang pusôn ko. Kaya hindi na ako nakabalik sayo para sana magpaalam.” Ewan ko lang kung narinig niya ang sagot ko dahil sa hina ng boses ko. “Uminom ka na ba ng gamot?” Masungit niyang tanong, para akong tanga na biglang napangiti sa tanong nito. Kasi naman, kahit pa-suplado ang pagkakatanong niya sa akin ay ewan ko ba, parang kinilig pa yata ako.“Yes, Sir.” Nakangiti kong sagot.“What’s funny?” Muling tano
Pagkatapos ng nangyaring eksena sa pagitan namin ni Sir Heidi ay muli siyang bumalik sa pagiging suplado. Ang mas ikinalulungkot ko pa ay tila iniiwasan na rin ako nito. Kakausapin lang niya ako kapag may kailangan siyang ibilin sa akin. Kung tutuusin, dapat wala akong pakialam kahit balewalain niya ako dahil hindi ko naman siya kaano-ano. And besides mas mainam na ito, dahil darating ang panahon na kailangan kong umalis ng bansa upang harapin ang problemang kinakaharap ko. Pero, bakit ganun? Parang pinipiga ang puso ko, lalo na sa tuwing dadaan siya sa aking harapan na para bang hindi ako nag-exist sa kanyang paningin. Sa tuwing iniiwasan niya namagawi ang kanyang paningin sa aking mukha ay ibayong sakit ang kaakibat nito sa puso ko. Kung tutuusin ay wala naman akong maalala na ginawa kong kasalanan sa kanya para pakitunguhan ako ng ganito. “Ahm, excuse me, Sir. Gusto ko sanang magpaalam na mag day-off bukas.” Paalam ko pa sa malumanay na tinig habang nakatayo sa harap nito. N
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a