Tulala, habang walang tigil sa pagpatak ang aking mga luha, ni halos hindi na rin kumukurap ang mga mata ko na nakatitig sa kulay tsokolateng sahig. Hanggang sa… “Ahhhh! Ahhhh….” Isang impit na hagulgol ang nanulas sa bibig ko, ni hindi na nga ako makahinga dahil sa labis na pag-iyak. Habang ang isang kamay ko ay mariin na nakakuyom sa tapat ng dibdib ko. Yakap ang sarili habang nakaupo sa sahig dito sa gilid ng aking kama. Paano na ‘to? Ano ang gagawin ko ngayon? Wala na akong maipagmamalaki dahil sa lalaking lapastangan na gumahasa sa akin. Nagising na lang ako kaninang umaga na hubo’t-hubad sa ibabaw ng aking kama. Maraming kiss mark ang aking balat, at hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang katawan ng lalaking ‘yun sa katawan ko. Ang labis na pinagtataka ko ay kung bakit hindi man lang ako nagising habang ginagamit niya ang katawan ko? Sigurado na ginamitan niya ako ng gamot pampatulog kaya buong magdamag ay wala akong malay. Mas lalo akong napahagulgol ng iyak n
“Hmmmm…” kusang lumabas ang mga ungol na ‘to sa aking bibig hanggang sa tuluyan ng nagising ang aking kamalayan. Akala ko panaginip lang ang lahat, ngunit ng magising ako ay saka ko lang napagtanto na totoo ang lahat. Ang lalaking nakapatong sa ibabaw ng katawan ko at ang malabakal nitong ari na kasalukuyang naglalabas-masok sa aking pagkababae—ang lahat ay totoo!Bigla ang pagmulat ng aking mga mata. Ngunit, wala akong maaninag maliban sa malaking bulto ng katawan nito, dahil sobrang dilim ng buong paligid. Ang tanging gumagana lang sa akin ay ang aking pakiramdam. Ramdam ko na matangkad at malaking tao ang lalaking ito, dahil sa haba ng kanyang mga braso at hita.Mabilis na umangat ang aking mga kamay upang sanay manulak ngunit mabilis na bumaba ang katawan nito. Inipit ng kanyang katawan ang katawan ko habang patuloy ang kanyang balakang sa pag-ulos. “Hayop ka! Napakasama mo!” Naiiyak kong sabi ngunit sinagot lang niya ito ng isang mariin at mapusok na halik. “Damn!” Impit na
“Aughhh…” nanghihina na napasandal ako sa pader habang hawak ang aking sikmura. Hindi ko na alam kung ilang beses na akong pabalik-balik sa loob ng banyo para lang sumuka sa inidoro. Ngunit, pagdating sa loob ay halos wala naman akong maisuka. Talagang masama ang aking pakiramdam, ni hindi ko na nga magawang maiangat ang katawan ko mula sa higaan. “Ano ba ang nangyayari sa akin? Ilang araw ng masama ang pakiramdam ko.” Nagtataka kong tanong habang nakahawak sa pader at maingat na humahakbang pabalik sa kama. Masyadong malalim ang aking tingin at para bang anumang oras ay mabubuwal na ako sa aking kinatatayuan. Kaya sa pader na lang ako kumukuha ng lakas. Sandali akong natigilan ng maalala ang mga nangyari sa amin ng lalaking estranghero. Halos isang buwan niya akong ginagamit. Kaya malaki ang posibilidad na buntis ako. Umawang ang bibig ko at halos matuyuan ako ng dugo sa mukha ng pumasok ang ideyang ito sa isip ko. Hindi kaya, buntis ako? Bigla ang pagsibol ng takot sa puso k
“Ilang araw na ang lumipas simula ng malaman nina Papâ ang kalagayan ko. Hindi sila tumigil sa paghahanap kay Mr. Paaldon, dahil sa Mayor ang aking ama ay ginamit niya ang kanyang kapangyarihan upang mapabilis ang paghahanap dito. Sa totoo lang ay kinakabahan ako at natatakot sa kung ano ang maaaring mangyari kay Liam. Kaya halos araw-araw ay walang tigil ang pag-usal ko ng dasal na sana ay maging maayos na ang lahat. Na sana ay hindi mapahamak si Liam, dahil wala siyang kinalaman sa mga nangyayari sa akin. Ang mas kinasasama pa ng loob ko ay kung kailan kailangan ko ang estrangherong lalaki na ‘yun ay saka naman hindi na siya nagparamdam pa sa akin. Halos hindi ko na maaninag ang daan na tinatahak ko dahil sa panlalabo ng aking paningin. Hanggang sa tuluyan ng pumatak ang mga luha ko. Mabilis na hinawi ang mga luha sa pisngi ko gamit ang likod ng palad ko, habang patuloy lang sa paghakbang ang aking mga paa. Simula ng malaman ko na buntis ako ay hindi ko na rin ginamit ang aking
Lumangitngit ang kawayang pinto ng buksan ni Liam ang pinto ng isang maliit na kubo na gawa sa pawid at kawayan. Amoy damo ang buong paligid, at napakasarap samyuin ng sariwang hangin. Walang polusyon, malayo sa kabihasnan. Wala akong ibang nakikita sa paligid kundi pawang mga puno at malawak na tubigan na may mga tanim na palay. Maging ang aming dinaanan kanina ay puro lupa wala man lang sementadong daan. Pagkatapos kasi ng kasal ay nilisan namin ang Villa at ngayon ay dito ako dinala ni Liam sa gitna ng bukid. Napakatahimik ng buong paligid at wala kang ibang maririnig kundi puro tunog ng kulisap. “Magmula ngayon ay dito na tayo titira.” Narinig kong sabi ni Liam habang naglalakad siya papasok sa loob ng kubo. Tahimik lang ako na nakasunod sa kanyang likuran. Wala akong reklamo sa klase ng bahay o sa hirap ng pamumuhay dito. Unang-una ay wala akong karapatan na magreklamo, dahil kailangan kong suklian ang kabutihan na ginawa niya sa akin. Sa totoo lang ay gusto ko ang lugar na
“H-Huwag kang mamatay. Pakiusap, huwag kang mamamatay.. Ay!” Para na akong tanga na kinakausap ang gasera sa aking harapan. Ngunit hindi ito sumunod sa akin at tuluyan ng namatay ang munting apoy nito na nagbibigay liwanag sa buong silid. Dahilan kung bakit niyakap ng dilim ang maliit na silid na kinaroroonan ko. Pakiramdam ko ay kasabay na namatay ng apoy ang munting pag-asa na natitira sa dibdib ko. Parang gusto ko ng umiyak, naaawa na ako sa sarili ko. A-ang hirap kasi… Tuluyan ng pumatak ang luha sa mga mata ko, dahil hindi ko na kinaya ang matinding emosyon na nararamdaman ko. Sa loob ng dalawang araw na pananatili ko sa kubo na ‘to ay halos gabi-gabi ko na lang binabantayan ang gaserang ito. Nagkataon kasi na naubos ang gas mula sa maliit nitong garapon. Natatakot ako sa dilim dahil mag-isa lang ako dito sa kubo, isa pa ay talagang naninibago ako sa paligid ko. Mamayang alas nueve pa yata ang uwi ni Liam, seven thirty pa lang ng gabi kaya may ilang oras pa akong hihintay
“Huh!” Isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan ng matapos ko ang pagwawalis sa malawak na bakuran. Sumilay ang magandang ngiti sa mga labi ko ng muli kong masilayan ang payapa at magandang tanawin na nakalatag sa aking harapan. Ang gintong butil ng palay ay bahagyang kumikinang dahil sa sikat ng araw. Sa tingin ko ay malapit ng anihin ang mga palay na ito. Mula sa malayo ay nakikita ko ang ilang mga tao na kasalukuyang nagtatabas ng damo. Napalayo nila sa akin at ang labis na ipinagtataka ko ay wala man lang ni isa sa kanila ang nagagawi dito. kumuha ako ng posporo at sinimulan ng gumawa ng sigâ. Pagkatapos na sunugin ang basura ay pumasok na ako sa loob ng kubo. Kinabahan akong bigla dahil ang isa sa kinatatakutan ko ay ang paggawa ng apoy sa kalan at ang pagsasalang ng sinaing. Kumuha ako ng ilang piraso ng tuyong dahon ng saging at ito ang ginamit ko sa paggawa ng apoy. “Yes!” Natuwa ako ng makita ko na nagkaroon ng kaunting baga ang dulo ng kahoy. Sinimu
“Hmmm…” “Ohhhh…” napuno ng mga ungol ang buong silid habang ang katre na aming kinahihigaan ay parang babagsak na. Napakalakas ng uga nito na wari mo ay may lindol. Dahil ang asawa ko ay kasalukuyang nasa ibabaw ko at marahas na binabayo ang munti kong hiyas. Para akong sinisilaban dahil sa matinding pagnanasa na bumabalot sa aking katawan. Halos malasahan ko na ang kanyang pawis sa tuwing pumapatak ito sa bibig ko. Ang mainit niyang hininga ay labis na lumalasing sa akin, habang ang kanyang mga labi ay wari moy nanunukso.Halos bumaon ang mga kuko ko sa kanyang likod, nang maging malamyos ang galaw ng kanyang katawan. Umangat ang likod ko mula sa higaan ng bumagal ang paglabas masok ng kanya sa aking lagusan. Kulang na lang ay tumirik ang aking mga mata dahil sa matinding sensasyon na bumabalot sa aking katawan. Dinig ang malakas na pagsasalpukan ng aming mga katawan, at patuloy ang pag-alpas ng nakakabaliw na mga ungol mula sa aking bibig. Nang gawin niya ang huling pag-ulos a
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a