Kumunot ang noo ni Dylan Almendras, ngunit sa sandaling iyon, wala siyang masabi.Si Claudine ay abala nang tumatawag kay Lolo Joaquin Almendras.Sa kabilang linya, sumagot si Lolo Joaquin, medyo nagtataka. “Anak? Bakit ka tumatawag sa ganitong oras?”Matagal nang itinuturing nina Lolo Joaquin at Lola Isabel si Claudine bilang tunay na anak. Kaya naman, natural na lang sa kanila ang tawagin siyang “anak.” Hindi na rin nag-atubili si Claudine, pero bakas sa boses niya ang tensyon at pagmamadali.“Dad, may gusto akong pag-usapan sa’yo, pero hindi ko pa puwedeng sabihin ang buong detalye. Sa tingin mo ba, puwede nang ilabas ang matagal na nating inihandang anunsyo?”Natigilan si Lolo Joaquin, halatang nagulat. “Ngayon? Pumayag ba si Dylan?”Napabuntong-hininga si Claudine, ramdam ang galit sa boses niya. “Wala siyang karapatang tumanggi! Hindi ba’t sobra na ang mga pagkakamaling ginawa niya? Dad, nandito ako sa ospital ngayon. Katatapos lang malagpasan ni Suzanne ang kritikal na kalagaya
Pinagdikit ni Dylan Almendras ang kanyang mga labi, halatang pilit niyang kinokontrol ang emosyon. “Si Lolo Joaquin at si Mama Claudine ay nagpadala na ng opisyal na anunsyo,” malamig niyang sabi, pilit na itinatago ang bigat ng sitwasyon.Napapitlag si Suzanne Andrada sa narinig. Nanginig ang kanyang mga kamay habang mahina niyang iniangat ang ulo para tingnan si Dylan. Binuka niya ang kanyang bibig, pero walang salitang lumabas. Naghalo ang kaba at pagkalito sa kanyang dibdib. Ano ba ang dapat niyang sabihin?Huminga ng malalim si Dylan, na para bang pinipigilan ang sarili na masaktan. “Ito ang pagkakautang ko sa’yo,” mahina niyang bulong. “Hindi ko inaasahan ang mga nangyari ngayon. Bigyan mo lang ako ng dalawang buwan—dalawang buwan para ayusin ang lahat.”Napakagat-labi si Suzanne, nanginginig ang mga pilikmata habang pinipigilang tumulo ang luha. “Dylan… ikaw…” bulong niya, pero wala siyang maisunod na salita. Napuno ng lungkot at pagkabigo ang kanyang puso.Napatingin si Dylan
Nagulat ang assistant at napatingin kay Lincoln nang hindi sinasadya. “Mr. Ybañez…? Totoo po ba ito? Gusto n’yo talagang…?”…maging kasama siya?Hindi niya magawang ituloy ang tanong. Parang nakakahiya.Bahagyang ngumiti si Lincoln, ang kanyang labi ay kumurba sa isang misteryosong ngiti. “Lahat naman iniisip na hopeless romantic ako, kaya bakit hindi? Sino ba ang makakapagsabi na katawa-tawa ako?”Nag-alinlangan ang assistant, halatang hindi makapaniwala. “Pero, sir, hindi naman kayo gano’n. At si Miss Casey… kasal na siya dati. Kayo po, ang Mr. Lincoln Ybañez — perpekto, mayaman, at sikat—”Ngumiti si Lincoln nang mas malalim, ang mga mata’y puno ng determinasyon. “Hindi ko iniisip ‘yan. Worth it si Casey.”Nanlaki ang mga mata ng assistant sa gulat.Alam niyang si Casey lang ang lumapit kay Lincoln noon dahil ipinakilala niya ang sarili bilang Hera at inalok ang pakikipag-collaborate sa Ybañez Group. Alam ng lahat na estratehiya lang iyon ni Lincoln para makalapit kay Dylan Almendr
——Mr. Ybañez Fangirl: [Hindi! Hindi ako sang-ayon dito! Si Casey ay parang lumang sapatos na gamit na ng iba. Bakit siya pipiliin ni Mr. Ybañez? Maraming mas karapat-dapat sa kanya! Mr. Ybañez, huwag mo siyang pakasalan! /iyak/iyak/iyak]——Eat, Drink and Fun: [Grabe! Ang intense nito! Naglabas ng pahayag si Dylan Almendras, sinasabing si Casey ay isang manipulatibong babae, tapos biglang may sumusuporta sa kanya? Ang astig! Gusto ko yung lalaking handang ipaglaban ang babae niya. Nakaka-touch! Kailan kaya ako magkakaroon ng ganun?]——Bravery: [Seryoso ba kayo? Parang mali na ang pag-iisip niyo ah. Hindi lahat ng nakikita niyo sa social media ay totoo! Mga keyboard warrior diyan, tigil-tigilan niyo na yan!]——Cassey Is Goddess: [Sana sila na lang ni Lincoln Ybañez. Halata naman na hindi naging masaya si Casey kay Dylan. Ang awkward nga nila pagkatapos ng hiwalayan eh, parang scripted lang ang lahat dati. Nagpakasakit siya para sa pamilya Almendras pero ni hindi man lang siya pinahalaga
—Joaquin Almendras: [Pasensya na kung kailangan n’yong mabasa ang pabatid na ito, pero matagal ko itong pinag-isipan bago ko inilabas. Nais ko lang linawin ang lahat para sa inyo ngayon.Alam kong marami sa inyo ang nakasubaybay sa relasyon ng apo ko at ni Casey. Maraming nagtatanong: Kung mukhang masaya sila noon, bakit sila biglang naghiwalay? Peke ba ang lahat ng iyon?Hayaan n’yong itama ko kayo—totoo ang relasyon nila. Hindi kailanman naging mapagpanggap ang pamilya Almendras.]Habang binabasa ito ni Casey, napangiti siya ng mapait. Mapagpanggap?Tsk. Pinaikot niya ang mga mata at nagpatuloy sa pagbasa.**—[Pero may isang pangyayari na nagbukas ng aming mga mata tungkol kay Casey. Alam ng karamihan kung paano sila nagsimula. Noon pa lang, maraming haka-haka ang kumalat. Sinasabi na kahit anong mangyari, bilang lalaki, dapat managot si Dylan. Kaya’t agad na napagdesisyunan ng pamilya Almendras at pamilya Andrada ang kasal. Inakala naming magiging maayos ang lahat, pero makalipas a
Namumuo ang lamig sa mga mata ni Casey Andrada habang nakatitig sa screen ng kanyang telepono. “Kalilimutan na lang?” tanong niya, may halong pangungutya sa boses. Paano niya basta malilimutan? Akala ba nila magpapakababa siya at magpapatalo na lang? Akala ba nila palulunukin siya ng kahihiyan at mananahimik? Hindi siya ganoon. Hindi kailanman naging ganoon si Casey. “Casey… balak mo bang lumaban?” tanong ni Daisy, ang matalik niyang kaibigan, habang tinititigan siya na may halong pag-aalala at excitement. Ramdam niya ang tension sa paligid. Alam niyang hindi basta-basta titiisin ni Casey ang ganitong pambabastos. Hindi sumagot si Casey. Sa halip, nagpatuloy siya sa pagbabasa ng post na nag-viral sa Blue App, pinagmamasdan ang mga salitang unti-unting sumisira sa kanyang pangalan. 【Siguro naman alam na ng lahat ang nangyari sa birthday party ni Mr. Romualdez. Dumating si Casey Andrada kasama si Lincoln Ybañez, at doon mismo sa harap ng maraming tao, sinabi niyang gusto niyang
Hawak ni Daisy ang cellphone niya habang nagtataka kung ano ang nangyayari. Pero bago pa makasagot si Casey, biglang napatingin si Daisy sa screen at halos mapasigaw.“Casey! Nasa hot search ka na naman! At kasama mo si Lincoln! Grabe, number one pa kayo ngayon!”Napasinghap si Casey, ramdam niya agad ang kaba sa dibdib niya. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at binuksan ang blue app.Pag-click niya, bumungad agad ang trending topic:—: [Guys, anong masasabi niyo sa tambalan ni Casey at Lincoln? Bagay sila, ‘di ba? Pareho silang magaling, successful, at grabe, ang pogi ni Lincoln tapos si Casey, sobrang ganda! Perfect match!]Sobrang daming comments ang bumaha sa post.—: [Sang-ayon ako! Sobrang agree! Since si Dylan Almendras ay hindi karapat-dapat kay Casey, dapat makahanap siya ng mas okay. At hello? Kailan ba nag-post si Lincoln ng kahit ano tungkol sa babae? Never! Pero ngayon, sinabi pa niya na si Casey ang “ilaw” sa buhay niya. Grabe ‘yun! Dapat sila na! Sila na! Sila na!]—:
Si Casey ay nakaupo pa rin siya sa sofa habang tinitingnan ang phone niya. Biglang nag-pop up ang isang bagong notification.Lincoln Ybañez has mentioned you in a post.Nagdalawang-isip siya kung bubuksan niya ito, pero sa huli, pinindot niya rin.“Some lights are too bright to ignore. Thank you for being that light, Casey. #Grateful #NoRegrets”Napatigil si Casey. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Kilig? Takot? Excitement? Halo-halo na lahat.Biglang nag-vibrate ang phone niya—may bagong message mula kay Lincoln.Lincoln: “Hi, Casey. Alam kong magulo ang lahat ngayon. Pero gusto ko lang sabihin na hindi ko pinaglalaruan ‘to. Kung gusto mong mag-usap, kahit simpleng kape lang, sabihin mo lang. No pressure.”Napangiti si Casey kahit paano. Hindi pa rin niya alam ang sagot, pero sa unang pagkakataon sa matagal na panahon, naramdaman niyang parang may konting pag-asa pa.“Ahm… Nakadagdag ba ako sa problema mo?”Mahinang tanong ni Casey habang naglalaro ang mga daliri niya sa kan
Nang biglang nawala sa paningin ni Suzanne si Casey, agad siyang nataranta at tinawag ito nang sunod-sunod, “Casey! Casey!”Mabilis niyang tinangkang bumangon mula sa kama, pero bago pa siya makatayo, pinigilan siya ni Dylan. Mahigpit ang kapit nito sa balikat niya at inupo siyang muli. “Huwag mo na siyang alalahanin!” mariing sabi nito.Maputla ang mukha ni Suzanne habang pilit na nagtatago ng kaba. Nanginginig ang boses niya nang sumagot, “Dylan, hindi pa rin okay si Casey. Alam mong malaki ang naging epekto sa kanya ng nangyari kahapon. Sinubukan ko na siyang aliwin, pero halata namang hindi pa siya nakakabangon sa lahat ng iyon. Baka… baka kung anong maisip niyang gawin sa sarili niya!” Napahigpit ang hawak niya sa kumot, pilit pinapakita ang labis na pag-aalala.Nanlaki ang mga mata ni Dylan, at napuno ng kaba ang dibdib niya sa narinig. Kung totoo man ang sinasabi ni Suzanne—na baka magpakamatay si Casey—hindi niya mapapatawad ang sarili. Alam niyang wala nang ibang taong masasa
“Ngayong nagkita na tayo, Mr. Almendras, siguro mas mabuti na rin na pag-usapan natin ang ilang bagay,” malamig na bungad ni Casey, ang kanyang boses ay walang bahid ng dating lambing. “Alam mo na ang ginawa ni Lolo Joaquin at mga sinasabi niya sa blue app at ang nangyari sa pagitan natin. Hindi ko na pinansin ang ibang bagay dahil ayokong palakihin pa, pero kung sosobra na, huwag mo akong sisihin kung mapipilitan akong kumilos.”Nanlamig ang paligid sa sinabi ni Casey. Ang dating sigla sa kanyang boses ay napalitan ng malamig na tono na tila ba hindi na siya yung babaeng kilala nila noon.Napatingin si Suzanne kay Dylan, ang kaba sa kanyang dibdib ay halos sumabog. Ngunit sa halip na pag-aalala, nakita niya ang matinding panunuya sa mga mata ni Dylan. Hindi niya maitago ang ngisi sa kanyang labi habang nagsalita, “Ikaw ang nakakaalam kung nagsinungaling ba talaga si Lolo Joaquin o hindi. Pero ang alam ko, ikaw at ang tatay mo ay parehong walang hiya.”Mabilis na nagdilim ang mukha ni
“Nakakaistorbo na ako?”Nang dumating si Dylan, hindi niya isinara ang pinto, kaya nang makarating si Casey sa may pintuan, agad niyang nakita sina Dylan at Suzanne sa loob ng kwarto, tila malapit at masyadong maginhawa sa isa’t isa.Ang ngiti sa labi ni Suzanne ay agad na nawala, ngunit mabilis din niyang ibinalik ang kanyang mapagpanggap na ngiti. “Casey! Nandito ka pala, pasok ka!” ani niya, pilit na pinapakalma ang sarili.Habang nagsasalita, lihim niyang pinagmasdan si Casey, sinusubukang alamin kung may narinig ba ito sa kanilang pag-uusap kanina. Hanggang ngayon, hindi pa siya sigurado kung ano talaga ang narinig ni Casey noong gabing iyon sa party ni. Kung magtatanong muli si Casey, siguradong masisira ang magandang imahe na pinaghirapan niyang buuin sa harap ni Dylan.Napatingin si Dylan kay Casey, ang kanyang mga mata’y matalim at puno ng emosyon na mahirap basahin.Ngumiti si Casey ng bahagya, tinatago ang totoong nararamdaman. Narinig niya ang pag-uusap nina Dylan at Suzan
Kumikinang ang mga mata ni Suzanne habang nakangiting iniangat ang kanyang hinlalaki kay Regina. “Mom, ikaw talaga ang the best! Walang makakatalo sa mga diskarte mo!” masigla niyang sabi.Napangiti si Regina at umiling. “Naku, ikaw talaga. Pero alam mo na ang dapat gawin habang nandito ka sa ospital. Kailangan mong maging maingat kung paano mo haharapin si Dylan. Alam mo naman ang limitasyon, hindi ba?” sabay kindat niya.Huminga nang malalim si Suzanne at seryosong tumango. “Mom, huwag kang mag-alala. Hindi na ako kasing pabaya tulad ng dati. Ngayon, alam ko na kung paano ko ito lalaruin. Sa loob ng dalawang buwan, ako na ang magiging asawa niya.”Nagpakita ng kasiyahan sa mukha si Regina at tinapik ang kamay ng anak. “Iyan ang gusto kong marinig. Pero may kailangan pa akong asikasuhin kaya hindi muna ako makakapagtagal dito. Tatawagin ko na lang ang assistant mo para may kasama ka.”“Okay, Mom,” sagot ni Suzanne.Umalis na si Regina, iniwan si Suzanne sa kanyang kwarto. Ilang sanda
Si Regina ay napabuntong-hininga nang malalim, halatang puno ng pag-aalala. “Suzanne, alam mo naman dapat ito. Dahil hindi ka niya gusto, kaya natin ginamit ang plano na gawing tagapagligtas ka niya para masira ang lugar ni Casey sa puso niya.”Tahimik lang si Suzanne habang mahigpit na hawak ang kumot. Ramdam niya ang bigat ng mga salita ng kanyang ina, pero hindi niya alam kung paano sasagutin.Napansin ni Regina ang lungkot sa mukha ng anak, kaya pinilit niyang gawing mas malumanay ang kanyang boses. “Anak, kapag andito kana sa edad ko, maiintindihan mo na hindi laging pag-ibig ang pinakamahalaga sa buhay. Status, kapangyarihan, at pera—‘yan ang tunay na importante. Kayang mabuhay ng isang tao kahit walang pag-ibig, pero kung wala kang pera o katayuan, baka mamatay ka sa gutom.”Hinaplos niya ang buhok ni Suzanne, pilit pinapakalma ang damdamin nito. “Hindi lahat ng tao kayang mabuhay sa pag-ibig lang. Kaya ko pinlano ito para sa’yo, para makasal ka kay Dylan. Sa ganitong paraan, m
——: [Lahat ng pamilya may problema. Sa pagkakataong ‘to, hindi naman talaga nagsalita si President Dylan tungkol dito. Ang lahat ng desisyon ay galing kay Lolo Joaquin ng pamilya Almendras. Hindi ba’t hindi natin alam kung ano talaga ang saloobin ni President Dylan dito?]——: [Ano pa bang hindi malinaw? Obvious naman. Siyempre, ang pamilya Almendras ay palaging inuuna ang sarili nilang interes. Si Casey? Isa lang siyang outsider sa kanila. Sino ba talaga ang magpapahalaga sa kanya? Sa tingin ko, mas bagay naman si Casey kay President Lincoln. Bagay na bagay sila! Sana nga ikasal na sila agad at magkaroon ng baby!]——: [Kalokohan! Grabe naman kayo kay President Dylan. Ang bait-bait niya kay Casey sa lahat ng taon na magkasama sila. Kahit nung nalugi ang Andrada Group, hindi siya iniwan ni Dylan. Pero anong ginawa ni Casey? Niloko lang siya. Tapos ngayon, kasalanan pa ni Dylan? At huwag niyong kalimutan ang sinabi ni Lolo Joaquin! Si Casey raw ang may pakana ng lahat. Isipin niyo, mayam
Nanlaki ang mga mata ni Liam Vertosa sa pagkabigla. “Boss Dylan…”Kanina lang, sigurado si Dylan Almendras sa gusto niyang mangyari—ayaw niyang burahin ang post. Gusto niyang masaktan si Casey Andrada. Gusto niyang makita kung paano siya masasaktan sa mga nababasa niya.Pero nang matapos niyang basahin ang post ni Joaquin Almendras sa blue app, bigla siyang kinabahan. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may bumara sa lalamunan niya. Hindi niya inaasahan ang mararamdaman niyang kaba—parang may mali sa lahat ng ginawa niya.Ang mga salitang sinabi niya kanina ay parang kusa lang lumabas sa bibig niya, hindi man lang pinag-isipan. Parang sinasabi ng puso niya ang mga bagay na ayaw aminin ng isip niya.Tahimik niyang pinisil ang mga labi niya, pilit iniisip kung ano ang dapat sabihin. Ramdam ang bigat ng katahimikan sa silid, at parang bumibilis ang tibok ng puso niya.Napansin ni Liam ang magkahalong galit at pagkalito sa mukha ng kanyang boss kaya muling nagsalita, kahit medyo nag-a
Tumingin si Casey kay Ingrid na halatang nag-aalala. “Kung hindi naman totoo, hayaan mo na. Sanay na ang mga artista sa mga ganyang paninira.”Umiling si Casey, pero halatang may bumabagabag sa kanya. Natawa siya nang mahina. “Hindi naman ako naaapektuhan.”Ngunit hindi kumbinsido si Ingrid. Pinagmasdan niya si Casey ng mabuti at napansin ang kakaibang ekspresyon nito. “Eh bakit parang ang bigat ng aura mo? May problema ka ba?”Nag-atubili si Casey saglit bago siya napabuntong-hininga. “Si Lincoln… Naghihintay na naman siya sa labas ng bahay ko kanina. Ang hirap kasi. Ayokong maging bastos sa kanya, baka ma-offend ko siya. Pero iniisip naman niya na ginagamit ko siya laban sa Almendras family kaya ayan, panay ang lapit sa akin.”Napatawa si Ingrid. “Ayun pala! Kaya pala parang may bumabagabag sa’yo.”Tiningnan siya ni Casey ng masama pero ngumiti lang si Ingrid, halatang may naiisip na kalokohan. “Girl, naisip mo na ba?”“Naisip ko ano?” sagot ni Casey, napakunot-noo.Nag-inat si Ingr
Bahagyang napakunot ang noo ni Casey, ang marurupok niyang kilay ay nagtagpo sa mahinang pagkadismaya.Pero si Lincoln, sa kabilang banda, ay naramdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Noong huli silang magkasama sa party, mahigpit siyang nakakapit sa braso nito, pero naka-suot siya noon ng suit. May tela sa pagitan nila—isang hadlang na nagpalabnaw sa sensasyon. Ngayon, wala na. Direkta niyang naramdaman ang lambot ng balat ni Casey sa ilalim ng kanyang palad.Parang may dumaloy na kuryente sa buong katawan ni Lincoln sa sandaling iyon, nagdulot ng matinding pagkabigla sa kanya. Hindi pa siya kailanman naging ganito ka-intimate sa kahit sinong babae. Mabilis ang pagtibok ng kanyang puso, parang tambol na nagwawala sa kanyang dibdib.Napansin ni Casey ang tensyon sa ere. Hindi siya kumportable, kaya marahan niyang hinila ang kanyang kamay. “Mr. Ybañez,” mahina ngunit matalim ang tono niya.Hindi na niya kailangang sabihin pa ang lahat. Klaro ang mensahe.Pero hindi binitawan