—Joaquin Almendras: [Pasensya na kung kailangan n’yong mabasa ang pabatid na ito, pero matagal ko itong pinag-isipan bago ko inilabas. Nais ko lang linawin ang lahat para sa inyo ngayon.Alam kong marami sa inyo ang nakasubaybay sa relasyon ng apo ko at ni Casey. Maraming nagtatanong: Kung mukhang masaya sila noon, bakit sila biglang naghiwalay? Peke ba ang lahat ng iyon?Hayaan n’yong itama ko kayo—totoo ang relasyon nila. Hindi kailanman naging mapagpanggap ang pamilya Almendras.]Habang binabasa ito ni Casey, napangiti siya ng mapait. Mapagpanggap?Tsk. Pinaikot niya ang mga mata at nagpatuloy sa pagbasa.**—[Pero may isang pangyayari na nagbukas ng aming mga mata tungkol kay Casey. Alam ng karamihan kung paano sila nagsimula. Noon pa lang, maraming haka-haka ang kumalat. Sinasabi na kahit anong mangyari, bilang lalaki, dapat managot si Dylan. Kaya’t agad na napagdesisyunan ng pamilya Almendras at pamilya Andrada ang kasal. Inakala naming magiging maayos ang lahat, pero makalipas a
Namumuo ang lamig sa mga mata ni Casey Andrada habang nakatitig sa screen ng kanyang telepono. “Kalilimutan na lang?” tanong niya, may halong pangungutya sa boses. Paano niya basta malilimutan? Akala ba nila magpapakababa siya at magpapatalo na lang? Akala ba nila palulunukin siya ng kahihiyan at mananahimik? Hindi siya ganoon. Hindi kailanman naging ganoon si Casey. “Casey… balak mo bang lumaban?” tanong ni Daisy, ang matalik niyang kaibigan, habang tinititigan siya na may halong pag-aalala at excitement. Ramdam niya ang tension sa paligid. Alam niyang hindi basta-basta titiisin ni Casey ang ganitong pambabastos. Hindi sumagot si Casey. Sa halip, nagpatuloy siya sa pagbabasa ng post na nag-viral sa Blue App, pinagmamasdan ang mga salitang unti-unting sumisira sa kanyang pangalan. 【Siguro naman alam na ng lahat ang nangyari sa birthday party ni Mr. Romualdez. Dumating si Casey Andrada kasama si Lincoln Ybañez, at doon mismo sa harap ng maraming tao, sinabi niyang gusto niyang
Hawak ni Daisy ang cellphone niya habang nagtataka kung ano ang nangyayari. Pero bago pa makasagot si Casey, biglang napatingin si Daisy sa screen at halos mapasigaw.“Casey! Nasa hot search ka na naman! At kasama mo si Lincoln! Grabe, number one pa kayo ngayon!”Napasinghap si Casey, ramdam niya agad ang kaba sa dibdib niya. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at binuksan ang blue app.Pag-click niya, bumungad agad ang trending topic:—: [Guys, anong masasabi niyo sa tambalan ni Casey at Lincoln? Bagay sila, ‘di ba? Pareho silang magaling, successful, at grabe, ang pogi ni Lincoln tapos si Casey, sobrang ganda! Perfect match!]Sobrang daming comments ang bumaha sa post.—: [Sang-ayon ako! Sobrang agree! Since si Dylan Almendras ay hindi karapat-dapat kay Casey, dapat makahanap siya ng mas okay. At hello? Kailan ba nag-post si Lincoln ng kahit ano tungkol sa babae? Never! Pero ngayon, sinabi pa niya na si Casey ang “ilaw” sa buhay niya. Grabe ‘yun! Dapat sila na! Sila na! Sila na!]—:
Si Casey ay nakaupo pa rin siya sa sofa habang tinitingnan ang phone niya. Biglang nag-pop up ang isang bagong notification.Lincoln Ybañez has mentioned you in a post.Nagdalawang-isip siya kung bubuksan niya ito, pero sa huli, pinindot niya rin.“Some lights are too bright to ignore. Thank you for being that light, Casey. #Grateful #NoRegrets”Napatigil si Casey. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Kilig? Takot? Excitement? Halo-halo na lahat.Biglang nag-vibrate ang phone niya—may bagong message mula kay Lincoln.Lincoln: “Hi, Casey. Alam kong magulo ang lahat ngayon. Pero gusto ko lang sabihin na hindi ko pinaglalaruan ‘to. Kung gusto mong mag-usap, kahit simpleng kape lang, sabihin mo lang. No pressure.”Napangiti si Casey kahit paano. Hindi pa rin niya alam ang sagot, pero sa unang pagkakataon sa matagal na panahon, naramdaman niyang parang may konting pag-asa pa.“Ahm… Nakadagdag ba ako sa problema mo?”Mahinang tanong ni Casey habang naglalaro ang mga daliri niya sa kan
#Shock! Mr. Almendras spent the whole night with Miss Suzanne#Nag-trending ang balita sa blue app, at ang headline ay sobrang exaggerated na parang sinadya talagang mang-akit ng mga mata ng netizens. Pero kahit ganoon, may bahid pa rin ng katotohanan.Suzanne ay na-ospital na naman.Nakatitig si Casey sa screen ng phone niya habang nakakunot ang noo. Muli na naman? Ilang beses na ba itong nangyari? Hindi niya maiwasang magduda. Parang may mali.Hindi ito simple.Hindi ito ang unang beses na na-confine si Suzanne. Naalala pa niya noong huli, halos lahat ay naniwala na naging comatose ito. Pero alam ni Casey—lahat yun ay palabas lang.Ngumiti siya ng mapait. Magaling si Suzanne sa ganitong mga eksena. Ang tanong lang ay—hanggang kailan siya makakalusot?Kung hindi niya lang alam ang mga lihim ng ama niya, baka hindi siya ganito kaapektado. Pero dahil alam niya ang tunay na nangyayari sa Andrada Group, hindi na lang basta laro ang mga ginagawa ni Suzanne.Isa pa, paano niya palalagpasin
Si Casey ay nakatayo sa gilid ng kalsada, ang noo’y bahagyang nakakunot habang nakatitig sa itim na sasakyan sa harap niya. Ayaw niyang sumakay. Halata sa kanyang pagkilos na nag-aalangan siya. Hawak niya ang strap ng kanyang bag nang mahigpit, parang iniisip niyang tumakbo palayo.Sa loob ng sasakyan, nakaupo si Lincoln Ybañez, kalmado ang ekspresyon. Bumaba ang bintana ng kotse at dumungaw siya, ang boses ay malumanay ngunit matatag. “Alam kong hindi ko pa nasasabi sa’yo lahat ng dapat mong malaman, Casey. Pero pwede bang sumakay ka muna?”Napakagat si Casey sa labi. Sa utak niya, ito na dapat ang huling pagkakataon—ang tuluyang pagputol ng ugnayan nila. Pero sa tono ng boses ni Lincoln, naramdaman niyang may bigat ang sinasabi nito.Matapos ang ilang segundong pag-aalinlangan, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto at sumakay sa passenger seat.Napangiti si Lincoln, halos hindi halata. Tahimik niyang isinara ang pinto para kay Casey, saka umikot patungo sa driver’s seat. Hindi pa ri
Bahagyang napakunot ang noo ni Casey, ang marurupok niyang kilay ay nagtagpo sa mahinang pagkadismaya.Pero si Lincoln, sa kabilang banda, ay naramdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Noong huli silang magkasama sa party, mahigpit siyang nakakapit sa braso nito, pero naka-suot siya noon ng suit. May tela sa pagitan nila—isang hadlang na nagpalabnaw sa sensasyon. Ngayon, wala na. Direkta niyang naramdaman ang lambot ng balat ni Casey sa ilalim ng kanyang palad.Parang may dumaloy na kuryente sa buong katawan ni Lincoln sa sandaling iyon, nagdulot ng matinding pagkabigla sa kanya. Hindi pa siya kailanman naging ganito ka-intimate sa kahit sinong babae. Mabilis ang pagtibok ng kanyang puso, parang tambol na nagwawala sa kanyang dibdib.Napansin ni Casey ang tensyon sa ere. Hindi siya kumportable, kaya marahan niyang hinila ang kanyang kamay. “Mr. Ybañez,” mahina ngunit matalim ang tono niya.Hindi na niya kailangang sabihin pa ang lahat. Klaro ang mensahe.Pero hindi binitawan
Tumingin si Casey kay Ingrid na halatang nag-aalala. “Kung hindi naman totoo, hayaan mo na. Sanay na ang mga artista sa mga ganyang paninira.”Umiling si Casey, pero halatang may bumabagabag sa kanya. Natawa siya nang mahina. “Hindi naman ako naaapektuhan.”Ngunit hindi kumbinsido si Ingrid. Pinagmasdan niya si Casey ng mabuti at napansin ang kakaibang ekspresyon nito. “Eh bakit parang ang bigat ng aura mo? May problema ka ba?”Nag-atubili si Casey saglit bago siya napabuntong-hininga. “Si Lincoln… Naghihintay na naman siya sa labas ng bahay ko kanina. Ang hirap kasi. Ayokong maging bastos sa kanya, baka ma-offend ko siya. Pero iniisip naman niya na ginagamit ko siya laban sa Almendras family kaya ayan, panay ang lapit sa akin.”Napatawa si Ingrid. “Ayun pala! Kaya pala parang may bumabagabag sa’yo.”Tiningnan siya ni Casey ng masama pero ngumiti lang si Ingrid, halatang may naiisip na kalokohan. “Girl, naisip mo na ba?”“Naisip ko ano?” sagot ni Casey, napakunot-noo.Nag-inat si Ingr
Napatigil si Cristopher.Hindi niya talaga balak saktan ang babaeng ito, kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay at malamig na sinabi, “Wala akong interes.”Hindi man malinaw ang narinig ng mga tao sa paligid, halata naman sa kanilang mga mukha ang pagkabigla.“Ano ‘yon? Interesado ba siya sa babaeng ‘yon?”“Anong kalokohan ‘yan? Ang daming taghiyawat ng babae! Sino namang magkakagusto sa kanya?”“Pero hindi pa niya ‘yon nakikita, di ba? Hindi niya alam na may taghiyawat siya.”Sa isang iglap, tila naging sentro ng atensyon si Cristopher. Ang lalaking kilala sa pagiging mailap, at sa pagkabigo ng maraming babae, ngayon ay pinapanood ng lahat kung ano ang gagawin niya.Hindi naman iniinda ni Casey ang mga bulong-bulungan. Tahimik lang siyang tumingin kay Cristopher at marahang nagsalita, “Naalala mo pa ba ang isang mahalagang tao sa buhay mo? Sinabi mo noon na siya ang nagligtas sa’yo, at handa kang suklian ang kabutihan niya kahit buhay pa ang kapalit.”Napako ang tingin ni Cristophe
Casey agad na binaba ang tawag at nagpadala ng mensahe sa blue app.— Casey: [Nasa labas ako, sobrang ingay, hindi ko masagot ang tawag. May kailangan ka ba?]— Daisy: [Wala naman masyado. Nasaan ka? Narinig ko, suspendido raw ang pinsan mo?]— Casey: [Oo, salamat sa’yo~ Gagawa ako ng paborito mong braised pork kapag may oras ako.]— Daisy: [Hahahaha! Ganyan dapat! Pero nasaan ka ngayon? Bakit hindi mo masagot ang tawag ko?]— Casey: [Nasa bar.]— Daisy: [Ano?! Grabe ka! Ni hindi mo man lang ako sinama! Sino kasama mo?!]— Casey: [Mag-isa lang ako. May kailangan akong gawin. Next time, sasama ka na.]— Daisy: [Mag-isa ka? Nasaan ka? Pupuntahan kita! Kung may kailangan kang gawin, dapat may kasama ka! Paano kung may mangyari sa’yo?]— Casey: [Ayos lang ako, walang problema.]Paulit-ulit siyang pinayuhan ni Daisy, pero hindi na siya sumagot. Wala nang nagawa si Daisy kundi paalalahanan siyang mag-ingat.Ibinalik ni Casey ang cellphone sa mesa at inayos ang maskarang suot. Wala siyang ba
Muling napakunot ang noo ni Dylan, at parang lalo pang lumamig ang hangin sa loob ng opisina.Ramdam iyon kahit sa kabilang linya ng telepono, dahilan para manginig si Suzanne.Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon. Huminga siya nang malalim bago marahang nagsalita, “Na-suspend ako sa kumpanya.”Saglit na natigilan si Dylan.Pero sa sumunod na sandali, tila wala siyang alam sa nangyari at pinanatiling kalmado ang boses. “Ano’ng nangyari?”Napangiwi si Suzanne. Simula pa lang, ayaw na niyang tawagan si Dylan, pero pinilit siya ng kanyang ina. Matagal siyang kinausap nito, pinayuhang idetalye ang lahat upang mas lalo pang lumayo ang loob ni Dylan kay Casey. Kapag nagtagumpay sila, mas madali nilang maisasagawa ang susunod nilang plano.Pero posible ba talaga ito?!Mariing kinagat ni Suzanne ang kanyang labi. Wala na siyang ibang magagawa kundi magpatuloy.“Konektado ito sa ilang sensitibong bagay sa kumpanya, kaya hindi ko maaaring sabihin ang lahat. Pero… hindi ko inaasahan na hindi
Alam ni Casey na hindi niya dapat isiwalat ang lahat ng detalye bago pa maayos ang opisyal na kasunduan. Sa ngayon, ang mahalaga lang ay siguraduhin na mananatiling kumpidensyal ang proyekto at hindi ito mananakaw ng iba.Marami pa siyang kailangang ayusin, at may oras pa para paghandaan ang lahat.Kapag dumating na ang tamang pagkakataon, siya mismo ang haharap sa taong iyon.Bago siya umalis, kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Ingrid.Dalawang ring pa lang, sinagot na ito ng kaibigan niya.“Uy, Casey! Sa wakas naalala mo rin ako! Akala ko nakalimutan mo na ako.”Napangiti si Casey, pero may bahid ng guilt sa mukha niya. “Sorry. Sobrang dami lang talagang nangyari nitong mga nakaraang araw.”Tumawa si Ingrid. “Relax ka lang, joke lang ‘yon! Pero sige, anong kailangan mo?”Hindi na nagpaligoy-ligoy si Casey. “May nahanap ka na bang impormasyon tungkol sa nangyari?”May narinig siyang buntong-hininga mula sa kabilang linya. “Hay naku, ang hirap hulihin ng mga galamay ng
Huminto si Jessica Rue nang marinig ang pamilyar na boses. Dahan-dahan siyang lumingon at tiningnan ang babaeng nakaupo sa tabi niya, ang mga mata ay nagtatago ng pagsusuri.Ang babae—Casey—ay marahang tinanggal ang suot na maskara, inilantad ang isang mukhang hindi estranghero sa kanya.Saglit na natigilan si Jessica Rue, ngunit mabilis niyang tinakpan iyon ng isang banayad na ngiti. “Casey? Hindi ko akalain na dito tayo magkikita.”Muling isinuot ni Casey ang maskara, ang mga mata niya ay kumikislap sa aliw. “Hindi ito aksidente. Talagang ikaw ang pinunta ko rito, Miss Jessica.”Hindi sumagot si Jessica Rue. Sa halip, pinagmasdan niya ang babae nang walang emosyon.Nagpatuloy si Casey, ang boses ay puno ng kumpiyansa. “Pwede ba tayong mag-usap sa mas pribadong lugar?”Dahan-dahang tinanggal ni Jessica Rue ang suot niyang sunglasses, isiniwalat ang malamig ngunit matatalas niyang mga mata. “At tungkol saan naman?”May pilyong ngiti si Casey nang sabihin, “Malalaman mo lang kung pakik
Si Casey bahagyang ngumiti, ngunit ang pagkutya sa kanyang mga mata ay nagsasabi ng lahat—tila ba walang saysay ang pagpupumilit ni Paulo Andrada.Sa pagkakataong ito, walang tumutol sa sinabi ni Paulo, at tuluyan nang natapos ang pulong.Nanatiling nakaupo si Casey, hindi nagmamadali. Nang tuluyang lumabas ang lahat, saka lamang siya tumayo.Kasunod niya agad si Suzanne at walang pasabing hinawakan ang kanyang kamay. “May gusto akong itanong sa’yo,” aniya, may diin sa boses.Tumingin si Casey sa paligid. Napakaraming CCTV sa conference room, at alam niyang hindi ito ang tamang lugar para sa isang pribadong usapan. Ngumiti siya nang bahagya. “Dito?”Napakagat-labi si Suzanne, mas humigpit ang hawak sa braso ni Casey, ayaw siyang pakawalan. “Sumunod ka sa akin,” madiin niyang utos.Dahan-dahang binawi ni Casey ang kanyang kamay at tahimik lang siyang tumingin kay Suzanne. Sa napakahinang tinig na tanging silang dalawa lang ang nakarinig, sinabi niya nang sarkastiko, “Suzanne, marami pa
Huminga nang malalim si Casey habang nakaupo sa harap ni Paulo Andrada, at ng iba pang matataas na opisyal ng Andrada Group. Alam niyang kahit pa ipakita nilang pinaparusahan nila si Suzanne, hindi ibig sabihin ay ipagkakatiwala nila sa kanya ang proyekto.Ineexpect niya na ito.Sa seryosong tono, nagsalita si Paulo Andrada, “Tama ang sinabi ni Suzanne. Baguhan pa si Casey at kulang sa karanasan. Kung magkakamali siya, hindi lang ang Ybañez Group ang maaapektuhan, kundi ang Andrada Group. Malaki ang magiging epekto nito sa ating reputasyon. Kaya ang dapat nating gawin ay humanap ng isang may sapat na kakayahan at karanasan para makipag-ugnayan sa kanila.”Nakasalamin si Vern Quinto at mapanuring tumingin kay Paulo. “Ngunit sinabi rin mismo ni President Ybañez na ang kondisyon para sa pakikipagkasundo ay si Casey ang mangunguna sa proyekto. Kung papalitan natin siya, paano tayo makakasigurong tatanggapin iyon ng kabilang panig?”Kaagad namang sumabat si Owen Saldivar. “Kaya nga kailang
“Dahil…”Pagkasambit ng salitang iyon, biglang hindi na alam ni Suzanne kung paano niya ipagpapatuloy.Napakagat siya sa labi, pilit iniisip kung paano lalabas sa sitwasyong ito.Ang babaeng kaharap niya, si Sheena Alonzo, ay kilalang matalim magsalita at mahilig magtanong ng mga nakakailang na bagay. Lahat ng kasamahan nito sa kompanya ay takot makipagsagutan sa kanya dahil palaging may laman ang kanyang mga salita.Kung ikukumpara, si Ralph Diaz ay mas banayad ang kilos. Magaling itong magtago sa likod ng pormal na ngiti, ngunit si Sheena—diretso, walang paligoy-ligoy, at walang pakialam kung sinuman ang masagasaan.Tahimik ang buong silid.Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Paulo Andrada, ngunit sa sandaling ito, wala siyang magagawa para ipagtanggol ang anak. Kung puprotektahan niya ito, lalabas na tila may pinapanigan siya. Kung papayagan naman niyang magpatuloy ang usapan, parang sinasang-ayunan niyang may pagkakamali nga si Suzanne.Alam niyang may malaking epekto ito sa imahe
Nang makita ni Ralph Diaz na nabasa na ng lahat ang parehong plano at may kanya-kanyang reaksyon sa mukha, isang makahulugang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi bago niya muling iniangat ang kopya ng proposal ni Casey.Sa malumanay na tinig, ngumiti siya kay Casey. “Casey, bumalik ka muna sa upuan mo at magpahinga.”Tumango si Casey at agad na bumalik sa kanyang pwesto. Hindi siya nagpakita ng anumang emosyon, ngunit ramdam niya ang titig ni Suzanne na tila ba matutunaw siya sa galit. Kung wala lang sigurong ibang tao sa paligid, malamang ay nasabunutan na siya nito at tinanong kung sinadya ba niyang gawin ito!“Ito ang pinaka-perpektong proposal na nakita ko,” sabi ng isang shareholder na may kasamang paghanga. “Talagang posible itong pagkatiwalaan para sa isang matagumpay na partnership. Naisip na ba ito ni Lincoln?”Tumango si Ralph Diaz at ngumiti. “Oo. At pumayag siya.”Halatang nagulat ang karamihan, ngunit kasabay nito ay naunawaan nila kung gaano kalaki ang oportunidad na ito.