“Damn! Siya nga talaga!” Halos mapasigaw si Diego habang pilit binubuo ang mga piraso ng palaisipan sa isipan niya. “Kung hindi siya, bakit hindi nagpakita si Casey ngayon? Palaging magkasama yan si Casey at si Daisy, pero wala siya rito. At pati sina Daisy at Stephanie, pareho silang andito pero si Casey ay wala. Dapat kanina ko pa napansin!”Habang nagsasalita siya, lalo namang dumidilim ang ekspresyon ni Dylan. Ang matalim niyang tingin ay parang kutsilyong kayang manhiwa ng sinuman sa isang iglap.Nagngitngit si Diego habang iniisip ang lahat ng koneksyon. “Kung siya talaga si Zither, may dahilan kung bakit bigla na lang siyang nawala sa eksena. Tatlong taon siyang nasa Almendras family matapos kang pakasalan. Natural lang na lumabas-labas paminsan-minsan, pero mula nang ikasal kayo, ang sikat na racer na si Zither ay biglang naglahong parang bula. Walang lumalabas na balita. Walang kumpetisyon. At hindi lang siya—pati si Hera, hindi na lumalabas sa korte. Wala nang kaso, wala nan
Habang sumasakay ang grupo sa mga sasakyan, natural silang naghiwalay sa dalawang magkahiwalay na kotse.Si Raoul Mendez, na gustong makausap si Casey nang personal, ay siniguradong sumakay siya sa parehong sasakyan. Si Yuan Mendez ang naupo sa passenger seat, habang sina Raoul at Casey ay nasa likuran.Samantala, sina Daisy at Stephanie ay nasa pangalawang sasakyan, na sumusunod sa kanila.Napangiti si Raoul habang tumingin kay Casey. “Iha, ano nga palang pangalan mo?”Sandaling kumurap si Casey bago ngumiti. “Ang pangalan ko ay Zither.”Pagkarinig pa lang ng sagot niya, lumaki ang mata ni Raoul at tila natigilan. Hindi niya ito inaasahan—hindi niya man lang ito pinag-isipan!Ang babaeng kaharap niya ngayon… siya pala?Kahit gaano pa kahaba ang kanyang karanasan sa mundo ng negosyo, hindi niya napigilang maramdaman ang matinding gulat sa pagkakataong ito. Sanay siyang maging kalmado sa kahit anong sitwasyon, pero sa sandaling ito, hindi niya maitago ang kanyang nararamdaman.Napansin
Natural na naging mas magiliw ang pakikitungo ni Raoul kay Casey, wala na ang pormal at matigas na ugali ng isang Presidente Mendez.Alam naman ng lahat na kahit hindi kasinglakas ng Almendras Group at Ybañez Group ang Mendez Group, isa pa rin itong mahalagang presensya sa City B. Kung hindi, hindi sana siya nailagay sa katabi ng isang tulad ni Dylan Almendras sa kaganapan kanina.Habang nagkukwentuhan, dumating na sila sa kanilang destinasyon.Isa-isang bumaba ang grupo mula sa sasakyan, habang ang kanilang mga driver naman ay nagmaneho palayo.Pagpasok nila sa pribadong silid-kainan, bawat isa ay kumuha ng kani-kanilang puwesto. Ngunit sa pagkakataong ito, personal na hinila ni Yuan ang isang upuan para kay Casey.“Zither, dito ka umupo,” aniya, may bahagyang lambing sa boses.Napakagat-labi si Casey sa munting gulat, ngunit mabilis siyang naupo. Ilang segundo lang, umupo rin si Yuan sa tabi niya.Sa kabilang panig ng mesa, napansin ni Raoul Mendez ang kilos ng anak niya at bahagyan
Si Diego ay bahagyang umubo bago nagsalita. “Hindi ka pa rin ba nakaka-move on dito? Seryoso? Divorce na kayo, may kanya-kanya na kayong buhay. Ano man ang gawin niya, desisyon niya ’yun. Dapat hayaan na lang natin siya. Isa pa, babae lang siya—wala naman siyang matibay na koneksyon. Nag-aalala ka pa rin bang kaya ka niyang pabagsakin?”Dylan napangisi nang malamig. Babae lang?Isang ganitong babae ang nagawang magpabagsak sa kanya, isang simpleng galaw lang niya ang maaaring magpawala ng daan-daang bilyong piso.Maliit na halaga ba iyon?Napagtanto rin ni Diego ang kanyang nasabi, kaya mabilis siyang umubo ulit at nagmadaling sumagot. “Pasensya na! Masyado lang akong naging kampante! Saka sabi ko namang aapela ulit ako, pero ikaw ang pumigil sa akin. Paano kung manalo ako sa susunod?”Dylan ibinaba ang chopsticks sa kanyang kamay. Halos hindi pa siya nakakakain.Napakunot-noo si Diego. “Simula pa lang, hindi na maganda ’yang sikmura mo, tapos hindi ka pa kakain? Gusto mo bang mamatay
Pinagmasdan ni Lincoln si Casey at Dylan habang patuloy na umaasa sa magiging kinalabasan ng karera. Wala siyang gaanong emosyon sa kanyang mukha, ngunit alam niyang darating na ang sandali kung kailan magtatapos ang lahat ng ito.Samantala, si Raoul Mendez na kanina’y kinakabahan, ay biglang ngumiti ng maluwag. Hangga’t nangunguna ang pambato niya sa ranggo, walang sinuman ang magdududa sa kanya. Hindi na mahalaga kung nauuna si Dylan kay Casey—ang mahalaga ay mapanatili ang posisyon sa top ten, at sa ganitong paraan, hindi siya kailanman kakalabanin.Ngayon, ang mga natitirang kalahok ay ang mga nasa top ten, at ang pinaka-matinding laban ay magsisimula na.Tumaas ang tensyon habang ang final race ay nagsisimula. Mas mahirap at mas mapanghamong ang track na ito kumpara sa mga naunang rounds. Hindi na magkatabi ang mga kotse, at mas malawak na ang daan, puno ng mga liko at matarik na mga pagliko na magtutulak sa bawat driver na magbigay ng kanilang pinakamahusay.Pagkatapos ng senyal
Pagkatapos ng matinding karera, sabay na bumaba ng sasakyan sina Casey at Dylan. Walang kahit isang tingin na ibinigay si Casey kay Dylan, dire-diretso siyang naglakad pabalik sa upuan niya na parang wala lang nangyari.Ang susunod na resulta ng ibang racers? Wala siyang pakialam.Pero…Katabla niya si Dylan.Kaka-upo pa lang niya nang biglang sumigaw si Daisy, “Woohoo! Panalo tayo!”Napakunot-noo si Diego at sinimangutan siya. “Tabla lang ‘yun! Anong panalo ang sinasabi mo? Wala ka bang hiya?”Pinaikot ni Daisy ang mga mata niya. “Ikaw kaya ang walang hiya!”Tahimik lang si Casey, hindi man lang lumingon kay Diego. Pero si Diego, hindi maiwasang titigan siya.Dalawang beses na siyang natalo ng babaeng ‘to. Dalawang beses. Sa magkaibang paraan! Nakakabaliw!At itong si Daisy, nakisakay pa sa moment! Ang sarap sanang bigwasan ang bunganga nito.Samantala, hindi na interesado si Lincoln sa third-place racer sa field. Mas nakatuon na ang pansin niya kay Casey.Zither.Bakit pamilyar ang
Dinedma siya ni Dylan.Napilitan namang lumapit si Diego at bumulong sa tenga nito, “Pwede bang kontrolin mo ang emosyon mo? Naninigas na ako sa lamig! At isa pa, gusto mo bang isipin ng mga tao na galit ka dahil hindi ikaw ang nakakuha ng unang pwesto?”Agad na tumalim ang tingin ni Dylan kay Diego, dahilan para mapaatras ito.“Ay, sige na! Balewalain mo na lang yung sinabi ko,” mabilis na sagot ni Diego habang itinaas ang mga kamay bilang pagsuko.Samantala, patuloy pa ring nagsasalita ang host sa entablado, pinapakilala ang mga nagwagi at hinihikayat silang tanggapin ang kanilang mga parangal.Sa hindi kalayuan, nakangiti si Casey habang nakatingin kay Yuan. “Yuan.”Malinaw na narinig ni Dylan ang malambing na tono ng boses ni Casey. Agad na dumilim ang kanyang ekspresyon.Ang kapal ng mukha. Tinatawag niyang ganun si Yuan?Napansin naman ni Yuan ang pagtawag niya. “Bakit?”“Pakisuyo na lang na ibang tao ang kumuha ng award para sa akin. Uuwi na ako,” sabi niya nang walang emosyon.
Si Casey ay tumango at ngumiti nang bahagya. “Sige, mag-hot pot tayo. Matagal na rin mula noong huli akong kumain nito.”“Oh wow~” Excited na sabi ni Daisy, hindi maitago ang sigla sa boses niya. “Kahit tabla ang laban kanina, sobrang perfect pa rin ng resulta! Yuan, ayos ka lang ba ngayon?”Napangiti si Yuan Mendez at tumango. “Oo. Kung hindi dahil kay Casey, malamang hindi ko magagawang kunin ang kumpanya ngayon. Casey, salamat.”Mainit ang tingin niyang puno ng pasasalamat, pero may kung anong nakatago sa ilalim nito—isang bagay na hindi madaling basahin.Hindi komportable si Casey sa paraan ng pagtitig ni Yuan sa kanya. Agad niyang iniwas ang tingin at pinilit ngumiti. “Magkaibigan tayo, at ito ang ginagawa ng magkaibigan. Huwag mo nang sabihin sa akin ang ganyang mga bagay sa hinaharap.”Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Yuan. Napansin niya ang diin sa salitang kaibigan—parang kailangan niyang ipaalala iyon sa sarili niya.Maging sina Stephanie at Daisy ay napansin ang bahagyan
——: [Lahat ng pamilya may problema. Sa pagkakataong ‘to, hindi naman talaga nagsalita si President Dylan tungkol dito. Ang lahat ng desisyon ay galing kay Lolo Joaquin ng pamilya Almendras. Hindi ba’t hindi natin alam kung ano talaga ang saloobin ni President Dylan dito?]——: [Ano pa bang hindi malinaw? Obvious naman. Siyempre, ang pamilya Almendras ay palaging inuuna ang sarili nilang interes. Si Casey? Isa lang siyang outsider sa kanila. Sino ba talaga ang magpapahalaga sa kanya? Sa tingin ko, mas bagay naman si Casey kay President Lincoln. Bagay na bagay sila! Sana nga ikasal na sila agad at magkaroon ng baby!]——: [Kalokohan! Grabe naman kayo kay President Dylan. Ang bait-bait niya kay Casey sa lahat ng taon na magkasama sila. Kahit nung nalugi ang Andrada Group, hindi siya iniwan ni Dylan. Pero anong ginawa ni Casey? Niloko lang siya. Tapos ngayon, kasalanan pa ni Dylan? At huwag niyong kalimutan ang sinabi ni Lolo Joaquin! Si Casey raw ang may pakana ng lahat. Isipin niyo, mayam
Nanlaki ang mga mata ni Liam Vertosa sa pagkabigla. “Boss Dylan…”Kanina lang, sigurado si Dylan Almendras sa gusto niyang mangyari—ayaw niyang burahin ang post. Gusto niyang masaktan si Casey Andrada. Gusto niyang makita kung paano siya masasaktan sa mga nababasa niya.Pero nang matapos niyang basahin ang post ni Joaquin Almendras sa blue app, bigla siyang kinabahan. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may bumara sa lalamunan niya. Hindi niya inaasahan ang mararamdaman niyang kaba—parang may mali sa lahat ng ginawa niya.Ang mga salitang sinabi niya kanina ay parang kusa lang lumabas sa bibig niya, hindi man lang pinag-isipan. Parang sinasabi ng puso niya ang mga bagay na ayaw aminin ng isip niya.Tahimik niyang pinisil ang mga labi niya, pilit iniisip kung ano ang dapat sabihin. Ramdam ang bigat ng katahimikan sa silid, at parang bumibilis ang tibok ng puso niya.Napansin ni Liam ang magkahalong galit at pagkalito sa mukha ng kanyang boss kaya muling nagsalita, kahit medyo nag-a
Tumingin si Casey kay Ingrid na halatang nag-aalala. “Kung hindi naman totoo, hayaan mo na. Sanay na ang mga artista sa mga ganyang paninira.”Umiling si Casey, pero halatang may bumabagabag sa kanya. Natawa siya nang mahina. “Hindi naman ako naaapektuhan.”Ngunit hindi kumbinsido si Ingrid. Pinagmasdan niya si Casey ng mabuti at napansin ang kakaibang ekspresyon nito. “Eh bakit parang ang bigat ng aura mo? May problema ka ba?”Nag-atubili si Casey saglit bago siya napabuntong-hininga. “Si Lincoln… Naghihintay na naman siya sa labas ng bahay ko kanina. Ang hirap kasi. Ayokong maging bastos sa kanya, baka ma-offend ko siya. Pero iniisip naman niya na ginagamit ko siya laban sa Almendras family kaya ayan, panay ang lapit sa akin.”Napatawa si Ingrid. “Ayun pala! Kaya pala parang may bumabagabag sa’yo.”Tiningnan siya ni Casey ng masama pero ngumiti lang si Ingrid, halatang may naiisip na kalokohan. “Girl, naisip mo na ba?”“Naisip ko ano?” sagot ni Casey, napakunot-noo.Nag-inat si Ingr
Bahagyang napakunot ang noo ni Casey, ang marurupok niyang kilay ay nagtagpo sa mahinang pagkadismaya.Pero si Lincoln, sa kabilang banda, ay naramdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Noong huli silang magkasama sa party, mahigpit siyang nakakapit sa braso nito, pero naka-suot siya noon ng suit. May tela sa pagitan nila—isang hadlang na nagpalabnaw sa sensasyon. Ngayon, wala na. Direkta niyang naramdaman ang lambot ng balat ni Casey sa ilalim ng kanyang palad.Parang may dumaloy na kuryente sa buong katawan ni Lincoln sa sandaling iyon, nagdulot ng matinding pagkabigla sa kanya. Hindi pa siya kailanman naging ganito ka-intimate sa kahit sinong babae. Mabilis ang pagtibok ng kanyang puso, parang tambol na nagwawala sa kanyang dibdib.Napansin ni Casey ang tensyon sa ere. Hindi siya kumportable, kaya marahan niyang hinila ang kanyang kamay. “Mr. Ybañez,” mahina ngunit matalim ang tono niya.Hindi na niya kailangang sabihin pa ang lahat. Klaro ang mensahe.Pero hindi binitawan
Si Casey ay nakatayo sa gilid ng kalsada, ang noo’y bahagyang nakakunot habang nakatitig sa itim na sasakyan sa harap niya. Ayaw niyang sumakay. Halata sa kanyang pagkilos na nag-aalangan siya. Hawak niya ang strap ng kanyang bag nang mahigpit, parang iniisip niyang tumakbo palayo.Sa loob ng sasakyan, nakaupo si Lincoln Ybañez, kalmado ang ekspresyon. Bumaba ang bintana ng kotse at dumungaw siya, ang boses ay malumanay ngunit matatag. “Alam kong hindi ko pa nasasabi sa’yo lahat ng dapat mong malaman, Casey. Pero pwede bang sumakay ka muna?”Napakagat si Casey sa labi. Sa utak niya, ito na dapat ang huling pagkakataon—ang tuluyang pagputol ng ugnayan nila. Pero sa tono ng boses ni Lincoln, naramdaman niyang may bigat ang sinasabi nito.Matapos ang ilang segundong pag-aalinlangan, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto at sumakay sa passenger seat.Napangiti si Lincoln, halos hindi halata. Tahimik niyang isinara ang pinto para kay Casey, saka umikot patungo sa driver’s seat. Hindi pa ri
#Shock! Mr. Almendras spent the whole night with Miss Suzanne#Nag-trending ang balita sa blue app, at ang headline ay sobrang exaggerated na parang sinadya talagang mang-akit ng mga mata ng netizens. Pero kahit ganoon, may bahid pa rin ng katotohanan.Suzanne ay na-ospital na naman.Nakatitig si Casey sa screen ng phone niya habang nakakunot ang noo. Muli na naman? Ilang beses na ba itong nangyari? Hindi niya maiwasang magduda. Parang may mali.Hindi ito simple.Hindi ito ang unang beses na na-confine si Suzanne. Naalala pa niya noong huli, halos lahat ay naniwala na naging comatose ito. Pero alam ni Casey—lahat yun ay palabas lang.Ngumiti siya ng mapait. Magaling si Suzanne sa ganitong mga eksena. Ang tanong lang ay—hanggang kailan siya makakalusot?Kung hindi niya lang alam ang mga lihim ng ama niya, baka hindi siya ganito kaapektado. Pero dahil alam niya ang tunay na nangyayari sa Andrada Group, hindi na lang basta laro ang mga ginagawa ni Suzanne.Isa pa, paano niya palalagpasin
Si Casey ay nakaupo pa rin siya sa sofa habang tinitingnan ang phone niya. Biglang nag-pop up ang isang bagong notification.Lincoln Ybañez has mentioned you in a post.Nagdalawang-isip siya kung bubuksan niya ito, pero sa huli, pinindot niya rin.“Some lights are too bright to ignore. Thank you for being that light, Casey. #Grateful #NoRegrets”Napatigil si Casey. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Kilig? Takot? Excitement? Halo-halo na lahat.Biglang nag-vibrate ang phone niya—may bagong message mula kay Lincoln.Lincoln: “Hi, Casey. Alam kong magulo ang lahat ngayon. Pero gusto ko lang sabihin na hindi ko pinaglalaruan ‘to. Kung gusto mong mag-usap, kahit simpleng kape lang, sabihin mo lang. No pressure.”Napangiti si Casey kahit paano. Hindi pa rin niya alam ang sagot, pero sa unang pagkakataon sa matagal na panahon, naramdaman niyang parang may konting pag-asa pa.“Ahm… Nakadagdag ba ako sa problema mo?”Mahinang tanong ni Casey habang naglalaro ang mga daliri niya sa kan
Hawak ni Daisy ang cellphone niya habang nagtataka kung ano ang nangyayari. Pero bago pa makasagot si Casey, biglang napatingin si Daisy sa screen at halos mapasigaw.“Casey! Nasa hot search ka na naman! At kasama mo si Lincoln! Grabe, number one pa kayo ngayon!”Napasinghap si Casey, ramdam niya agad ang kaba sa dibdib niya. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at binuksan ang blue app.Pag-click niya, bumungad agad ang trending topic:—: [Guys, anong masasabi niyo sa tambalan ni Casey at Lincoln? Bagay sila, ‘di ba? Pareho silang magaling, successful, at grabe, ang pogi ni Lincoln tapos si Casey, sobrang ganda! Perfect match!]Sobrang daming comments ang bumaha sa post.—: [Sang-ayon ako! Sobrang agree! Since si Dylan Almendras ay hindi karapat-dapat kay Casey, dapat makahanap siya ng mas okay. At hello? Kailan ba nag-post si Lincoln ng kahit ano tungkol sa babae? Never! Pero ngayon, sinabi pa niya na si Casey ang “ilaw” sa buhay niya. Grabe ‘yun! Dapat sila na! Sila na! Sila na!]—:
Namumuo ang lamig sa mga mata ni Casey Andrada habang nakatitig sa screen ng kanyang telepono. “Kalilimutan na lang?” tanong niya, may halong pangungutya sa boses. Paano niya basta malilimutan? Akala ba nila magpapakababa siya at magpapatalo na lang? Akala ba nila palulunukin siya ng kahihiyan at mananahimik? Hindi siya ganoon. Hindi kailanman naging ganoon si Casey. “Casey… balak mo bang lumaban?” tanong ni Daisy, ang matalik niyang kaibigan, habang tinititigan siya na may halong pag-aalala at excitement. Ramdam niya ang tension sa paligid. Alam niyang hindi basta-basta titiisin ni Casey ang ganitong pambabastos. Hindi sumagot si Casey. Sa halip, nagpatuloy siya sa pagbabasa ng post na nag-viral sa Blue App, pinagmamasdan ang mga salitang unti-unting sumisira sa kanyang pangalan. 【Siguro naman alam na ng lahat ang nangyari sa birthday party ni Mr. Romualdez. Dumating si Casey Andrada kasama si Lincoln Ybañez, at doon mismo sa harap ng maraming tao, sinabi niyang gusto niyang