"Senyorito?" tawag ko sa kanya mula sa kabilang linya nang tumawag siya."Uh, hi!" bati niya, tunog nahihiya pa ito. "Just wanna say I'm here in your school to fetch you.""Ah, para sa date natin?" tanong ko habang nakangiti."Yeah, tayong dalawa lang. Hindi na ako nagsama ng driver. Ayos lang ba sa 'yo, 'yon?"Humalakhak ako at tumango. "Oo naman!"Excited ako habang hinihintay na tumunog ang bell. Wala kasi kaming teacher pero hindi pa pinapauwi. Ito ang unang beses na lalabas kami ni senyorito na kaming dalawa lang. Ang romantic sana kaso hanggang magkaibigan lang kami. "Tol! Ayan na siya!" Nagsalububong ang dalawang kilay ko nang makita ang mga tropa ni Trevor."Sexy naman pala!" bulgar na sabi ng isa at tignan ako mula ulo hanggang paa.Ikinuyom ko ang kamao at handa nang magtaray nang hilain ako nina Franz at JP papunta sa likuran nila. "Aba! Hoy kayong mga jutay kayo, 'wag niyo ngang binabastos 'tong kaibigan namin!"Humalakhak ang apat at nilapitan pa nila ang dalawang kaibi
"Try to guess it first," mapanlarong sagot nito. Napaungol naman ako sa pagkadismaya. "Ang pabebe naman, senyorito! Sabihin mo na lang!"Mahina akong napadaing nang bigla akong hampasin ni Franz sa braso. "Hoy, Rika, 'wag ka ngang kill joy d'yan!" bulong nito sa akin at hinarap si senyorito. "Game, senyorito! Basta may prize!"Mas lumawak naman ang ngiti niya at tumango-tango. Luh? Sinakyan pa ang paninipsip ni Franz ng suhol. Pwede namang wala nang kapalit, 'di ba?"Sure! I'll grant the wish of whoever will guess it right. Think now, I'll give you a chance to guess.""Thirty!" sagot ko kaagad dahil iyon ang hula ko simula pa noong una kaming magkita. Saka isa pa, CEO siya ng kompanya nila. Ibig sabihin nasa thirties na siya o mas matanda pa.Nanlaki naman ang mga mata ni senyorito at maya-maya ay natawa. Napanguso naman ako. Parang mali yata dahil tinawanan niya iyon."Feel ko... uhm... twenty eight?" hula ni Franz at niyugoyog ang braso ko nang makita ang reaksyon ni senyorito. Tum
"One... and two... and three," nagpatuloy sa pagbibilang ni Franz habang rumarampa ako gamit ang mataas na heels. Five inches raw iyon at pointed pa ang pinahiram niya sa akin. Nanginginig tuloy ang mga binti ko."Ang pangit! Ulit, sis!" pasigaw na reklamo ni JP. Napahinto ako at napanguso. Kailan ba 'to matatapos?!"Relax, Rika! Paano ka masasanay kung palagi kang kabado r'yan?!" singhal pa ni Franz.Nilapitan naman ako ni Mona at inabutan ng tubig. "Okay ka lang? Break muna tayo, gusto mo?" tanong nito.Tumango ako at napabuntonghininga. Pinalista kasi nila ako para sa laban ng Miss San Juan ngayong taon. Dahil kwalipikado na ako sa edad ay pumayag na sina mama at papa. Na-challenge rin akong sumali dahil nanalong first runner up si Mona last year. Pero, ngayon ay nagsisisi ako. Ang hirap-hirap naman pala!"Payungan niyo!" pagalit na utos ni Mona sa dalawa naming kasama. Isa pa itong balat ko. Hindi ako makalabas ng walang payong dahil may AHA ang mga pinapagamit nila sa aking pamp
Mabilis akong tumakbo papasok mg mansyon dahil sa excitement. Miss na miss ko na si senyorito! "Anak, mabuti at nand'yan ka na," bungad ni mama at pinagmasdan muna ang ayos ko bago inabot sa akin ang hawak niyang tray na may lamang mga babasaging baso at alak na nasa isang lalagyan habang pinapalubuan ng mga yelo. "Magbihis ka at ibigay mo ito kay Sir Brandon. Nasa opisina sila, iyong katabi ng kwarto niya.""Opo, ma!" ngiting sagot ko at aligaga naman siyang bumalik sa kusina. Pagkadaan ko roon ay abala ang lahat sa paghahanda ng meryenda. Mukhang marami ang bisita! Paniguradong masarap din ang pagkain namin mamaya.Umakyat na ako sa pangalawang palapag dahil hindi na ako makapaghintay na makita ulit si senyorito. Ni hindi ko magawang kabahan sa pag-akyat at pagbuhat ng babasaging dala kahit mataas ang sapatos na suot ko.Isinandal ko ang tray sa tiyan habang hinahawak iyon gamit ang isang kamay nang kumatok at binuksan ang pinto. Muli kong hinawakan ang tray gamit ang dalawang kama
Nagkulong ako sa kwarto at doon humagulgol dahil sa inis. Ngayon ko lang naranasan ang ganito. Noong nag-break kami ni Trevor, hindi naman ako umiyak. Pero pagdating kay senyorito, ang sakit-sakit masabihan ng hindi maganda. Lalo na ngayon na ang tagal ko siyang hinintay tapos ganito pa ang iaasal niya sa akin. "Rika, anak?" Mabilis akong tumakbo papuntang banyo ko nang marinig ang boses ni mama. Isinarado ko ang pinto at nagpunas ng mga luha."Rika!" muling tawag niya sa akin.Tumukhim muna ako at huminga ng malalim bago sumagot. Ayaw ko mahalata niyang umiiyak ako. "N-nagbibihis lang po!""Sumunod ka sa kusina, maaga tayong kakain ngayon," utos nito."Opo!"Nang marinig ang pagkasarado ng pinto ay tinignan ko ang sarili sa salamin. Na-smudge ang eyeliner ko dahil sa kakaiyak. Mabilis kong inalis ang make-up at naghilamos bago marahang pinunasan ang mukha gamit ang tissue. Naglagay ulit ako ng powder sa mukha at kaunting lip tint sa labi para mas magmukhang presentable bago isinuot
"Mas maiging iwasan na lang natin ang isa't-isa." Ang katagang iyon ang walang sawa kong naririnig sa isip ko. Gusto pala namin ni senyorito ang isa-isa't pero hindi raw kami p'wede. Ang saklap naman no'n! Medyo masakit pero ayos lang. Suportado ko naman kung ano 'yong gusto niya at crush ko lang naman siya. At isa pa, masyadong mataas ang pangarap ko kung ipipilit ko ang sarili sa kanya. Mayaman siya kaya nga senyorito namin siya rito, e. At ako? Kasambahay lang. Mas bagay siya kay Rhianne kahit pangit ang ugali ng isang 'yon. At ako, siguro magma-madre na lang talaga ako! "Rika!" Nilingon ko ang pinaggalingan ng boses na iyon at nakita ko si Sir Gavin. Ngimiti ito ng malawak at nilapitan ako habang nakapamulsa siya. "Good morning po!" bati ko sa kanya at itinigil muna ang pagwawalis para asikasuhin siya. "Kakain ka na po ng breakfast?" tanong ko sa kanya. "Yeah, can you guide me to the dining room?" Mabilis akong tumango at naglakad papunta sa gusto niyang destinasyon. Ang to
"Rika, ihain mo na ang mga ito sa lamesa para hindi ka na maging waiter mamaya," utos sa akin ni mama, tinutukoy niya ang mga bagong lutong ulam na kakatapos maluto. Maingat kong binuhat ang tray at inayos sa lamesa ang pagkakalagay ng samut-saring putahe. Ang kasama ko naman ay ang naghanda ng malinis na mga plato, kutsara, table napkin at baso."Rika, halika na rito. Hayaan mo na sila r'yan," tawag muli ni mama sa akin nang marinig ang ingay ng mga bisita, hudyat na palapit na sila sa dining room.Sununod ako sa ina at pumasok sa kitchen para maghanda at kumain. Ala-una kasi ng hapon ang practice namin para sa pageant. Alas-dose na ngayon at kailangan ko pang mag-ayos."Rika?" Nakakamay ako habang kumakain nang marinig ang boses ni Sir Gavin na pakanta pa binanggit ang pangalan ko. "Po?!" sagot ko rito at tumayo dahil baka may i-utos siya sa akin. Naghugas ako ng kamay dahil wala akong kasama rito sa kusina para sana utusan na sila na lang ang mag-assist kay Sir Gavin. "Bakit po
Dahan-dahan ko siyang hinarap at tumango. "Opo, senyorito. May practice po kasi ako sa pageant namin," paliwanag ko at nag-iwas nang tingin. "Pero kung may iuutos ka, pwede ko namang gawin muna 'yon o mag-absent na lang muna ako sa practice namin.""Nah, it's okay. Magpahatid at magpasundo ka sa papa mo," utos pa niya na mabilis sinundan ni Gavin."Ako na ang gagawa no'n! Sasamahan ko siya.""What?" Nagsalubong ang kilay ni senyorito. "No way, Gav. You need to come with us," seryosong aniya."Iwan ko po muna kayo," pagsingit ko dahil nabibigatan na ako sa dalang mga pinagkainan. Iniligpit ko iyon nang maayos at nang makabalik do'n ay naroon pa rin silang dalawa."Rika, ang papa mo ang sasama sa 'yo, maliwanag?" utos sa akin ni senyorito."Opo," sagot ko at bumaling kay Gavin. Nakangisi ito na parang tuwang-tuwa siya sa nangyayari. "Maybe next time, Rika," sambit niya."Opo," ulit ko sa sagot at tinignan si senyorito. Nakatingin siya sa akin habang seryoso at parang yelo ang mga mata.
Nang bumukas ang puting kurtina na nasa harapan ko ay ngumiti ako sa lahat ng mga bisita namin ngayon. Kasabay ko si mama na lumakad sa pulang carpet na siyang dati'y dinaraanan lang namin kapag paalis o pabalik kami ng mansyon.Dito kasi namin sa naisipan ni Brandon na magpakasal. Sa harap ng mansyon at sa harap ng magandang burol na mas pinaganda ng palubog na sinag ng araw. Habang nasa ailse ay isa-isa kong ngitian ang mga bisita na nasa bandang likuran. Iyong mga kasambahay na nanatiling tapat at suportado sa amin ni Senyorito. Kaagad na namuo ang luha ko dahil sa pagka-miss ko sa kanila nang makita kung sino mga nasa sumunod na dalawang linya. Sa kanang bahagi ay iyong mga naging kaklase ko sa NU noong ako pa si Ririka Dela Rosa. Sina Wilson, Ally at mga tropa nila. Sa kabilang bahagi ay naroon naman ang mga kaklase ko at naging kaibigan noong senior high, sina Neri at Troy pati na tropa niya. Sa sumunod na grupo ay iyong mga tropa ni Brandon na naging malapit na rin sa akin d
"Brandon! Bagsak ako sa quiz!" iyon ang isinalubong ko sa kanya nang makita ko siya sa harap ng University namin. Bumalik na kasi ako ulit sa pag-aaral. Sa San Juan State University ulit kaya libre ang pampaaral at tanging mga gamit sa Nursing ang gagastusin. "10 over 30!" dagdag ko pa dahil broken bearted ako dahil sa score. Nakakasama ng loob! Nagpuyat ako ro'n kagabi! Pero humalakhak lang siya at hinalikan ang pisngi ko kaya napanguso ako. "Ano 'yan? Proud ka pang bumagsak ako?!" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.Niyakap niya naman ang bewang ko at nanunuyong hinaplos ang pisngi ko. "Yes, I'm proud of you, baby! 10 is already high 'cause I know how hard Nursing is..." makahulugang aniya. "Remember when I got 1 over 20 back then?" Doon ako natawa. Wala na! Umubra na nga iyong sinabi ng doktor niyang mabilis mababalik ang mga alaala niya basta nawala na iyong bisa ng gamot na pinapainom sa kanya rati.Bigla ko tuloy naalala si Senyora. Naparalisado na siya at balak pa siyan
"Brandon, ipangako mong babalik kayong dalawa ng anak ko. Maliwanag ba?" paalala pa ni papa nang makarating kami. "Marami na siyang pinagdaanan..." muli siyang naging emosyonal kaya hinampas ko na siya. Pagod na kasi akong umiyak."Babalik kami agad, pa! 'Wag ka nang mag-alala r'yan baka tumaas ang BP mo!" puna ko at humalik sa pisngi niya bago ako lumabas para sundan si Brandon.Kabado ako nang muli akong makatapak sa mansyon pero napatingin ako kay Brandon nang hawakan niya ang kamay ko at ipagdaop ang kamay namin."Drop your guns!" maawtoridad na utos niya sa mga guwardyang nakasalubong namin. Kaagad naman silang sumunod kaya napaawang ang labi ko dahil sa pagkamangha. Kung nandito si Brandon kahapon, siguro hindi nangyari iyon kay Mona. Nagtatampo ako sa kanya dahil nagawa niyang magpanggap bilang ako. Muntik niya pa akong patayin dati. Pero mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa kanya bilang kaibigan ko. Siya kasi ang pinaka-close ko sa amin nina Franz at JP. At siguro, gano'n d
"Ikaw ang may ari nito?" 'di makapaniwalang sambit ko nang kinabukasan ay dinala niya kaming lahat sa isang mansyon. Iyong palagi kong tinatanaw dati sa malayo dahil ang ganda no'n, parang palasyo. Marami ring nagpupunta roon para mag-picture kung bibisita sila rito Resort."I bought it for us. I want to give you a comfortable life, Rika," paliwanag niya at muling hinarap si Raica na nasa braso niya.Sinundan ko naman si Brayden na masayang tumatakbo sa malawak at maaliwalas na living room. "Senyorito Brandon, nakahanda na po ang mga pagkain," anang isang kasambahay na hindi pamilyar sa akin."Tutulong na rin ako!" sabay pa sina mama at Ate Cathy pero bago pa siya makapunta sa living room ay nagsalita ulit si Brandon."No need, ma'am. You're here as Rika's family. You're my family too from now on.""Ay taray! Amo na tayo ngayon, Senyora Karina!" halakhak ni Ate Cathy at biniro si mama pero umiling ito. "Ay teka! Paano na 'yan? E 'di wala na tayong trabaho?!" "Don't you have business
"M-mona..."Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang kaibigan na nakahandusay sa harap ko. Bukas ang mga mata nito na puno ng luha. "P-pa... patawad, R-rika." Ngumiti siya sa akin at nag-ambang bumangon pero muling umalingawngaw ang tunog ng baril.Napapikit ako at napatakip ng tenga. Hindi ko alam kung sino ang humila sa akin palayo. Basta, dalawang magkasunod na putok ng baril pa ang narinig ko. "Mona!" sigaw ko nang tuluyang nawala ang ingay. Nakita kong nakahandusay sa sahig ang katawan ni Mona na puno ng dugo at sa kabilang banda ay si senyora na dinadaluhan ng mga guwardya dahil may tama sa binti. "Hali ka na, Erika!" sigaw ni Kuya Rommel sa akin at hinila ako palayo ng mansyon ng mga Monteverde. Walang tauhan na humabol sa amin pero mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa takot mula sa nasaksihan. Si Mona. Wala na siya dahil niligtas niya ako."P-pa... patawad, R-rika."Napapikit ako at hinayaan ang sunod-sunod na pagtulo ng luha sa pisngi ko nang muling pumasok sa isip ang h
Hindi ko na siya pinatulan dahil nakaramdam ng pag-iinit ng pisngi. Nakakahiya sa anak namin kung sa harap niya kami maglalandian ni Brandon. Nang maghapon ay nakumpleto kami sa bahay dahil dumating na si papa mula sa pangingisda. Pormal naman siyang sinalubong ni Brandon. "I'm Brandon Monteverde, sir." Nakipag-kamayan pa ito."Alam na alam ko iyan, senyorito," mahinahong sagot ni papa at uminom ng tubig. "Anong ginagawa mo rito?""I came to accompany Erika. I want her to visit her family since it's their daff off," paliwanag nito dahilan para umarko ang kilay ng papa ko."Naku!" Maya-maya ay humalakhak siya. "Maraming salamat kung gano'n!""Kumain na tayo!" anyaya ni mama.Humagikgik si Ate Cathy bago niyaya si Brayden na sumunod sa kanya. "Daddy, let's sit beside mama po!"Pero tumayo ako dahil may iba pa akong gagawin. "Mauna na kayo, titignan ko muna si Raica at pakakainin.""You should eat first. Raica will not get enough nutrient she need when you breast feed her with an empty
Doon ko lang naramdaman ang pag-init ng pisngi ko. Bakit parang nakakahiya dahil sa ekspresyon niya? E, normal lang naman na ganito magpa-dede ng bata at nakita naman na niya iyon dati.Matapos ko siyang mapakain at mapag-burp ay lumabas kami. Kaagad kong hinanap si mama para makisuyo. "Ate Cathy, si mama?" "Lumabas, ineng!" sigaw niya at nilapitan ako. "Ano bang kailangan mo?""Paki-laro muna si Raica. Magpapa-init lang ako ng pampaligo niya.""Ay, e 'di ibigay mo kay daddy!" sagot niya at nginuso si Brandon na tahimik sa mahabang upuan. "Si Brayden?" tanong ko muna kay Ate Cathy."Nasa labas, naglalaro!" Tumango ako at dahan-dahang lumapit kay Brandon. Napunta sa akin ang atensyon niya. Malalim ang tingin niya sa akin kaya medyo kinabahan ako. "Gusto mo bang sa 'yo muna si Raica? May gagawin lang ako saglit.""Sure?" may bahif ng pag-alinlangang sagot niya at ipinosisyon ang braso. "How should I carry her?" "Ay ganito lang, senyorito!" si Ate Cathy na ang nagturo sa kanya. Main
Hindi ko maharap si Brandon kinabukasan. Mabuti na lang ay nabawi ko na agad kagabi ang phone sa kanya bago pa niya masabing hindi niya naalala ang anak. Ayaw kong magsinungaling kay Brayden pero ayaw ko rin siyang masaktan. Bata pa siya, ayaw kong sumama ang loob niya sa daddy niya. Hindi ko naman alam kung paano ipapaliwanag ang sitwasyon dahil ako mismo, hindi ko naiintindihan ang nangyayari."It's your leave today," ani Brandon dahil Linggo pero nanatili ako malapit sa kanya. Ayaw kong may mangyari sa kanyang masama hangga't nandito ako."Okay lang.""Don't you wanna spend Sunday with your child?"Hindi ako nakaimik. Maya-maya pa ay tumayo siya. "Saan ka pupunta?" tanong ko sa kanya dahil may dala siyang papel na pamilyar sa akin. Iyong resume ko."I'll go to your address. You should go there too.""Ha?" hindi makapaniwalang tanong ko at hinabol siya."Rommel, open the gate!" Kahit nagtataka, mabilis na sinunod ni Kuya Rommel ang utos ni Brandon. "Hop in," aniya nang pagbuksan a
Umupo ako at sumandal sa pinto para bantayan siya. Nanatili ako roon hanggang sa mawala na ang ingay. Nalagdesisyonan kong tumayo na at sinimulang ligpitin ang mga kalat sa sahig, lalo na ang mga bubog galing sa pagkabasag. "Ahhh!" daing ko nang makaramdam ng hapdi sa daliri matapos pulutin ang basag na baso sa may countertop. Mabilis na dumaloy palabas ang dugo kaya itinaas ko ang kamay kong may sugat at naghanap ng malinis na tela para ibalot iyon sa sugat ko at pigilan ang pagdurugo. "Brandon, pahingi nga ng medicine kit, please?" sigaw ko mula dahil alam kong nasa kwarto niya iyon. Pagbalik ko ay mas nag-ingat ako sa paglalakad. Sinuot ko na rin ang tainelas ni Brandon para hindi na masugat.Pinagsabay ko ang pagluluto at paglilinis. Marami naman kasing laman ang ref at cabinet niya kaya hindi na ako nahirapan.Muli akong napadaing nang bigla akong napaso dahil sa kakamadali. Hindi ko na alam ang uunahin ko dahil sa pagod at gutom."Brandon?" Muli akong kumatok sa pinto niya. B