SANYA
AFTER Isaiah bring our food ay agad din itong tumalima paalis. Nakakunot na naman tuloy ang noo ni Sir Justin at parang na-badtrip dahil dumating bigla si Isaiah.
I was eating the food called F-Foka—Fokash—
Ah basta! May bread sa dulo!
I heaved a sigh saka inuring ito at pinagtuunan ng pansin ang Carbonara. Nang maisubo ko ito ay parang ayoko na ilunok ito. Ibang-iba ng carbonara na natikman ko kapag may pa-birthday malapit sa amin.
I pout saka inilayo din ito at sinubukan yung mini cake, Tiramisu.
Pagkasubo ko ay napangiti ako. Ang sarap! Kaso, yung desert ko naging main dish ko tuloy.
"Why are you not eating Focaccia Bread and Carbonara?"
Napatingin ako ka Sir Justin. Subo-subo ko yung tinidor, in panic, I bite it. "Ahm, kasi..." Tumingin ako sa carbonara saka sa isang may bread sa dulo. "Di ko bet ang
SANYAPalipat-lipat ako ng tingin sa dalawa na kung magtinginan ay magsisimula ng world war three."Oh! by the way, Jax," pagbasag ni Isaiah ng katahimikan na siyang nagpawala rin ng tensyon kahit papano. Sir Justin was still looking at us intently, para siyang may inaalisa na nagpapadilim sa kanyang mukha. "Madeimoselle needs a pen and white papers as you called bond papers, she has some activity from her school to do."Tumango-tango si Jax saka ngumiti, "no problem with that, dude. I have tons of that shit."Tumawa naman si Isaiah dahil sa sinabi ni Jax, "being a student really sucks, right?"Natatawang tumango ang kausap nito bilang pagsang-ayon. "Yeah, I already gave being a student a long ago already, so..."Maya-maya pa ay lumabas naman si Mason na may bitbit na folders saka lumapit kila Isaiah. "Here's your copies, fuckers.""Let's
SANYADamn, I love you.Paulit-ulit at tila sirang plaka ang mga salitang iyon sa isipan ko. Hindi ko akalain na sa isang tulad pa ni Sir Justin ko iyon maririnig. Hindi ako makapaniwala.Dahil hindi talaga kapani-paniwala.I am doubting myself about it. Tama ba pagkakarinig ko? Feeling ko kasi nag-ha-hallucinate lang ako. BakaI hate youiyon instead na 'I love you.'Napabuntong hininga na lamang ako saka sinimulan ayusin ang station ko. Matapos kasi nang nangyari sa meeting hall, ang nakakalokang kataga na mga sinabi niya ay agad din siyang umali, na para bang isang pagkakamali ang mga sinabi niya. Kaya eto, gulong-gulo ako kung
Continuation...Hinawakan ko ang kanyang mga braso at buong lakas n itinulak siya. Mabilis kong kinapa ang parte kung saan ay ramdam ko pa rin ang pagsipsip niya dito.He look at me with amused in his eyes.Hawak-hawak ko ng parte na iyon. "A-Anong ginawa mo d-dito s-sa...""I marked you." He bluntly answer me. He was grinning and smiling like an idiot."Y-You-what?"Instead of answering me, lumapit siya at hinawakan ang kamay saka tinanggal ang pagkakatakip sa parte na iyon. He smiled even wider na parang isang malaking achievement ang nakikita niyang iyon.He suddenly grab my arm at hinila ako palabas ng silid
SANYA"I love you too, Klein."Kinakabahan ako sa magiging reaksyon niya. What if biro lang pala yon? What if he was just joking around—"Fuck!" mura nito at napatayo. Napasabunot siya sa sarili at muling lumapit sa akin. He held my hands and tightly hold unto it. "Fuck. Tell me those words again. Oh god, damn.""B-Bakit—""Because I can't fucking believe it! Damn!" Ngiting-ngiti ito na tila nanalo sa lotto. Hinila niya ako patayo saka niyakap ng mahigpit. I smiled and hug him back. Kumalas siya mula sa pagkakayakap at walang pag-aalinglangang siniil ako ng halik. I was shock at first but eventually, I choose to close my eyes and enjoy th
SANYAABALA ang lahat sa production floor. Kaliwa't kanan ang pag-take ng sup-calls ng mga support dahil sa mga nag-ngangalit na mga customer. Last month pa lang ay inabisuhan na kami tungkol sa pagtaas ng presyo para sa mga services na ginagamit nila sa EXIV.Eto nga at ganoon din ang katanungan ng customer na hawak ko. Hindi naman siya galit pero kinu-kwestyon niya ang pagtaas ng EXIV. Ngayon, I put the call on hold and currently looking for the article that was with helpful spiel to come up and answer the customer.I unhold the call and grab my customer's attention. "Maria?""Yes, dear?""So, I've looked unto your concern about the change of price," sambit ko na n
SANYAMatapos ang nangyari sa pantry ng opisina ni Klein ay mas lalo pa ata siya naging makulit at persistent. Para siyang kutsara na hindi pwedeng maihain sa hapag ng wala ang tinidor."Yes, Sir—yes, I'll definitely look unto it, ok? Let me just have a minute and let me utilize my tools here. Ok, thank you." Matapos kong pakalmahin ang nag-ngangalit na customer ay pinindot ko ang hold, ibinaba ang headset ko na nasa tenga at nilingon ang lalaking hawak-hawak ang kaliwang kamay ko at tahimik na nilalaro ito.I sigh saka pilit na kinukuha ang kamay ko, ngunit mabilis niyaitong nahahablot pabalik at nilalaro muli. Pinagtitinginan na nga ako dito sa station na inuukopa ko dahil nga bukod sa nasa tabi ko ang main boss ng EXIV PH ay hawak-hawak pa nito ang kamay ko. W
SANYATAHIMIK ko lamang ginagalaw ang mouse at inaayos ang gustong ipagawa ni customer. In-unhold ko ang tawag, inilayo ko ang mic ng headset saka tumikhim bago ibinalik ito. "Ma'am, I've already settled the credits you want and have the paperless billing on your account. After forty-five days, you will have the discounts.""Oh really? Great!""Yes. So, is there anything else that I can help you with?""None, girl." The customer breathes. I was about to say my closing spiel when she suddenly talk again. "You sound so drain girl, it irritates me! I just can't shout at you because you help me with this issue I have for a week already. Don't slack off to your work, Miss. Just a piece of advice."
SANYAPARA akong sinaksak ng milyon-milyong mga kutsilyo, di pa nakuntento at sabay-sabay pa.Ramdam ko ang pagbara sa aking lalamunan at kahit gusto kong ibuka ang aking bibig ay tilaayaw naman nito gumalaw.Unti-unti ay naramdaman ko ang pag-init ng sulok ng aking mga mata. Hindi ko mapigilanghindi mapaluha, nasasaktan ako. Umiikot ang isipan ko. Kung ganoon, sa panahon na sinasabi niKlein na... na mahal niya ako, may fiancé pala siya na naghihintay sa ibang bansa. Hindi ko alamkung anong mararamdaman ko, para akong sinasaksak nang paulit-ulit. Gusto kong magalit dahilpakiramdam ko ay pinaglaruan niya ako, pero di ko magawa.Mabilis natapos ang oras. Pinilit kong i-compose ang sarili at hindi maramdaman ko ang hapdi samata ko. Namumula na ito kasama ng ilong ko. Tinanong naman ako ng mga kasamahan kokung okay lang ako and as expected, I lied. In this situation,
More time to know Sanya Lacson more. But he didn't expect the sudden turn of events and twist of happenings. He just want to know her more! Hindi niya ginusto na galitin ito at maging kaaway niya! "Bwisit ka talagang lalaki ka!" narinig niyang sigaw nito mula sa loob ng pantry. He just raised his hand and wave it. Mula sa pwesto ng elevator ay nilapitan niya ang sekretrya. "I want you to put a signage here on this elevator. This should be under a mechanic work." Kumunot ang noo ng kanyang sekretarya. "What do you mean, sir?" Ngumisi si Justin. "Let's say I just wanna play with some kitty."
3 R D "So we have a problem with our Philippine branch?" Justin Klein Cordova, the ruthless CEO of Cordova's group of companies nodded to the question his father asked. "Yes, Dad. I will be at the Philippines by the next days to check our site there." sagot niya. Actually, he can just ask his secretary to be the one to check the site but he also wanted to make sure that his brother is not just messing things up. "Good," his father answer in satisfaction. "By the way, have you met the Declauxe's daughter?" Napatigil si Justin sa pagkain dahil sa narinig. Ah, the stupid arrange marriage again.
SANYAIniunat ko ang aking mga kamay at paa habang humihikab. Marahan kong iminulat ang aking mga mata. Medyo maliwanag pa ang paligid kaya nasisigurado kong hindi pa gabi.Anong oras nga ulit ako natulog?Dala ng bagong gising ay hindi agad ako kumilos at umalis sa higaan. Tinatamad pa ako."Hey, sleepy head."Napalingon ako sa nagsalita and I saw Klein leaning on the door.Klein's topless and only wearing his pants while leaning on the door."Love what you are seeing?" Klein said while having those kinky grin on his lips.
It felt like my heart is dyingagain."Please try to open your ears for him too. If you fully trust me, you will let him explain his side to you. You will let him have his chance to speak about the truth. Hindi lahat ng nakikita mo ay totoo. Sometimes, truth are hidden beneath the lowest, beyond the grasp of a human's naked eye. Hear his side, kung hindi ka kuntento at sa tingin mo ay kalokohan ang rason niya, I don't have any say on that. It's yours to decide."Napahikbi nalamang ako iling. I felt my knees being jellied kaya naupo ako at sinapo ang mukha bago napailing. "I-I don't know anymore, JK..." sambit ko na may naginginig na boses."My heart, sobrang sakit. Ang sakit kasi. Masisisi mo ba ako na ganto ang reaksyon ko dahil sa mga nalaman ko?" nanginginig na sambit
SANYA"Let go of me, Klein."Mabilis itong umiling saka mas lalong humigpit ang pagkakayakap sa akin. "No! No, Sanya. I-I can't..."Napabuntong hininga na lamang ako at pinilit na makawala sa pagkakayakap niya, but to no avail ay tumigil na rin ako."Baby..." he whispered while, still, silently crying on my shoulders. His whole body's shaking at ilang segundo na lamang ay bibigay na ang kanyang tuhod."Pakawalan mo na ako, Klein.""No! No!" sigaw niya.Buong lakas akong kumapit sa tagiliran niya at buong lakas siyabg tinulak. Fortunately, I was able to loosen his f
SANYA"You can go home now, Miss Lacson. Just don't overwork yourself and rest for a while. I recommend a two to four days rest before you go back to your work. Reresetahan na lamang kita ng gamot na makakatulong bumilis ang pagbalik sa normal ang katawan mo, okay?"Tumango ako saka ngumiti sa doktor. Ngumiti rin ito at hinarap si Klein na nakakunot ang noo habang nakamasid sa amin.Kinausap pa si Klein ng doktor bago ito tuluyang lumabas at naiwan kaming dalawa sa loob ng silid."You will be discharged later so I will just drive you home."Umiling ako, "h'wag na, baka busy ka. Saka malapit lang ang tinutuluyan ko dito. I don't live with my parents anymore."
SANYA"Bakit ba kasi ta-tanga ka tumawid? Alam mong daanan ng sasakyan pero para kang naglalakad sa buwan kung maglakad!" singhal ni mama habang nakatayo sa gilid ko. Umago non nang dumating sila nang ibalita daw sa kanila ng isang lalaki ang nangyari sa akin. Napasugod sila dito at bitbit pa ni mama sila Saysay at Leley, buti na lamang at pinapasok sila.I bit my lower lip saka napayuko, "sorry po." tanging nasabi ko na lamang.Mabilis naman niyang inangat ang kamay at hinampas ako sa braso."Aray ko naman, ma!" daing ko sabay himas sa pinalo niya.Dinuro niya naman ako, "hoy, Sanya! Hindi kami nagpagod na p
SANYAMASAKIT ang buong pangangatawan ko. Gusto kong maigalaw ang katawan ko pero pinipigil ako ng sakit.Puro amoy ng gamot ang nalalanghap ko kaya panigurado na nasa ospital ako. Marahan kong iminulat ang aking mata dahil nasisilaw ito ng ilaw. When I fully opened my eyes, the white ceiling welcomed me.Tanging tunog lamang ng aircon ang naririnig ko at ang mahihinbg hilik ng isang tao. Dahan-dahan kong ginalaw ang ulo ko at halos lumuwa ang mata ko ng makita si Klein na naka-ub-ob sa kama habang natutulog.Huminga ako ng malalim at sinubukan igalaw ang katawan ko at makaupo sa kama. But boy pain stops me kaya marahas akong napahigaw muli. I saw how Klein wo
3 R D"Did you talked to her already?"Justin gazed at the cold glass, poured with hard class of liquor that can instantly drain your throat because of its flavor.Justin shook his head lightly and heaved a sigh, "I tried to, but she's really angry with me. She doesn't even want to see an inch of my existence." His answer to his brother, Jestin.His friend Mckenzie smirked, "you cannot expect her to be nice to you though."Jairo nodded, "precisely."For the years past, many things happened. But one thing never change, his heart.There's so many things happened for