Nine Months
By DEATH WISH
His deadly gazed was fixed on the full moon. The moon is about to covered by the dark clouds.
Nakatayo sa pinakamataas na gusali sa boung lungsod.
Kitang-kita sa mga mata niya na hindi siya natutuwa sa paghihintay.
Iniyuko ang paningin at pinagmasdan ang mga ilaw sa napaka-abalang paligid sa ibaba ng gusali.
Ngunit ang mga mata nito ay taliwas sa nakikita. Lumilipad ang kanyang isipan.
Napangisi na lamang siya.
Ang mga pinaghihirapan ng mga tao sa paligid niya ay kapag ginusto nito makuha ang bunga, ay kukunin niya. Siya ang nilalang na walang sinasamba kahit ma-impluwensyang tao.
Ginto, pilak, diamante at mga batong meron sa kanyang halaga ay mapapakanya.
Lahat gusto niyang makuha. Lahat ng mga mamahaling bato ay kanya.
Sa tagal niya sa larangan ng negosyo, pilit niyang pinuputol ang mga sang
Chapter 12 (8) You’re my wife! Mrs. Choi(Sayruz POV)Bakit nag-aaway kami ng bansot na yun kapag parati kaming nagkakaharap? Nakakainis. Pero kapag napapatawa ko naman siya, gumagana ang pakiramdam ko, o kahit ngiti lang.Naririto ako sa may harapan ng bintana at kanina pa ako kinukumbinsi ng ilang nurse na mahiga at magpahinga muna ako. Ngunit may kung ano talaga sa akin na bumabagabag lalo na alam ko aalis si Angie at malalayo sa akin.Tss. Anong problema doon? Mas mapoprotektahan siya ni Grandma lalo na alam na nito na lapitin sa di kanais-nais na sitwasyon ang bansot na yun. Tss.“Master Sayruz, kailangan niyo po magpahinga.” Humarap ako sa personal assistant ko since nga wala sa paligid ang taksil na si Michael. Sa totoo lang naawa ako kay Michael, ngunit sa sarili ba niya, naawa siya? Hindi. Alam kong marami siyang ginagawa sa likuran ko. Tsk.“I need the profile
Chapter 12 (9) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Pero hindi ko talaga kayang nagkakaganito siya. Sumisigaw na parang umaasa parin siya ngunit wala na pala. Lumapit na ako dito at ginising nga siya. Agad naman itong nagising at naghahabulan ang kanyang paghinga.Lumapit ako sa mesa upang kumuha ng maiinom. Inabot ko ito sa kanya na kaagad naman nitong ininom. Huminga siya ng malalim at nakatitig lang ako sa kanya ng umangat ang paningin nito sa akin.“Alam mo bang masasaktan kita kapag lagi mong pinagpatuloy ang pag-gising sa akin? Mabuti na lang nakokontrol ko ang aking sarili. Kaagad nagigising ang utak ko na panaginip lang ang nangyari. Paano na lang talaga Angie kapag nasaktan kita. Tsk.”Na sa totoo naman talaga, di ko man sinasadya… Kapag nangagaling sa bibig nito ang pangalan ng pinakamamahal niyang babae… May kung ano sa akin na labis nasasaktan. Pero wala naman a
Chapter 12 (10) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)“Angie, nagpapatawa ka ba? Ano na ba ang katayuan mo ngayon? Kilala mo ba ang sarili mo ngayon? Isa ka nang Choi at asawa ka ng CEO ng Choi Corporation. Kailan mo nalaman na ang isang madam Choi nakikisalamuha sa mga empleyado?”“Eh?”“Tsk. Isa ka na ngang Choi. Asawa kita at di mo ba yun naitatak sa isipan mo. Tinangap ko yung saksak para lang maprotektahan ka. Dahil sa pamilyang Choi alam mo ang pinaka-importante? Babae. Lahat ng mga ninuno ko pinuprotektahan ang asawa nila. Isipin mo na lang Angie ang kahihiyan kapag hinayaan nga kita sa kagustuhan mo na makapagtrabaho pa sa kompanya. Saka ano na lang ang sasabihin niyan sa akin ni Grandma? Pabaya? Tsk.”Kaagad nitong kinuha ang kanyang tsaa. Kaya yun, impossible pala talaga na makabalik ako sa kompanya. Pero hindi rin ata susuko ang bibig ko ngayong araw.
Chapter 12 (11) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Natural na sa pagbalik ko sa silid ni Mr. Choi hindi ako magtatanong kung ano ang pinag-usapan nila ng kanyang kapatid. Wala naman sigurong kinalaman ito sa akin, at kung tungkol man sa akin di mapipigilan ni Sayruz sabihin o klaruhin ang bagay na nalaman.Pinatawag ni Mr. Choi ang P.A niya upang makapagpalit ng damit. Hindi niya isinuot ang hospital gown dito dahil sa hindi siya komportable. Kailangan rin niya punasan. Narinig ko na lang binubulyawan ni Sayruz ang tauhan niya. At ng di ko na matiis nagpakita muli ako dito.“Ako na lang ang gagawa niyan.” Naglakas loob na ako bago pa man may mangyaring pagpapalayas na naman ng mga katulong nila. Hindi naman umimik si Mr. Choi na lumapit ako. Kinuha ko yung badya at binasa ang bimpo. Nakapikit ang mga mata niya. Di ko alam kung ano ang uunahin dito. Braso?Mapapalunok laway ka na lang t
Chapter 12 (12) You’re my wife! Mrs. Choi(Sayruz POV)Naghintay na ako sa may terrace at bahagyang inaayos ko ang aking buhok. Narinig ko nang bumukas ang pinto at alam kong si Angie na nga. May kasalanan siya sa akin. Pinaghintay talaga niya ako ng masyado. Tsk.Narinig ko ang yapak nito na papalapit na. Di ako lumingon sa kanya para ipakita na hindi ko nga nagustuhan na pinaghintay niya ako ng ganito.“Master Sayruz…”“Tsk. At kailangan mo pa talaga akong tawaging sa—.” Natigilan ako ng lumingon ako sa kanya. Bigla akong napangisi.“Where is she?” Ang kaharap ko ngayon yung personal assistant na binigay ni Grandma kay Angie. Di ko na hinintay ang sagot niya, tumayo na ako sa aking kinaka-upuan at pumasok sa loob.“Angie!” Baka mas pinauna niyang pinapunta ang P.A nito kesa sa kanya. Nagsiyukuan ang mga tauhan ko. I check th
Chapter 12 (13) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Di ko kinuha ang pansin ni Sayruz dahil nakapikit naman ang mga mata nito. Nakasandal ang likuran sa upuan. Ang tanging napapa-angat lang na paningin sa akin ang mga kasamahan niyang tauhan, yung butler at ilang katulong. Pilit ko na hindi gumawa ng tunog dahil nakakahiya talaga… ng dahil lang sa kamatis. Sa natatakam talaga ako ng sobra at iiyak ako kapag nawala nga yung nahulog na kamatis.Successful naman na napalapit ako sa kinakaupuan ni Sayruz. Nagkukubli na lang ako at dahan-dahan na inabot sa katabi ng sapatos niya ang kamatis. Hindi man lang talaga mansanas… kundi kamatis.“Master Sayruz…” Hindi ko inaasahan na pagdating ng isang matandang lalaki. Napakubli ako sa gilid ng upuan. Sobrang nakakahiya ang ginagawa ko. Lihim na lang ako napapangiti sa Butler na siya ata ang pinagpapawisan para sa akin. Sumenyas naman
Chapter 12 (14) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)“Angie! Buksan mo ang pintong ‘to!” At malalakas na kinakatok ni Sayruz ang pinto. Alam ko na hindi niya ako papalampasin sa kaweirduhan kong nagawa. “Angie!”Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata at nagta-taingang kawali. Hangang sa tumunog ang telephono sa loob ng silid, at nagising nga si Dorothy.“Madam Choi…” Nagtataka siya kung bakit pinipigilan ko ang pinto. Napailing ako sa kanya na wag na wag nito sasagutin ang telephono… Ngunit may bumubukas na ng doorknob at gumagamit na nga ng susi.Nabitawan ko na lang yung doorknob. At ang bumukas yung butler, at napatalikod na lamang ako kay Sayruz dahil nakangisi ito… Ano naman ang balak niya sa isang kagaya ko? Wala naman akong ginawang kasalanan diba?Naramdaman ko na lang hinablot nito ang kamay ko at kinaladkad palabas ng
EPILOGUE(Secretary Taki POV)“We already locate her in the local bath house and secured the area na hindi niya napapansin, Master Nathaniel.”Umangat ang kanyang paningin sa akin na kaagad kong ikinayuko. Sumilay ang mala demonyo niyang ngiti. Halo-halo ang emotion sa kanyang mga mata. Pakiramdam na napaglaruan, niloko at tinangihan ng kanyang asawa.“Local bathhouse? The place where she wants to conceive? Not bad idea.” Saka nito nilagok ang alak. “My Dad wants a grandchild, bakit hindi ko nga pagbigyan.” Saka siya humalakhak na parang may masama ngang naglalaro sa kanyang isipan. “Call my wife’s personal OB, I need to ask if my b*tch is in heat.”Agad na kumilos ang isa sa assistant ko, at inabot ko naman ang botelya ng alak para salinan ang baso niya. “My wife badly needed to be tamed by filling her womb. She likes kids, right?”&nbs
(Angie POV)Dumaan ang pitong buwan… Nasa harapan ako ngayon ng napakalaking larawan ni Grandma… Nitong isang linggo lang, pumanaw na din siya at sumunod na sa mga ninuno nito. Tandang-tanda ko pa ang mga salitang iniwan niya sa akin…Mahal na mahal ako ni Sayruz…Sa hindi namin inaasahan, isang araw, iiwan na nga kami ng tahimik ni Grandma… Tahimik at maayos. Pagkatapos ako nito hintayin sa harapan ulit ng altar kasama si Sayruz. Oo, ang singsing sa palasingsingan ko… Ay muling nagpakasal nga kami ni Sayruz. Masayang-masaya noon si Grandma.Sa wakas na ayos niya ang pamilyang di naman niya inaasahan na mawawasak niya. Tahimik ang pagkamatay ni Grandma, natulog ito pagkatapos makipaglaro kay Zade, at di namin inaasahan na hindi na pala siya magigising.“Masayang-masaya si Grandma na pupuntahan ang ninuno namin at sasabihin na maayos niya tayo
(Angie POV)Natakot ako kanina…Hindi ko man lamang naitangi kay Sayruz na anak niya si Zade… At mabuti na lang nagawa kong magsinungaling kahit paano, at ipakita na wala na akong nararamdaman sa kanya. Pero ngayon, nakatulala akong nakatitig sa mga maliliit na bulaklak…“Ang Ate, bumabalik na ata ang pag-ibig. Ayieeee.”“So, Mommy, siya yung daddy ko na sinasabi ninyong pinapa-iyak kayo. Bugbugin ko po para sa inyo?” Napangiti ako sa sinabi ni Zade. Saka umiling ako.“Kahit anong mangyari, pabaliktarin man ang mundo Zade, daddy mo yun. Diba? Respect your Mom and Dad?”“I do. But sabi niyo pinapa-iyak niya kayo.”“Halika nga dito baby ko.” Na ikinalapit kaagad sa akin ni Zade at niyakap ko ito. “Kung ano man yun, sa amin na lang yun ni Daddy. Hindi kailangan na madamay ang baby Zade namin. Hindi naman ako sinasaktan physically ni Da
(Sayruz POV)Pagpasok ko sa loob, napaka-presko… Parang inuwi ako nito sa bahay ng dati kong asawa… Gawa sa matitibay na kahoy, simple ngunit elegante. Humingi ako ng pamphlets tungkol sa restaurant na ito, at nabasa ko roon ang pinag-daanan ng restaurant sa France. Mga Frances ang karamihan na major sponsor, at ng lumaon naging mga shareholder.Kaya dapat lang na hindi ko tantanan ang may-ari nito.“Good afternoon, our very first guest.” Kuha ng attention ko ng isang batang lalaki na may mapusok na pisngi at ang mga mata nito may kalakihan. Natatawa nga ako sa sarili ko dahil… bakit parang nakikita ko lang ang sarili ko noon habang nakatitig ako sa refleksyon ng salamin. May kasamang waiter ang batang lalaki. Saka nga ang batang lalaki mismo ang lumapag ng tsaa sa harapan ko.“Jasmin tea, na special tea ni Chef Unni.”“Thank you,” At napabow nga ang batang chef sa harapan ko
(Angie POV)Six years passed by… Pinitas ko ang ilang kumpol ng Jasmin sa puno nito. Saka bumalik ako sa kusina para gawin nga itong tea. Naghihintay ang customer para matikman ang sariwa at organic tea ng bulaklak na pinitas ko.Anim na taon nga ang lumipas hindi ko aakalain na diretso lang ako sa magagandang layunin na nais ko sa aking buhay. Hindi ko din akalain na magandang buhay ang ibibigay sa akin ng isang banyagang bansa sa akin. Siguro hindi ako tumigil at nagpatalo na lamang ng basta-basta upang matupad itong pangarap ko……Pangarap na ang nagbigay sa akin ng inspiration, ang bukod tanging naging lalaki ko sa buhay… Si Sayruz nga, at hindi ko yun itatangi. Pero ang alaala kahapon, ay parte na ng kahapon na kailangan tangapin, namnamin kung masakit, patawarin, at tuluyan ngang kalimutan.Inamoy ko ang aroma ng bulaklak pagkatapos ko nga pakuluan. Perpekto!Napangiti na l
(Angie POV)“Mahal ko talaga si Sayruz. Sa ating dalawa ang talaga namang nagmamahal sa kanya, ay ako. Naipit lamang kayo sa sitwasyon na ito dahil buntis ka. Sana mapakingan mo Angie ang hiling ko ito. Mahal ko si Sayruz.”“Miss Sarah…” Lumapit siya sa akin at kinuha nito ang kamay ko.“Nakiki-usap ako sayo. Luluhod pa ako sa harapan mo para makita mo kung gaano ko kamahal si Sayruz. O sabihin mo sa akin kung ano ang dapat kong gawin para tuluyan mo nang mapa-ubaya sa akin ang mahal ko.” Hindi ako makapagsalita. Sa sinasabi ni Miss Sarah parang hindi ko pa tuluyan na pinakawalan si Sayruz. Hindi na ako diba gumugulo, ano ang ginagawa nila ngayon?“Miss Sarah wala na kaming communication ni Sayruz. Hindi ako gumugulo na ako gumugulo sa inyo.”“Hindi ka na nga gumugulo, ngunit ang isipan ni Sayruz, ay yang dinadala mo! Di mo ba nakikita? Hindi na niya ako magawang ma
(Sayruz POV)Iminulat ko ang aking mga mata. Pamilyar sa akin ang silid na ito… Hangang sa napangisi ako. Ang silid na ito… Ay Ang silid ko sa pamamahay ng Choi.Bumangon ako, ngunit hindi ko inaasahan na ang paa ko merong kadena na sapat lang pumunta sa banyo, at malapitan ang bintana. Nakita ko din sa paligid na bantay-sarado ako ng mga tauhan ni Grandma. Lumapit ako sa pinto, at pilit na binubuksan ito, ngunit nakasara sa labas. Bulsh*t!“Grandma! Buksan niyo ito! Fuck!”(Angie POV)Naghintay ako kay Sayruz, at nakalatag na nga sa harapan ko ang pagkain namin. Halos kalahating oras na ang nagdaan, hindi pa siya bumabalik. Inabot ko ang inuming tubig at napa-inom ako.Nasaan na kaya siya? Wag naman sana may nangyaring masama sa kanya.Susundan ko na sana siya na sa pagtayo ko, may nagsidatingan na mga lalaking naka-business suit, at gumawa sila ng daan para ng
(Sharmaine POV)“May sinumpaan kang katungkulan dito Senen. Please, gawin mo naman.”“Sa pagka-alam ko meron ka din namang sinumpaan diba Sharmaine? Yun kung hindi ka kay kamatayan nanumpa na maging kakampi nito.”“Senen!”“Nilalason mo ang Chairwoman.” Na biglang ikinasingkit ng mga mata niya. Natahimik ako. Saka naman nito kinuha ulit ang kanyang tsaa. “At kamuntikan mo pang lasunin din ang asawa ni Sayruz.” Saka hinigop nito ang tsaa.“Paano mo yan nalaman?”“So, totoo?”“Sabihin mo sa akin paano mo yan nalalaman?!”“Doctor ako na nanumpang ibigay ang lahat ng makakaya ko para kalabanin ang anghel ng kamatayan. Hindi ba Sharmaine? Ikaw Sharmaine, hindi lang para kay kamatayan nanumpa, kundi sumamba ka din sa pera. Kaya nga yan ang tumutulak sayo para gawin ang mga kamalian na ito.”“Hindi!
(Angie POV)“Angie, kailangan kong puntahan ang tatay mo at ang kapatid mong si Chin, dito na muna kayo ni Sayruz.” Si Mama, habang tinatali niya ang kanyang buhok. “Sayruz, pasensya ka na iho sa nangyayari.”“Hindi na ho sila sa akin iba, kapamilya ko na din naman kayo.”“Maraming salamat iho.”Kaya si Mama nga ang umalis para bumalik sa hospital. Sasakyan na ng tauhan ni Sayruz ang ginamit ni Mama para maayos at mabilis nga na makapunta ito sa hospital.May ngilan-ngilan na kapitbahay namin ang sumilip kay Tin, at may kinuhang mga tauhan na galing sa catering si Sayruz para maayos nga ang burol ng kapatid ko.“Kumain na tayo Angie. Ako mismo ang nagluto noon para sayo.”“Sayruz…”“Shhh. Kailangan mo kumain, kahit kunti lang. Hindi magugustuhan ng kapatid mo na nagpapa-gutom ka. Diba?Kaya kumain ako kahit kunti lang. Sinigurado naman ni Sayruz na nanatiling umiinom ako ng bitamina ko saka sapat na tubig na kailangan ng aking katawan.“Ngayon naiintindihan ko na hindi ka maayos makak
(Angie POV)Hindi pa bumabalik si Tin, kaya napagdesisyunan namin ni Sayruz na umuwi sa bahay. Nagbabakasakali na umuwi ito. Ngunit wala kaming nadatnan, kundi isang ale pa ang dumating at sinabi na dumating na ang bayaran sa kuryente at tubig.“Saka iha, yung tatay mo merong loan, pumunta yung maniningil dito kanina, hindi na namin napigilan, may mga kinuha nang gamit sa loob ng bahay niyo. Matagal na daw yung due-date. At hindi daw nagpakita kailan man ang tatay mo doon sa kooperatiba. Hay naku, kaya ayaw kong pa-utangin ang pamilya niyo, kasi ginagawa na lamang na biro ang mga utang nila.” Huling sinabi nito na napatalikod na nga…Napabuntong-hininga si Sayruz…Pumasok naman ako sa bahay at halos hindi ako makapagsalita sa nakikita ko… Parang may kung anong mga magnanakaw ang pumasok sa bahay namin. Napaka-gulo. Nawala yung TV, ilang simpleng appliances sa bahay namin… Sa nakikita ko, kung si Mama ang naririto tuluyan na siyang nadismaya.“Sabihin mo sa akin kung saan kayo mayroon