Chapter 15 (3) Angie’s Mistakenly Family Background
(Angie POV)
Nang magising ako, umiikot ang aking paligid kaya ipinikit ko ang aking mga mata ulit. Ayokong magsuka… Ayokong makaramdam ng ganito, para na din sa maayos at malusog ko ngang pagbubuntis. Anong nangyari at nakakaramdam ako ng panghihina? Hindi ito maari.
Kaya ng muli kong umulat ang aking mga mata… ang hilo nilabanan ko. Kikilos na sana ako ng biglang pinigilan ang kamay ko.
Si Dr. Senen…
“Kailangan mo munang magpahinga. Hindi maganda kung pipilitin mo ang iyong sarili.” Napatango ako sa kanya.
“Anong nangyari?” Bago ako nito sagutin inalis nito ang paningin sa akin saka napabuntong-hininga.
“Muntikan ka nang malason.”
“Malason?” At napapikit ako dahil nga sa hilong nararamdaman ko. Hindi ito maganda, lalo na kung magmamatigas ako sa harapan ng isang doktor
Chapter 15 (4) Angie’s Mistakenly Family Background (Sayruz POV) “Ligtas na ang inyong asawa sa kapahamakan, Master Sayruz. Mamaya lang magkakaroon na siya ng malay. Mas makakabuti na ipaghanda niyo siya ng makakain at inumin.” Sinabi ng doktor bago nga lumabas sa silid. Nakahinga ako sa sinabi nito. Tinitigan ang mukha ng aking asawa at makikita sa kanyang palasingsingan ang singsing na isinuot ko sa kanya ng ikinasal kami. That ring is meant for her. Puso ko, hindi ko maintindihan kung bakit kinakabahan, at mabilis ngang tumitibok. Pakiramdam ko tuloy para akong magkakasakit sa puso nito. Kailangan ko ba magpatingin, Angie? Simula kasi ng dumating ka sa buhay ko, ganto ang dala mo sa akin. Kinakabahan. Inayos ko ang kumot niya. Napatitig sa noo nito, at bago nga ako lumisan sa harapan nito, hinalikan ko siya sa kanyang noo. Labis akong pinag-aalala ng babaing ‘to. Hindi ko aakalai
Chapter 15 (5) Angie’s Mistakenly Family Background Natagpuan ko si Miss Cath na umiiyak at kasama ang ilang kasamahan niya na parang kaibigan nito. Narinig kong nakarating na sa kanya ang balitang tatangalin nga siya ni Sayruz sa kanyang trabaho. Na ayokong mangyari. Lahat tayo merong pinagdadaanan. Lahat tayo may dahilan kung bakit ginagawa natin ang isang bagay, at yun ang nais kong marinig na dahilan ni Miss Cath. “Madam Choi.” Nakita ako ng isang babae… at napayuko ito sa akin, agad naman nagsilingunan ang grupo ni Miss Cath sa akin. “Ayan na yung babaing walang awa para mawalan ng trabaho si Catherine.” Na meron ngang pangungutya sa mga mata ng kasamahan ni Miss Cath. “Sa narinig mo magsusumbong ka kay Master Sayruz at Chairwoman? Edi mas mabuti nang mawalan kami ng trabaho, kesa kami ang nagiging apakan mo. Magsumbong ka na!” Gigil na sabi ng isa. Ngunit pinigilan siya ni Miss Cath. “Madam Choi, ngayon niyo ako makikitang nagka
Chapter 16 The Great Lost(Sayruz POV)“Eh, kailangan natin mas lalong i-double-check. Kasi baka may chemical iha na na-ihalo ka na hindi mo sinasadya.” Nagulat ako sa sinabi ni Grandma. Dahil ba nag paniniwala ni Grandma, ang katangahan ng ina ni Angie, na ang paghalo ng ibang sangkap upang magsanhi ng lason ang dahilan kung bakit nga nalason si Angie.“Grandma.” Hinawakan ni Angie ang kamay ko para pigilan ako.“Mas makakabuti nga po Grandma.” Pagpapakumbaba ni Angie. Ngunit sa tingin ko hindi maganda ang nangyayari sa paligid ko. Tinikman nga muna ng mga ilang katulong ang pinaghirapan ng asawa ko. Pati yung tsaa, hindi nakaligtas. Hangang sa naghintay nga kami ng ilang minuto, walang nangyari.Nakatitig lamang ako kay Grandma.“Kumain na tayo. Sa tingin ko, hindi naman nagkamali si Angie.”Kumain na lamang ako ng tahimik. Ngunit si Grandma hala
Chapter 16 (2) The Great Lost (Angie POV) Dahil sa nangyari, hindi nga napa-alis si Miss Cath at Dorothy, kundi inilipat sila sa pagiging general na katulong. May bagong P.A ako, pero sinusubukan ko na lamang na hindi masyado maging close dito. Dahil baka magaya siya sa dalawa. Naalala ko pa ang sinabi ni Miss Cath sa akin na mas mabuting malayo nga ang loob ng katulong sa isang kagaya ko. Saka tungkol nga sa nangyari, nakumpirma ko na talagang nakuha yung diamante sa bulsa ng kapatid ko at yung pinaglalagyan ng lason. Gusto ko man tumawag para tanungin kung bakit gagawin nila yun sa akin, ngunit iniisip ko si Mama. Alam ko naman kasi na wala kaming ugaling ganoon. Kaya lang may sakit si Papa. At nangako nga ako sa kanila na Ipapagamot ko si Papa, pero di ko alam kung saan ako kukuha ng pera. Nakakahiya naman na hingin ito ng tulong sa pamilyang Choi. Thankful nga ako na limot ni Mr. Choi ang kagustuhan ko sanang matulungan a
(Angie POV)May naghihintay sa akin sa labas para nga ihatid ako sa kinalalagyan ni Sayruz. Nang hinatid ako nito sa napakagarang restaurant sa loob ng gusali. Alam ko sa oras na ito marami ang kumakain ng kanilang hapunan… Sana maiwasan kong maging clumsy para iwas kuha ng pansin nang ilang tao sa loob. Hindi ako sanay na binibigyan nga ng attention. Sino naman ang may gusto? Lalo na hindi naman ako isang artista o performer man lang? Mas maganda parin namumuhay na mayroong privacy at simple lang.Nakita ko kaagad si Sayruz. Nakaupo siya, at parang kanina pa niya akong tinititigan. Agad siyang tumayo para lumapit sa akin. May ngiti sa labi nito. Ngiti na parang hindi ko naman sana deserve. Lalo na malakas na naman na kumakabog ang puso ko dahil sa nangyayaring ito. Inilahad niya ang kamay sa harapan ko ng makalapit siya. Waa naman akong magagawa kundi ibigay ang kamay ko dito. Hindi ko na lang talaga namalayan yung mga taong napalingon sa amin.
Chapter 16 (4) The Great Lost(Angie POV)Nagising ako na parang sapilitan ngang binubuksan ang pinto hinihigaan ko ngayon. Bumangon na ako para buksan ito, ngunit ng mabuksan ko, nagulat ako kasi… Mga tauhan dito sa penthouse at may mga kasamang tauhan na parang ang uniporme nila, tutulong sila sa pag-iimpake.“Pasensya na Madam. Kanina pa kasi kaming kumakatok. Hindi rin namin matawagan si Sir Sayruz. Andito kami para nga kunin sa kanya ang unit na ito. Nasaan po ba siya?” Gaya ng dati, hindi ko alam ang sasabihin ko ngunit… Bakit nila ito ginagawa? Halos malalim na ang gabi para gawin nila ito. Saka nasaan nga si Sayruz.“Ma-maupo muna kayo. A-ano…” Kung hindi nga nila makita sa labas si Sayruz, ibig sabihin umalis ito ng hindi ko namamalayan. Nakatulog kasi ako at nagiging antukin nitong mga nakalipas na araw. “Baka umalis po siya. Maari po bang hintayin na muna natin
Chapter 16 (5) The Great Lost(Sharmaine POV)Hindi naman ako nagtagal sa lunga ng pinagtataguan ng pamilya ko. Dahil alam kong kailangan ako ng husto ni Grandma. Ako lang ang masasandalan nito, sa panahon ngayon na labis siyang nalulungkot dahil nga ang apo niya mas pinili siyang talikuran. Magandang stratehiya kung ginagamit na nga ang emotion ng isang tao sa labanan na nangyayari. Panalo na ako Sayruz Choi. Panalong-panalo.Speaking, tumatawag sa akin si Grandma. Malungkot ang boses nito. Nastress dahil nga sa kagagawan ng maldito at spoiled niyang apo. Dapat lang Grandma na ako ang maging tagapamana mo. Alisin mo na sa listahan ang apo niyong wala naman talagang silbi/“Uuwi na ako Grandma. Tinapos ko lang kaagad yung naka-schedule na operasyon ngayon.”“Sige Iha. Pasensya na kung kailangan ko nga ang presenya mo. Abala din si Senen sa trabaho niya. Kailangan ko lang ng kahit sa isa sa inyo. S
Chapter 16 (6) The Great Lost(Sayruz POV)Kamutik nang saktan si Angie ng isa sa tauhan na magliligpit ng gamit namin kung hindi nga ako dumating. Si Senen naman ang umagaw ng pamalo dito, at kagaya ko na di din nagustuhan ang nadatnan pinalipad ni Senen kung saan ang pamalo. Nangyari itong kamuntikan ng masaktan si Angie, dahil pinaghinalaan ng asawa ko na kinuha nito ang aking relo. Tsk. Hindi importante ngayon ang mga material na bagay, ang importante sa akin ngayon, ang maging ligtas at maayos lang ang mag-ina ko.Sa nangyayari ngayon sa pagitan namin ni Grandma, heto bang ginawa kong pag-protesta sa kanya, ay mas lalong ginalit ko siya? Mali ba ako sa aking ginagawa para sa aking asawa?Grandma, totoong wala na akong nararamdaman kay Sarah. Di ko namalayan ang may-ari na pala ng puso ko ay ang babaing ito. Kaya mahirap na ipagpilitan niyo ako sa bagay na hindi ko naman panindigan.“Talaga bang sa oras n
(Angie POV)Dumaan ang pitong buwan… Nasa harapan ako ngayon ng napakalaking larawan ni Grandma… Nitong isang linggo lang, pumanaw na din siya at sumunod na sa mga ninuno nito. Tandang-tanda ko pa ang mga salitang iniwan niya sa akin…Mahal na mahal ako ni Sayruz…Sa hindi namin inaasahan, isang araw, iiwan na nga kami ng tahimik ni Grandma… Tahimik at maayos. Pagkatapos ako nito hintayin sa harapan ulit ng altar kasama si Sayruz. Oo, ang singsing sa palasingsingan ko… Ay muling nagpakasal nga kami ni Sayruz. Masayang-masaya noon si Grandma.Sa wakas na ayos niya ang pamilyang di naman niya inaasahan na mawawasak niya. Tahimik ang pagkamatay ni Grandma, natulog ito pagkatapos makipaglaro kay Zade, at di namin inaasahan na hindi na pala siya magigising.“Masayang-masaya si Grandma na pupuntahan ang ninuno namin at sasabihin na maayos niya tayo
(Angie POV)Natakot ako kanina…Hindi ko man lamang naitangi kay Sayruz na anak niya si Zade… At mabuti na lang nagawa kong magsinungaling kahit paano, at ipakita na wala na akong nararamdaman sa kanya. Pero ngayon, nakatulala akong nakatitig sa mga maliliit na bulaklak…“Ang Ate, bumabalik na ata ang pag-ibig. Ayieeee.”“So, Mommy, siya yung daddy ko na sinasabi ninyong pinapa-iyak kayo. Bugbugin ko po para sa inyo?” Napangiti ako sa sinabi ni Zade. Saka umiling ako.“Kahit anong mangyari, pabaliktarin man ang mundo Zade, daddy mo yun. Diba? Respect your Mom and Dad?”“I do. But sabi niyo pinapa-iyak niya kayo.”“Halika nga dito baby ko.” Na ikinalapit kaagad sa akin ni Zade at niyakap ko ito. “Kung ano man yun, sa amin na lang yun ni Daddy. Hindi kailangan na madamay ang baby Zade namin. Hindi naman ako sinasaktan physically ni Da
(Sayruz POV)Pagpasok ko sa loob, napaka-presko… Parang inuwi ako nito sa bahay ng dati kong asawa… Gawa sa matitibay na kahoy, simple ngunit elegante. Humingi ako ng pamphlets tungkol sa restaurant na ito, at nabasa ko roon ang pinag-daanan ng restaurant sa France. Mga Frances ang karamihan na major sponsor, at ng lumaon naging mga shareholder.Kaya dapat lang na hindi ko tantanan ang may-ari nito.“Good afternoon, our very first guest.” Kuha ng attention ko ng isang batang lalaki na may mapusok na pisngi at ang mga mata nito may kalakihan. Natatawa nga ako sa sarili ko dahil… bakit parang nakikita ko lang ang sarili ko noon habang nakatitig ako sa refleksyon ng salamin. May kasamang waiter ang batang lalaki. Saka nga ang batang lalaki mismo ang lumapag ng tsaa sa harapan ko.“Jasmin tea, na special tea ni Chef Unni.”“Thank you,” At napabow nga ang batang chef sa harapan ko
(Angie POV)Six years passed by… Pinitas ko ang ilang kumpol ng Jasmin sa puno nito. Saka bumalik ako sa kusina para gawin nga itong tea. Naghihintay ang customer para matikman ang sariwa at organic tea ng bulaklak na pinitas ko.Anim na taon nga ang lumipas hindi ko aakalain na diretso lang ako sa magagandang layunin na nais ko sa aking buhay. Hindi ko din akalain na magandang buhay ang ibibigay sa akin ng isang banyagang bansa sa akin. Siguro hindi ako tumigil at nagpatalo na lamang ng basta-basta upang matupad itong pangarap ko……Pangarap na ang nagbigay sa akin ng inspiration, ang bukod tanging naging lalaki ko sa buhay… Si Sayruz nga, at hindi ko yun itatangi. Pero ang alaala kahapon, ay parte na ng kahapon na kailangan tangapin, namnamin kung masakit, patawarin, at tuluyan ngang kalimutan.Inamoy ko ang aroma ng bulaklak pagkatapos ko nga pakuluan. Perpekto!Napangiti na l
(Angie POV)“Mahal ko talaga si Sayruz. Sa ating dalawa ang talaga namang nagmamahal sa kanya, ay ako. Naipit lamang kayo sa sitwasyon na ito dahil buntis ka. Sana mapakingan mo Angie ang hiling ko ito. Mahal ko si Sayruz.”“Miss Sarah…” Lumapit siya sa akin at kinuha nito ang kamay ko.“Nakiki-usap ako sayo. Luluhod pa ako sa harapan mo para makita mo kung gaano ko kamahal si Sayruz. O sabihin mo sa akin kung ano ang dapat kong gawin para tuluyan mo nang mapa-ubaya sa akin ang mahal ko.” Hindi ako makapagsalita. Sa sinasabi ni Miss Sarah parang hindi ko pa tuluyan na pinakawalan si Sayruz. Hindi na ako diba gumugulo, ano ang ginagawa nila ngayon?“Miss Sarah wala na kaming communication ni Sayruz. Hindi ako gumugulo na ako gumugulo sa inyo.”“Hindi ka na nga gumugulo, ngunit ang isipan ni Sayruz, ay yang dinadala mo! Di mo ba nakikita? Hindi na niya ako magawang ma
(Sayruz POV)Iminulat ko ang aking mga mata. Pamilyar sa akin ang silid na ito… Hangang sa napangisi ako. Ang silid na ito… Ay Ang silid ko sa pamamahay ng Choi.Bumangon ako, ngunit hindi ko inaasahan na ang paa ko merong kadena na sapat lang pumunta sa banyo, at malapitan ang bintana. Nakita ko din sa paligid na bantay-sarado ako ng mga tauhan ni Grandma. Lumapit ako sa pinto, at pilit na binubuksan ito, ngunit nakasara sa labas. Bulsh*t!“Grandma! Buksan niyo ito! Fuck!”(Angie POV)Naghintay ako kay Sayruz, at nakalatag na nga sa harapan ko ang pagkain namin. Halos kalahating oras na ang nagdaan, hindi pa siya bumabalik. Inabot ko ang inuming tubig at napa-inom ako.Nasaan na kaya siya? Wag naman sana may nangyaring masama sa kanya.Susundan ko na sana siya na sa pagtayo ko, may nagsidatingan na mga lalaking naka-business suit, at gumawa sila ng daan para ng
(Sharmaine POV)“May sinumpaan kang katungkulan dito Senen. Please, gawin mo naman.”“Sa pagka-alam ko meron ka din namang sinumpaan diba Sharmaine? Yun kung hindi ka kay kamatayan nanumpa na maging kakampi nito.”“Senen!”“Nilalason mo ang Chairwoman.” Na biglang ikinasingkit ng mga mata niya. Natahimik ako. Saka naman nito kinuha ulit ang kanyang tsaa. “At kamuntikan mo pang lasunin din ang asawa ni Sayruz.” Saka hinigop nito ang tsaa.“Paano mo yan nalaman?”“So, totoo?”“Sabihin mo sa akin paano mo yan nalalaman?!”“Doctor ako na nanumpang ibigay ang lahat ng makakaya ko para kalabanin ang anghel ng kamatayan. Hindi ba Sharmaine? Ikaw Sharmaine, hindi lang para kay kamatayan nanumpa, kundi sumamba ka din sa pera. Kaya nga yan ang tumutulak sayo para gawin ang mga kamalian na ito.”“Hindi!
(Angie POV)“Angie, kailangan kong puntahan ang tatay mo at ang kapatid mong si Chin, dito na muna kayo ni Sayruz.” Si Mama, habang tinatali niya ang kanyang buhok. “Sayruz, pasensya ka na iho sa nangyayari.”“Hindi na ho sila sa akin iba, kapamilya ko na din naman kayo.”“Maraming salamat iho.”Kaya si Mama nga ang umalis para bumalik sa hospital. Sasakyan na ng tauhan ni Sayruz ang ginamit ni Mama para maayos at mabilis nga na makapunta ito sa hospital.May ngilan-ngilan na kapitbahay namin ang sumilip kay Tin, at may kinuhang mga tauhan na galing sa catering si Sayruz para maayos nga ang burol ng kapatid ko.“Kumain na tayo Angie. Ako mismo ang nagluto noon para sayo.”“Sayruz…”“Shhh. Kailangan mo kumain, kahit kunti lang. Hindi magugustuhan ng kapatid mo na nagpapa-gutom ka. Diba?Kaya kumain ako kahit kunti lang. Sinigurado naman ni Sayruz na nanatiling umiinom ako ng bitamina ko saka sapat na tubig na kailangan ng aking katawan.“Ngayon naiintindihan ko na hindi ka maayos makak
(Angie POV)Hindi pa bumabalik si Tin, kaya napagdesisyunan namin ni Sayruz na umuwi sa bahay. Nagbabakasakali na umuwi ito. Ngunit wala kaming nadatnan, kundi isang ale pa ang dumating at sinabi na dumating na ang bayaran sa kuryente at tubig.“Saka iha, yung tatay mo merong loan, pumunta yung maniningil dito kanina, hindi na namin napigilan, may mga kinuha nang gamit sa loob ng bahay niyo. Matagal na daw yung due-date. At hindi daw nagpakita kailan man ang tatay mo doon sa kooperatiba. Hay naku, kaya ayaw kong pa-utangin ang pamilya niyo, kasi ginagawa na lamang na biro ang mga utang nila.” Huling sinabi nito na napatalikod na nga…Napabuntong-hininga si Sayruz…Pumasok naman ako sa bahay at halos hindi ako makapagsalita sa nakikita ko… Parang may kung anong mga magnanakaw ang pumasok sa bahay namin. Napaka-gulo. Nawala yung TV, ilang simpleng appliances sa bahay namin… Sa nakikita ko, kung si Mama ang naririto tuluyan na siyang nadismaya.“Sabihin mo sa akin kung saan kayo mayroon