Chapter 14 Officially Madam Choi
(Sasa POV)
Nagmadali ako pabalik sa aking apartment. Mga mata ng mga kasamahan ko kaagad ako tinignan mula ulo hangang paa. Oo, luhaan ang aking mga mata dahil nga sa nangyari sa akin. Kailangan ko na umuwi para kay Sayruz. Aayusin ko ang lahat nang ito, at ipapaliwanag ko na naki-alam talaga sa pagitan namin si Grandma. Maiintindihan niya ako. Mas pipiliin niyang maniwala sa akin kaysa nga kay Grandma. Mahal niya ako, at narealize ko din sa nangyayari ngayon sa akin na mahal ko siya.
Isa siyang malaking kawalan kung patuloy ko ngang hinahayaan na masaktan siya ng dahil sa career ko. Sa panahon ngayon, sa situation ko ngayon, hindi dapat ang career ang siyang maging priority kundi ang mga taong mahal natin.
Kaagad akong pumasok sa aking silid. Kinuha sa drawer ang Visa ko, at ilang mahahalagang papelis sa pag-alis. Tumawag ako sa airport para i-reserved ako ng upuan. Nang bumukas ang pinto
Chapter 14 (2) Officially Madam Choi(Sayruz POV)Sa totoo lang naghintay ako sa pagbabalik ni Sasa sa buong araw pero wala namang balitang dumating o kusa man lang na pumunta dito sa Mansion. Pinagbawalan ko nga na magkaroon ng kuminikasyon ang mga tauhan sa pamamay-ari ng pamilyang Choi, ngunit sa huli kung nandito man nga si Sasa sa bansa, at kung gusto nito ako maka-usap willing din naman ako uli. Pero negative… Walang Sarah Williams ang umuwi ng bansa.Pinaglalaruan na lang ba talaga ni Sasa ang nararamdaman ko?“Aww.” At umangat ang paningin ko kay Angie na abala nga sa kakaburda. Hindi mapagsabihan, gusto talaga magpagod sa ginagawa niya. Naibaba ko ang papel na hawak ko, at kaagad naman nagsalubungan ang titig namin. Halatang ililihim pa niya na nasaktan siya ng karayom dahil ngumiti lang ito sa akin na para bang walang nangyari. Tss. Di mo ako madadala sa pagpapa-cute mo Angie.“Si
Chapter 14 (3) Officially Madam Choi(Angie POV)Di na nga napigilan ni Sayruz na maiyak. Napalingon na lamang ako sa kanya ng pumunta siya sa gilid at napatitig sa labas. Nakita ko yung bulaklak na nilapag ni Sayruz sa puntod ng mga magulang niya… Inayos ko ito, at yun lang naman ang magagawa ko.Sa kwento ni Sayruz, alam kong mahal na mahal ng mag-asawa ang bawat-isa. Nasasaktan lang si Sayruz dahil iniwan siya, pero hindi naman totoo na mag-isa siya. Naririyan si grandma… Na labis din Mangungulila kung nagkataon na… Napabuntong-hininga ako.Nahaligilap ko ang kandila… At mayroong posporo… Sinindihan ko ang kandila sa bawat puntod. Ipinikit ang aking mga mata para nga magdasal. Saka… di ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanila… Pero kailangan.‘Hello po. Di ko po alam kung bakit isinama ako ng anak niyo dito… Alam ko kasi, hindi po ako ang mahal
Chapter 14 (4) Officially Madam Choi(Angie POV)Agad naman naging casual ulit ang damit ko, at tinali ang aking buhok na nahirapan sila kanina na i-unat. Nang humarap ako kay Mr. Choi ulit… Nagulat ako kasi… “Casual ba yan?” Para siyang natataranta bigla. Kaya bumalik kami ulit sa closet. Naghanap sila ng mas ikaka-casual pa. Ngunit pagharap namin ulit…“Wag niyo ako hihintayin na ako mismo ang magbihis sa asawa ko.” Ibig lang sabihin hindi parin casual sa paningin niya ang suot ko. Muli kaming bumalik at meron nang kunot sa mga noo ng mga stylish. Challenge sa kanila kung ano ang gustong casual ang nais ni Mr. Choi.Hangang sa nakapagbihis ulit ako. Dahan-dahan na kaming pumunta sa kinalalagyan ni Mr. Choi at kanina pa nga siya nakapagpalit ng casual.“Tsk.” Yun lang ang reaction niya. Tumayo siya at iniwan sa may upuan ang binabasa nito. Lumapit s
Chapter 15 Angie’s Mistakenly Family Background(Catherine POV)“Sinasabi mo ba sa akin Sir Michael na comatose ngayon si Miss Sarah?!” Hindi ko mapigilan na mapalakas ngunit sinigurado ko naman na nag-iisa ako. Tumawag ako sa kanya kasi nga wala namang umuwing Sarah para nga tuluyang durugin ang mundo ng isang kagaya ni Angie na isang basura nga lang.“Oo.”“Sino ang may gawa niyan?”“Ako.” Na lalong ikinanlaki ng mga mata ko.“Baliw ka na ba?! Muntikan mo na siyang mapatay dahil sa ginawa mo.”“Hindi niya maari sa ngayon sabihin kay Sayruz ang tungkol sa mga sinabi ko sa kanya. Narealize ko na mali at hindi maganda ang taktikang ito. Dapat na makuha muna natin ang sympatya ng Chairwoman, hindi sympatya ni Sayruz.”“Anong ibig mong sabihin?”“Nadatnan lang naman ni Sayruz ang kanyang pinakaka
Chapter 15 Angie’s Mistakenly Family Background(Angie POV)Sa nangyari kagabi, malaki na ang ipapasalamat ko na nakatulog ako ng mahimbing kahit paano. Siguro dahil nga sa pregnancy hormones. Pero yung katabi ko, ewan ko kung nakakuha ng sapat na tulog. Kasi kagabi, bago ako nakatulog… parang mababaliw na si Mr. Choi… Palagi niyang tinatawag ang pangalan ko, hangang sa nakatulog na nga ako.Nang magmulat ako ng aking mga mata, napa-unat ngunit kontrolado kasi nakakahilo. At napalingon ako sa aking katabi, mahimbing pa itong natutulog. Lumapit ako sa kanya para ayusin yung kumot, at dahil wala namang pagkatao, hinalikan ko ito sa pisngi.“Good Morning Sayruz.” Ewan at parang namumula ang mukha ko.Dahan-dahan akong bumangon at lumapit sa walk-in closet. Napakalaki, at hinati nga sa dalawa… Yung kay Mr. Choi… at yung sa kanan naman yung akin. Kagaya ng dati, mga damit na
Chapter 15 (2) Angie’s Mistakenly Family Background(Catherine POV)“Ipinagluto tayo ni Mrs. Reblando, at natitiyak ko na masarap, kasi kanino pa ba magmamana si Angie?” Sinabi ng Chairwoman na parang nakaligtas ako sa talas ng titig na ibinibigay ni Dr. Senen sa akin. Parang alam niya na hindi maganda sa paningin ko ang kinikilalang Madam Choi sa pamamahay na ito.Naupo ito sa harapan ng mag-asawa, at bahagyang ngumiti lang si Angelica kay Dr. Senen habang si Master Sayruz, hindi pinansin ang pagsulpot nito. Imbes naging abala ito upang subuan bigla si Madam Choi… na parang masusuka ako sa nakikita ko. Ano to… Tsk.Sige lang, baka ikaw mismo Master Sayruz ang papatay sa sarili mong anak, kung yun tunay ngang dinadala nito ang anak mo. Mas mabuti ngang mawala na ng tuluyan rin ang basurang yan.Ngunit tinitigan lang ni Angelica ang pagkain na isusubo sa kanya ni Master Sayruz. &ldquo
Chapter 15 (3) Angie’s Mistakenly Family Background(Angie POV)Nang magising ako, umiikot ang aking paligid kaya ipinikit ko ang aking mga mata ulit. Ayokong magsuka… Ayokong makaramdam ng ganito, para na din sa maayos at malusog ko ngang pagbubuntis. Anong nangyari at nakakaramdam ako ng panghihina? Hindi ito maari.Kaya ng muli kong umulat ang aking mga mata… ang hilo nilabanan ko. Kikilos na sana ako ng biglang pinigilan ang kamay ko.Si Dr. Senen…“Kailangan mo munang magpahinga. Hindi maganda kung pipilitin mo ang iyong sarili.” Napatango ako sa kanya.“Anong nangyari?” Bago ako nito sagutin inalis nito ang paningin sa akin saka napabuntong-hininga.“Muntikan ka nang malason.”“Malason?” At napapikit ako dahil nga sa hilong nararamdaman ko. Hindi ito maganda, lalo na kung magmamatigas ako sa harapan ng isang doktor
Chapter 15 (4) Angie’s Mistakenly Family Background (Sayruz POV) “Ligtas na ang inyong asawa sa kapahamakan, Master Sayruz. Mamaya lang magkakaroon na siya ng malay. Mas makakabuti na ipaghanda niyo siya ng makakain at inumin.” Sinabi ng doktor bago nga lumabas sa silid. Nakahinga ako sa sinabi nito. Tinitigan ang mukha ng aking asawa at makikita sa kanyang palasingsingan ang singsing na isinuot ko sa kanya ng ikinasal kami. That ring is meant for her. Puso ko, hindi ko maintindihan kung bakit kinakabahan, at mabilis ngang tumitibok. Pakiramdam ko tuloy para akong magkakasakit sa puso nito. Kailangan ko ba magpatingin, Angie? Simula kasi ng dumating ka sa buhay ko, ganto ang dala mo sa akin. Kinakabahan. Inayos ko ang kumot niya. Napatitig sa noo nito, at bago nga ako lumisan sa harapan nito, hinalikan ko siya sa kanyang noo. Labis akong pinag-aalala ng babaing ‘to. Hindi ko aakalai
(Angie POV)Dumaan ang pitong buwan… Nasa harapan ako ngayon ng napakalaking larawan ni Grandma… Nitong isang linggo lang, pumanaw na din siya at sumunod na sa mga ninuno nito. Tandang-tanda ko pa ang mga salitang iniwan niya sa akin…Mahal na mahal ako ni Sayruz…Sa hindi namin inaasahan, isang araw, iiwan na nga kami ng tahimik ni Grandma… Tahimik at maayos. Pagkatapos ako nito hintayin sa harapan ulit ng altar kasama si Sayruz. Oo, ang singsing sa palasingsingan ko… Ay muling nagpakasal nga kami ni Sayruz. Masayang-masaya noon si Grandma.Sa wakas na ayos niya ang pamilyang di naman niya inaasahan na mawawasak niya. Tahimik ang pagkamatay ni Grandma, natulog ito pagkatapos makipaglaro kay Zade, at di namin inaasahan na hindi na pala siya magigising.“Masayang-masaya si Grandma na pupuntahan ang ninuno namin at sasabihin na maayos niya tayo
(Angie POV)Natakot ako kanina…Hindi ko man lamang naitangi kay Sayruz na anak niya si Zade… At mabuti na lang nagawa kong magsinungaling kahit paano, at ipakita na wala na akong nararamdaman sa kanya. Pero ngayon, nakatulala akong nakatitig sa mga maliliit na bulaklak…“Ang Ate, bumabalik na ata ang pag-ibig. Ayieeee.”“So, Mommy, siya yung daddy ko na sinasabi ninyong pinapa-iyak kayo. Bugbugin ko po para sa inyo?” Napangiti ako sa sinabi ni Zade. Saka umiling ako.“Kahit anong mangyari, pabaliktarin man ang mundo Zade, daddy mo yun. Diba? Respect your Mom and Dad?”“I do. But sabi niyo pinapa-iyak niya kayo.”“Halika nga dito baby ko.” Na ikinalapit kaagad sa akin ni Zade at niyakap ko ito. “Kung ano man yun, sa amin na lang yun ni Daddy. Hindi kailangan na madamay ang baby Zade namin. Hindi naman ako sinasaktan physically ni Da
(Sayruz POV)Pagpasok ko sa loob, napaka-presko… Parang inuwi ako nito sa bahay ng dati kong asawa… Gawa sa matitibay na kahoy, simple ngunit elegante. Humingi ako ng pamphlets tungkol sa restaurant na ito, at nabasa ko roon ang pinag-daanan ng restaurant sa France. Mga Frances ang karamihan na major sponsor, at ng lumaon naging mga shareholder.Kaya dapat lang na hindi ko tantanan ang may-ari nito.“Good afternoon, our very first guest.” Kuha ng attention ko ng isang batang lalaki na may mapusok na pisngi at ang mga mata nito may kalakihan. Natatawa nga ako sa sarili ko dahil… bakit parang nakikita ko lang ang sarili ko noon habang nakatitig ako sa refleksyon ng salamin. May kasamang waiter ang batang lalaki. Saka nga ang batang lalaki mismo ang lumapag ng tsaa sa harapan ko.“Jasmin tea, na special tea ni Chef Unni.”“Thank you,” At napabow nga ang batang chef sa harapan ko
(Angie POV)Six years passed by… Pinitas ko ang ilang kumpol ng Jasmin sa puno nito. Saka bumalik ako sa kusina para gawin nga itong tea. Naghihintay ang customer para matikman ang sariwa at organic tea ng bulaklak na pinitas ko.Anim na taon nga ang lumipas hindi ko aakalain na diretso lang ako sa magagandang layunin na nais ko sa aking buhay. Hindi ko din akalain na magandang buhay ang ibibigay sa akin ng isang banyagang bansa sa akin. Siguro hindi ako tumigil at nagpatalo na lamang ng basta-basta upang matupad itong pangarap ko……Pangarap na ang nagbigay sa akin ng inspiration, ang bukod tanging naging lalaki ko sa buhay… Si Sayruz nga, at hindi ko yun itatangi. Pero ang alaala kahapon, ay parte na ng kahapon na kailangan tangapin, namnamin kung masakit, patawarin, at tuluyan ngang kalimutan.Inamoy ko ang aroma ng bulaklak pagkatapos ko nga pakuluan. Perpekto!Napangiti na l
(Angie POV)“Mahal ko talaga si Sayruz. Sa ating dalawa ang talaga namang nagmamahal sa kanya, ay ako. Naipit lamang kayo sa sitwasyon na ito dahil buntis ka. Sana mapakingan mo Angie ang hiling ko ito. Mahal ko si Sayruz.”“Miss Sarah…” Lumapit siya sa akin at kinuha nito ang kamay ko.“Nakiki-usap ako sayo. Luluhod pa ako sa harapan mo para makita mo kung gaano ko kamahal si Sayruz. O sabihin mo sa akin kung ano ang dapat kong gawin para tuluyan mo nang mapa-ubaya sa akin ang mahal ko.” Hindi ako makapagsalita. Sa sinasabi ni Miss Sarah parang hindi ko pa tuluyan na pinakawalan si Sayruz. Hindi na ako diba gumugulo, ano ang ginagawa nila ngayon?“Miss Sarah wala na kaming communication ni Sayruz. Hindi ako gumugulo na ako gumugulo sa inyo.”“Hindi ka na nga gumugulo, ngunit ang isipan ni Sayruz, ay yang dinadala mo! Di mo ba nakikita? Hindi na niya ako magawang ma
(Sayruz POV)Iminulat ko ang aking mga mata. Pamilyar sa akin ang silid na ito… Hangang sa napangisi ako. Ang silid na ito… Ay Ang silid ko sa pamamahay ng Choi.Bumangon ako, ngunit hindi ko inaasahan na ang paa ko merong kadena na sapat lang pumunta sa banyo, at malapitan ang bintana. Nakita ko din sa paligid na bantay-sarado ako ng mga tauhan ni Grandma. Lumapit ako sa pinto, at pilit na binubuksan ito, ngunit nakasara sa labas. Bulsh*t!“Grandma! Buksan niyo ito! Fuck!”(Angie POV)Naghintay ako kay Sayruz, at nakalatag na nga sa harapan ko ang pagkain namin. Halos kalahating oras na ang nagdaan, hindi pa siya bumabalik. Inabot ko ang inuming tubig at napa-inom ako.Nasaan na kaya siya? Wag naman sana may nangyaring masama sa kanya.Susundan ko na sana siya na sa pagtayo ko, may nagsidatingan na mga lalaking naka-business suit, at gumawa sila ng daan para ng
(Sharmaine POV)“May sinumpaan kang katungkulan dito Senen. Please, gawin mo naman.”“Sa pagka-alam ko meron ka din namang sinumpaan diba Sharmaine? Yun kung hindi ka kay kamatayan nanumpa na maging kakampi nito.”“Senen!”“Nilalason mo ang Chairwoman.” Na biglang ikinasingkit ng mga mata niya. Natahimik ako. Saka naman nito kinuha ulit ang kanyang tsaa. “At kamuntikan mo pang lasunin din ang asawa ni Sayruz.” Saka hinigop nito ang tsaa.“Paano mo yan nalaman?”“So, totoo?”“Sabihin mo sa akin paano mo yan nalalaman?!”“Doctor ako na nanumpang ibigay ang lahat ng makakaya ko para kalabanin ang anghel ng kamatayan. Hindi ba Sharmaine? Ikaw Sharmaine, hindi lang para kay kamatayan nanumpa, kundi sumamba ka din sa pera. Kaya nga yan ang tumutulak sayo para gawin ang mga kamalian na ito.”“Hindi!
(Angie POV)“Angie, kailangan kong puntahan ang tatay mo at ang kapatid mong si Chin, dito na muna kayo ni Sayruz.” Si Mama, habang tinatali niya ang kanyang buhok. “Sayruz, pasensya ka na iho sa nangyayari.”“Hindi na ho sila sa akin iba, kapamilya ko na din naman kayo.”“Maraming salamat iho.”Kaya si Mama nga ang umalis para bumalik sa hospital. Sasakyan na ng tauhan ni Sayruz ang ginamit ni Mama para maayos at mabilis nga na makapunta ito sa hospital.May ngilan-ngilan na kapitbahay namin ang sumilip kay Tin, at may kinuhang mga tauhan na galing sa catering si Sayruz para maayos nga ang burol ng kapatid ko.“Kumain na tayo Angie. Ako mismo ang nagluto noon para sayo.”“Sayruz…”“Shhh. Kailangan mo kumain, kahit kunti lang. Hindi magugustuhan ng kapatid mo na nagpapa-gutom ka. Diba?Kaya kumain ako kahit kunti lang. Sinigurado naman ni Sayruz na nanatiling umiinom ako ng bitamina ko saka sapat na tubig na kailangan ng aking katawan.“Ngayon naiintindihan ko na hindi ka maayos makak
(Angie POV)Hindi pa bumabalik si Tin, kaya napagdesisyunan namin ni Sayruz na umuwi sa bahay. Nagbabakasakali na umuwi ito. Ngunit wala kaming nadatnan, kundi isang ale pa ang dumating at sinabi na dumating na ang bayaran sa kuryente at tubig.“Saka iha, yung tatay mo merong loan, pumunta yung maniningil dito kanina, hindi na namin napigilan, may mga kinuha nang gamit sa loob ng bahay niyo. Matagal na daw yung due-date. At hindi daw nagpakita kailan man ang tatay mo doon sa kooperatiba. Hay naku, kaya ayaw kong pa-utangin ang pamilya niyo, kasi ginagawa na lamang na biro ang mga utang nila.” Huling sinabi nito na napatalikod na nga…Napabuntong-hininga si Sayruz…Pumasok naman ako sa bahay at halos hindi ako makapagsalita sa nakikita ko… Parang may kung anong mga magnanakaw ang pumasok sa bahay namin. Napaka-gulo. Nawala yung TV, ilang simpleng appliances sa bahay namin… Sa nakikita ko, kung si Mama ang naririto tuluyan na siyang nadismaya.“Sabihin mo sa akin kung saan kayo mayroon