Chapter 13 (2) His Sweet Wife
(Angie POV)
Walang salita ang lumalabas sa aking bibig habang ang katabi ko sa loob ng sasakyan ay parang napakalayo ng isipan nito sa akin. Pareho kaming nakaupo sa bawat sulok ng passenger seat ng sasakyan. Napapalingon ako sa kanya habang si Mr. Choi nakapikit at napapahilot ng kanyang sintido. May kung ano ang mabigat sa hangin para nga hindi mabasag ang katahimikan na ito. Hindi ko alam kung paano siya tatanungin tungkol nga sa kanyang lagnat at sugat sa likuran nito.
Napapakagat labi na lamang ako.
Paano ko rin sasabihin ang tungkol sa pinag-usapan namin ni Grandma, na payag nga akong magkaroon siya ng oras sa paghahanap kay Miss Sasa. Sabagay hindi naman kailangan ng permission ko para gawin niya ito. Yung loob lang niya ang pagagaanin ko na hindi nga ako haharang sa gagawin nito.
Kung nakikita kong ganito si Mr. Choi, para akong sinasakal. Hindi ko
Chapter 13 (3) His Sweet Wife(Angie POV)“Mr. Choi…” Nanghina ang aking tuhod, kaya napa-upo ako. Nang mapaupo din si Mr. Choi… at inabot ang kanyang panyo.“Sira ulo ka Angie.” Di ko alam kung tatangapin ko ang panyo nito, pero nahuli na nga niya ako. “Sinasaktan mo lang ang sarili mo.” Kaya inabot ko na lamang ang panyong inaalok nito. Kaagad kong pinunasan ang luha ko, pero hindi eh. Hindi maawat-awat. Parang gusto ko talaga umiyak, at may kung ano sa aking dibdib na bigla na lang gumaan… Dahil narito na nga sa harapan ko si Mr. Choi.Naramdaman ko ang tapik nito sa aking balikat. Hinayaan lang ako nito umiyak, at sa paligid namin sinusubukan kaming ikubli ng mga tauhan sa mga taong dumaraan at inaalam kung ano ang nangyayari.“Wala akong ugali na talikuran ang muse ko na hindi ko nai-uuwi sa bahay. Saka pumayag man nga si Grandma sa harapa
Chapter 13 (4) His Sweet Wife(Sayruz POV)Nasa kusina ako, at kaharap ko ngayon ang mga kusinero. Isinuot sa akin ng P.A ko yung apron, at handa nga gumawa ng putaheng nilagyan ng kamatis. Klaradong sinabi ko sa mga kusinero na tuturuan lang nila ako, at ako ang gagawa, ngunit… sa paghihiwa pa lang ng kamatis nahirapan na ako. Siguro di talaga ako ipinanganak sa kusina.“Trying hard ka na naman niyan Sayruz.” Panunuya ni Sharmaine. Pero hindi ko pinansin. Kailangan ko magfocus. Lahat ng bagay magagawa mo kung paglalaanan mo ng determination, oras at higit sa lahat, focus. Walang sino man ang dapat na maliitin ako. Kaya ko to.“Sigurado ka sa ginagawa mo?” yung epal kong kapatid na ampon, tinitignan nga yung ginigisa kong bawang at sibuyas.“Bakit hindi mo tanungin ang mga mokong na yan kung mali ang ginagawa ko?” Tukoy ko sa mga kusinerong nakatayo.“Eh, hind
Chapter 13 (5) His Sweet Wife(Sayruz POV)Nang lumabas ako sa silid ko, nakahelera na sa sala ang mga tauhan ng boung bahay. Kaagad kong sinalubong ang mga paningin nila, ngunit nagsiyukuan naman.Bihis na bihis na ako, dahil nga… aalis ako ngayong gabi.“Butler Bohk,” Kaagad niyang inihakbang ang sarili sa harapan ko. Ngumisi ako sa kanya. “Wala ang Chairwoman, at bukas pa siya makaka-uwi. Andito na din ang inutil kong ampon na pinasan na si Senen at si Sharmaine, ngunit ang nais kong tandaan niyo, na kahit anong mangyari, ang Madam Choi niyo ang dapat na maging priority. Sorry to say, ngunit pinagbabawal ko kayong lahat na matulog sa gabing ito. Ayoko malaman na may hindi magandang nangyari sa asawa ko, at hindi na maulit uli ang tungkol sa pagdukot kay Madam Choi na andito pa naman sa pamamahay na’to nangyari.”“Nauunawaan namin Master Sayruz.” Saka sabay-sabay silang napayuko.
Chapter 13 (6) His Sweet Wife(Sayruz POV) Bago ako pumasok sa eroplano natangap ng bago kong secretarya ang tawag ni Grandma. Hindi ko sana sasagutin kaya lang baka atakihin sa altapresyon.“Yes, Grandma.”“Hindi ako makatulog dahil sa ipinaalam ni Angie para sayo Sayruz. Bakit ganoon na lang ang consideration ni Angie sa relasyon niyo ni Sasa? Pinapakitaan mo ba siya ng hindi magandang pag-uugali? Tinatakot mo ba siya? Talaga bang panghahawakan mo habang buhay ang kasal ninyong dalawa o hinhintay mo lang ako mamatay? Kung ganoon nga, hihintayin ko na lang tumanda ka, bago ako mamatay. Dahil di ko hahayaan masira ang kasal niyong dalawa.”“Grandma.” Na ikinapikit ko. “naging parte si Sasa ng buhay ko bago pa man dumating si Angie—.”“At aksidente lang ang nangyari sa amin ng babaeng yun. Ganoon ba yun Sayruz? Yan ba ang parati mong dahilan para sa
Sera Louisa Mendevil has succeeded in her quest to win the Miss Universe title this year. She dedicates it to his family, who have been so supportive of him, from his father to his siblings.But because of her success, Mr. Cedrick Yao, the well -known Mafia boss in the country wants to bring together Sera with his sole son. Since the Mendevil family owes a lot to him and holds the whole family, Sera will be in charge of the Yao family to be the wife of her only son Nathaniel Yao. An independent young wealthy businessman despite his father’s power.Because of his old age, the Mafia Boss wishes to have a grandchild. He begins to arrange marriages for Nathaniel with women he believes are ideal for him. Nathaniel, on the other hand, is working hard to keep the deal from going through. Sera is the seventh woman he has arranged for this year. Nathaniel looked for a scandal or a flaw in this woman's personality, but he couldn't find anything. He has no choice but to drop his deadly
(EL's POV)I gasped for air while hearing the rustle of leaves. In a blitz, I saw Uncle Rankin charging towards me. The look in his eyes felt like two daggers piercing through me. My body couldn't react quickly enough to dodge his attack. He almost killed me again if he didn't stop.Both of us started laughing. We lied down on the grass; my uncle took his robe while slowly turning back in his human form. His knife-like claws disappearing in his hands, the elongated muzzle replaced by his human face. It still amazes me seeing someone else shapeshifting, even though I've seen it countless times. The sky gets darker, I know that he could also smell the rain about to drop."You can now control not to change your form EL.""Why do we need to do this?" I asked him a bit irritatingly. His laugh thundered in response."How many times have I heard that from you?" while fixing his clothes. I know the reason why the humans refuse to accept our race. I sighed in di
Do you have to fit in to this kind of society? Do you have to look approving for them to accept you? Do you have to take it all in and be someone you are not even comfortable to be? Do we have to?Do you want to?Yes, of course, I know you've been craving to be part of them. I know how it feels like to try your luck but fail because you feel like your character doesn't fit to be that kind of person, for instance. It just doesn't feel right, you would say that to yourself.So maybe, as I had said, maybe we are just born on the wrong society. That maybe it just sees what's outside a person and not what's purely on the inside. I just can't help but say this, you don't have to push yourself to fit in. You're not born for people to look down on you. You are born because there's something unique about you, and that, my friend, may or may not be for this group of people. So you just have to look everywhere, discover what's out there and fall and cry and fail, and
Hi readers. My mom passed away this recent week, this is the reason, I couldn't update. Thank you so much and see yah, next month. Words can deceive the listenersBut not the readers.You heard it 'I want to live my life'But I read it as 'I want to leave my life'.Words can deceive those who can hearBut not those who can feel.You've heard 'I loved you'But I felt 'I lied to you'.Looks can deceive those who took a look partiallyBut not those who can see wholeheartedlyYou looked like an angel descend from the sea of cloudsBut I saw you as a demon hiding your face at the crowd.Stories can deceive those who just read itBut not those who appreciate it.You easily read the passageBut I got the message.A smile can deceive those who are happyBut not those who are waryYou put it to your face easilyWhile I had to wear it having difficulty.Tears can deceive tho
(Angie POV)Dumaan ang pitong buwan… Nasa harapan ako ngayon ng napakalaking larawan ni Grandma… Nitong isang linggo lang, pumanaw na din siya at sumunod na sa mga ninuno nito. Tandang-tanda ko pa ang mga salitang iniwan niya sa akin…Mahal na mahal ako ni Sayruz…Sa hindi namin inaasahan, isang araw, iiwan na nga kami ng tahimik ni Grandma… Tahimik at maayos. Pagkatapos ako nito hintayin sa harapan ulit ng altar kasama si Sayruz. Oo, ang singsing sa palasingsingan ko… Ay muling nagpakasal nga kami ni Sayruz. Masayang-masaya noon si Grandma.Sa wakas na ayos niya ang pamilyang di naman niya inaasahan na mawawasak niya. Tahimik ang pagkamatay ni Grandma, natulog ito pagkatapos makipaglaro kay Zade, at di namin inaasahan na hindi na pala siya magigising.“Masayang-masaya si Grandma na pupuntahan ang ninuno namin at sasabihin na maayos niya tayo
(Angie POV)Natakot ako kanina…Hindi ko man lamang naitangi kay Sayruz na anak niya si Zade… At mabuti na lang nagawa kong magsinungaling kahit paano, at ipakita na wala na akong nararamdaman sa kanya. Pero ngayon, nakatulala akong nakatitig sa mga maliliit na bulaklak…“Ang Ate, bumabalik na ata ang pag-ibig. Ayieeee.”“So, Mommy, siya yung daddy ko na sinasabi ninyong pinapa-iyak kayo. Bugbugin ko po para sa inyo?” Napangiti ako sa sinabi ni Zade. Saka umiling ako.“Kahit anong mangyari, pabaliktarin man ang mundo Zade, daddy mo yun. Diba? Respect your Mom and Dad?”“I do. But sabi niyo pinapa-iyak niya kayo.”“Halika nga dito baby ko.” Na ikinalapit kaagad sa akin ni Zade at niyakap ko ito. “Kung ano man yun, sa amin na lang yun ni Daddy. Hindi kailangan na madamay ang baby Zade namin. Hindi naman ako sinasaktan physically ni Da
(Sayruz POV)Pagpasok ko sa loob, napaka-presko… Parang inuwi ako nito sa bahay ng dati kong asawa… Gawa sa matitibay na kahoy, simple ngunit elegante. Humingi ako ng pamphlets tungkol sa restaurant na ito, at nabasa ko roon ang pinag-daanan ng restaurant sa France. Mga Frances ang karamihan na major sponsor, at ng lumaon naging mga shareholder.Kaya dapat lang na hindi ko tantanan ang may-ari nito.“Good afternoon, our very first guest.” Kuha ng attention ko ng isang batang lalaki na may mapusok na pisngi at ang mga mata nito may kalakihan. Natatawa nga ako sa sarili ko dahil… bakit parang nakikita ko lang ang sarili ko noon habang nakatitig ako sa refleksyon ng salamin. May kasamang waiter ang batang lalaki. Saka nga ang batang lalaki mismo ang lumapag ng tsaa sa harapan ko.“Jasmin tea, na special tea ni Chef Unni.”“Thank you,” At napabow nga ang batang chef sa harapan ko
(Angie POV)Six years passed by… Pinitas ko ang ilang kumpol ng Jasmin sa puno nito. Saka bumalik ako sa kusina para gawin nga itong tea. Naghihintay ang customer para matikman ang sariwa at organic tea ng bulaklak na pinitas ko.Anim na taon nga ang lumipas hindi ko aakalain na diretso lang ako sa magagandang layunin na nais ko sa aking buhay. Hindi ko din akalain na magandang buhay ang ibibigay sa akin ng isang banyagang bansa sa akin. Siguro hindi ako tumigil at nagpatalo na lamang ng basta-basta upang matupad itong pangarap ko……Pangarap na ang nagbigay sa akin ng inspiration, ang bukod tanging naging lalaki ko sa buhay… Si Sayruz nga, at hindi ko yun itatangi. Pero ang alaala kahapon, ay parte na ng kahapon na kailangan tangapin, namnamin kung masakit, patawarin, at tuluyan ngang kalimutan.Inamoy ko ang aroma ng bulaklak pagkatapos ko nga pakuluan. Perpekto!Napangiti na l
(Angie POV)“Mahal ko talaga si Sayruz. Sa ating dalawa ang talaga namang nagmamahal sa kanya, ay ako. Naipit lamang kayo sa sitwasyon na ito dahil buntis ka. Sana mapakingan mo Angie ang hiling ko ito. Mahal ko si Sayruz.”“Miss Sarah…” Lumapit siya sa akin at kinuha nito ang kamay ko.“Nakiki-usap ako sayo. Luluhod pa ako sa harapan mo para makita mo kung gaano ko kamahal si Sayruz. O sabihin mo sa akin kung ano ang dapat kong gawin para tuluyan mo nang mapa-ubaya sa akin ang mahal ko.” Hindi ako makapagsalita. Sa sinasabi ni Miss Sarah parang hindi ko pa tuluyan na pinakawalan si Sayruz. Hindi na ako diba gumugulo, ano ang ginagawa nila ngayon?“Miss Sarah wala na kaming communication ni Sayruz. Hindi ako gumugulo na ako gumugulo sa inyo.”“Hindi ka na nga gumugulo, ngunit ang isipan ni Sayruz, ay yang dinadala mo! Di mo ba nakikita? Hindi na niya ako magawang ma
(Sayruz POV)Iminulat ko ang aking mga mata. Pamilyar sa akin ang silid na ito… Hangang sa napangisi ako. Ang silid na ito… Ay Ang silid ko sa pamamahay ng Choi.Bumangon ako, ngunit hindi ko inaasahan na ang paa ko merong kadena na sapat lang pumunta sa banyo, at malapitan ang bintana. Nakita ko din sa paligid na bantay-sarado ako ng mga tauhan ni Grandma. Lumapit ako sa pinto, at pilit na binubuksan ito, ngunit nakasara sa labas. Bulsh*t!“Grandma! Buksan niyo ito! Fuck!”(Angie POV)Naghintay ako kay Sayruz, at nakalatag na nga sa harapan ko ang pagkain namin. Halos kalahating oras na ang nagdaan, hindi pa siya bumabalik. Inabot ko ang inuming tubig at napa-inom ako.Nasaan na kaya siya? Wag naman sana may nangyaring masama sa kanya.Susundan ko na sana siya na sa pagtayo ko, may nagsidatingan na mga lalaking naka-business suit, at gumawa sila ng daan para ng
(Sharmaine POV)“May sinumpaan kang katungkulan dito Senen. Please, gawin mo naman.”“Sa pagka-alam ko meron ka din namang sinumpaan diba Sharmaine? Yun kung hindi ka kay kamatayan nanumpa na maging kakampi nito.”“Senen!”“Nilalason mo ang Chairwoman.” Na biglang ikinasingkit ng mga mata niya. Natahimik ako. Saka naman nito kinuha ulit ang kanyang tsaa. “At kamuntikan mo pang lasunin din ang asawa ni Sayruz.” Saka hinigop nito ang tsaa.“Paano mo yan nalaman?”“So, totoo?”“Sabihin mo sa akin paano mo yan nalalaman?!”“Doctor ako na nanumpang ibigay ang lahat ng makakaya ko para kalabanin ang anghel ng kamatayan. Hindi ba Sharmaine? Ikaw Sharmaine, hindi lang para kay kamatayan nanumpa, kundi sumamba ka din sa pera. Kaya nga yan ang tumutulak sayo para gawin ang mga kamalian na ito.”“Hindi!
(Angie POV)“Angie, kailangan kong puntahan ang tatay mo at ang kapatid mong si Chin, dito na muna kayo ni Sayruz.” Si Mama, habang tinatali niya ang kanyang buhok. “Sayruz, pasensya ka na iho sa nangyayari.”“Hindi na ho sila sa akin iba, kapamilya ko na din naman kayo.”“Maraming salamat iho.”Kaya si Mama nga ang umalis para bumalik sa hospital. Sasakyan na ng tauhan ni Sayruz ang ginamit ni Mama para maayos at mabilis nga na makapunta ito sa hospital.May ngilan-ngilan na kapitbahay namin ang sumilip kay Tin, at may kinuhang mga tauhan na galing sa catering si Sayruz para maayos nga ang burol ng kapatid ko.“Kumain na tayo Angie. Ako mismo ang nagluto noon para sayo.”“Sayruz…”“Shhh. Kailangan mo kumain, kahit kunti lang. Hindi magugustuhan ng kapatid mo na nagpapa-gutom ka. Diba?Kaya kumain ako kahit kunti lang. Sinigurado naman ni Sayruz na nanatiling umiinom ako ng bitamina ko saka sapat na tubig na kailangan ng aking katawan.“Ngayon naiintindihan ko na hindi ka maayos makak
(Angie POV)Hindi pa bumabalik si Tin, kaya napagdesisyunan namin ni Sayruz na umuwi sa bahay. Nagbabakasakali na umuwi ito. Ngunit wala kaming nadatnan, kundi isang ale pa ang dumating at sinabi na dumating na ang bayaran sa kuryente at tubig.“Saka iha, yung tatay mo merong loan, pumunta yung maniningil dito kanina, hindi na namin napigilan, may mga kinuha nang gamit sa loob ng bahay niyo. Matagal na daw yung due-date. At hindi daw nagpakita kailan man ang tatay mo doon sa kooperatiba. Hay naku, kaya ayaw kong pa-utangin ang pamilya niyo, kasi ginagawa na lamang na biro ang mga utang nila.” Huling sinabi nito na napatalikod na nga…Napabuntong-hininga si Sayruz…Pumasok naman ako sa bahay at halos hindi ako makapagsalita sa nakikita ko… Parang may kung anong mga magnanakaw ang pumasok sa bahay namin. Napaka-gulo. Nawala yung TV, ilang simpleng appliances sa bahay namin… Sa nakikita ko, kung si Mama ang naririto tuluyan na siyang nadismaya.“Sabihin mo sa akin kung saan kayo mayroon