[17]
Pusong Lito***
Hindi ko rin alam kung matutuwa ako o maiinis sa ginawa niya. Para kasing nabitin ako sa panaginip ko. Parang tanga lang 'di ba.
Mabuti at maayos naman ang kinalabasan ng meeting. They agreed with our proposal to start a new coffee shop. After ng meeting ay sabay kaming nag-lunch ni kuya. Habang kumakain ay bigla niyang binanggit sa akin ang farwell party ni Marjorie na ikinagulat ko naman.
"Dude, pupunta ka ba sa party ni Marj? Bukas na kasi 'yon." Aniya.
Bahagya ko siyang tinitigan at huminga ng malalim. "Hindi ko alam." Walang gana kong sa
[18]Taguan ng Feelings***Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Gusto kong magtago pero hindi ako makakilos kung saan ako tutungo. Nanigas ang mga paa ko na tila ba naparalisa at hindi ko magawang maigalaw man lang ang mga ito.Nakahinga lang ako ng maluwag nang bumalik na si Apple na 'di kasama si kuya. Nakatingin ako sa kanya habang papaupo pabalik sa pwesto niya kanina."Sino 'yon?" Tanong ko na kunwari hindi ko alam kung sino iyong kumatok kanina."Si Brett. Ibinalik niya 'to sa akin," sagot niya at itinaas ang hawak na earphone. "Naiwan ko sa kotse niya kanina. Baka raw kailanganin ko kaya idinaan na lang niya," paliwanag niya.Tumango na lang ako at nagkunwaring walang al
 [19]Paghaharap *** Ngayon ang araw ng farewell party ni Marjorie. Hindi pa rin ako sure kong pupunta ako o hindi. 'Di ko kasi alam kong kaya ko na siyang harapin sa kabila ng ginawa niya sa akin. Nandoon pa rin 'yong takot na baka masaktan lang ulit ako. Nasa office ako ngayon dahil may tinatapos akong mga paper works nang biglang nag-ring ang phone ko. It was kuya Brett. I know it already that he calls me to remind about the event today which is the farwell party of Marj. Bumuga muna ako ng malakas na hangin bago siya sinagot. "Kuya?" "Dude, saan ka na? The party is about to start
[20]Facing the Truth***Hindi ako nakatiis sa aking nasaksihan. Nagmamadali akong umalis hanggang sa natagpuan ko na lang ang sarili ko sa isang madilim na garden. Mabilis at sunod-sunod ang paghinga ko ng malalim na tila ba hinahabol ako. Mahigpit kong ikinuyom ang aking mga palad marahang sinuntok ang halamang nasa harapan ko."F*ck!" Anas ko.Huminga ako ng malalim. Mabuti na sigurong dito ako nagpunta para hindi nila ako makikitang umiiyak. Bakit nasasaktan pa rin ako? Bakit ang sakit pa
[21]Pag-iwas***Naging mailap sa akin si Apple. Hindi ko alam kung bakit umiiwas siya sa akin. Dahil kaya sa nakita niya noong gabing iyon? Hindi ko lubos maisip na gano'n katindi ang epekto sa kanya sa mga nakita niya sa amin ni Marjorie. Hindi ko pa siya nakakausap pagkatapos ng gabing iyon. Gusto kong magpaliwanag tungkol sa mga nakita niya pero wala akong pagkakataon na makausap siya. Una dahil iniiwasan niya ako at pangalawa ay nangangamba ako.Pero bakit? Bakit kailangan niya akong layuan? Bakit kailangan niyang umiwas sa akin sa tuwing nagtatagpo ang landas naming dalawa? Ano ba ang problema niya? Galit ba siya sa akin? Galit ba siya sa ginawa ni Marjorie sa akin? Ang daming tumatakbong mga katanungan sa utak ko at siya lang mismo ang mak
[22]Hurts by Love***Lumipas ang dalawang linggo na hindi pa rin ako pinapansin ni Apple.Ako naman ay gulong-gulo na sa aking nararamdaman. Hindi ko alam kong ano ang aking gagawin. Feeling ko anytime pwede akong sumabog na parang bomba dahil sa dami ng iniisip.Hindi ito maaari. Kailangan kong ayusin ang lahat. Habang pinapatagal ko pa ay mas lalo akong nahihirapan. Tama si Apple, nagiging selfish ako dahil sa pagkulong ko ng aking sarili mula sa nakaraan.Two days before ang alis ni Marjorie papuntang USA ay nakipagkita ako sa kanya. Sa isang coffee shop malapit sa kamuning. Nakipagkita ako hindi upang balikan siya kundi ang tuluyan nang palayain ang isa
[23]Covering Mistakes***Ang sakit ng ulo ko nang imulat ko ang aking mga mata kinabukasab. Hindi na ako nakauwi kagabi kaya dito na ako nakatulog sa sofa. Mabuti na lang at binigyan ako ni Apple ng kumot at unan para naman komportable ang pagtulog ko.Sa totoo lang, ang sakit ng likod ko. Magdamag kasi akong nakayoko dahil 'di hamak na mas mahaba pa ako sa sofa na tinulugan ko. Hindi ko na lang ininda iyon dahil kasalanan ko naman kung bakit nandito ako.Narinig ko siyang nasa kitchen. Nagluluto ito base aa naririnug kong pagtunog ng ilang kasangkapan sa kusina. Nagutom tuloy ako nang makaamoy ng masarap n
[24]Hangang Kailan***Dahil sa mga ginagawa ko ay parang niloloko ko na rin si Apple. Hanggang kailan ko ito gagawin sa kanya? Hanggang kailan ako magtatakip ng kasinungalingan alam ko ikakasakit ng damdamin niya?Masakit para sa akin ito. Hanggang kailan ko ito dadalhin? Sobra na akong nahihirapan. Lumipas ang dalawang linggo, patuloy pa rin akong umaasa kay Apple. Talagang despirado na ako. Pinupuntahan ko pa rin siya sa trabaho niya. Dinadalaw ko pa rin siya sa unit niya. Sinisiguro ko namang hindi malalaman ni Kuya ang lahat ng ginagawa ko kay Apple.
[25]Huli ka!***Nakasunod lang ako kay Apple habang papunta sa office ni Kuya Brett. Tahimik lang ako, gano'n din siya. Walang imikan at walang pansinan dahil sa nangyari kanina. Gustuhin ko man ngunit wala akong magagawa. Iyon lang ang naisip kong paraan upang hindi niya makita sina Kuya at Diane.Pagdating namin sa loob ay tahimik lang akong umupo sa harap ng desk ni kuya samantalang si Apple ay nanatiling nakatayo at inikot ng tingin ang buong office. Ni hindi man lang ako tinapunan ng tingin.I decided to stand up upang lumipat sa office ko nang bumukas ang pinto. Iniluwa ang nagugulat na mukha ni kuya."Babe! What a surprise!" Hindi maitago ang pagkagu
Final Chapter***Nakasilip ako sa siwang ng bintana habang pinagmamasdan ang matamlay na paglalakad ni Rojan palayo. Bagsak ang balikat nito at mabagal ang mga hakbang na tila ba natalo ng malaking halaga sa isang sugal. Wala itong gana at nanghihina.Nasasaktan ako sa nakikita ko. Napapasandal na lang ako sa likod ng pinto at hindi mapigilan ang pagbagsak ng aking mga luha.Aaminin ko, sobra akong nasaktan kay Rojan noon. Sa pagsisinungaling at panloloko nila ng pinsan niya sa akin pero hanggang doon lang 'yun.Naka-move on na
[40]Reunited***I was in the office nang biglang pumasok si daddy. "Uh, Rojan. Free ka ba this weekend? Baka pwedeng ikaw na lang muna ang mag-asikaso ng expansion natin sa Cebu," untag niya sa akin.Tinatanong niya ako tungkol sa itatayong restaurants branch sa Cebu which are the expansion ng Santillan Group sa Cebu City."Since hindi pwede si Kuya Kheno mo, ikaw na lang. Hindi kasi pwedeng i-cancel ang flight niya sa US," dugtong niya.Bilang CEO ng kumpanya, malaki ang responsibilidad ko dito. Maybe ako ang nakikita ni daddy
[39]Chase or Move on?***Dinampot ko ang white envelope na nakapatong sa upuan at binuksan ito. Isa itong liham. Liham na mula kay Apple. Agad ko itong binasa.Dear Rojan,Una sa lahat, gusto kong magpasalat sa 'yo sa lahat ng tulong na nagawa mo sa akin at sa pamilya ko. Tinatanaw ko iyong utang na loob. Gusto ko lang maging honest sayo, mahirap magkunwari. Mahirap magpanggap. Kahit ako mismo, parang niloloko ko na ang sarili ko. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako nagkaroon ng Amnesia. Ginawa ko lang 'yu
 [38]The White Envelope *** Kahit malalim na ang gabi, hindi pa rin ako makatulog dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata, ang maamong mukha ni Apple ang aking nakikita. Naisipan kong bumangon na lang. Bumaba ako at nagpunta sa wine cellar namin saka kumuha ng wine. Agad kong tinungo ang balcony upang doon magpalipas ng oras. Favorite spot ko ito dito sa bahay dahil malamig ang simoy ng hangin dito. Maganda pa ang tanawin dahil nakaharap ito sa pool at sa garden na si mommy mismo ang nag design.
[37]She Said 'I love you'***Nababakas ko ang tuwa sa mukha niya habang pinagmamasda ang paglubong ng araw. Sabi ko na nga't magugustuhan niya dito. Tama lang na dito ko siya dinala. Kahit papaano ay nabawasan ang dinadala niyang lungkot. The cold breeze wind, the romantic view and the golden orange color of the sky makes her smile and relax. Napapangiti na lang din ako to see her joyfully.Nang makaramdam kami ng pagod, umupo kami sa mga sinadyang mga upuan na nakapwesto sa lilim ng mga punong kahoy. Ramdam mo ang bawat paghampas ng malamig na hanging nagmula sa dagat. Kaya hindi maiwasang mapapayakap si Apple sa sarili. Tinanggal ko ang suot na leather jacket at isinukbit sa kanya."Thank you,
[36]Memories***Mabuti na lang at hindi nagalit si amin si tita, dahil sa nakita niya kanina. Pero sa totoo lang, nakakahiya na makita niya kaming nasa gano'ng sitwasyon. Mabuti na lang, naniwala siyang dahil lang iyon sa ipis.Gaya ng sabi ni tita, doon na ako nag-lunch sa kanila. Ayaw kasi pumayag ni tita na aalis akong 'di kumakain. Kaya naman pinagbigyan ko na siya dahil hindi rin ako makakatanggi sa kanya.After naming kumain ay nagpaalam na ako kaagad dahil susunduin ko pa si Sab sa school niya. Padating ko sa school ay ag
[35]Pangamba***Gaya ng sabi ni Apple, hayaan ko raw muna sila ng nanay niya habang hindi pa bumabalik ang mga alaala niya.Pero hanggang kailan ba? Hanggang kailan ako maghihintay na darating ang araw na iyon? Tatlong araw pa nga ang lumipas para na akong mababaliw. Eh, kailan pa?Syempre, hindi pa rin maalis ang pangamba sa isip ko. Natatakot ako na baka hindi na niya ako maalala, na baka tuluyan na niya akong makalimutan. Natatakot akong mangyari 'yon, kaya kailangan kong gumawa ng paraan.Saglit kong pinagmasdan ang ap
[34]Starting Over Again***Kinabukasan ay maaga akong pumunta sa hospital upang sunduin si Apple. Abot tainga ang ngiti ko dahil sa labis na excitement.Naabutan ko siyang nakatuon ang mga mata sa hawak na sa cellphone. Hindi ko alam kong ano ang tinitingnan niya pero parang nagulat siya nang dumating ako. Mabilis niya itong itinago sa ilalim ng unan niya saka ibinaling ang mga mata sa akin."Bakit ka nandito?" Tanong niya na nakataas ang isang kilay."Ako na ang maghahatid sa inyo sa condo." Tugon ko saka nginitian siya. "Kumusta ka na pala?"Nagsalubong ang kilay niya. "Hindi mo na kailangan gawin 'yun. Kasama ko naman si nanay. Kaya na naming umuwi kahit wala ka." Mariin niya
[33]Pagpapaubaya***Dahil sa nangyari ay nagsitakbuhan ang apat na lalaking naka-engkwentro ko. Pati sila ay nagulat sa nangyari at sa ginawa nila. Ramdam kong gumagamit sila ng ipinagbabawal na droga kaya nila nagawa iyon."Mga duwag pala kayo, eh!" Sigaw niya sa mga ito."Okay ka lang, dude?" Tanong niya sa akin.Hindi ko siya sinagot. Tumango lang ako kahit alam kong hindi ako okay dahil sa natamo ko. Pero mas nakadama ako ng awa sa kanya. Umaagos ang dugo sa tagiliran niya na ngayon ay hawak niya."Kuya! Pumunta tayo ng hospital." Sabi ko sa kanya."Sus, okay lang ako. Malayo ito sa bituka." Nakuha pa niyang magbiro sa kabila ng kalagayan niya."Bakit mo ba