"Kumain ka na, Rora. Nagluto ako para sa 'yo." Diego handed me something. Nakatulala lang kasi akong nakatingin sa plato kong walang laman. Hindi pa rin nawawala ang takot at kaba ko dahil sa nangyari kanina. Maraming tumatakbo sa isip ko. Paano kung nakita ako ng dad ni Diego? Ano na kayang nangyari sa akin ngayon? Ano ba kasing kailangan nito sa akin? Bakit gano'n na lang ang galit nito sa pamilya namin?
"Rora. Kumain ka na, please."
Dahan-dahan kong tiningnan si Diego. Nag-aalala itong nakatingin sa akin. I tried to smile.
"Ang bait mo talaga sa akin, Diego. Paano ko kaya masusuklian ang kabutihan mo sa akin?" Walang gana kong sabi dito.
Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay kong nakapatong sa mesa. He gently held it habang hindi pa rin nawawala ang tingin niya sa mga mata ko.
"I just want you to give me a chance, Rora. Give me a chance to love you."
Dahan-dahan kong inalis ang kamay ko mula sa mesa dahilan para mabitawan niya iyon. Nap
"Nasaan na tayo?" Tanong ko rito. Hindi ko na talaga alam kung nasaan na kami. Hindi ko naman kasi kabisado ang lugar dito. Hindi pa ako nakapagtravel around Philippines. Maging sa lungsod namin, may mga hindi pa ako kabisado."Hindi ko alam kung kailan ako mawawala sa mundong ito. So I will treasure each moment. Susulitin natin ang araw ngayon." Nakangiti niyang sabi pero hindi niya inaalis ang tingin sa daan. I can't help but stare at him. Anong sinasabi niya? Bakit parang may gusto siyang iparating sa akin? Parang nagpapaalam na siya sa akin.Napaiwas ako ng tingin at itinuon ang atensyon sa labas ng bintana. Hindi ko kakayaning pati si Diego ay mawawala sa akin. I already lost my parents, my kuya, si Justin, pati ba naman siya?Tumigil kami sa harap ng isang malaki at mataas na building. Napatitig na lang ako sa pagkalaki-laking building na ito. Bakit ba ang sosyal ng mga taong ito? Dahil sa kanila, nakakapunta ako sa
"Rora, I want you to do what I tell you." Humarang si Diego sa akin at hinawi niya ako para mapunta ako sa likuran niya. Naglalakad papunta sa kinaroroonan namin ang dad niya pati na rin ang mga tauhan nito. Masama ang tingin ng dad ni Diego sa amin. Natatakot ako at kinakabahan. Ikinasa pa ni Sir Archibald ang hawak nitong baril. Napaatras si Diego kaya umatras na rin ako hanggang sa makasandal na ako sa railings."Rora, will you trust me on this?" Biglang tanong ni Diego. I gulped before I answered yes. Naniniwala ako na hindi ako ipapahamak ni Diego. I know that he won't do anything that will make me lose my trust on him."I want you to jump down there. Okay?"Nanlalaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Ano raw? Tatalon saan?Napatingin ako sa likuran. Tatalon ako sa napakataas na building na ito? Is he serious? Nang tingnan ko ang nasa baba ay muntik akong masuka sa takot."Rora
Nakatulala lang akong nakatanaw kay Art na ngayon ay tinitingnan lang si Diego na nakaluhod na. Sa nakikita ko ngayon, parang magkakampi sila ni Sir Archibald. Anong nangyayari? Wala na akong maintindihan sa nangyayari dahil nagiging malabo na sa akin. Art despised his dad pero nakikipagkampihan siya sa kakampi nito na si Sir Archibald? Art, I want to know what's on your mind. Hindi na kita mababasa.I took steps forward pero may humila na naman sa akin para pigilan ako."Ano ba, Sebastian—" Hindi ko naituloy dahil nakita ko sina Sebastian at Mr. Simon sa gilid lang at nakatingin sila sa akin. Nanlalaki ang mga mata ko nang marealize kong ibang tao na pala ang nakahawak sa akin."Milady, pakiusap. Wag kang pumunta doon." Kumunot ang noo ko dahil boses ni Dustin ang narinig ko. Pwersa kong inalis ang pagkakahawak niya sa akin at tiningnan siya. Kasama pala niya si Felicity."Anong nangyayari? Bakit andoon si Art at pinapanood lang niya si Diego?" Mar
"Salamat po." I thanked the nurse when she went out the room where Diego is situated. She smiled at umalis na rin. Pumasok ako sa loob at nakita si Diego na nakaupo na sa kama. Bandages were wrapped all over his face. Pati sa ibang bahagi ng katawan niya ay may bandage. Unang pumasok sa isip ko nang makita siya ngayon ay ang pagiging dahilan ko kung bakit siya nagkakaganito."R-roro." Hindi niya masyadong maibuka ang kanyang bibig dahil sa bandage. Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap na naman siya. I rested my head on his chest."Sorry, Diego. Sorry talaga." Napapikit ako nang mariin. This is all my fault. Kasalanan ko talaga kung bakit nangyayari kay Diego ito. Natatakot akong mawala siya. Ayokong pati siya ay mawala sa akin. He is a very important person. Naging parte na siya ng buhay ko."N-no need to say sorry. I just... I just want to protect you." Mas lalo kong hinigpitan ang pagyakap sa kanya dahil sa sinabi niya. Nagpapaka-martir pa talaga siya ah. I
"Yieee sana all!" Pang-aasar ni Irina sa amin habang sinusubuan ko si Diego. Umiling na lang ako at benalewala na lang siya. Hindi niya kasama ang boyfriend na si Johnson dahil may pinuntahan daw ito kaya mag-isa siyang andito at bumibisita sa amin.It's been months simula no'ng pangyayari doon sa rooftop. Unti-unti na rin namang gumagaling ang sugat at pasa sa mukha ni Diego. Inalis na rin ang bandage na noon ay nakatakip dito. Hindi ako masyadong nakapagpokus sa pag-aaral ko dahil kailangan kong bantayan ang lalaki. Sinasabi naman ni Irina ang mga activities at quizzes na dapat kong gawin at i-take para hindi naman ako mahuli. Gusto na nga din daw ni Diego na pumasok pero hindi ko siya pinapayagan dahil gusto ko talagang maging magaling siya hundred percent.Simula din no'ng nangyari sa karinderya, hindi na rin nagpakita sa akin si Art. Mas mabuti na rin ito dahil alam kong maiinis lang ako kapag nakita ko siya. I want to forgive him, but I will never be fully satisf
"Rora? May problema ba?" Diego asked nang mapansin niya akong nakatulala. Saka ko na din narealize na kanina pa pala ako wala sa sarili."Wala naman. Sorry." I weakly smiled. Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon na lang sina Irina at Johnson sa akin. Galit ba sila? May ginawa ba akong hindi maganda at gano'n na lang ang trato nila sa akin?"Magaling na ako. Papasok na ako bukas ah. Para ako naman ang magbabantay sa 'yo." Sabi ni Diego dahilan para mabalik na naman ako sa realidad. Ayan na naman, napunta na naman ang atensyon ko sa ibang tao."Sige na, sabi mo e."Tinanggal na nang tuluyan ang bandage sa mukha niya kaya nakikita ko na ulit ang gwapo niyang mukha. Although may konting gasgas pa rin, pero kahit na ganoon pa, hindi nawawala ang magandang itsura nito.Okay na si Diego kaya umuwi na kami sa condo niya. Sa condo kung saan ko naiwan si Glutton ko. Inalagaan naman pala siya nina Mr. Simon at Sebastian kaya nawala ang pag-aalala ko rito.
Pinaglalaruan ko na lang ang pagkain ko gamit ang tinidor. Parang gusto ko nang basagin ang plato sa pagtusok-tusok ko dito. My eyes were focused on the food. Hinihintay ko rin si Diego na umalis daw muna. Ewan ko kung bakit at saan siya pupunta. Walang problema naman sa akin dahil gusto ko ring magmoment ngayon. Parang gusto kong ilabas itong inis ko.Isa lang naman ang taong nagpapainis sa akin e. Walang iba kundi si Art. Minsan ay pumapasok sa isip ko na bawiin niya ako, o kunin niya ako mula kay Diego dahil gusto kong siya ang kasama ko.Napatigil ako sa ginagawa nang biglang may nagpatugtog ng kanta dito. Die For You by The Weeknd. Bakit ang mga kantang naririnig ko ay mga paborito ko pa? Inilagay ko na lang ang tinidor sa plato ko at napapikit ng mga mata habang pinapakinggan nang maigi ang kanta. Gusto ko mang sabayin ang kanta pero hindi naman ata tama na kumanta ako sa harap ng pagkain. Sabi kasi sa akin iyan ng mga lolo at lola ko noon. Hindi ko alam kung ano
"I'm sorry, but who are you?" Tanong ni Diego rito. Hindi nga pala niya kilala si Florence."My name is Florence. Florence Veloso." Kalma lang nitong sagot."What are you doing here?" I asked him with my left eyebrow raised."I just missed you. Anyways..." Ibinaba niya ang kanyang tingin sa magkahawak naming kamay ni Diego. "...bakit magkahawak ata ang kamay ninyo? Are you two lovers?"I rolled my eyes inside my thought. What now? Gagaya rin ba siya kay Dustin?"Ano naman kung gano'n, pre? May problema ka?" Pagsingit ni Diego dahilan para tingnan siya ng lalaki. They were looking intently at each other. Mukhang anumang segundo ay susugurin nila ang isa't-isa."Wala naman. Congrats, dude." Florence extended his hand for a handshake. Tiningnan ko naman si Diego na nakatingin lang sa nakalahad nitong kamay. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kamay niya dahilan para lingunin niya ako. I gave him a 'just-do-it-para-wala-nang-away' look kaya niling