"Saan ka pupunta?" Tanong ni Art nang maglakad ako palabas. Nasa dining table sila at naghihintay sa niluluto ni Sebastian para sa almusal. Si Diego naman ay nasa sala at nakaupo sa couch habang naka-tsaa. Kasama ni Art sa mesa ay sina Felicity at Dustin. Hindi ko alam kung saan natulog ang dalawang iyan dahil no'ng makita kong niyakap ng babae si Art kagabi, bumalik na agad ako sa kwarto at naglock ng pinto. Naba-badtrip ako sa hindi maipaliwanag na dahilan.
"Kukunin ko si Glutton sa bahay—"
Nanlalaki ang mga mata ko nang makarinig ako ng nagmeow na pusa. Hinanap ko iyon pero wala akong nakita. Nasaan na iyon? Ako lang ba ang nakarinig o talagang may pusa dito?
"Anong ginagawa mo?" Tanong ni Art pero hindi ko siya sinagot. Hinanap ko talaga ang pusa. I looked under the chairs, tables, the floor, everywhere. Hindi kaya patay na si Glutton at minumulto na niya ako? Char lang.
"May narinig ba kayong pu
"Nasaan na kaya si Diego? Bakit hindi na siya bumalik?" Tanong ko sa sarili ko habang nakatanaw sa labas, hinihintay ang pagdating ng sasakyan ni Diego. Andito ako sa terrace. It's cold tonight and I can't help but hug myself. Nasaan na kaya ang lalaking iyon? Ang sabi niya, babalikan niya ako dito."Ror?" I turned around to face Art who's at the door. He's rubbing his eyes, clearly someone who just woke up from his sleep. They're drunk at nakatulog sila. Ngayon lang sila nagising, I can't believe it! Naabutan pa talaga sila ng gabi? Ni hindi nga sila kumain ng tanghalian. I tried to wake them up pero napakahimbing ng tulog nila."Naghanda na ako ng hapunan plus pananghalian." Sabi ko rito."Thank you, but I'm not hungry." Naglakad siya palapit sa akin. Napatingin siya sa itaas, sa langit. Ginaya ko na lang din siya. It's a beautiful night. Ang daming mga bituin na nagkikislapan. I even saw an unknown thing that glows red and blue. Is it an airplane? I don't kno
Kasama ko na siya ngayon, abot-kamay ko na. Pero hindi ko masabi sa kanya ang dapat kong sabihin. Natatakot ako sa magiging reaksyon niya. Will he despise me? But why would he? Sasabihin ko lang naman sa kanya ang totoo.Nasabi ko na sa kanya kagabi ang pagiging kuya niya. Pero parang nakalimutan na ata niya dahil ngayon, umaasta na siyang boyfriend ko. Medyo masaya rin naman ako dahil hindi ko pala siya kadugo, kaya talagang pwedeng maging kami. Hindi ko alam kung magpapasalamat ba ako dahil dito o magiging malungkot dahil sa katotohanang ampon lang pala ako nina nanay at tatay na talaga namang nagpalaki sa akin."Ror?" Art snapped his fingers to bring me back to reality. I heaved a sigh and decided to help. Nasa park kami ngayon dahil naisipan nilang lumabas kami. They decided that we should have a picnic dahil boring daw doon sa mansyon. Nag-aalala rin ako dahil baka bumalik si Diego doon at hanapin kami. Pero bahala na nga. Baka hihintayin niya lang kami doon.
I woke up with a headache. Napamasahe na lang ako ng sentido ko habang nakapikit pa rin ang sariling mga mata. Bumangon ako mula sa pagkakahiga. Ano bang nangyari sa akin? Ang pagkakaalam ko...Napadilat ako ng mga mata sabay libot ng paningin sa paligid. Where am I? Bakit nasa ibang lugar na naman ako? Kanino ito?I heard a knock on the door kaya napunta ang tingin ko doon. Hindi ako nagsalita dahil hinihintay ko munang ang kakatok mismo ang magsasalita.Binuksan nito ang pinto kaya mabilis akong bumalik sa pagkakahiga at ipinikit pa ang sariling mga mata. Nagpapanggap akong tulog.I heard the person's footsteps going to my direction. Akala ko gigisingin niya ako pero parang nakatayo lang siya dito. Hindi ko alam kung ako ba ang tinitingnan nito. But seconds have passed, ngunit parang walang balak na umalis ang tao. Nakapikit pa rin ako kaya hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya. Hindi kaya pinagnanasa
"Kumain ka na, Rora. Nagluto ako para sa 'yo." Diego handed me something. Nakatulala lang kasi akong nakatingin sa plato kong walang laman. Hindi pa rin nawawala ang takot at kaba ko dahil sa nangyari kanina. Maraming tumatakbo sa isip ko. Paano kung nakita ako ng dad ni Diego? Ano na kayang nangyari sa akin ngayon? Ano ba kasing kailangan nito sa akin? Bakit gano'n na lang ang galit nito sa pamilya namin?"Rora. Kumain ka na, please."Dahan-dahan kong tiningnan si Diego. Nag-aalala itong nakatingin sa akin. I tried to smile."Ang bait mo talaga sa akin, Diego. Paano ko kaya masusuklian ang kabutihan mo sa akin?" Walang gana kong sabi dito.Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay kong nakapatong sa mesa. He gently held it habang hindi pa rin nawawala ang tingin niya sa mga mata ko."I just want you to give me a chance, Rora. Give me a chance to love you."Dahan-dahan kong inalis ang kamay ko mula sa mesa dahilan para mabitawan niya iyon. Nap
"Nasaan na tayo?" Tanong ko rito. Hindi ko na talaga alam kung nasaan na kami. Hindi ko naman kasi kabisado ang lugar dito. Hindi pa ako nakapagtravel around Philippines. Maging sa lungsod namin, may mga hindi pa ako kabisado."Hindi ko alam kung kailan ako mawawala sa mundong ito. So I will treasure each moment. Susulitin natin ang araw ngayon." Nakangiti niyang sabi pero hindi niya inaalis ang tingin sa daan. I can't help but stare at him. Anong sinasabi niya? Bakit parang may gusto siyang iparating sa akin? Parang nagpapaalam na siya sa akin.Napaiwas ako ng tingin at itinuon ang atensyon sa labas ng bintana. Hindi ko kakayaning pati si Diego ay mawawala sa akin. I already lost my parents, my kuya, si Justin, pati ba naman siya?Tumigil kami sa harap ng isang malaki at mataas na building. Napatitig na lang ako sa pagkalaki-laking building na ito. Bakit ba ang sosyal ng mga taong ito? Dahil sa kanila, nakakapunta ako sa
"Rora, I want you to do what I tell you." Humarang si Diego sa akin at hinawi niya ako para mapunta ako sa likuran niya. Naglalakad papunta sa kinaroroonan namin ang dad niya pati na rin ang mga tauhan nito. Masama ang tingin ng dad ni Diego sa amin. Natatakot ako at kinakabahan. Ikinasa pa ni Sir Archibald ang hawak nitong baril. Napaatras si Diego kaya umatras na rin ako hanggang sa makasandal na ako sa railings."Rora, will you trust me on this?" Biglang tanong ni Diego. I gulped before I answered yes. Naniniwala ako na hindi ako ipapahamak ni Diego. I know that he won't do anything that will make me lose my trust on him."I want you to jump down there. Okay?"Nanlalaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Ano raw? Tatalon saan?Napatingin ako sa likuran. Tatalon ako sa napakataas na building na ito? Is he serious? Nang tingnan ko ang nasa baba ay muntik akong masuka sa takot."Rora
Nakatulala lang akong nakatanaw kay Art na ngayon ay tinitingnan lang si Diego na nakaluhod na. Sa nakikita ko ngayon, parang magkakampi sila ni Sir Archibald. Anong nangyayari? Wala na akong maintindihan sa nangyayari dahil nagiging malabo na sa akin. Art despised his dad pero nakikipagkampihan siya sa kakampi nito na si Sir Archibald? Art, I want to know what's on your mind. Hindi na kita mababasa.I took steps forward pero may humila na naman sa akin para pigilan ako."Ano ba, Sebastian—" Hindi ko naituloy dahil nakita ko sina Sebastian at Mr. Simon sa gilid lang at nakatingin sila sa akin. Nanlalaki ang mga mata ko nang marealize kong ibang tao na pala ang nakahawak sa akin."Milady, pakiusap. Wag kang pumunta doon." Kumunot ang noo ko dahil boses ni Dustin ang narinig ko. Pwersa kong inalis ang pagkakahawak niya sa akin at tiningnan siya. Kasama pala niya si Felicity."Anong nangyayari? Bakit andoon si Art at pinapanood lang niya si Diego?" Mar
"Salamat po." I thanked the nurse when she went out the room where Diego is situated. She smiled at umalis na rin. Pumasok ako sa loob at nakita si Diego na nakaupo na sa kama. Bandages were wrapped all over his face. Pati sa ibang bahagi ng katawan niya ay may bandage. Unang pumasok sa isip ko nang makita siya ngayon ay ang pagiging dahilan ko kung bakit siya nagkakaganito."R-roro." Hindi niya masyadong maibuka ang kanyang bibig dahil sa bandage. Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap na naman siya. I rested my head on his chest."Sorry, Diego. Sorry talaga." Napapikit ako nang mariin. This is all my fault. Kasalanan ko talaga kung bakit nangyayari kay Diego ito. Natatakot akong mawala siya. Ayokong pati siya ay mawala sa akin. He is a very important person. Naging parte na siya ng buhay ko."N-no need to say sorry. I just... I just want to protect you." Mas lalo kong hinigpitan ang pagyakap sa kanya dahil sa sinabi niya. Nagpapaka-martir pa talaga siya ah. I
Ang kwentong ito ay tungkol sa isang lalaking napuno ng poot at galit dahil sa kanyang amang pumatay sa kanyang ina. A man who has anger. An angry man loses his reason. In anger, a man will do what he afterwards regrets. From anger arise hatred, revenge, quarreling, blasphemy, contumely, and murder. This is a sin against the fifth commandment. "Thou shall not kill" (Ex. 20:13) Hatred is a kind of habitual anger, a strong dislike of or ill-will towards anyone. When a person hates someone, he sees no good in the one hated; he would like to see evil rain down on the one hated; he rejoices in all misfortune of the one hated. Hatred is a sin because it violates God's commandment: "You shall love your neighbor as yourself." If we hate certain qualities of a person, but have no antagonism towards the person himself, our feeling is not necessarily sinful. It is not hatred to detest evil qualities of others; we must hate the sin, but not the sinner. We
Have you ever been blinded by hatred and revenge? You wouldn't realize that dahil nga, nabulag ka na. Like you didn't care about right and wrong as long as you stick to what you decide on. Iyong tipong wala ka nang pakialam sa sasabihin ng iba.Revenge was the only thing that comes into my mind when my mom was killed by dad. Siyempre, siya ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko. He's my mom. At gagawin ko ang lahat para lang sa kanya, gagawin ko din ang lahat para lang maipaghiganti siya, even if it's dad that I should fight against.I planned everything, did everything to be the person that is worthy to be a rival of someone like dad. He was known as an elite and powerful member of the mafia. I was just a mere gangster who only do streetfights. I asked for the help of my fellow gangsters Felicity Veloso and Dustin Erojo, who were in a relationship since senior high.Dustin Erojo is someone I can count on. I always ask h
"Felicity? Anong ginawa mo? B-bakit mo sila binaril?"Nakahandusay na ngayon sa sahig sina Irina at Johnson. Mga wala na rin silang malay. They were shot by Felicity alone."Hindi magdadalawang-isip si Irina na patayin ka, hindi mo ba nakikita iyon? Tuluyan nang nabilog ang ulo niya at tuluyan na rin siyang nabulag sa pagmamahal niya sa lalaki! Ngayon, dapat pa nga ay magpasalamat ka sa akin e!""Sa tingin mo magpapasalamat ako sa 'yo? Hindi! Dahil gusto ko na ring mamatay! Iniwan na ako ng lahat ng taong importante sa akin! Ano na lang ang natitira sa akin? Wala!""Nagkakamali ka!!"My eyes widened. Mukhang hindi rin magpapatalo ang babae."Andito pa kami!! Ako, si Arthur, si Dustin, si Mrs. Erojo, si Mr. Ochoa! Lahat kami, andito pa! Mahal ka namin! At importante ka sa amin! Ngayon, ang tanong, importante rin ba kami sa 'yo?!"Tears fell off my cheeks. May kakaibang pakiramdam sa aking puso na nagdudulot ng saya sa akin. Despite eve
Lumabas ako ng Simbahan na nakatulala. Why does this always happen to me? Bakit palagi na lang? Bakit ako na lang ang palaging nakakaranas nito?"Aurora?!"Natigil na ang barilan, pero hinahanap ko ang sinumang nagpasimuno nito. Gusto kong ako naman ang isunod nito. Gusto kong mamatay na rin kasama ni Diego. Ano pa ang silbi ng buhay ko kung wala na ang taong mahal ko?"Aurora!!"Napaluhod ako nang dahan-dahan. Tumulo na naman ulit ang luha ko imbis na tumigil na ito at natuyo na rin sa sarili kong mukha."Aurora, tara na!!" May taong lumapit sa akin at pilit aking pinapatayo. I looked at her face and I saw Irina."I-irina. S-si Diego... Wala na siya." Mahina kong sambit at tulala pa rin."Mamaya na iyan, Aurora! Kailangan na nating umalis dito para madala kita sa isang ligtas na lugar!" Hinila na niya ako at nagpadala na rin ako sa kanya. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero wala na rin akong pakialam. Alam kong dadalhin niya
"Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo, Felicity?" I asked her. Gusto kong isipin na nagjo-joke lang siya pero napakaseryoso lang ng kanyang mukha."Please tell me you're kidding." Ulit ko pero wala siyang balak na magsalita dahilan para mainis ako sa kanya."Umalis ka na ngayon din, Felicity." I pointed the door."Maniwala ka sa akin, Aurora. Irina is not what you think she is—""UMALIS KA NA NGAYON DIN! HINDI KO KAILANMAN TATANGGAPIN ANG MGA TAONG NANINIRA SA BESTFRIEND KO!" Napasigaw na talaga ako dahil hindi ko na kaya. Ayaw ko sanang sabihin ito kay Felicity dahil nagiging kaibigan ko na rin siya. But she's way too much! Sinisiraan na niya ang kaibigan kong si Irina! Ni wala nga siyang ebidensya para mapatunayan ang sinasabi niya e! She just accuse people!Napatungo siya at umalis na ng mansyon nang walang sinasabi. Sinusundan ko na lang siya nang tingin hanggang sa tuluyan na siyang makaalis."Young lady." Tawag ni Mr. Simon. Mukhan
"Wow, congrats, Aurora! I'm so happy for you talaga!" Bati sa akin ni Irina nang sabihin ko sa kanyang magpapakasal na ako kay Diego. Natatawa talaga ako sa lalaking iyon. Masyado ba namang excited. Gumawa pa ako ng rason para hindi mapadali ang kasal namin. Like, paano ako nito bubuhayin? I can't believe that he would answer right away. He said that he has many businesses. Mayaman rin naman kasi ito kaya hindi na rin kaduda-duda. Si Irina pa lang at si Mr. Simon ang nakakaalam nitong kasal. Balak ko rin sanang sabihin kay Mr. Ochoa, kasi siyempre boss ko ito kaya iimbitahin ko rin ito sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay ko.I was also planning to tell this to Felicity. Ewan ko ba kung bakit kailangan ko pa itong imbitahan e ang sama ng ugali no'n. Char lang. Siyempre kaibigan ko na ang babaeng iyon kaya dapat lang din na imbitahan ko ito sa kasal ko. I know that she will tell Art about this kaya hindi ko na kailangan pang sabihin dito. It is up to him kung pupunta siya
I went to the comfort room at doon ay naghilamos. Napatitig muna ako sa mukha ko ng ilang minuto. Am I just assuming o talagang si Art ang nagfire doon sa unang secretary? Is it just me or talagang si Art iyong humila sa babae noong araw na iyon? But why would he do that?I sighed. I wiped my hands dry before I decided to go outside."Hey." Agad na dumikit ang mga paa ko sa sahig. Kahit na hindi ko pa tingnan ay alam kong si Art ang nakasandal dito sa gilid sa labas ng CR na para bang hinihintay ako. Gusto kong itanong agad sa kanya kung ano ang totoo."So, magkaibigan pala kayo ni Jennie. She's a great person. Hindi siya plastik at hindi rin masama ang ugali niya." He stated. Hindi ko pa rin siya nililingon. I remained my eyes at my front habang siya ay pinapakinggan. May parte sa akin na umalis na lang dahil ayoko naman siyang makausap man lang. I don't want to communicate with him. Pero kailangan, kasi marami rin akong mga katanungan sa kanya na gusto kong ma
That was strange. Nakaramdam na nga lang ako ng paninindig ng balahibo ko dahil wala namang tao sa labas."Sino iyon?" Tanong ni Diego pagbalik ko."Wala, kalimutan mo na iyon." I wanted to forget about it. Sa totoo lang ay nakakatakot. I know I shouldn't be because I still believe that God is all-powerful. Siguradong mayroong tao doon kanina at umalis kaagad. Pero, sino naman kaya?Bumalik ako sa trabaho. I told Diego that he has to stay here and take a rest dahil kapag break time ko ay babalikan ko siya dito at mabibigay ko kung ano ang kailangan niya.Nagsimula na akong gawin ang trabaho ko. Sa break time ko ay naisipan ko munang pumunta sa opisina ni Sir bago ko puntahan si Diego sa clinic. Baka kasi gising na si Sir at baka ay nahimasmasan na iyon. Sana.I knocked on the door but no one answered. I knocked again, still, no answer kaya naisipan ko nang buksan ang pinto. I rotated the doorknob and I realized that it's locked. Napapaisip ako. Hin
There is a clinic here kaya dinala ko na siya rito. Noong una ay ayaw pa nga niyang pumunta dito pero pinilit ko siya. Siyempre hindi ako magpapatalo, alam ko namang hindi niya ako matitiis."I never thought na magkakasakit din pala ang isang Diego Archibald." I joked."Tss, I'm still human." Nakahiga siya ngayon sa kama. May towel na nakalagay sa kanyang noo. Ako naman ay nakaupo sa kanyang tabi. Ang nurse na assigned dito ay umalis muna at babalik din daw agad."Hindi ako magtatagal dito. Kailangan kong balikan si Mr. Ochoa doon dahil lasing at baka kung ano pa mangyari sa kanya doon." Tatayo na sana ako pero napatigil ako sa tanong niya."Naniwala ka ba sa sinabi niya sa iyo?"I sighed. I know that this is going to be about what Mr. Ochoa told me, na anak ako nito. Lasing ang tao, mas papaniwalaan ko ito kung nasa matino itong pag-iisip."Diego, may alam ka ba rito?" I asked him back."Maybe?""Ano ba talaga ang totoo?"