Matapos kong maligo at pagkalabas na ng CR ay nakita ko si Art na nakaupo sa sala. Malamig ang tingin niya sa'kin habang nakadekwatrong nakaupo. Nakabukas naman ang TV pero hindi siya doon nakatingin at mukhang hinihintay talaga niya akong lumabas dito sa CR.
I immediately avoided my gaze dahil wala siyang planong alisin ang tingin niya sa'kin. Dumiretsu agad ako sa kwarto at naghanap ng masusuot sa closet. Kinuha ko ang blue floral dress para iyon ang suotin. Sandals ang sapin ko sa sariling paa. Humarap ako sa salamin dito sa kwarto at sinuklayan ang sariling buhok. To make myself prettier, I applied liptint and a light make up. I sprayed perfume all over my body para naman maging mabango ako.
When I'm all fixed up, I looked at the mirror once again and saw a beautiful woman in my reflection. Minsan talaga ay mapapaisip ka na lang kung bakit ang ganda mo. I look so beautiful, nah, gorgeous. I smiled to see a better version of myself.
Lumabas na ako ng kwarto a
"H-ha?" I wasn't able to fathom. Pero sa tingin ko ay tama nga itong iniisip ko. There is no other meaning to his question. Did he just asked if I already have someone I like?"Y-you don't have to answer it." Hindi niya pa rin naaalis ang tingin niya sa harapan at mukhang wala talaga siyang balak na tingnan ako."Bakit mo naitanong iyan, Art?" I asked him."Nevermind it.""Paano kung sabihin ko sa'yong meron nga?" I joked. Sa totoo lang ay wala pa namang taong nagpaparamdam sa akin ng kilig. I never felt my heart flutter, hindi ko rin naranasang mailang sa isang lalaki. Mukhang hindi pa ako natulungan ni Cupid na hanapin ang lalaking para sa akin. I haven't yet pierced by an arrow. Pero kung ako ang tatanungin, siguro ay gusto kong makilala ang itinadhana para sa akin. Pero hindi ko muna gusto ang pumasok sa isang relasyon dahil gusto kong tapusin muna ang pag-aaral ko.Tumigil kami ni Art sa isang milktea shop. Malapad ang ngiti sa labi ko habang
"Uwi na tayo, Art." Sabi ko dito habang pinaglalaruan ko ang buhok niya. Nakahiga siya ngayon sa lap ko habang nakapikit ang kanyang mga mata. Andito kami at nakatambay sa dalampasigan. Nakaupo ako ngayon na may sapin sa inuupuan. The sun has set but I prefer to stare at Art's comely face. I think his face is even more wondrous than the sunset. Ang mahaba't-itim na kanyang pilik-mata, ang makapal niyang kilay, ang matangos niyang ilong, ang panga niya, ang pagka-pinkish ng kanyang labi. His face is perfectly fine na siyang kinaiinggitan ko sa kanya. Looking at him right now, pakiramdam ko tuloy ay boyfriend ko siya.I shook my head inside my thought. There's no way! We're like brother and sister already.Bigla niyang dinilat ang kanyang mga mata kaya mabilis kong ibinaling ang tingin sa dagat. I felt my face reddened as I swallowed the lump in my throat."Ang ganda." He complimented and I felt my cheeks blushed even more. Ako ba ang tinutukoy niyang maganda? Oh,
Kasama ko dito sa canteen ang bago kong kaibigan na si Irina. I can't help but stare at her as she joyfully tries to communicate with other students. Pati ang mga tindera dito ay kinakaibigan niya, no one's exempted. Mukhang outcast ako dito. But still, she's the one who invited me here so I can't just leave.Irina has this glow. She has this spotlight that's making everyone turn their heads to her. She brings positivity in the place where she's situated. The dark suddenly turns to bright, the quiet turns to lively."Bago ko nga palang kaibigan, si Aurora." Nanlalaki ang mga mata ko nang ipakilala niya ako sa mga estudyante sa kabilang table. They shifted their gaze on me but when they saw me, the smiles on their faces faded, and were replaced with disgust."Hi.""Low."Nawala ang energy nila no'ng ako na ang binati nila."Ang boring niyo naman. Hindi niyo man lang kayang pakisamahan ang kaibigan ko." Mas nagulat ako sa sinabi ni Irina. "Tar
He didn't explain why. Sinabi lang niya sa 'kin na ayaw niya sa mga gangsters at sinumang mga criminal. He loathed them and his peculiar behavior arises from them. Paano na lang kung malaman niyang gangster si Art? The people he despises so much, isa na doon ang taong pinakaimportanteng parte sa buhay ko. I can't envisage the day when they will be fighting with each other, my two friends. That's why, as soon as possible, I must do something para mabalik si Art sa dati. That was my plan since the beginning, though."Hey, girl! Why don't we go to the library?" Biglang aya ni Irina sa akin. Kasalukuyan kaming nakaupo ngayon sa classroom habang naghahanda para sa gaganapin na quiz sa Understanding The Self.Tiningnan ko ang wrist watch ko at nakitang may two hours pa bago ang next subject. I think I have reviewed enough so maybe I can go elsewhere to buy for time.Naglakad kami papunta sa CTE library dito lang sa building namin. We cast a furtive glance inside and w
WARNING: HARASSMENTI was filled with fear. I couldn't scream for help and my knees are shaking. My entire body is trembling in fear and I felt like I'm going to lose consciousness soon enough. I need support for my weak body. Madilim dito. Sobrang dilim. Hindi ko nakikita ang pagmumukha ng lalaking andito sa harapan ko. Ni hindi ko nga nakikita kung may tao ba talaga eh, basta nararamdaman ko lang siya dahil ang katawan niya ay nakadikit sa akin. To my right side ay ando'n ang liwanag galing sa labas kung saan ako nanggaling. But the light that comes from there isn't bright enough for me to discern the face of the asshole.I can hear the people's footsteps there passing by. Mukhang hindi ako pinansin ng mga taong nakasabay ko kanina o talagang napansin nila ako pero natatakot silang tulungan ako."You know what? Mas gusto ko ang mga babaeng tulad mo. Ayoko talaga ng mga malalandi e."I gulped when I finally realized that the guy here is someone I'm famil
Hinatid ako ni Art pauwi sa amin. Sabi niya ay ihahatid ulit niya ako pabalik sa eskwelahan. Sino ba naman ako para tanggihan ko siya?Matatalim ang tingin na ibinabato ni nanay kay Art habang ito ay nakaupo sa sofa. Dumiretsu na lang ako sa kwarto at naghanda. Naligo muna ako para kahit papaano ay maalis ang dumi sa katawan ko. Hindi ako nagtagal dahil alam ko naman na hinihintay ako ni Art.Hinatid lang niya ako sa school pero hindi siya pumasok. Gustuhin ko mang tanungin siya pero parang may pumipigil sa akin. Ako na mismo ang gagawa ng paraan para alamin kung ano ang mga pinagkakaabalahan niya.Pinapanood ko muna siyang umalis bago ako pumasok sa loob ng entrance gate. I suddenly felt unpleasingly cold so I hugged myself. PE ang first subject namin kaya PE uniform ang suot ko. White t-shirt na may nakalagay na logo ng school sa bandang kaliwang dibdib at black jogging pants na may name ng school. I paired them with black rubber shoes. Itinali ko ang sariling
Hindi ako pumasok kahapon dahil gusto kong makalimutan ang nangyari sa akin kahit panandalian lang iyon. All day, I was spending my time with Diego. Hindi siya boring kasama, he's fun to be with. Kaya niyang makisama, kaya nga niyang higitan ang pang-aasar na binabato ko sa kaniya.Pero ang napapansin ko sa kaniya habang kasama ko siya, there's something odd in him. Hindi ko maipaliwanag pero... he treats me different. I don't know! O baka assuming lang ako?"Hoy, babae! Bakit absent ka kahapon?!" Salubong sa akin ni Irina kahit hindi pa ako nakaupo sa sarili kong pwesto. I sighed at pabagsak na umupo sa sariling upuan."Sakit ng tiyan ko." Walang gana kong sambit pero kumunot lang ang noo niya."Nakita ka raw ni Gabriel kahapon. Papunta ka na daw sa 'kin pero hindi ka tumuloy."Biglang sumeryoso ang sarili kong mukha habang tinitingnan siya na nakakunot pa rin ang noo. She seems so innocent. Wala siyang alam sa pinanggagagawa ng lalaking iyon. Yes
Hindi ako pwedeng magkamali. Si Art nga ito. Pinipilit ko pang tingnan siya sa kanyang mga mata pero pilit rin naman niya akong iniiwasan. Tama nga ako, si Art ito! But, why would he kidnap Irina?"A-art?" I called him."Wait, you knew him?!" Tanong ni Irina habang nagpupumiglas sa pagkakahawak ng dalawang lalaki sa kanya. May mga estudyanteng nasa paligid at nakatingin lang sa amin. Pero natatakot silang makisali dahil may mga dalang armas naman ang mga kidnapper na ito."Hoy, ano ito?!" Dumating ang isang guard at nakarinig na lang kami ng putok ng baril. Napalingon ako sa direksyon ng guard at nakita kong nakahandusay na ito sa lupa. I gasped as I covered my mouth when I saw blood flowing out from his body. Mabilis kong tiningnan ang lalaki na bumaril sa kaniya."Art!! Bakit mo ginawa iyon?!" Galit kong sabi dito.But he just hissed. Papasok na ulit sana siya ng van pero hinawakan ko ang braso niya nang mahigpit, making him stop."Art, wh
Ang kwentong ito ay tungkol sa isang lalaking napuno ng poot at galit dahil sa kanyang amang pumatay sa kanyang ina. A man who has anger. An angry man loses his reason. In anger, a man will do what he afterwards regrets. From anger arise hatred, revenge, quarreling, blasphemy, contumely, and murder. This is a sin against the fifth commandment. "Thou shall not kill" (Ex. 20:13) Hatred is a kind of habitual anger, a strong dislike of or ill-will towards anyone. When a person hates someone, he sees no good in the one hated; he would like to see evil rain down on the one hated; he rejoices in all misfortune of the one hated. Hatred is a sin because it violates God's commandment: "You shall love your neighbor as yourself." If we hate certain qualities of a person, but have no antagonism towards the person himself, our feeling is not necessarily sinful. It is not hatred to detest evil qualities of others; we must hate the sin, but not the sinner. We
Have you ever been blinded by hatred and revenge? You wouldn't realize that dahil nga, nabulag ka na. Like you didn't care about right and wrong as long as you stick to what you decide on. Iyong tipong wala ka nang pakialam sa sasabihin ng iba.Revenge was the only thing that comes into my mind when my mom was killed by dad. Siyempre, siya ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko. He's my mom. At gagawin ko ang lahat para lang sa kanya, gagawin ko din ang lahat para lang maipaghiganti siya, even if it's dad that I should fight against.I planned everything, did everything to be the person that is worthy to be a rival of someone like dad. He was known as an elite and powerful member of the mafia. I was just a mere gangster who only do streetfights. I asked for the help of my fellow gangsters Felicity Veloso and Dustin Erojo, who were in a relationship since senior high.Dustin Erojo is someone I can count on. I always ask h
"Felicity? Anong ginawa mo? B-bakit mo sila binaril?"Nakahandusay na ngayon sa sahig sina Irina at Johnson. Mga wala na rin silang malay. They were shot by Felicity alone."Hindi magdadalawang-isip si Irina na patayin ka, hindi mo ba nakikita iyon? Tuluyan nang nabilog ang ulo niya at tuluyan na rin siyang nabulag sa pagmamahal niya sa lalaki! Ngayon, dapat pa nga ay magpasalamat ka sa akin e!""Sa tingin mo magpapasalamat ako sa 'yo? Hindi! Dahil gusto ko na ring mamatay! Iniwan na ako ng lahat ng taong importante sa akin! Ano na lang ang natitira sa akin? Wala!""Nagkakamali ka!!"My eyes widened. Mukhang hindi rin magpapatalo ang babae."Andito pa kami!! Ako, si Arthur, si Dustin, si Mrs. Erojo, si Mr. Ochoa! Lahat kami, andito pa! Mahal ka namin! At importante ka sa amin! Ngayon, ang tanong, importante rin ba kami sa 'yo?!"Tears fell off my cheeks. May kakaibang pakiramdam sa aking puso na nagdudulot ng saya sa akin. Despite eve
Lumabas ako ng Simbahan na nakatulala. Why does this always happen to me? Bakit palagi na lang? Bakit ako na lang ang palaging nakakaranas nito?"Aurora?!"Natigil na ang barilan, pero hinahanap ko ang sinumang nagpasimuno nito. Gusto kong ako naman ang isunod nito. Gusto kong mamatay na rin kasama ni Diego. Ano pa ang silbi ng buhay ko kung wala na ang taong mahal ko?"Aurora!!"Napaluhod ako nang dahan-dahan. Tumulo na naman ulit ang luha ko imbis na tumigil na ito at natuyo na rin sa sarili kong mukha."Aurora, tara na!!" May taong lumapit sa akin at pilit aking pinapatayo. I looked at her face and I saw Irina."I-irina. S-si Diego... Wala na siya." Mahina kong sambit at tulala pa rin."Mamaya na iyan, Aurora! Kailangan na nating umalis dito para madala kita sa isang ligtas na lugar!" Hinila na niya ako at nagpadala na rin ako sa kanya. Hindi ko alam kung saan niya ako dinala pero wala na rin akong pakialam. Alam kong dadalhin niya
"Seryoso ka ba diyan sa sinasabi mo, Felicity?" I asked her. Gusto kong isipin na nagjo-joke lang siya pero napakaseryoso lang ng kanyang mukha."Please tell me you're kidding." Ulit ko pero wala siyang balak na magsalita dahilan para mainis ako sa kanya."Umalis ka na ngayon din, Felicity." I pointed the door."Maniwala ka sa akin, Aurora. Irina is not what you think she is—""UMALIS KA NA NGAYON DIN! HINDI KO KAILANMAN TATANGGAPIN ANG MGA TAONG NANINIRA SA BESTFRIEND KO!" Napasigaw na talaga ako dahil hindi ko na kaya. Ayaw ko sanang sabihin ito kay Felicity dahil nagiging kaibigan ko na rin siya. But she's way too much! Sinisiraan na niya ang kaibigan kong si Irina! Ni wala nga siyang ebidensya para mapatunayan ang sinasabi niya e! She just accuse people!Napatungo siya at umalis na ng mansyon nang walang sinasabi. Sinusundan ko na lang siya nang tingin hanggang sa tuluyan na siyang makaalis."Young lady." Tawag ni Mr. Simon. Mukhan
"Wow, congrats, Aurora! I'm so happy for you talaga!" Bati sa akin ni Irina nang sabihin ko sa kanyang magpapakasal na ako kay Diego. Natatawa talaga ako sa lalaking iyon. Masyado ba namang excited. Gumawa pa ako ng rason para hindi mapadali ang kasal namin. Like, paano ako nito bubuhayin? I can't believe that he would answer right away. He said that he has many businesses. Mayaman rin naman kasi ito kaya hindi na rin kaduda-duda. Si Irina pa lang at si Mr. Simon ang nakakaalam nitong kasal. Balak ko rin sanang sabihin kay Mr. Ochoa, kasi siyempre boss ko ito kaya iimbitahin ko rin ito sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay ko.I was also planning to tell this to Felicity. Ewan ko ba kung bakit kailangan ko pa itong imbitahan e ang sama ng ugali no'n. Char lang. Siyempre kaibigan ko na ang babaeng iyon kaya dapat lang din na imbitahan ko ito sa kasal ko. I know that she will tell Art about this kaya hindi ko na kailangan pang sabihin dito. It is up to him kung pupunta siya
I went to the comfort room at doon ay naghilamos. Napatitig muna ako sa mukha ko ng ilang minuto. Am I just assuming o talagang si Art ang nagfire doon sa unang secretary? Is it just me or talagang si Art iyong humila sa babae noong araw na iyon? But why would he do that?I sighed. I wiped my hands dry before I decided to go outside."Hey." Agad na dumikit ang mga paa ko sa sahig. Kahit na hindi ko pa tingnan ay alam kong si Art ang nakasandal dito sa gilid sa labas ng CR na para bang hinihintay ako. Gusto kong itanong agad sa kanya kung ano ang totoo."So, magkaibigan pala kayo ni Jennie. She's a great person. Hindi siya plastik at hindi rin masama ang ugali niya." He stated. Hindi ko pa rin siya nililingon. I remained my eyes at my front habang siya ay pinapakinggan. May parte sa akin na umalis na lang dahil ayoko naman siyang makausap man lang. I don't want to communicate with him. Pero kailangan, kasi marami rin akong mga katanungan sa kanya na gusto kong ma
That was strange. Nakaramdam na nga lang ako ng paninindig ng balahibo ko dahil wala namang tao sa labas."Sino iyon?" Tanong ni Diego pagbalik ko."Wala, kalimutan mo na iyon." I wanted to forget about it. Sa totoo lang ay nakakatakot. I know I shouldn't be because I still believe that God is all-powerful. Siguradong mayroong tao doon kanina at umalis kaagad. Pero, sino naman kaya?Bumalik ako sa trabaho. I told Diego that he has to stay here and take a rest dahil kapag break time ko ay babalikan ko siya dito at mabibigay ko kung ano ang kailangan niya.Nagsimula na akong gawin ang trabaho ko. Sa break time ko ay naisipan ko munang pumunta sa opisina ni Sir bago ko puntahan si Diego sa clinic. Baka kasi gising na si Sir at baka ay nahimasmasan na iyon. Sana.I knocked on the door but no one answered. I knocked again, still, no answer kaya naisipan ko nang buksan ang pinto. I rotated the doorknob and I realized that it's locked. Napapaisip ako. Hin
There is a clinic here kaya dinala ko na siya rito. Noong una ay ayaw pa nga niyang pumunta dito pero pinilit ko siya. Siyempre hindi ako magpapatalo, alam ko namang hindi niya ako matitiis."I never thought na magkakasakit din pala ang isang Diego Archibald." I joked."Tss, I'm still human." Nakahiga siya ngayon sa kama. May towel na nakalagay sa kanyang noo. Ako naman ay nakaupo sa kanyang tabi. Ang nurse na assigned dito ay umalis muna at babalik din daw agad."Hindi ako magtatagal dito. Kailangan kong balikan si Mr. Ochoa doon dahil lasing at baka kung ano pa mangyari sa kanya doon." Tatayo na sana ako pero napatigil ako sa tanong niya."Naniwala ka ba sa sinabi niya sa iyo?"I sighed. I know that this is going to be about what Mr. Ochoa told me, na anak ako nito. Lasing ang tao, mas papaniwalaan ko ito kung nasa matino itong pag-iisip."Diego, may alam ka ba rito?" I asked him back."Maybe?""Ano ba talaga ang totoo?"