Third person point of viewTigagal siya habang nakatingin sa mga ito na magkahugpong ang mga labi.Mabilis na tinulak ni Connor si Calixta."What the fvck Calixta!" Sigaw ni Connor dito.Napahikbi siya, dahilan para sabay na mapatingin sa kaniya ang dalawa. Nakangisi sa kaniya si Calixta habang dinidilaan ang pang-ibabang labi na para bang nilalasahan nito ang halik ni Connor.Napatingin siya kay Connor na puno ng takot ang mga mata. Napailing siya at mabilis na naglakad pabalik sa kwarto nito.Bakit ba inisip niya na kaya siya nitong mahalin? Ang tanga-tanga mo Florence! "Florence, let me explain!" Dinig niyang sigaw ni Connor."Connor, hayaan mo na siya! Nandito ako, handa akong gawin ang lahat para sa iyo!" Habang paakyat siya ay dinig niya ang pagmamakaawa at talim sa boses ni Calixta."No!" Hindi na malinaw sa pandinig niya ang huling sinabi ni Connor. Natatalo na ng sakit at pag-iyak niya ang kakayahan niyang makarinig at makapag-isip ng tama.Pagkarating niya sa kwarto ni C
Third person point of view"C-Connor." Ramdam ni Connor ang kaba ni Florence nung tawagin nito ang pangalan niya. Alam niya kung bakit ito kinakabahan at alam niya rin na siya ang dahilan non. Tinignan niya ang mga mata nito at hindi niya napigilan ang matigilan dahil puno iyon ng takot.Napabuntong hininga siya at tuluyang umalis sa ibabaw nito.Napasinghap ito at puno ng pagtutol ang mga mata pero iba ang pinapakita ng expression nito.Kinuha niya ang kumot at binalot niya sa hubad nilang katawan."I know that I put trauma in you at gusto ko lang na malaman mo na hindi ko na uulitin ang nagawa ko sa iyo noon." Tipid ang ngiting aniya at pinagkasya nalang ang sarili sa pagyakap dito."I know, I am just worried that I might not be enough, na pagkatapos nito ay iiwanan mo ulit ako at babalik ka kay Calixta," puno ng pagsuko na sagot nito at dahan-dahan na inalis ang kumot na naka-balot sa katawan nito.Dahil sa ginawa nito ay nahantad sa kanya ang kahubdan nito."What makes you think
Third person point of view"Anong pumasok sa isip mo at nakipaghiwalay ka kay Connor!?" Gulat na bulalas ni Brent sa kapapasok lang na si Florence.Lulugu-lugo na naupo si Florence sa sofa. Wala pang ilang segundo siyang nakaupo ay magkakasunod ng tumulo ang mga luha niya."He is not my boyfriend. Hindi niya ako mahal," komento niya habang umiiyak.Hindi niya makita ang reaksyon ng kaibigan niya pero kahit ganon ay alam niya na pinag-iikutan na siya nito ng mga mata. "B-Brent," dinig niya ang pagkabasag ng boses niya nung tawagin niya ang pangalan nito. "Why is this happening to me?" Isa-isang bumabalik sa kaniya ang mga nalaman niyang ginawa ng parents niya. Ramdam niya ang pag-upo ni Brent sa tabi niya. Hinawakan nito ang kamay niya at marahan iyong pinisil. "Stop crying kasi makakasama iyan sa baby mo," paalala nito.Kaagad siyang natauhan at pilit na pinakalma ang sarili sa pamamagitan ng paulit-ulit na pagpapakawala ng malalim na paghinga."Ano na ang plano mo ngayon?" tanong
Third person point of view"Connor, tingin mo ay magugustuhan ng anak natin ang damit na ito?"Isang linggo...Isang linggo na ang nakararaan magmula ng tuluyang iwan ni Florence si Connor. At hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na wala na ito sa tabi niya at malaki ang posibilidad na hindi na buumalik. Pero kagaya ng sinabi nito sa kaniya ay inaayos na niya ang buhay niya ngayon."Connor?" Napatingin siya kay Calixta at doon ang siya natauhan. Kasama pala niya ito ngayon."May sinasabi ka ba?" Tanong niya.Pinilit niyang ibaling dito ang atensyon niya pero wala pang isang minuto ay nag-lakbay na naman ang utak niya kay Florence.Mula ng umalis ito ay saka lang niya na-realize ang labis labis na pagmamahal niya dito."Oo, tinatanong ko kung tingin mo ba ay bagay ito sa anak natin?" Napatingin siya sa damit na ipinapakita nito. Muli na naman naglakbay ang isip niya.Malaki na kaya ang tiyan ni Florence? Yung anak kaya namin bagay na bagay siguro kahit ano pa ang suotin.
Third person point of view"B-Brent, h-h-huli n-na y-yata a-ako n-n-naka m-move o-on n-na s-siya," nahihirapang huminga na sambit niya sa kaibigan niya.Kakatapos lang nilang mag-usap ni Connor. Akala niya ay gagaan na ang pakiramdam niya pero mali pala siya. Mas lalo niyang naramdaman ang pag-iisa at lungkot.Tinignan niya ang kaibigan niya na nakataas ang kilay sa kaniya."Hindi ba gusto mo naman ito? Sinabi mo pa nga na tatanggapin mo kahit na magmahal ito ng iba? Bakit kailangan mong umiyak?"Para siyang sinampal ng katotohanan. Kumirot ang puso niya dahil may katotohanan ang sinabi ng kaibigan, she just refuse to accept na ganoon kabilis dahil deep inside her ay umaasa siya na hindi maghahanap ng iba si Connor.Nahihiya na nagbaba siya ng tingin dahil hindi niya kaya ang tingin na pinapakita sa kaniya ng kaibigan.Nakarinig siya ng pagbuntong hininga kasabay ng mahihinang yabag."Hindi ako nagagalit sa iyo Florence, pero naisip mo ba na napaka-selfish mo? Iniwan mo si Connor at s
Third person point of view"Is she here?" Tanong ni Connor sa kaharap niyang si Brent. Kanina ay hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at kaagad ng pinuntahan si Florence para suyuin ito dahil alam niyang galit ito sa kaniya. "Paano mo nalaman itong lugar namin?" Tanong ni Brent imbes na sagutin ang tanong niya."Brent please..." may pagmamakaawang sambit niya. Hindi niya maituloy ang sasabihin niya. Kanina ay buong-buo ang loob niya na sinabi sa sarili na kukulitin niya ito para makausap si Florence kung sakali man na hindi ito pumayag pero ngayon ay wala siyang ma-usal maliban sa pangalan nito."Sagutin mo ang tanong ko Connor, ano ang ginagawa mo dito at paano mo nalaman ang tinutuluyan ko?" Seryosong tanong nito.Nagtaas ito ng kilay at naghalukipkip habang hinihintay ang magiging sagot niya.Nagpakawala siya ng buntong hininga at bagsak ang balikat na hinarap ang kaibigan ni Florence."You told me about this place a week ago noong lumipat kayo dito." Pagsukong sagot niya.Napak
Third person point of view"Nagseselos ako dahil ibang pangalan ang paulit-ulit na tinatawag mo kahit nandito naman ako."Mabilis siyang bumaling sa likuran niya dahil mula roon ang narinig niyang nagtatampong boses ni Connor.Magkakasunod na tumulo ang luha na kanina pa niya pinipigilan. "F-Florence."Kaagad siyang tumakbo at dinamba ito ng yakap kasabay ng paulit-ulit niyang paghingi ng sorry dito."I'm s-sorry C-Connor. I'm s-sorry!" "Shh... it's alright Florence," anito habang hinihimas ang likod niya para patahanin siya."I'm sorry if naging matigas ako sa iyo," muling paghingi niya ng paumanhin.Naramdaman niya ang pag-iling nito at paglayo sa kaniya. Kaagad siyang kinabahan dahil baka hindi nito nagustuhan ang paulit-ulit na paghingi niya ng sorry."P-Please, I-I'll s-stop s-saying s-sorry, j-just d-don't l-leave m-me."Who would have thought that loving someone so much can be traumatic? Yun kasi ang nararamdaman niya ngayon. She is so scared that he might leave her because
Third person point of view"Someone named Anikka is on the line, and she is looking for you Connor."Natigilan si Connor at kumabog ang dibdib niya pagkarinig sa pangalan na binanggit ni Brent. Anikka, it's been awhile seen he last talk to her. Ano kaya ang kailangan nito sa kaniya?Hindi niya maiwasan na magtanong kung ano ang pakay nito dahil sobrang tagal na nung huling kinausap siya nito.Mabagal siyang tumayo at nagsimulang maglakad papasok ng bahay. Sa gilid ng mga mata niya ay nakikita niya ang pagkabahala ni Florence. Palihim siyang nagbuntong hininga dahil alam niya na nakakaramdam na naman ito ng takot.Gusto niyang manatili sa tabi ni Florence pero hindi niya maiwasan na ma-excite sa kaalaman na makakausap niyang muli si Anikka.Minadali na niya ang pagpasok sa bahay at nung naroon na siya sa loob ay kaagad niyang tinungo ang kinaroroonan ng telepono na nakataob. Kinuha niya ang telepono at kaagad na tinutok iyon sa tainga niya."Anikka," pagtawag niya sa pangalan nito.