"You told me you love me. What happen now?"hindi ako makasagot.. Bakit ganito? Bakit kung kailan ayos na ang lahat saka siya babalik. Namanhid ang buong sistema ko. No words came out.."akala ko ba gusto mo akong maging ama ng magiging anak mo? Natin? Anong nangyari baby?"nag iwas ako ng tingin. I am guilty pero nakakainis. Dapat ko bang sisihin ang sarili ko dahil hindi ko siya nagawang hintayin? Dahil inisip kong kaya niya nga akong kalimutan!"you forget me.."malungkot niyang sinabi. Humarap ako sakanya at nanginginig na binigkas ang salitang "Sorry.."bigla niya akong niyakap ng sobrang higpit. Parang bibigay ang buong katawan ko sa sobrang sakit.. "I-I'm sorry.. A-Alex.."niyakap niya ko at hinalikan sa noo. "No..kasalanan ko to. Dahil lumayo ako. Iniwan kita."umiling ako. "Iniwan mo ko para gumaling ka. You come back to me. You broke your promise.."malungkot kong sinabi. Finally, lumuha na ang mga mata ko. Para akong nanghihina. Muli niya akong ihinarap at hinalikan sa noo.. N
Hindi ko maipaliwanag yung nararamdaman ko ngayon. Buong maghapon tulala ako.."Kambal!""Ay kalabaw na nagsasayaw!"bulalas ko. Napaupo ako sa gulat kay Herleen."Hahaha! Ang ganda ko namang kalabaw. Kambal naman. Minsan nalang nga ako dumalaw sayo ganito pa."nagtatampo niyang saad. Niyakap ko nalang siya ng maupo siya sa tabi ko."Hindi bal. Nang gugulat ka kasi e.."sumilay ang ngiti sakanyang labi.Niyakap niya ako mula sa likod. Kahit paano'y gumaan ang pakiramdam ko."Sorry na bal."nakangiti niyang sabi. Kumalas siya sa pagkakayakap saka marahang naglakad papunta sa kaharap na sofa. Naupo siya doon ng naka de-kwatro. Tumango tango siya bigla. Dahilan ng pagkunot ng noo ko. At pagtaas ng kaliwang kilay. Ngumisi siya sakin bago nagsalita. "Ang hirap kasing maging maganda ano kambal? Sabi sayo paputulan nalang natin yang buhok mo e."natatawa niyang sabi. Ngumuso ako at binato siya ng throw pillow na siyang nasalo naman niya. Nagtawanan kami nang biglang pumasok si Khyla kasama si Mi
Laking tuwa namin ng makita ang anak na lalaki ni Miles. Ngayon tulog parin ang bestfriend ko. Nilaro laro siya ni Joshua. Sobrang halata ang tuwa sa mga mata ng pinsan ko."ang gwapo ni Edzel..mana sa ama."sabi ko. Ngumisi lang si Joshua sakin. Bigla namang bumulong si Yuan na siyang nagpataas ng balahibo ko.."Mas gwapo magiging anak natin.."namula ako doon. Niyakap niya naman ako. Dumating na ang mommy nila Miles at Joshua. Sobrang saya ng mga tao ngayon dahil sa new born baby.Unang apo daw yun sa lahi nila Joshua kaya halatang mahal na mahal ngayon ng mga magulang niya.Nagising si Miles at binati siya ng lahat. Nakangiti si Joshuang ibinigay sa braso ng asawa ang kanilang anak. Hinalikan naman ni Yuan ang tenga ko habang nakamasid ako sa masayang pamilya nila Joshua. Nagtatawanan sila at nagkukuwentuhan..Makalipas ang anim na linggo. Sumunod si Khyla sa panganganak. Nakakatuwang isipin na babae naman ang anak nila ni Rj. Si Stella Rheijine Kyle gaya ng kay Miles ay tuwang tuw
Akala ng lahat ay kapag mahal niyo ang isa't isa ay may FOREVER na. Akala ng lahat ay porket nalagpasan niyo na ang lahat ng pagsubok gaya ng Past, Temptations, Circumtances, at mga mahihirap na hadlang sainyong pagmamahalan ay kayo na talaga. Hanggang huli.Pero nagkamali tayo. Di lahat ay magkasama hanggang huli. Dahil may mga taong umaalis ng di natin inaasahan. Mga taong nagmamahal satin ng tunay at totoo. Kung sino pa kasi yung taong gusto mo na makasama hanggang dulo ay siya pang umaabot sa huli nilang hantungan..Buong akala ko ay ayos na. Akala ko ay kami na talaga kasi we had a very perfect relationship on the very start. I'm his Prince Charming. She was my Princess. We change a lot sa tulong ng isa't isa. Akala ko ay hindi niya ako iiwan. Akala ko si Alex lang ang iniwan niya. Pero ngayon.. Ngayon..mag isa nalang ako. Kung hindi lang sana siya nag iwan ng dalawang kambal sa akin ay baka nabaliw na ako. Alexander Yohann ang pangalan ng anak naming panganay. Kambal sila, si
Nakatulog ako sa sobrang kapaguran. Bahagya akong napayakap sa mga anak ko. Kasabay ng pagbalik ng mga alaala. Mga masasaya sa una hanggang sa nangyari 3 years ago.."Han..tara! Gala tayo."hawak niya ang kamay ko habang nakangiti. Hila hila niya ako pasakay ng kotse ko. Tumango ako at masayang nagpatianod sakanya.Sumakay kami sa kotse at nagdrive ako papuntang Park. Sobrang saya ko. Lalo na at siya ang kasama ko palagi. Hindi ako nag sasawang mahalin ang babaeng to."Han..smile!"aniya habang nauunang maglakad sakin. Hawak niya ang camera at nakaharap siya sakin. Ngumiti ako at pumose na parang papogi lang. Tumawa siya at pinamulahan ng pisngi."Ang pogi mo talaga!"panay ang papuri niya habang ako pahumble lang.Muntik na siyang masagasaan ng nagbabike. Mabuti nalang at nahila ko siya. Natakot ako doon.Niyakap ko siya ng mahigpit. Shock ang itsura niya dahil doon. Bahagya kong hinalikan ang noo niya. "han, mag ingat ka naman."sermon ko. Ngumuso siya at tumango. Naupo kami sa may tab
Napagod sila kaya kumain muna kami bago gumala ulit. Sa Royal Palace sa Madrid pagkatapos ay dumaan sa Cathedral. Para magsimba. Seville Cathedral is an imposing sight, located in the heart of the city just a few minutes walk from the Guadalquivir River.Nagtagal ang constructions at pagsasagawa nito ng century, ang ideya ng mga city elders at the time was to “build the grandest and most magnificent Cathedral that people will think us mad”.The stunning central Nave ay mataas at umabot ng 40 meters and is flanked by 80 side chapels. The Basilica ay ginawa base sa site ng Aljama Mosque ng Moorish Dynasty sa nakaraang taong 12th century. Isa isa niyang kinausap ang lahat. Hanggang sa ako naman. "Maraming salamat, Han ko. Dahil sayo ang saya saya ko. Binigyan mo ako ng magandang lahi. Charot! Hahaha. I mean binigyan mo ng kulay ang buhay ko. Mahal na mahal kita. Salahat ng blessings ikaw at ang mga anak natin ang kumumpleto sa kapirasong kulang sa buhay ko. Being your wife is overwhelm
Kasabay ng malamig na ihip ng hangin na dumadampi sa balat namin. Naalala ko yung sinabi niya na way niya yun para iparamdam na kahit wala na siya ay mahal niya parin kami. At pinaparamdam yun ng hangin.Napangiti ako kahit na nagsisimula nanamang tumulo ang luha ko. This is insane. Nakahawak sa magkabila kong kamay ang anak namin.."Han, alam mo bang miss na kita. Hindi dahil malayo ka. Hindi dahil mahal kita. Kundi dahil hindi na kita kailanman makikita. Mahahawakan.."tuluyan ng tumulo ang luha ko. Parang pinipiga ang puso ko. Humigpit ang hawak ng kambal sa magkabila kong kamay."palagi kitang napapanaginipan. Sabi nila pag napapanaginipan mo daw ang isang tao. Namimiss kadaw ng taong 'yon. Naalala ka daw nun. At naniniwala ako doon. Dahil alam kong mahal na mahal mo ako. Palagi mong sinasabi sakin noon kung gano mo ako namimiss pag di mo ko nakakausap o nakikita hindi ba. Han, miss na miss na kita m-mahal ko.."basag ang boses ko ng sambitin 'yon.."Han, sayang hindi kana nasilayan
"sobrang nakakamiss na siya no."sabi ko kina Miles at Khyla."Herlene..buti nakakayanan mo. Diba siya lang yung kakambal mong madalas mo makausap at nakakaramay mo?"sabi bigla nito. Tumango at mapait na ngumiti."alam ko na di ko maitatagong napaka sakit. Kasi siya lang ang nakakaintindi sakin."sabi ko. Niyakap naman nila ako."wag ka mag alala andito kami."tumango ako at ngumiti.Lumabas kami para mamasyal. Kasabay ng pagdating ng iba pa naming kasamahan. Ang mga asawa nila. Dala dala ang kanilang mga anak.Pinagpala ang mga ito. Talagang biniyayaan ng kagandahang lahi. Na namana ng kanilang mga anak. "Yo!"tawag sakin ni Zel. Ngumiti ako. Inakbayan naman ako ni Raz kaya tumalim ang tingin ni Julia. Nag aaway tuloy sila."musta?"tanong ni Zel. Ngumiti ako ulit. "ayos lang ikaw?"habang pinagmamasdan ko ang abalang mag anak ay lumapit sakin si Dryce. Ang pamangkin ko. "bless kay tita-ninang.."ngumiti ito at bumless nga naman sakin. Nag lalaro namang ng psp si Yohann at Edzel. Magkatro