Nanlaki ang mga mata ko nang lumuhod si Raheel at hinawakan niya ang balikan ni TJ. Napalunok ako nang pagmasdan niya ng maigi ang bata. Itinago ko si TJ sa likod ko. "Mommy, do you know him?" tanong ng inosente kong anak. "I'm her husband," kalmadong sagot ni Raheel. "Ex-husband," Knight corr
Madilim ang silid, tanging ang liwanag mula sa lampshade sa bedside table ang nagbibigay ng kaunting liwanag. Nagpasya akong umuwi agad nang nalaman kong may brain tumor pala ako at kailangan akong maoperahan sa lalong madaling panahon. Nakasandal ako sa headboard ng kama, ang mga mata'y nakatitig s
"Sino ba si Raheel?" tanong ko kay Knight. Bakas sa mukha niya ang gulat nang kumalas siya sa yakap. Hinawakan niya ang kamay ni TJ. "Siya ang asawa mo, Anabelle. Siya ang ama ni TJ. Kalimutan mo na ang lahat-lahat, huwag lang siya. Raheel Del Fuego is your husband." Napakagat-labi ako at umilin
Raheel's POV Ang lakas ng ulan. Para bang sinasabayan ng langit ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko alam kung mas masakit ang pag-iyak ng ulan o ang pag-iyak ng puso ko. Kanina lang, nakasandal ako sa pintuan ng apartment ni Anabelle. Pinipilit kong makipag-usap, pero hindi niya ako pinapansin
Napahawak ako sa dibdib ko, ang sakit ay parang isang malaking kamao na sumusuntok sa akin. Hindi ko alam kung kaya ko pang mabuhay kung wala siya. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatayo doon, basang-basa at nanginginig sa lamig. Ang tanging naririnig ko lang ay ang malakas na ulan at ang
Ang sakit sa aking ulo ay parang nagwawala sa loob ng aking bungo. Ang mga gamot na ibinigay ng mga doktor ay hindi nakakatulong. Ang tanging nasa isip ko ay ang mukha ni Anabelle, ang aking asawa. Ang mga salita ni Knight ay paulit-ulit na tumutunog sa aking tainga: "Hindi ko anak si TJ. Anak mo si
Theodore Jasper Enriquez. Pinagmasdan ko ang aking mag-inang mahimbing na natutulog sa kama. Isang linggo na akong nakatira sa apartment nila. Wala akong balak bumalik sa Pilipinas. Gusto ko silang alagaan at makasama. Gusto kong bumawi sa kanila. "Tumawag si Chairman Marcelo sa akin. Gusto niyang
"Umupo ka muna, Raheel. Kanina ka pa pabalik-balik ng lakad riyan. Nahihilo na ako sa kakatingin sa 'yo," sabi ni Knight habang pinapatahan si TJ. Dalawang oras na kaming naghihintay na lumabas ang doktor sa ER. Hindi ako mapakali. Gusto ko ng pumasok sa loob para i-check ang kalagayan ni Anabelle
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong
May mga araw pa nga na siya ang sumasagot sa mga assignments ng kapatid ko kahit magkaiba naman sila ng paaralan. Siya ang dahilan kung bakit nagpursige si Alexus mag-aral kahit tamad âyon. *** Excited kaming lahat habang hinihintay ang pagdating ni Alexus sa airport. Pagkalipas ng ilang taon,
Brielleâs POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya.
Brielleâs POV âBaby, come here,â sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. âHey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,â bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. âJust cry and cry hanggang sa mawala ang sakitâŠâ âI missed him already,â mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan
Markâs POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko l
âDr. Luigi Sanchez kidnapped your wife,â sagot ni Jarren na siyang ikinagulat ko. Nag-vibrate ang aking telepono sa bulsa ko. Kinuha ko ito nang mabilis at sinagot ang tawag nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. âHello?â nauutal kong sagot. âMark... tulong!â Isang pamilyar na boses ang
Brielleâs POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hina
Brielleâs POV âLet me go!â sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I canât believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. âLuigi, Iâm begging you. Paka
Markâs POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa ibaât ibang lug