Napahawak ako sa dibdib ko, ang sakit ay parang isang malaking kamao na sumusuntok sa akin. Hindi ko alam kung kaya ko pang mabuhay kung wala siya. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatayo doon, basang-basa at nanginginig sa lamig. Ang tanging naririnig ko lang ay ang malakas na ulan at ang
Ang sakit sa aking ulo ay parang nagwawala sa loob ng aking bungo. Ang mga gamot na ibinigay ng mga doktor ay hindi nakakatulong. Ang tanging nasa isip ko ay ang mukha ni Anabelle, ang aking asawa. Ang mga salita ni Knight ay paulit-ulit na tumutunog sa aking tainga: "Hindi ko anak si TJ. Anak mo si
Theodore Jasper Enriquez. Pinagmasdan ko ang aking mag-inang mahimbing na natutulog sa kama. Isang linggo na akong nakatira sa apartment nila. Wala akong balak bumalik sa Pilipinas. Gusto ko silang alagaan at makasama. Gusto kong bumawi sa kanila. "Tumawag si Chairman Marcelo sa akin. Gusto niyang
"Umupo ka muna, Raheel. Kanina ka pa pabalik-balik ng lakad riyan. Nahihilo na ako sa kakatingin sa 'yo," sabi ni Knight habang pinapatahan si TJ. Dalawang oras na kaming naghihintay na lumabas ang doktor sa ER. Hindi ako mapakali. Gusto ko ng pumasok sa loob para i-check ang kalagayan ni Anabelle
Hinawakan ko ang kamay ni Anabelle habang nagsusulat ng liham para sa kaniya. Kung sakaling matatagalan man ako sa pagbalik at magigising siya, gusto kong basahin niya ito. Ngayong araw ako aalis patungong France upang puntahan si Lolo. Ngayong araw rin siya dadalhin sa Germany para sa operasyon niy
Ang galit ay nag-aapoy sa loob ko. Ang lahat ng sakit, ang lahat ng galit na naramdaman ko kay Zeus, ay nag-aalab ngayon. Hindi ko alam kung paano ko matatanggap ito. Paano ko matatanggap ang taong pinakaayaw ko sa mundo ay may dugo rin na dumadaloy sa akin? Ang galit ko kay Zeus ay mas malakas ka
"Anong ibig mong sabihin, Raheel?" tanong ni Lolo. "Siya ang dahilan kung bakit galit na galit sa akin si Anabelle. Gusto niyang ipalaglag ang anak namin ni Anabelle dahil may gusto siya rito," sagot ko nang hindi man lang nililingon si Lolo. Umigting ang panga ko nang biglang tumawa si Zeus. "A
Niyakap ko ang naninigas at malamig na katawan ni Lolo ng mahigpit habang walang humpay ang paglabas ng mga luha ko. Hindi ko kayang tanggapin, na wala na si Lolo. Ang nag-iisang taong nag-alaga at nagmamahal sa akin. "Hindi ka na mahihirapan sa sakit mo," bulong ko at hinalikan ang noo ni Lolo. "
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong
May mga araw pa nga na siya ang sumasagot sa mga assignments ng kapatid ko kahit magkaiba naman sila ng paaralan. Siya ang dahilan kung bakit nagpursige si Alexus mag-aral kahit tamad ‘yon. *** Excited kaming lahat habang hinihintay ang pagdating ni Alexus sa airport. Pagkalipas ng ilang taon,
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya.
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko l
“Dr. Luigi Sanchez kidnapped your wife,” sagot ni Jarren na siyang ikinagulat ko. Nag-vibrate ang aking telepono sa bulsa ko. Kinuha ko ito nang mabilis at sinagot ang tawag nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag. “Hello?” nauutal kong sagot. “Mark... tulong!” Isang pamilyar na boses ang
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hina
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Paka
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lug