Napahawak ako sa dibdib ko, ang sakit ay parang isang malaking kamao na sumusuntok sa akin. Hindi ko alam kung kaya ko pang mabuhay kung wala siya. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatayo doon, basang-basa at nanginginig sa lamig. Ang tanging naririnig ko lang ay ang malakas na ulan at ang
Ang sakit sa aking ulo ay parang nagwawala sa loob ng aking bungo. Ang mga gamot na ibinigay ng mga doktor ay hindi nakakatulong. Ang tanging nasa isip ko ay ang mukha ni Anabelle, ang aking asawa. Ang mga salita ni Knight ay paulit-ulit na tumutunog sa aking tainga: "Hindi ko anak si TJ. Anak mo si
Theodore Jasper Enriquez. Pinagmasdan ko ang aking mag-inang mahimbing na natutulog sa kama. Isang linggo na akong nakatira sa apartment nila. Wala akong balak bumalik sa Pilipinas. Gusto ko silang alagaan at makasama. Gusto kong bumawi sa kanila. "Tumawag si Chairman Marcelo sa akin. Gusto niyang
"Umupo ka muna, Raheel. Kanina ka pa pabalik-balik ng lakad riyan. Nahihilo na ako sa kakatingin sa 'yo," sabi ni Knight habang pinapatahan si TJ. Dalawang oras na kaming naghihintay na lumabas ang doktor sa ER. Hindi ako mapakali. Gusto ko ng pumasok sa loob para i-check ang kalagayan ni Anabelle
Hinawakan ko ang kamay ni Anabelle habang nagsusulat ng liham para sa kaniya. Kung sakaling matatagalan man ako sa pagbalik at magigising siya, gusto kong basahin niya ito. Ngayong araw ako aalis patungong France upang puntahan si Lolo. Ngayong araw rin siya dadalhin sa Germany para sa operasyon niy
Ang galit ay nag-aapoy sa loob ko. Ang lahat ng sakit, ang lahat ng galit na naramdaman ko kay Zeus, ay nag-aalab ngayon. Hindi ko alam kung paano ko matatanggap ito. Paano ko matatanggap ang taong pinakaayaw ko sa mundo ay may dugo rin na dumadaloy sa akin? Ang galit ko kay Zeus ay mas malakas ka
"Anong ibig mong sabihin, Raheel?" tanong ni Lolo. "Siya ang dahilan kung bakit galit na galit sa akin si Anabelle. Gusto niyang ipalaglag ang anak namin ni Anabelle dahil may gusto siya rito," sagot ko nang hindi man lang nililingon si Lolo. Umigting ang panga ko nang biglang tumawa si Zeus. "A
Niyakap ko ang naninigas at malamig na katawan ni Lolo ng mahigpit habang walang humpay ang paglabas ng mga luha ko. Hindi ko kayang tanggapin, na wala na si Lolo. Ang nag-iisang taong nag-alaga at nagmamahal sa akin. "Hindi ka na mahihirapan sa sakit mo," bulong ko at hinalikan ang noo ni Lolo. "